-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 1
/
bb-d4e26610.xml
179 lines (179 loc) · 13.3 KB
/
bb-d4e26610.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>Quaestio 1</title>
<author ref="#Bonaventure">Bonaventure</author>
<respStmt>
<name xml:id="JW">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>TEI encoder; OCR Correction</resp>
</respStmt>
<respStmt>
<name xml:id="GRPL">GRPL</name>
<resp>OCR Correction</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>Quaestio 1</title>
<date when="2019-07-12">July 12, 2019</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness/>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-critical-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/critical.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a critical edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2019-07-12" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on"/>
</front>
<body>
<div xml:id="bb-d4e26610">
<head xml:id="bb-d4e26610-Hd1e108">Quaestio 1</head>
<head xml:id="bb-d4e26610-Hd1e111" type="question-title">Utrum unus pro alia possit satis facere.</head>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e114">Quaeritur igitur primo, utrum possit fieri satisfactionis. commutatio, et hoc est
quaestionis fundamentum, scilicet, utrum unus pro alio satisfaciat. </p>
<div xml:id="bb-d4e26610-Dd1e117" type="rationes-principales">
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e119">Et quod sic, videtur. Ad Galatas 6, 2 : <quote xml:id="bb-d4e26610-Qd1e121" source="http://scta.info/resource/gal6_2">Alter alterius onera
portate</quote> : sed onera quae maxime sunt portanda, sunt onera spiritualia : ergo,
si alicui imposita est poenitentia gravis, videtur quod aliquis partem vel totum possit
pro eo portare.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e125">Item, in littera dicitur : <quote xml:id="bb-d4e26610-Qd1e127">Amicorum orationibus et elemosynarum largitionibus
pondus poenitentiae sublevandum est</quote> ; loquitur de eo qui graviter
infirmatur.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e131">Item, hoc videtur per rationem, primo per simile in rebus naturalibus. Videmus enim in
aliquo corpore animalis quod unum membrum se exponit ut sustineat laesionem et gravamen
alterius. Sicut patet quod brachium se exponit pro capite. Si ergo in corpore mystico
est connexio per assimilationem ad corpus naturale, videtur similiter quod unum membrum
onus alterius possit et debeat supportare.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e134">Item, hoc videtur per simile in humanis actibus. Videmus enim quod sic est in actibus,
quod si aliquis est alicui debitor, non refert apud creditorem utrum ipse vel alius
solvat, immo pro eodem utrumque acceptat. Si ergo multo benignior est Deus et avidior ad
percipiendam solutionem quam homo terrenus, videtur quod ipse sit con tentus et sibi
sufficiat, si alius satisfaciat pro eo.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e137">Item, hoc videtur per locum a minori, quia plus est impetrare remissionem culpae quam
remissionem poenae ; sed sanctus vir impetrat alicui, qui est extra gratiam, per suas
orationes remissionem culpae : ergo et remissionem poenae per suas afflictiones.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e141">Item, Christus punitus est et poena sua satisfecit ; non pro peccato suo, hoc constat :
ergo pro alieno : ergo Christus satisfecit pro nobis. Si ergo omnes nos unum sumus in
Christo et membra eius sumus et imitatores eius esse debemus, videtur quod unus pro alio
possit et debeat satisfacere.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e144">Contra : II ad Corinthios 5, 10 : <quote xml:id="bb-d4e26610-Qd1e146" source="http://scta.info/resource/IIcor5_10">Omnes stabimus ante tribunal
Christi, ut recipiat unusquisque propria corporis, prout gessit, sive bonum sive
malum</quote>. Ergo unicuique retribuetur iuxta opera sua : ergo non videtur quod unus
