-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 1
/
bb-d1e14546.xml
171 lines (171 loc) · 12.1 KB
/
bb-d1e14546.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title/>
<author ref="#Bonaventure">Bonaventure</author>
<respStmt>
<name xml:id="JW">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>TEI encoder; OCR Correction</resp>
</respStmt>
<respStmt>
<name xml:id="CO">Calix O'Hara</name>
<resp>TEI encoder; OCR Correction</resp>
</respStmt>
<respStmt>
<name xml:id="GRPL">GRPL</name>
<resp>OCR Correction</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title/>
<date when="2019-01-03">January 03, 2019</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt> <authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness/>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-critical-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/critical.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a critical edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2019-01-03" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on"/>
</front>
<body>
<div xml:id="bb-d1e14546">
<div xml:id="bb-d1e14546-Dd1e117">
<head xml:id="bb-d1e14546-Hd1e119">Dub. I.</head>
<p xml:id="bb-d1e14546-d1e122">In parte ista sunt quaestiones circa litteram. Et primo quaeritur de hoc quod dicit :
Simplam accepit. Videtur enim hoc inconvenienter esse dictum, quia simile non consumitur per
suum simile, immo augetur : ergo vetustas nostra non consumitur per vetustatem Christi
assumptam. Praeterea, quod consumit aliud est illo potentius : ergo, si vetustas Christi
consumpsit nostram, potius debuit esse dupla respectu suae. Praeterea, vetustas Christi non
consumpsit nostram nisi per modum meriti ; sed meritum debet commensurari praemio : ergo nec
simpla nec dupla debuit esse respectu nostrae, sed aequalis.</p>
<p xml:id="bb-d1e14546-d1e125">Respondeo : Dicendum quod tam poena quam culpa ad veterem hominem pertinet, quia in
primaria conditione homo fuit creatus absque culpa et poena, et secundum haec duo in nobis
est duplex vetustas ; in Christo autem fuit poena sine culpa, et ideo vetustas simpla : fuit
enim poena cum gratia. Et propterea per poenam Christi cum gratia nos merebamur liberari a
culpa et a poena, ita quod vetustas poenae, iuncta novitati gratiae, consumit duplicem
vetustatem, salvata oppositione, salvata nihilominus debita proportione. ldeo verbum
<name ref="#Augustine">Augustini</name> in littera verum est et rationabile.</p>
<p xml:id="bb-d1e14546-d1e131">Ad illud ergo quod obicitur, quod vetustas non opponitur vetustati, dicendum quod verum est
ratione sui, opponitur tamen ratione novitatis gratiae coniunctae. Et per hoc patet sequens,
quia ratione gratiae coniunctae illa vetustas simplex excedit nostram duplicem. Propter hoc
enim quod Christus gratiam habuit non ad mensuram, perfecte nobis meruit liberationem a
poena et a culpa.</p>
</div>
<div xml:id="bb-d1e14546-Dd1e135">
<head xml:id="bb-d1e14546-Hd1e137">Dub. II.</head>
<p xml:id="bb-d1e14546-d1e140">Item quaeritur de hoc quod dicit : Hos defectus assumpsit ad ostensionem verae humanitatis,
quia, si isti defectus non sunt de veritate humanae naturae, non faciunt ad verae
humanitatis ostensionem. Quod autem non sint de veritate humanae naturae, ostendit <name ref="#Anselm">Anselmus</name>
tali ratione : humana natura uno modo est vera secundum statum corruptionis et
incorruptionis ; sed isti defectus non competunt ei secundum statum incorruptionis : ergo
non sunt de veritate humanae naturae. Item, Christus post resurrectionem veram humanitatem
ostendit, et tamen ipsis Apostolis defectus et poenalitates non ostendit : ergo non videtur
quod huiusmodi defectus facerent ad veritatis humanae naturae ostensionem.</p>
<p xml:id="bb-d1e14546-d1e146">Respondeo : Dicendum est quod est ostendere veritatem humanae naturae simpliciter vel
secundum statum. Dico igitur quod huiusmodi defectus assumpti fecerunt ad ostensionem verae
humanitatis secundum statum corporis animalis, et sic Christus volebat ostendere ; voluit
enim se nobis conformare : in similitudinem enim hominum factus est, ut dicit Apostolus,
<quote xml:id="bb-d1e14546-Qd1e148">et habitu inventus est ut homo</quote>.</p>
<p xml:id="bb-d1e14546-d1e152">Ad illud ergo quod obicitur, quod illud non facit ad ostensionem verae humanitatis quod non
est de veritate humanae naturae, dicendum quod falsum est. Aliquid enim annexum alicui
statui humanae naturae potest esse ostensivum veritatis. Accidentia enim partem magnam
conferunt ad cognoscendum quod quid est, quamvis non sint de essentia rei. Ad ultimum patet
responsio per ea quae dicta sunt.</p>
</div>
<div xml:id="bb-d1e14546-Dd1e156">
<head xml:id="bb-d1e14546-Hd1e158">Dub. III.</head>
<p xml:id="bb-d1e14546-d1e161">Item quaeritur de intellectu veritatis istarum aucforitatum, quas adducit in illo capitulo
: Quaedam tamen reperiuntur in Sanctorum tractatibus etc. Videtur enim quod illae
auctoritates verum dicant, quae dicunt Christum non timuisse. Scribitur enim I Ioannis 4, 18
: Perfecta caritas foras mittit timorem ; sed Christus perfectissimam habuit caritatem :
ergo nullus in eo videtur timor fuisse. Item, <name ref="#Augustine">Augustinus</name>, libro 83 Quaestionum : Signum
perfectionis est nullus timor ; sed in Christo fuit summa perfectio : ergo nullus in eo fuit
omnino timor. Item, nullus timet quod potest effugere ; sed Christus certus erat omnem
poenam se posse effugere : ergo videtur quod nihil timebat.</p>
<p xml:id="bb-d1e14546-d1e167">Respondeo : Dicendum quod timor est in triplici differentia : quidam enim est gratuitus,
quidam libidinosus, quidam naturalis quasi inter utrumque medius. Timor autem gratuitus est
in triplici differentia : quidam enim est timbr poenae, quidam est timor offensae, quidam
reverentiae. Prima et secunda non fuit in Christo, pro eo quod perfecta caritas foras mittit
timorem utrumque ; sed secundum tertiam differentiam fuit in Christo, quia sic a perfecta
caritate non expellitur, sed potius consummatur, secundum illud Isaiae 11, 3 : Replebit eum
spiritus timoris Domini ; et secundum illud Psalmi [18, 10] : Timor Domini sanctus permanet
in saeculum saeculi. Et per hoc patet responsio ad primum obiectum.</p>
<p xml:id="bb-d1e14546-d1e170">Est et alius timor libidinosus, et iste similiter in multiplici differentia est, quia est
timor mundanus et est timor humanus ; et nullus istorum fuit in Christo nec etiam in viro
perfecto ; et sic intelligitur verbum <name ref="#Augustine">Augustini</name> quod signum perfectionis est nullus timor.
