-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 1
/
bb-d1e96.xml
187 lines (187 loc) · 13.6 KB
/
bb-d1e96.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>III, D. 1, A. 1, Q. 1</title>
<author ref="#Bonaventure">Bonaventure</author>
<respStmt>
<name xml:id="JW">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>TEI encoder; OCR Correction</resp>
</respStmt>
<respStmt>
<name xml:id="CO">Calix O'Hara</name>
<resp>TEI encoder; OCR Correction</resp>
</respStmt>
<respStmt>
<name xml:id="GRPL">GRPL</name>
<resp>OCR Correction</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>III, D. 1, A. 1, Q. 1</title>
<date when="2019-01-03">January 03, 2019</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt> <authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness/>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-critical-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/critical.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a critical edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2019-01-03" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on"/>
</front>
<body>
<div xml:id="bb-d1e96">
<head xml:id="bb-d1e96-Hd1e119">III, D. 1, A. 1, Q. 1</head>
<head xml:id="bb-d1e96-Hd1e122" type="question-title">Utrum divina natura potuerit uniri cum humana natura.</head>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e125">Circa primum sic proceditur et quaeritur, utrum divina natura potuerit uniri cum humana
natura. Et quod non, videtur.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e128">Uniri est pati, sicut unire est agere ; ergo quod impossibile est pati impossibile est uniri
; sed divinam naturam impossibile est pati : ergo impossibile est cum alia natura uniri.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e131">Item, quaecumque ad invicem uniuntur, aliquo modo componuntur ; ergo quod impossibile est
alteri componi, impossibile est alteri uniri ; sed divinam naturam impossibile est alteri
componi, cum sit simplicissima et perfectissima : ergo etc.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e135">Item, omne unibile et non unitum est ad actum et complementum unionis possibile, omne autem
possibile ad actum et complementum est mutabile et imperfectum ; sed in Deo nulla potest esse
mutatio, nulla imperfectio : ergo nulla temporalis unio.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e138">Item, quaecumque sunt unibilia, sunt ad invicem proportionabilia, quoniam inter illa nulla
est unio, inter quae nulla cadit proportio ; sed Dei, qui infinitus est, ad creaturam, quae
finita est, nulla cadit proportio : ergo nulla potest esse illarum naturarum coniunctio.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e141">Item, plus distat Creator a creatura quam distent duo opposita, pro eo quod omnia opposita
communicant in aliquo genere proximo vel remoto ; Deus autem et creatura nullum genus commune
participant ; ergo facilius est unire aliqua opposita quam sit unire divinam naturam cum
humana. Sed Deus non potest facere quod idem sit homo et asinus vel quod idem sit album et
nigrum aut certe quod idem sit et non sit : ergo non potest facere quod idem sit homo et
Deus.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e144">Sed contra: 1. Plus potest Deus facere quam homo potest dicere, iuxta illud Lucae 3, 37 : Non
erit impossibile apud Deum omne ver Si igitur homo potest illud credere et dicere quod Deus
sit humanitati nostrae unitus, videtur quod hoc non sit apud Deum impossibile.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e147">Item, plus potest Deus facere quam nos petere, iuxta illud ad Ephesios 3, 20 ; Deus, qui
potest facere superabundanter quam petimus aut intelligimus ; sed homo potuit petere Filium
Dei incarnari : ergo Verbum Dei fieri carnem vel incarnari non fuit Deo impossibile.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e150">Item, quando duo sic se habent quod unum est materiale respectu alterius et illi conforme,
possibile est uniri unum alteri ; sed anima plus habet de possibilitate respectu Dei quam
habeat corpus respectu animae ; plus etiam habet de ratione conformitatis, cum anima sit
