diff --git a/data/japked.xml b/data/japked.xml index 8ad7b1d6e..29d2628a5 100644 --- a/data/japked.xml +++ b/data/japked.xml @@ -4,23 +4,29 @@ <![CDATA[Japke-D]]> https://www.nrc.nl/rubriek/japke-d-denkt-mee/ + + <![CDATA[Waarom haten we perfectionisten zo? Zonder perfectionisten stort alles in]]> + Wat mij nou al m’n hele leven opvalt, is dat we niet van perfectionisten houden in deze samenleving. Ja, grote sterren, kunstenaars – die mogen perfectionisten zijn. Femke Bol, Gaudí, Madonna, Hans Klok. Die mogen drammen, bovenop elk detail zitten, elke komma, en elk dossier. Arjen Lubach vertelde laatst dat Jochem Myjer zijn shows tot op de seconde timet, ik noem hier ook een Pieter Omtzigt – iedereen houdt van hen. Maar hoe dichterbij perfectionisten komen, hoe vervelender we ze vinden. Collega’s, vrienden, je baas, of nog erger: je man! Of vrouw! Die mogen echt geen perfectionisten zijn. Dan worden ze controlfreaks genoemd. Betweters. Stresskippen. En zijn ze „lastig in de omgang”. Star. Ongezellig. Zeikerds. Mensen die „niet kunnen loslaten”, die „overal bovenop zitten”. Achter hun rug wordt er met de ogen gerold. Er zijn ook allemaal cursussen om ‘perfectionist/controlfreak af’ te worden. Ongelooflijk als je dat ziet, hoe de controlfreak gehaat wordt. ‘Hoe overwin je de controlfreak in jezelf’, ‘leven met een controlfreak’, of de cursus ‘de controle loslaten’ – die kost trouwens 75 euro. Alsof het een ziekte is, als je de controle wil houden. Nee joh, je moet alles loslaten. Ontspannen moet je zijn, dan komt het vanzelf goed. De laatste tijd denk ik steeds vaker: waarom eigenlijk. Waarom haten we perfectionisten zo? Het is toch juist fijn om er perfectionisten bij te hebben? Bij je openhartoperatie bijvoorbeeld. Wie wil je dan aan je bed? Een controlfreak die blijft hameren op de details, of een dude met een joint die de boel lekker loslaat? Twaalf jaar lang hadden we een minister-president die de hele dag ontspannen lachte, die „het nog even moest nakijken”, er zich „even niks meer van kon herinneren”, relax!, en kijk eens wat dat ons gebracht heeft. We hadden een stelletje perfectionisten nodig die de Toeslagenaffaire boven water brachten. Die niet rustten tot de onderste steen boven was. Doe eens rustig joh, zeggen mensen vaak tegen me. Het hoeft toch niet altijd perfect te zijn. Beter een zes zonder stress dan een zeven zonder leven, zei een dierbare kennis laatst. Laat het los. Dan denk ik: hoezo moeten we loslaten? Ik wil dingen vasthouden, net zolang tot het klopt. Denk je nou echt dat er überhaupt nog een trein zou rijden, er nog een raket naar de maan zou gaan, de pakken verse melk nog in de winkels zouden komen zonder perfectionistische controlfreaks? De mensen die zeggen dat je het los moet laten, hebben zeker nog nooit iemand over de vloer gehad die iets moest repareren, een boekhouder die de salarissen op tijd uitbetaalt, een bouwkundige die net zolang rekent aan een parkeergarage dat hij niet instort. Ik wil geen zessen zonder stress, ik wil gewoon een tien. Juist van losse eindjes krijg je stress. Structuur en controle houden ons gezond. Zonder perfectionisten lazert alles in elkaar. Als iedereen ontspannen is, gebeurt er nooit meer wat. Ik snap het natuurlijk wel, dat mensen liever geen perfectionisten om zich heen hebben. Omdat ze je confronteren met je eigen labbekakkerigheid. Daarom is het prima dat Pieter Omtzigt en Jochem Myjer perfectionisten zijn, maar is het een hel als je baas zeurt dat het werk écht beter moet, of je vriendin. Perfectionisten willen we niet te dichtbij. Perfectionisten tonen ons genadeloos dat wij falen. Dus ja, ze zijn „lastig in de omgang” – omdat jij je zaakjes niet op orde hebt. Ze vertrouwen niemand – daar hebben ze ook alle reden toe. Ze doen het liefst alles zelf – omdat jij het niet doet. En nee, ze laten niet los. Omdat het anders verloren gaat. Er is eigenlijk maar één nadeel aan perfectionisten. En dat is dat ze er zelf meestal aan onderdoor gaan. Ze zijn vaak overspannen, hebben burn-outs, en korte lontjes – niet gek als je de hele ontspannen mensheid op je schouders torst en de strijd alleen moet voeren. En ook daarom dacht ik: laten we perfectionisten eens wat vaker in het zonnetje zetten. Laten we hen steunen, in plaats van vervloeken. Misschien worden ze dan ook minder vaak overspannen, als ze de erkenning krijgen die ze verdienen. Want de controlfreaks halen de spelfouten uit onze teksten, maken de roosters, zoeken net zolang in je auto tot ze het schroefje vinden dat loszat. Zeggen: ‘ik ga je helpen’ als je al was opgegeven bij die andere oncoloog – perfectionisten zijn onze helden. Ik wil niet minder perfectionisten, ik wil er juist meer. Er zouden cursussen moeten komen hoe je controlfreak wórdt, in plaats van hoe je dat kan afleren. Tegen alle perfectionisten zou ik daarom willen zeggen: laat je niet gek maken, we hebben jullie nodig. En tegen alle andere mensen? Hoe meer perfectionisten er zijn, hoe meer jíj kan loslaten.

