-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 1
/
bb-d1e4975.xml
200 lines (200 loc) · 14.8 KB
/
bb-d1e4975.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>III, D. 5, A. 1, Q. 1</title>
<author ref="#Bonaventure">Bonaventure</author>
<respStmt>
<name xml:id="JW">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>TEI encoder; OCR Correction</resp>
</respStmt>
<respStmt>
<name xml:id="CO">Calix O'Hara</name>
<resp>TEI encoder; OCR Correction</resp>
</respStmt>
<respStmt>
<name xml:id="GRPL">GRPL</name>
<resp>OCR Correction</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>III, D. 5, A. 1, Q. 1</title>
<date when="2019-01-03">January 03, 2019</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt> <authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness/>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-critical-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/critical.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a critical edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2019-01-03" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on"/>
</front>
<body>
<div xml:id="bb-d1e4975">
<head xml:id="bb-d1e4975-Hd1e119">III, D. 5, A. 1, Q. 1</head>
<head xml:id="bb-d1e4975-Hd1e122" type="question-title">Utrum assumere sit actus conveniens divinae naturae.</head>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e125">Circa primum sic proceditur et quaeritur, utrum assumere sit actus conveniens divinae
naturae.</p>
<div xml:id="bb-d1e4975-Dd1e128" type="rationes-principales">
<head xml:id="bb-d1e4975-Hd1e130">Rationes principales</head>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e133">Et quod sic, videtur. Auctoritate <name ref="#Augustine">Augustini</name>, in libro De fide ad Petrum : <quote xml:id="bb-d1e4975-Qd1e138">Illa
natura, quae semper genita manet apud Patrem, naturam nostram sine peccato
suscepit</quote>. Sed suscipere et assumere idem est : ergo natura Dei naturam nostram
suscepit.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e142">Item, expressius in libro De Trinitate : <quote xml:id="bb-d1e4975-Qd1e144" source="http://scta.info/resource/adt-l1">Forma Dei accepit formam servi</quote>. Sed forma Dei non est aliud quam natura Dei :
ergo, si forma formam accepit, natura naturam assumsit.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e148">Item, ratione videtur. Haec est vera et propria natura divina unita est humanae ; aut ergo
in illa unione se habet ut agens aut ut patiens. Constat quod non ut patiens : ergo se habet
ut agens. Sed in ipsa unione agere nihil aliud est quam ipsam naturam assumere : ergo
videtur quod assumere conveniat divinae naturae.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e151">Item, natura divina et humana uniuntur in unitate personae ; sed ex illa unione vere et
proprie dicitur humana natura esse assumta : ergo pari ratione divina natura vel debet dici
ex illa unione assumens vel assumta. Sed non assumitur : ergo illius est assumere.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e155">Sed contra. est auctoritas Concilii Toletani, quam <ref xml:id="bb-d1e4975-Rd1e157" target="http://scta.info/resource/pl-l3d5c1-d1e170">
<name ref="#Lombard">Magister</name> ponit in littera</ref> :
<quote xml:id="bb-d1e4975-Qd1e163">Cum tota Trinitas operata sit formationem suscepti hominis, solus tamen Filius
suscepit hominem in unitate personae, non in unitate naturae</quote>. Ergo, si hoc soli
Filio convenit, non videtur quod conveniat divinae naturae.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e167">Item, <name ref="#Anselm">Anselmus</name> : Pater et Filius et Spiritus Sanctus nullo modo differunt in natura. Ergo
quod convenit divinae naturae convenit Patri et Filio et Spiritui Sancto ; sed assumtio
humanae naturae nullo modo convenit Patri vel Spiritui Sancto : ergo nullo modo videtur
divinae naturae competere.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e173">Item, divina natura est quoddam simplicissimum ; sed simplicissimum, cum unitur, totaliter
unitur : ergo, si divina natura unitur humanae et eam assumit, videtur quod hoc conveniat
cuilibet personae.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e176">Item, si aliquod unum, in quo plura uniuntur, unitur alicui, necesse est per consequens et
illa uniri, sicut patet. Nam si punctus, cui uniuntur multae lineae, alicui coniungitur,
necesse est et illas lineas uniri ; si etiam anima, cui uniuntur potentiae, unitur alicui,
necesse est et eidem potentias uniri. Ergo, si divinae personae magis uniuntur in natura
quam linea in puncto vel potentiae in anima ; si assumere convenit divinae naurae, necese
est quod conveniat cuilibet personae ; sed constat quod non convenit cuilibet personae :
ergo nec naturae.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e179">Item, haec simpliciter est falsa et nullo modo conceditur divina essentia generat vel
natura, quoniam ille actus est actus propdus conveniens uni soli personae. Ergo, si assumere
est actus conveniens uni soli personae, utpote personae Filii, videtur quod haec sit neganda