Et per hoc patet responsio ad secundum.</p>
<p xml:id="bb-d1e14546-d1e176">Est iterum in tertia differentia, timor scilicet naturalis, et iste est in triplici
differentia : quidam est sensualitatis praevenientis rationem, quidam sensualitatis
subiacentis rationi, quidam vero est ipsius partis rationalis. Primus timor est naturae
corruptae et quodam modo inordinatae, similiter et tertius ; secundus vero est naturae
corruptae, sed tamen ordinatae. Quoniam ergo in Christo, quamvis esset defectus
passibilitatis, non tamen fuit defectus inordinationis et vitiositatis, hinc est quod fuit
in eo timor medio modo, non primo vel tertio. Et per hoc patet tertio obiectum. Patent etiam
auctoritates quae in littera dicuntur. Nam omnes illae auctoritates quae dicunt Christum non
timuisse, hoc dicunt, non quia velint a Christo omnem timorem removere, cum auctoritas
Isaiae dicat contrarium, sed quia non fuit in eo timor qui rationem eius praeveniret vel
rationem eius perturbaret ; securissima enim fuit et bene noverat quod nihil poterat sibi
evenire vel inferri quod ipsa prius non desideraret et vellet.</p>
</div>
<div xml:id="bb-d1e14546-Dd1e180">
<head xml:id="bb-d1e14546-Hd1e182">Dub. IV.</head>
<p xml:id="bb-d1e14546-d1e185">Item quaeritur de hoc quod dicit : Vere contristatus est, sed non passio eius dominatur
animo, verum propassio est. Ex hoc enim vult dicere quod in Christo fuerit propassio. Sed
contra, super 5, 28 Matthaei dicit Glossa, quod propassio est subitus motus, cui ex ratione
non consentitur ; sed talis motus est veniale peccatum, secundum quod ibi innuitur, et iste
non fuit in Christo : ergo propassio non fuit in eo. Item, subitum est illud quod praevenit
iudicium rationis et quod est ex surreptione ; sed Christus nihil per surreptionem egit :
ergo non habuit in se motum subitum, ergo nec propassionem. Item, Christus timuit mortem non
ob aliud nisi quia praevidit eam ; sed non praevidit eam nisi secundum rationem : ergo
timuit eo timore qui est secundum rationem ; et iste timor est passio, non propassio : ergo
nulla est responsio <name ref="#Lombard">Magistri</name>.</p>
<p xml:id="bb-d1e14546-d1e191">Respondeo : Dicendum quod propassio, secundum generalem nominis sui acceptionem, dicitur
esse passio diminuta ; haec autem est illa quae sistit infra rationem, ut ratio est, et ita
propassio dicit passionem partis sensualis vel virtutis naturalis ; et hoc modo vult dicere
<name ref="#Lombard">Magister</name> et <name ref="#Jerome">Hieronymus</name> huiusmodi passiones fuisse in Christo. Erant enim ex horrore
sensualitatis, non rationis partis in quantum rationalis.</p>
<p xml:id="bb-d1e14546-d1e200">Ad illud vero quod obicitur, quod definitur propassio quod est motus subitus, dicendum quod
ibi definitur propassio secundum quod est in nobis, in quibus sensualitas movetur praeter
iudicium rationis ; in Christo autem non fuit hoc. Et ideo patet responsio ad illa duo quae
primo obiciuntur. Ad illud vero quod obicitur, quod timor mortis non potuit esse nisi in
ratione, dicendum quod ratio praevidens mortem instantem fecit imaginationem mortis in ipsa
parte sensuali, qua quidem facta, sensualita mota fuit et horrore mortis concussa. Et si tu
dicas, quod hic non est ordo cognitionis, ut deveniatur a ratione in sensualitatem, dicendum
quod hoc est verum in nobis, in quibus est scientia per acquisitionem ab inferiori. In
Christo autem aliter esse potuit, qui fuit plenus scientia et in quo fuit obedientia
perfecta virium inferiorum respectu superiorum. Praeterea, nos ipsi imaginari possumus quod
volumus, quamvis non possimus, quando volumus, sentire exterius. Et ita timor in Christo de
morte futura potuit esse in parte sensuali, ut merito secundum <name ref="#Jerome">Hieronymum</name> et <name ref="#Lombard">Magistrum</name>
possit et debeat dici propassio.</p>
</div>
</div>
</body>
</text>
</TEI>