]]> + https://nrc.nl/nieuws/2023/10/23/ben-jij-een-controlfreak-laat-je-niet-gek-maken-we-hebben-je-nodig-a4178255 + Mon, 23 Oct 2023 05:57:50 +00:00 + <![CDATA[Je telefoon op de speaker, veel selfies maken en apparaten bezet houden: zo word je een aso in de sportschool]]> Als jullie denken: wat klinkt ze opgewonden, dan kan dat kloppen, want er staat binnenkort in mijn leven iets nieuws te gebeuren. Komende maand ga ik namelijk voor het eerst in twintig jaar (!) weer beginnen in de sportschool! Ik moet wel. Na een bepaalde – kuch – leeftijd moet je je spieren gaan trainen. Anders kom je onverbiddelijk achter een rollator terecht, zo lees ik in de vakliteratuur. En aangezien ik dat thuis zonder stok achter de deur niet ga doen, dacht ik: ik schrijf me weer eens in en ga verder waar ik ooit stopte toen op m’n 34ste m’n dochter geboren werd. Toen ik m’n vrienden dit vertelde, vielen ze bijna van hun stoel. Of ik gek was. Gewoon zo maar naar de sportschool? Na twintig jaar?! Of ik wel wist hoe het er daar tegenwoordig aan toe gaat. Dat er inmiddels een strakke etiquette geldt, voedselvoorschriften, dresscodes, strikte regels op het gebied van persoonlijke hygiëne, onmisbare kennis van hard- en software. En dat als je dat allemaal niet weet, je er onherroepelijk al binnen een week uit ligt. „Er zou eigenlijk een soort lagere sportschool moeten bestaan”, verzuchte een dierbare kennis. „Waar je je in het allerdiepste geheim kan voorbereiden op het universitaire sportschoolniveau.” Ik voelde me een brugklasser aan de vooravond van m’n eerste dag op de middelbare school. En dus dacht ik: ik vraag eens rond, ook op de soosjals, wat ik absoluut moet weten voordat ik weer begin. Ik kreeg zoveel tips dat ik ze maar even op een rijtje gezet heb. Ik weet niet of ik alles goed heb begrepen, maar dit zijn volgens mij de belangrijkste richtlijnen! Zet je telefoon op de speaker en bel met al je vrienden tijdens je work-out. Anders dring je niet door tot je medesporters die met een noisecancelling-koptelefoon trainen én kom je niet boven de andere schreeuwers uit. Ga gezellig kletsen op en om de apparaten. De sportschool is er om te sporten, tuurlijk. Maar ook een ontmoetingsplek met een sociale functie die niet onderschat mag worden. Check bij de Decathlon wat er verwacht wordt. Als je in je ouwe kloffie komt sla je een modderfiguur op alle video’s en selfies die influencers om je heen maken. Als je training niet op Instagram staat, is hij niet gebeurd. Gebruik veel hashtags – #healthylifestyle #motivation #dedication #onfire #workout. Zodat lichaamshaar, borsten en de incidentele uitpiepende balzak goed te zien zijn. Als ergens transparantie gewaardeerd wordt, is het wel in de sportschool. Hou je pet op. Zoek oogcontact als je suggestieve bewegingen maakt met je onderlichaam. Als mensen nog niet helemaal fit zijn, kun je dat gerust zeggen: „Net begonnen zeker” of: „Poeh, ik wist niet eens dat daar vet kon zítten”. Andersom wordt „strakke kont” en „goeie borsten” zeker gewaardeerd. Tik mee op het ritme – negen van de tien keer: „Let’s get down to business.” Dat je bij het squatten niet met je knie voorbij je enkel mag komen, dat het slecht is voor je rug om te veel gewicht te pushen, dat je niet verend moet stretchen, etc. Mensen waarderen het in de sportschool enorm als je met ze meedenkt. Weet dingen over proteïnerijk voedsel. Daar praat je over mee. Als mannen hun gehaktballen aan het trainen zijn, hard hijgen, rochelen, spugen en opgepompt met ingehouden buik als een gorilla voorbijlopen. Daar kwets je tere zieltjes mee. Ook als een 5-kilogewicht van je stang lazert of je van de loopband valt, doe je of er niks aan de hand is. Ga voor