tamquam falsa divina natura assumit humanam.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e182">Item, regula est, et habita fuit in primo libro, quod essentia non supponit personam nec e
converso. Ergo divina essentia vel natura non potest pro persona locutionem reddere veram
nec pro alio ; hoc constat, quia soli Filio convenit assumere : Ergo videtur siinpliciter
esse neganda praedicta locutio.</p>
</div>
<div xml:id="bb-d1e4975-Dd1e186">
<head xml:id="bb-d1e4975-Hd1e188">Conclusio</head>
<head xml:id="bb-d1e4975-Hd1e191" type="question-title">Terminus assumere non convenire potest divinae naturae, nisi
quatenus tantum dicit respectum ad relationem unionis, quae est in una persona, non autem in
ipsa natura</head>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e194">Respondeo : Ad praedictorum intelligentiam est notandum quod tam per verbum uniendi quam
per verbum assumendi importatur unio divinae naturae ad humanam, differenter tamen quantum
ad modum significandi, quia verbum uniendi dicitur ab unione, quae magis importat relationem
quam actionem ; verbum autem assumendi dicitur ab assumtione, quae principalius importat
actionem. Unde, quamvis concedatur quod divina natura uniat sibi humanam et eidem etiam
uniatur, nullo modo tamen conceditur quod divina natura. assumatur. Alia etiam est
differentia, quia unire, quantum est de se, non dicit terminum relationis vel actionis
determinate ; potest enim aliquis aliquid unire sibi et alii. Assumere autem importat
terminum intrinsecum tam actionis quam relationis ; assumere enim hoc est ad se sumere.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e197">Cum igitur vocabulum assumendi importet simul relationem et actionem, terminus ille,
interius intellectus, potest referri ad utrumque vel ad alterum tantum, videlicet ad
relationem. Si ad utrumque referatur, cum actio illa terminetur ad unitatem aliquam, tunc
assumere dictum de aliquo, significat non solum unionem, sed etiam illam unionem terminari
ad unitatem assumentis. Et quoniam illa unio non terminatur ad unitatem naturae, sed potius
ad unitatem personae, ideo secundum istum intellectum assumere non convenit divinae naturae.
Divina enim natura non assumsit humanam in unitatem naturae ; et ideo isto modo non
conceditur quod eam assumserit divina natura, hoc est ad se sive ad propriam unitatem
sumserit. Si autem terminus ille habeat respectum ad relationem unionis, tunc conceditur
quod divina natura humanam assumserit, hoc est sibi unierit. Univit enim sibi humanam
naturam, quamvis non in se ipsa, sed in una persona. Et isto modo procedunt rationes et
auctoritates quae ad hoc inducuntur, et ideo sunt concedendae.</p>
</div>
<div xml:id="bb-d1e4975-Dd1e202">
<head xml:id="bb-d1e4975-Hd1e204">Ad rationes</head>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e207">Ad illud vero quod obicitur, quod solus Filius suscepit humanam naturam, dicendum quod
solum non excludit ibi naturam, quae est in persona et praedicatur de persona, sed excludit
alias duas personas, scilicet Patrem et Spiritum Sanctum. Praeterea, auctoritas illa non
dicit simpliciter quod solus Filius susceperit, sed quod solus Filius suscepit in unitatem
propriam ; et tunc non est instantia de natura, quia, ut dictum est, natura divina non
suscepit humanam in unitatem naturae, sed in unitatem personae.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e210">Ad illud quod obicitur, quod Pater et Filius et Spiritus Sanctus nullo modo differunt in
natura, dicendum quod ista duplex est. Uno modo potest intelligi sic : Pater et Filius et
Spiritus Sanctus nullo modo differunt in natura, id est, Pater et Filius et Spiritus
Sanctus, habentes unam naturam, nullo modo differunt ; et hoc est falsum, quia Pater et
Filius personaliter differunt et habent proprietates distinctas. Alio modo potest intelligi
ut sit sensus : Pater et Filius non differunt in natura, id est, non differunt diversitate
naturae ; nihilominus tamen differunt a se invicem re, et ab ipsa : essentia vel natura
differunt ratione vel attributione. Aliquid enim attribuitur personae quod non naturae et e
conversa. Et ideo, sicut non sequitur divina natura est in tribus personis : ergo persona
Patris est in tribus personis una sic non sequitur divina natura unit sibi vel assumit
humanam :ergo persona Patris assumit, immo est ibi sophisma accidentis, vel locus
sophisticus accidentis.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e213">Ad illud quod obicitur de divina natura, quod est quid simplicissimum, dicendum quod,
quamvis sit simplicissimum in forma, habet tamen distinctionem in hypostasibus sive in
personis. Cum ergo intelligimus aliquid uniri alicui, hoc possumus intelligere aut quantum
ad unionem secundum formam aut quantum ad unionem secundum suppositum. Dico ergo quodsi
divina natura uniretur alicui secundum formam, quod necessario tota uniretur, hoc est in
qualibet persona, cum simplicissimum sit. Sed quia unio ista vel assumtio non est quantum ad
unionem in forma, sed quantum ad unionem in persona et supposito, ideo non sequitur quod,
quamvis sit simplicissima, quod tota sit unita, secundum quod totum distribuit pro personis.