substantia spiritualis et imago Dei : ergo, si Deus animam potuit unire corpori, videtur quod
similiter possit substantiam humanam unire sibi.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e154">4. Item, omne quod est alteri maxime intimum et amabile, est ei unibile unione maxima ; sed
Deus est animae intimus et amabilissimus : ergo videtur quod substantiae rationali perfecte
uniri possit Spiritus increatus.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e157">5. Item, si divina natura non potest sibi unire humanam, aut hoc est propter impedimentum ex
parte naturae suae aut propter impedimentum ex parte creaturae. Si propter impedimentum ex
parte naturae suae, ergo, cum illud sit opus perfectissimum et nobilissimum, videtur quod
divina natura non sit consona omnimodae perfectioni et nobilitati. Si propter impedimentum
creaturae, ergo videtur quod creatura non sit in perfecta obedientia respectu Creatoris ; hoc
autem derogat divinae omnipotentiae : ergo impossibile est quod respectu talis unionis
interveniat impedimentum ex parte aliqua. Et si hoc, restat quod Deus potuit creaturam
rationalem sibi unire.</p>
<div xml:id="bb-d1e96-Dd1e160">
<head xml:id="bb-d1e96-Hd1e162">Conclusio</head>
<head xml:id="bb-d1e96-Hd1e165" type="question-title">Possibile fuit, humanam naturam uniri divinae in persona
Filii</head>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e168">Respondeo : Dicendum quod absque dubio possibile fuit naturam humanam uniri divinae in
persona Filii.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e171">Ratio autem huius est ista : quia omnia illa attribuenda sunt divinae potentiae quae sibi
non derogant, et talia sunt quae posse est potentiae. Divinam autem naturam uniri humanae in
unitatem personae non est aliud quam divinam personam, quae ab aeterno fuit hypostasis
respectu divinae naturae, esse hypostasim respectu humanae naturae in tempore ; hoc autem
non dicit aliquam imperfectionem, sed potius dignitatem et nobilitatem. Sicut enim, cum Deus
sit bonus ab aeterno, in nullo fit derogatio bonitati suae, dum est causa bonitatis creatae
in tempore, quamvis unitas creata longe sit inferior bonitate increata, sic, cum persona
Filii Dei sit hypostasis intellectualis et spiritualis et increata ab aeterno, in nullo
derogat ei si sit hypostasis rationalis naturae creatae in tempore. Et quemadmodum Deus de
non-creante fit creans in actu absque aliqua sui mutatione vel innovatione, sed solum facta
immutatione ex parte naturae creatae, sic persona filii Dei, quae non erat hypostasis
humanae naturae in actu, habet esse eius hypostasis absque aliqua sui mutatione vel
innovatione, sola facta mutatione ex parte naturae assumtae. Et quemadmodum Deus, cum est in
creatura per essentiam, praesentiam et potentiam, in nullo dependet ab ipsa, sed potius
dependet creatura ab ipso tamquam a causa conservante et sustentante, sic et Deus, cum est
in creatura rationali per unionem, non dependet ex ipsa, sed potius e converso rationalis
natura dependet ex hypostasi divina et habet substantificari in illa, sicut natura
substantificatur in persona. </p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e174">Et sic patet quod unio divinae naturae cum humana in nullo derogat nobilitati divinae ; et
ideo, cum omnia attribuenda sint Deo quae non derogant omnipotentiae eius, indubitanter
ponendum est eius incarnationis mysterium esse Deo possibile. Propter quod dixit angelus ad
Mariam, in eius primordio aperiens incarnationis mysterium : Non erit impossibile apud Deum
omne verbum. Unde et concedendae sunt rationes quae hoc ostendunt. </p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e178">1. Ad illud ergo quod obicitur in contrarium, quod uniri est pati, dicendum quod, sicut
dicit Priscianus, quaedam sunt verba, quae in voce activa significant passionem, et quaedam
sunt verba, quae in voce passiva significant actionem ; et hoc modo intelligendum est, cum
dicitur divinam naturam humanae uniri, non quia divina natura aliquid patiatur, sed quia
ipsa divina natura humanam naturam unit sibi in propriam personam sive hypostasim.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e181">Posset etiam aliter dici quod sicut generare et generari non significat in divinis actionem