de spiegel staan en laat je spieren zien. Als je klaar bent met je work-out kun je daar gerust nog een half uur op je telefoon zitten scrollen. Je medesporters vinden het gezellig om te wachten. Dus als je zélf een bezet apparaat treft, kun je gerust bij de sporter in de nek gaan hijgen. Of nog beter: ‘reserveer’ je apparaat door er wat spullen op te leggen! Dan kan niemand erop tot jij zover bent. Gewichten hoef je niet op te ruimen. Dat doen de sporters na je graag voor je. Hoe natter je apparaat, hoe beter je bovendien kan zien dat je hebt getraind, ja toch? Die kun je lenen. Vinden je medesporters mooi, om met je te delen. En betaal tot je dood je maandelijkse contributie. Benen scheren, je nagels knippen, je okselhaar föhnen – dat kan allemaal op de sportschool! En spray kwistig met eau de toilette en deodorant. Ik kan niet wachten. Zie jullie daar! #zinin

]]> https://nrc.nl/nieuws/2023/10/16/je-telefoon-op-de-speaker-veel-selfies-maken-en-apparaten-bezet-houden-zo-gedraag-je-je-in-de-sportschool-a4177416 - Mon, 16 Oct 2023 05:57:52 +00:00 + Mon, 16 Oct 2023 05:57:51 +00:00 <![CDATA[Dit zijn de 13 beste carrièretips - niet alleen voor vrouwen, maar voor iedereen op het werk]]> Af en toe word ik door bedrijven gevraagd om een lezing te geven over de ‘verschillen’ tussen vrouwen en mannen op het werk. Er is een berg aan wetenschappelijk onderzoek dat loonkloven, seksisme en glazen plafonds aantoont, en daar vertel ik dan wat over. We lachen wat af, want hé: het moet wel leuk blijven. Anders ben je een zeikerd, als vrouw. En zit je in ‘de slachtofferrol’. Maar als ze me vervolgens vragen of ik tips heb voor vrouwen, hoe je ondanks al die ellende tóch aan de top komt, hou ik me stil. Ik kijk wel uit! Tips geven aan vrouwen is een mijnenveld. Want zodra je maar een zweempje van een indruk geeft dat vrouwen zich af en toe wellicht een tikje meer als mannen zouden moeten gedragen (je merkt dat ik het heel voorzichtig formuleer) worden veel vrouwen woedend. Vrouwen zijn goed zoals ze zijn, en hoeven niets aan hun gedrag te veranderen! Zorg er liever voor dat bedrijven en mannen zich aanpassen aan de vrouwen! Om over de mannen nog maar te zwijgen die gelijkwaardig behandeld willen worden én die uit de film Barbie weten wat er gebeurt als vrouwen té veel nuttige informatie krijgen – dan komen mannen aan de zijlijn te staan. Dat is uiteraard het laatste wat we moeten willen. Nou ja, een mijnenveld dus, waarin je zomaar gecanceld kan worden. Dus nee, dankje. En dus dacht ik: weet je wat ik doe? Ik geef tips aan íédereen op het werk die soms moeite heeft haar, zijn of hun carrière van de grond te krijgen. Dus nog even voor de zekerheid: dit zijn geen tips voor vrouwen, maar voor iedereen op het werk! Ik was nog nooit zo inclusief, mensen. Een beetje twijfel is prima – ‘Kan ik dit wel?’, ‘Wat als ze erachter komen dat ik niks kan’ – sterker nog: je werk wordt er beter van. Maar ga er niet de hele dag over lopen zeuren. Als je dat wel doet, krijgen je collega’s de indruk dat je niks kan. Wat dat betreft is twijfel als een onderbroek: supernuttig, maar niet iedereen hoeft hem te zien. ‘Sorry dat ik het zeg’, ‘sorry dat ik adem’, ‘sorry dat ik gisteren ben aangereden waardoor ik vandaag wat later op het werk ben’ – stop daarmee! Collega’s die voortdurend sorry zeggen, worden minder serieus genomen. Ja, dat is eng. Veel collega’s denken dat hun harde werk vanzelf wordt opgemerkt. Haha, nee dus. Weet je baas veel. Vraag dus om een hoger salaris, vraag om die corner office en al die andere zaken waar je van droomt op je werk. Als je dat niet doet, krijgt de collega het die het wél vroeg. Hoe groter je netwerk, hoe meer succes. Zoek