Unde non valet processus ille quo proceditur a simplicitate naturae ad personarum
pluralitatem.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e216">Ad illud quod obicitur, quod natura est illud in quo personae uniuntur : ergo, ipsa unita,
tres personae uniuntur, et, ipsa assumente, assumunt, dicendum quod non sequitur. Quando
enim dicitur quod ad unionem eius in quo alia uniuntur sequitur unio illorum, hoc verum est,
quando uniuntur secundum illud et in eo in quo alia uniuntur in eo, sicut est in puncto, in
quo lineae uniuntur tamquam in termino et ipse punctus ut terminus potest alii uniri ;
similiter et in anima et in suis potentiis. Non sic autem est in proposito, quia illae
personae uniuntur in natura quantum ad unitatem naturalem sive essentialem ; sed divina
natura non unitur humanae in unam essentiam, sed unitur in unitate hypostasis, in qua quidem
hypostasis unitate aliae personae magis distinguuntur quam conveniant.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e220">Et huius exemplum haberi potest in aeternis rationibus, secundum quas Deus producit, quae
quidem omnes unum sunt in essentia Dei et substantia ; non tamen sequitur quodsi Deus facit
aliquid secundum rationem unam, quod secundum illam et eamdem faciat omnia alia. Unde idem
sunt idea hominis et idea asini in divina substantia ; cum tamen divina substantia facit
asinum, non facit illt.im secundum ideam hominis, sed secundum ideam asini. Aliud etiam
exemplum ponit <name ref="#Anselm">Anselmus</name> in fonte, rivo et lacu, qui sunt unius naturae et unus fluit ab
alio. Unde Nilus dicitur fons et dicitur rivus et dicitur lacus ; et unus est Nilus et una
est aqua et unius naturae, quamvis non sit unus fons et unus rivus et unus lacus. Et
contingit Nilum infistulari, ut rivus est, nonut fons neque ut lacus ; et hoc est, quia,
quamvis eadem aqua primo sit in fonte, postea in rivo ; postea in lacu, diversum tamen habet
modum essendi. In ideis autem est multitudo respectu connotatorum. Et haec duo in divinis
personis ponuntur, videlicet pluralitas respectuum et distinctio modorum essendi ab alio et
non ab alio. Et sic patet quod non sequitur divina natura assumsit, ergo quaelibet persona
assumsit propter relationem intrinsecam.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e226">Ad illud quod obicitur, quod nullo modo conceditur <mentioned> essentia generat
</mentioned>, quia illud est proprium personae, dicendum quod non est simile, quia generare
importat distinctionem, quae nullatenus convenit naturae ; assumere vero dicit actionem et
relationem, qua convenit divinae naturae secundum unum intellectum, ut prius visum est.</p>
<p xml:id="bb-d1e4975-d1e232">Ad illud quod obicitur, quod natura non supponit pro persona, dicendum quod verum est. Et
quod dicitur <mentioned> natura divina assumsit humanam </mentioned>, iste terminus
<mentioned> natura </mentioned> non reddit locutionem veram pro persona, sed magis stat
ibi natura pro se ipsa. Ipsi enim naturae convenit assumtionem facere et convenit uniri
humanae naturae ; et haec duo importat verbum <mentioned> assumendi </mentioned> secundum
unam sui acceptionem.</p>
</div>
</div>
</body>
</text>
</TEI>