vel passionem, sed relationem, sic etiam uniri, dictum de divina natura vel persona, non
dicit actionem aliquam, sed relationem potius, quae quidem relatio dicit dependentiam solum
in natura creata, sicut haberi potest ex his quae in primo libro determinata sunt, cum
agebatur de divinis nominibus, quae dicunt respectum ad creaturam, distinctione
trigesima.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e184">Ad illud quod obicitur, quod quae uniuntur componuntur, dicendum quod, si proprie
accipiatur verbum componendi in plus est unio quam compositio. Unio enim dicit coniunctionem
duorum in tertio, sive uniantur ad constitutionem tertii sive non. Compositio vero dicit
coniunctionem aliquorum, ita quod veniunt ad constitutionem tertii ; et omne tale aliquo
modo est materiale respectu alterius. Et ideo compositio semper importat imperfectionem in
componentibus, unio vero non. Et propterea non sequitur, quodsi divina natura non potest
alteri componi, quod non possit alteri uniri.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e187">Ad illud quod obicitur, quod omne unibile non unitum est ad complementum unionis possibile,
dicendum quod illud verum est de illo unibili quod habet perduci ad actum unionis per
aliquid acquisitum in ipso ; de illo autem quod est unibile solum per aliquid acquisitum in
altero, non habet veritatem ; et hoc modo est unibilis divina natura humanae naturae per
mutationem factam in creatura. Et ideo ex hoc non sequitur quod aliqua sit possibilitas
imperfectionis vel mutationis ex parte divinae naturae, sed solum ex parte naturae creatae.
Et ratio huius est, quia unio dicit relationem, relatio introduci habet in esse per
mutationem factam in uno extremo, altero omnino immobili remanente, sicut patet : si ego sim
albus et generetur alius qui sit albus, statim incipit mihi esse similis, nulla in me facta
mutatione, sed solum in ipso. Similiter exemplum ponit Boethius de dextro et sinistro. Sic i
ntelligendum est in proposito. Et potest etiam huius simile inveniri in unione radii et
crystalli. Si enim. crystallus superinducatur radio iam domum illuminanti, crystallus,
illuminari dicitur et a radio pertranisiri et ei copulari absque mutatione facta ex parte
radii, sed solum ex parte crystalli. Sic suo modo, sed longe spiritualius, intelligendum est
in natura assumta et persona Verbi.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e190">Ad illud quod obicitur, quod omne unibile est proportionabile, dicendum quod verum est, si
intelligatur de proportione quae attenditur in convenientia ordinis. Si autem intelligatur
de proportione quae est in commensuratione quantitatis, veritatem non habet, pro eo quod, si
aqua maris infinita esset, adhuc posset spongia immergi sicut nunc immergeretur, et uniri ;
et ideo sufficit ad unionem proportio quae surgit ex convenientia ordinis. Et talis est
convenientia quae est inter creaturam rationalem et Deum, pro eo quod natura rationalis, eo
ipso quod est imago Dei, nata est ordinari ad ipsum immediate, sicut in primo et secundo
libro f uit ostensum.</p>
<p xml:id="bb-d1e96-d1e193">Ad illud quod obicitur, : quod maior est convenientia oppositorum quam sit Dei ad
creaturam, et ita quod magis sunt unibilia, dicendum quod, etsi maior sit convenientia
propter alicuius communis participationem, nunquam tamen ita est convenientia secundum
possibilitatem et ordinem unius ad alterum, quia unum oppositum non habet ordinari ad suum
oppositum sicut ad causam et complementum, sicut creatura rationalis habet ordinari ad Deum.
Convenientia autem in participatione alicuius communis non facit aliqua esse unibilia, nisi
sit aliqua convenientia secundum rationem inclinationis et ordinis, sicut patet. Magis enim
est anima unibilis corpori quam sit una anima unibilis alteri ; et sicut non tenet illud
argumentum anima non potest alteri animae uniri : ergo non potest corpori uniri, sic nec
illud argumentum concludit oppositum non potest uniri opposito : ergo creatura non potest
uniri Deo.</p>
</div>
</div>
</body>
</text>
</TEI>