daarom collega’s die je vertrouwt en jou kunnen leren hoe het werkt. Vraag mensen die iets kunnen wat jij ook wil leren – niemand zal dit weigeren – het is een enorm compliment als je gevraagd wordt! En jij hebt een bondgenoot voor het leven. Fulltime leer je het vak sneller, en hoor je het meest. Doe af en toe het licht uit op je werk. Je werk wordt er leuker van, én je bent er op strategische momenten als de leuke klussen worden verdeeld. Overwerk hoort er soms bij, naai nooit iemand en bereid je voor op tegenwind. Werk is niet altijd leuk. Bananenschillen, koffiebekertjes, gebruikte theezakjes – jij bent er niet om rommel van anderen op te ruimen. Je hoeft ook niet alle kraamcadeaus, kaarten of bloemetjes voor collega’s te regelen. Hoe vaker je koffie haalt voor je collega’s, hoe lager je salaris. Zeg erbij wat je functie is. Bedenk iets waar je trots op bent in je werk. Dan ben je voorbereid als een collega het vraagt, en hoef je niet te giechelen dat je dat zo’n moeilijke vraag vindt. Accepteer, andersom, complimenten aan jouw adres zonder ‘downplayen’. Zeg dus niet dat je het zelf ook niet verwacht had, of dat je je presentatie in een kwartiertje in elkaar draaide – zeg gewoon met een stralende lach ‘dankjewel!’ Zeg dat ze daarmee moeten stoppen omdat ze anders een slechte naam krijgen op het werk. Datzelfde geldt voor badinerende grapjes of ongewenste aanrakingen. Vraag een aardige, potige collega om hulp, als het niet stopt. En zeg vervolgens: „Dat moet je aan mijn man/vrouw vragen – die bepaalt alles bij mij thuis!” Laat je niet onderbreken. Sterker nog, af en toe heel lomp en dom doen brengt je verder dan je zou denken. Gewoon een stapel papieren van een vervelende collega op de grond gooien en weer doorlopen, zorgt er bijvoorbeeld voor dat je enorm stijgt in de pikorde. Hetzelfde geldt voor het wegpakken van een bekertje koffie van iemand die bij de koffieautomaat staat te wachten tot-ie klaar is. Er zullen altijd mensen zijn die je stom vinden. Probeer daar van te genieten. Ik ken mensen die alleen maar hogerop zijn gekomen door altijd op de foto te staan bij iedere opening, prijsuitreiking of beursgang – iedereen associeert je met succes. Ik ken iemand die bij een openstaande managementfunctie gewoon in het kantoor is gaan zitten. Er werd zo slecht gecommuniceerd in het bedrijf dat niemand wist wie haar aangenomen had, maar iedereen was blij dat het geregeld was. Ik bedoel eigenlijk: geloof in jezelf. Als jij dat niet doet, wie dan wel? Hoe was jouw week? Tips voor Japke-d. Bouma via Twitter en LinkedIn.

]]> https://nrc.nl/nieuws/2023/10/09/let-op-dit-zijn-geen-tips-voor-vrouwen-op-het-werk-a4176638 - Mon, 9 Oct 2023 05:57:52 +00:00 + Mon, 9 Oct 2023 05:57:51 +00:00 <![CDATA[‘Een leven lang leren’? Stop toch met al die bullshit-trainingen ]]> Waar ik altijd heel nerveus van word, is de term ‘een leven lang leren’. Als ik het hoor zakt de moed me in de schoenen. Want ik ben al blij dat ik m’n middelbare school en m’n studie heb overleefd – de boekverslagen, de mondelingen, de tentamens, scripties, papers, werkgroepjes, traineeships, stages. En dan ben je EINDELIJK lekker aan het werk en dan komt ineens de aap uit de mouw: het was nog lang niet genoeg. Je moet voor de lol eens googlen op ‘leven lang leren’. Of nou ja, niet voor de lol dus. Het is een tranendal. Dat „mensen zich moeten blijven ontwikkelen om goed inzetbaar te blijven op de arbeidsmarkt” omdat de „toenemende globalisering, robotisering en technologische ontwikkelingen de eisen veranderen die aan werkenden worden gesteld” – alle doemscenario’s uit de kast om je maar terug de schoolbanken in te jagen. Leren zúl je. Tot in je kist. Jaja, rustig maar. Ik weet natuurlijk ook wel dat je af en toe wat nieuws moet leren. Je nieuwe sapcentrifuge. Het nieuwe declaratiesysteem van de ziektekosten. Hoe je met millennials omgaat. De gebruiksaanwijzing van je nieuwe collega. Je vakgebied bijhouden. Maar verder? Is meer kennis altijd beter? Wordt je werk daar beter van? Nee hè? Hoe meer je leert, hoe meer je erachter komt hoe weinig je weet, ook. En we zitten al zoveel in ons hoofd. Ik hoor ook vaak dat je juist van falen het meeste leert. Dan kun je dus beter een leven lang falen dan een leven lang leren. Moet je ook niet juist een ‘open mind houden’? Daar hoor ik vaak mensen over. Die wil je toch niet verpesten met allemaal kennis? Ik krijg bovendien wel eens het idee dat mensen die niet meteen de indruk wekken veel te hebben geleerd – influencers, vloggers, kickboksers (ik noem geen namen), een stuk succesvoller zijn dan mensen die zich een slag in de rondte leren. En we wéten natuurlijk ook al heel veel hè. Dat vergeten we wel eens met al die doemverhalen dat de wereld zo snel verandert. Er is een hoop kennis tijdloos, laat je niks wijsmaken. O ja en áfleren! Daar hoor ik die mensen van de ‘leven lang leren-beweging’ nooit over. Terwijl dat vaak een stuk verstandiger is dan leren. Ik zie in ieder geval best veel mensen om me heen die beter een leven lang kunnen gaan áfleren dan er weer allemaal nieuwe dingen overheen leren. En dan is het natuurlijk nog van belang wíe je dingen leert hè. Er zitten een hoop prutsers tussen, in die ‘leven lang leren’-programma’s. Man man man. Ik kreeg er zelf ooit eentje tegenover me die een opleiding opleidingskunde had gedaan. Haha serieus. Van die mensen die al tien jaar hetzelfde verhaal vertellen uit een multomap. Die zelf de laatste dertig jaar niks nieuws hebben geleerd. En dan gaan ze mij vertellen hoe ik een leven lang moet leren. Van die mensen die me ‘in de leerstand proberen te krijgen’ – of je bij de gynaecoloog in de beugels moet. Ik dacht het niet. Maar de hamvraag van de hele ‘leven lang leren-beweging’ is natuurlijk: wát ga je ze dan leren? Als je ziet wat er aan flauwekul-opleidingen en bullshit-trainingen aangeboden wordt, daar lusten de honden geen brood van. Die flauwekuldiploma’s ook, die je op LinkedIn voorbij ziet komen. ‘Organisch meebewegen in hybride organisaties’, ‘leiderschap tussen sturing en co-creatie’, ‘stromend leiderschap’, ‘authentiek profileren’, ‘effectieve persoonlijke communicatie’, ‘verbindend de dialoog aangaan’ (verbanddoos mee), ‘concepting and storytelling’ – alsof we daar de oorlog mee gaan winnen. Wil je een écht nuttige cursus doen? Meld je dan aan bij de pabo. Of de politie-academie. Of leer een kraan repareren of een muurtje metselen. Maar de zoveelste vage kletscursus ‘je kernwaarden benutten’ of je ‘why’ bepalen – echt, dat doen we nu al 30 jaar en er is geen enkel bewijs dat we nu beter samenwerken of beter leiderschap tonen dan 30 jaar terug. O ja en ‘leiderschap’ is gewoon leiding geven. Stelletje aanstellers. Ja, als we mensen in het kader van ‘leven lang leren’ nou eens núttige dingen zouden leren. Monty Python, grammatica, beleefd zijn, sinterklaasgedichten schrijven, een condoom gebruiken, sorry zeggen, collega’s aanspreken op wangedrag, interpunctie, Van Kooten en De Bie, rechts rijden, links inhalen, zelfspot, stil zijn na 22 uur op straat, je financiën op orde houden, gezond oud worden, omgaan met angst, boosheid en jaloezie, wat topografie – de basis, zeg maar. Dan hoor je mij er niet meer over. Maar zolang dat niet zo is zou ik werkgevers en de overheid adviseren er lekker mee op te houden. Als een leven lang leren nutteloos leren betekent, blijf ik liever een leven lang dom.

]]> https://nrc.nl/nieuws/2023/10/02/een-leven-lang-leren-stop-toch-met-al-die-bullshit-trainingen-a4175982 - Mon, 2 Oct 2023 05:57:52 +00:00 + Mon, 2 Oct 2023 05:57:51 +00:00 <![CDATA[Kijk PostNL, DHL en UPS! Zo kan het ook, met al die mails]]> @@ -32,7 +38,7 @@ <![CDATA[‘De kinderen van tegenwoordig worden niet meer opgevoed’]]> De laatste tijd is mijn vriendenkring verscheurd in twee kampen en het onderwerp is ‘opvoeden’. Grofweg gesproken bestaat het ene kamp uit zure, zelfingenomen boomers van rond de 50 die zo’n 20 jaar geleden baby’s kregen en een beetje vergeten zijn hoe zwaar het soms is om kinderen op te voeden; en bestaat het andere kamp uit verwende millennials die zelf nooit grenzen gesteld hebben gekregen van hun ouders en het opvoeden van hun eigen kind als een goddelijk project zien waarbij de hogepriesters niet gestoord mogen worden. Het gaat er hard aan toe. Want het ene kamp vindt dat ‘de kinderen van tegenwoordig niet meer worden opgevoed’, en veel te weinig gecorrigeerd worden zodat er op de langere termijn generaties van ‘snowflakes’ ontstaan die bij het minste of geringste zuchtje tegenwind al opbranden; en het andere kamp vindt dat niemand zich met hun opvoeding mag bemoeien. En dus dacht ik, jullie kennen me immers als de grote ‘verbinder’ van generaties: laat ik eens proberen een lijstje van opvoedregels op te stellen waar zowel jong áls ouder zich in kan vinden. Wat denken jullie? Kan het zo? Of toch weer te streng? Ik hoor het graag! Kinderen die dat niet geleerd hebben, durven over 20 jaar nog geen telefoongesprek te voeren. Het is ook gewoon onbeleefd, om mensen met wie je te maken krijgt totaal te negeren. Als daar geen plek is ga je ergens anders heen waar mensen geen last hebben van de geelbruine smurrie met stukjes. Ga niet een heel verhaal houden over het waarom – add, hdd, asperger, autisme, bipolair, etc. – maar pak het kind op, verontschuldig je, en vertrek. Ga dus niet op je telefoon zitten met het ‘laat ze de tent maar afbreken, na mij de zondvloed-idee’, maar kom van je luie reet en ga zandtaartjes bekijken, de schommel duwen, helpen bij het klimmen, naar hun verhaaltjes luisteren, etc. Te veel werk? Dan had je maar geen kinderen moeten krijgen. Geduld. Dat als volwassenen praten, ze er niet tussendoor mogen tetteren – ‘mama mama mama mama mama’. Als je twijfelt, vraag je aan de gastheer/-vrouw: ‘Kinderen zijn zeker niet welkom’? Dat maakt het antwoord makkelijker. Als je kroost in de ‘lopen, gillen, schreeuwen-fase’ komt, regel je een oppas. Maar zelfs daar geldt: hou het kort – een halfuur is de max. Kinderen houden niet van stilzitten, en netjes wachten tot iedereen is uitgegeten, en geef ze eens ongelijk. Ja, in Frankrijk, Italië en Spanje. Daar kunnen ze dat. Maar daar voeden ze de kinderen op. Er stoïcijns naast blijven zitten met een ‘deal with it’-blik is dus niet toegestaan. Zweet willen we zien, gesjor, gesjouw, ongemak, excuses, hulpeloze blikken en schaamte. Speentjes, cadeautjes, iPads, ijsjes, bergen snoep – het doel heiligt de middelen. De verantwoorde ouder (‘wij eten geen suiker’, ‘wij geloven niet in negatieve aandacht’, ‘Sven heeft vandaag zijn schermtijd al volgemaakt’) kan je thuis weer spelen. Niet in het openbaar. Op spelcomputers, iPads en mobiele telefoons zet je in de buitenlucht het geluid uit. Als hij lastig gaat doen, pak je hem op, en ga je ermee naar het balkon. We weten dat je het zwaar hebt en dat je niet meer slaapt – daar heb je zelf voor gekozen. Ze hebben er geen toestemming voor gegeven een leven lang googlebaar te zijn, en publiekelijk tentoongesteld te worden. Zeg niet ‘kids’, ‘kindjes’ en ‘papadag’. Het leven is al zwaar genoeg. Gillen, krijsen, janken, schreeuwen - denk aan de buren. Alvast bedankt. It takes a village to raise a child. Doe daar je voordeel mee. Geniet er ook van. Kinderen zijn geweldig. Voor je het weet zijn ze het huis uit! Rest mij alleen nog de vraag te beantwoorden of ik mezelf aan deze tips hield, toen mijn dochter klein was. Wat denken jullie? Natuurlijk! Het lukte alleen voor geen meter. En tóch is ze goed terechtgekomen.

]]> https://nrc.nl/nieuws/2023/09/18/de-kinderen-van-tegenwoordig-worden-niet-meer-opgevoed-a4174678 - Mon, 18 Sep 2023 05:57:53 +00:00 + Mon, 18 Sep 2023 05:57:52 +00:00 <![CDATA[Van fulltime thuiswerken word je dommer, asocialer, zuurder, chagrijniger én slechter in je vak]]> @@ -56,13 +62,7 @@ <![CDATA[Carrière maken? Begin er niet aan voor je 50ste]]> Het is helaas geen nieuws meer, maar toch schrok ik er afgelopen week weer van: jongeren hebben steeds meer last van stress, psychische problemen en prestatiedruk. Eind 2021 bleek al uit onderzoek dat de helft (!) van de studenten psychische klachten ervaart zoals angst en somberheid. In vervolg daarop deed het Trimbos Instituut vijf maanden kwalitatief onderzoek naar de prestatiedruk onder jonge studenten die maar liefst 70 procent (!) van hen zegt te voelen. Korte samenvatting: jonge mensen worden overvraagd, voelen zich opgejut om te presteren en alles wat ze doen moet nut hebben. Een hele generatie stijf van de stress, m’n hart breekt ervan. De onderzoekster van Trimbos adviseert al die jongeren „meer adempauze te nemen” – duh. Ik zou zeggen: ga minder tijd op je telefoon doorbrengen: ik denk de grootste bron van stress voor jongeren met al die ‘o wat zijn we toch succesvol’ influencers, perfecte lichamen en eindeloos gescroll. En daarna zou ik adviseren: stel je carrière zo lang mogelijk uit. Blijf zo lang mogelijk freewheelen. Waarom? Nou, hierom. Denk aan Michael Jackson, Sywert van Lienden en Macaulay Culkin – om maar wat willekeurige voorbeelden te noemen. Iedereen zit de hele dag je naam te googlen, te hopen dat je al aan de drugs bent of dat je al in de goot ligt. Denk aan Michelle Yeoh, Johan Remkes, George Clooney, Marcel van Roosmalen, Hillary Clinton en Andries Noppert. Dan kan het daarna alleen nog maar bergafwaarts gaan. Ik ben zelf in ieder geval heel blij dat ik op m’n 53ste nog geen enkel hoogtepunt heb gekend en dat dat allemaal nog gaat komen. Ik gun het sowieso iedereen dat je je tot je 30ste alleen druk hoeft te maken over welk speciaalbiertje je nu weer moet proberen, over de dates van je beste vriendin en of je een wekker moet zetten als je pas om 11 uur je bed uit hoeft te komen. Word nooit volwassen. Het leukste werk doe je als je jong bent. Achter de bar bij een concert van Beyoncé, propper in Cherso, op een zeilboot vol jongeren wiskundeles geven, druiven plukken in het Land van Cuijk en Maasduinen. Bekleden! Dat woord alleen al! Dan moet je je gaan gedragen, representatieve (be)kleding aan, Excel-sheets invullen, saaie vergaderingen uitzitten en elke ochtend om half zeven opstaan – de hel. En de stress! Zo’n keffertje van 28 dat zichzelf heel belangrijk vindt en z’n frustraties op de trainee afreageert. Geen geld en veel tijd is veel leuker dan veel geld en geen tijd. Niemand die je even kan bellen voor advies. Je vrienden snappen sowieso niet meer wat je doet en op verjaardagen gaan mensen je mijden – en terecht. Als je nog weinig bereikt hebt, kun je je baas nog ongegeneerd een eikel noemen en ontslag nemen. En je laten omscholen tot boswachter, Spaans leren en reisleider worden of de PA van Harry Styles. Als je jóng succesvol bent, zit je in een gouden kooi en je komt er nooit meer uit. Ik ken succesvolle mensen die al sinds hun veertigste (!) dezelfde functie hebben – stel je dat eens voor. Steeds meer jongeren doen aan ‘quiet quitting’. Dat betekent dat ze weigeren structureel over te werken en meer te doen dan in hun contract staat. Als je pas vanaf 50 jaar carrière hoeft te maken, kun je tot die tijd gaan leven. Er zijn bovendien toch banen genoeg – vraag om opslag en neem je tijd. Je personeel uitkafferen met een stropdas (!) om kan altijd nog. Dus je moet toch al blijven werken tot je 88ste. Dan heb je na je 50ste nog dertig jaar de tijd! Chill. Dat is beter voor iedereen. Oudere bazen doen minder gekke dingen dan jongere, weten het verschil tussen corrupt en niet-corrupt en tussen liegen en bedriegen beter, ze stralen rust uit (zie Angela Merkel) en je wordt niet meer zo snel verliefd op ze – ideaal. Hoe ouder je wordt, hoe minder domme dingen je gaat doen – Donald Trump is echt de enige uitzondering. Nu zien HR-afdelingen werknemers boven de 50 amper staan omdat ze zelf zo jong en wild zijn. Als iedereen pas rond z’n 50ste serieus werk gaat maken van z’n baan, móéten ze die wel aannemen – een mega-samenzwering van ons tegen alle HR-types! Dus er is echt alle tijd voor een carrière. Sterker nog, begin op de middelbare school al met vertragen. Doe er gerust een paar jaar langer over. Zittenblijven is het nieuwe carrière plannen. Laatbloeien – dan heb je altijd iets om naar uit te kijken.

]]> https://nrc.nl/nieuws/2023/06/19/carrieremaken-dat-is-gewoon-stom-begin-er-niet-aan-voor-je-50ste-a4167527 - Mon, 19 Jun 2023 05:57:54 +00:00 - - - <![CDATA[14 dingen die je beter niet kunt doen tijdens de eerste date]]> - Voor iedereen die al jaaaaaren gelukkig getrouwd, gepartnerschapt, ge-lat of anderszins geëngageerd is, wordt het deze week een makkie: jullie hoeven m’n column niet te lezen – ook weleens lekker, toch? Voor alle mensen die op zoek zijn naar de liefde van hun leven, of zomaar iemand om de rest van hun leven mee op de bank te netflixen heb ik ook goed nieuws: deze is speciaal voor jullie. Want sinds ik een paar weken geleden schreef over wat je beter niet op je datingprofiel kan zetten is nu de tijd aangebroken om de eerste date eens radicaal anders te gaan benaderen. Hier zijn de beste tips. Het Fidel Castro-effect, zeg maar. Onderdruk dus de neiging om uren los te gaan over je heavymetalhobby, je horoscoop, je wielrenrondjes, je kat, alles met ‘bierbrouwen’ en vraag in plaats daarvan eens iets terug. Werkt als een dolle! Doe desnoods of je geïnteresseerd bent. Er is echt helemaal niemand geïnteresseerd in Kanban-borden, opex-dashboards, refinements die op de backlog gegooid moeten worden, taskforces, kwartiermakers en de nieuwe Omgevingswet. Je bent op een date hè. Niet op een offertegesprek. Vermijd sowieso het woord ‘bitcoin’. Er zijn vrouwen die bij het horen ervan opstaan en vertrekken. Je kunt net zo goed zeggen dat je vindt dat Harvey Weinstein wel érg hard is aangepakt. Dat is zo onaantrekkelijk. Vermijd vooral pijnlijke details. Dat ze zulke stomme borsten had, dat hij zo’n kleintje had, dat hij vreemdging met z’n baas, dat ze nooit van achteren wilde – ik verzin deze voorbeelden, uiteraard – kuch. Als je de date snel wil beëindigen is het natuurlijk wel heel slim om dit soort dingen te vertellen. Wacht daar nog even mee (hekserij, vouwfiets, voetfetisjisme, Tesla, dat je in kabouters gelooft, astrologie, etc.) Ideaal voor de tweede date! Hou het licht. Anders zit je voor je het weet in een therapiesessie waarvoor je geen factuur kan sturen. En dus ook niet ‘of er down of autisme in je familie voorkomt in verband met onze kinderen’ – echt gebeurd. Dan voelt je date zich gereduceerd tot zaaddonor. Zoals het vragen om een soa-test, de: ‘je moet kiezen: katten of honden!’ en bezoekschema’s in de trant van ‘ik heb maandagen squash, dinsdag kantoordag, donderdag fietsen, zondag voor mezelf en vrijdag en om het weekend m’n kinderen dus ik kan elke woensdag en elke zaterdag om de twee weken, jij ook? Ook erg: de ‘ben je bereid naar Den Haag te verhuizen, anders kunnen we er nu al beter een punt achter zetten’. Gast, ik ken je net een uur. Chill. Over kapsel (‘je zou je haar kunnen verven’), kleding (‘liever een rokje’), postuur (‘dit dieet werkt wél goed’), tanden (‘misschien een beugel?’), schoenen (‘liever geen sneakers’). Kijk naar jezelf joh. Het valt natuurlijk op als je NikkieTutorials hebt gebingewatcht, maar kom ook niet aanzetten met de spaghettisaus van drie weken geleden op je SuperDry-shirt terwijl je al een half jaar niet omgekeken hebt naar je gebit, teennagels, neus- en oorhaar. 11 Nooit seks op de eerste date? Weet ik veel. Kijk zelf even hoe de vlag erbij hangt, of staat. Dan, tot slot nog iets over afwijzen. Ga je date niet ‘ghosten’ als je het niks vond, maar laat altijd iets weten. Ik heb zelf ooit Derk Bolt ingeschakeld omdat ik bang was dat m’n date was overleden. Maar hou het wel kort. Stop dus met die ellenlange afwijs-appjes, en zeker die met ‘tips en tops’ in de categorie ‘wat ik jou vaak zag doen is heel defensief reageren, terwijl je volgens mij juist een mensenmens bent’. Rot op. Als ik een 360-gradenfeedback wil, kijk ik wel op LinkedIn. Dat is eng. Daten is geen kwestie van gelijk krijgen. Je kan al om je hoektanden afgewezen worden, om je woonplaats, of om je auto – laat het gaan. En o ja: ga niet zitten somberen! Probeer het een beetje leuk te vinden. Alsof je alternatief zoveel aantrekkelijker is, ook: weer een avond op de bank hangen – ja toch. Zeker: too much love will kill you, zoals Freddy Mercury ooit zong. Maar hij schreef ook: play the game – wie weet. Bovendien: als het mislukt heb je weer een goed verhaal voor je vrienden die allemaal een supergelukkige relatie hebben. Laat me weten hoe het ging! Moedig voorwaarts.

]]> - https://nrc.nl/nieuws/2023/06/12/14-dingen-die-je-beter-niet-kunt-doen-tijdens-de-eerste-date-a4166942 - Mon, 12 Jun 2023 05:57:54 +00:00 + Mon, 19 Jun 2023 05:57:55 +00:00