pro alio satisfaciat, quia tunc Deus alicui retribueret secundum opera aliena.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e150">Item, in Psalmo [61, 13] : <quote xml:id="bb-d4e26610-Qd1e152" source="http://scta.info/resource/ps61_13">Tu reddes unicuique iuxta opera
sua</quote>. Ergo idem quod prius.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e156">Item, ratione videtur, quoniam non exigit Deus satisfactionem ab aliquo quia delectetur
in poena, sed quia satisfactio est remedium contra culpam, ut anima reordinetur ; sed
antidotum sive remedium circa membrum infirmans debet apponi : ergo videtur quod non
possit in alium hominem commutari.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e159">Item, non potest conteri nec confiteri unus pro alio, immo oportet quod ipse qui peccat
conteratur et confiteatur : ergo videtur similiter quod oporteat ipsum satisfacere et
poenam pati.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e162">Item, si sani possunt supra se suscipere satisfactionem infirmi, ponatur igitur quod
aliquis debeat poenitentiam septennem, et consanguinei recipiant super se, et infirmus
moritur ; quaero ergo a te : aut evolat aut non evolat. Si non evolat, sed punitur in
purgatorio ; et illi puniunt se pro eo, ergo Deus punit bis in id ipsum. Si vero evolat,
ponatur quod illi nihil faciant de satisfactione suscepta, tunc ergo salvabitur quis et
culpa remanebit impunita ; quod est contra divinam iustitiam.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e166">Item, nullus potest mereri alteri quin mereatur sibi, secundum quod dicit illa
auctoritas : Qui pro alio orat, pro se ipso laborat. Ergo pari ratione nullus potest
satisfacere pro alio quin satisfaciat pro se : ergo, si potest unus pro alio
satisfacere, potest unus simul et una poena satisfacere pro se et pro alio, et ita pari
ratione pro tertio et quarto et sic deinceps : ergo pro omnibus. Ergo videtur, si hoc
verum est, quod uno satisfaciente, satisfaciant et omnes.</p>
</div>
<div xml:id="bb-d4e26610-Dd1e170">
<head xml:id="bb-d4e26610-Hd1e172">Conclusiones</head>
<head xml:id="bb-d4e26610-Hd1e175" type="question-title">Poena satisfactionis, non quatenus est medicinalis, sed
quatenus solvit poenam, potest commutari in aliam personam</head>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e178">Respondeo : Dicendum quod poena satisfactoria habet in se duplicem rationem sive
virtutem. Poena enim talis propter duo est maxime : et propter medicamentum contra
sequelas peccati et in pretium ad solvendum reatum peccati. Si igitur loquamur de ista
poena secundum quod est purgatoria sive medicinalis, cum morbus non recipiat medicinam
ex poena aliena, sed propria - unde non exstinguitur concupiscentia in me, si tu ieiunas
pro me - quantum ad hanc rationem poena satisfactoria nec potest nec debet commutari in
aliam personam. Posset tamen commutari in poenam internam, quia gemitus cordis plus
frequenter medetur et reparat animam quam diuturnitas poenae exterioris. Si autem
loquamur de poena secundum quod habet rationem pretii, hoc modo concedendum quod potest
commutari, quia potest unus pro alio solvere poenam. Sed haec commutatio debet fieri
auctoritate sacerdotis, cuius est hic duo considerare, scilicet debitam in subditis
dispositionem et debitam proportionem in poena. Debitam dispositionem voco, quod in uno
sit sufficientia et in alio indigentia et in utroque sit caritas, quae faciat bona
communia ; si vero alterum horum desit, non fit commutatio recte. Debitam vero
proportionem voco, ut minor poena in maiorem commuetur, quia plus satisfacit Deo poena
propria quam aliena, sicut efficacius homo meretur sibi quam alii. Unde sicut poena
assumpta commutatur in maiorem poenam purgatoriam, eo quod multo minus est illa accepta,
pro eo quod ista est voluntaria simpliciter, illa minime voluntaria, similiter propria
poena debet commutari in maiorem alienam ad hoc ut fiat commutatio recta.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e181">Sic igitur concedendum, sicut probant primae rationes, quod poena satisfactoria
commutari potest ratione unitatis caritatis, quantum ad id quod habet in se pretii
solvendi, sed non quantum ad id quod habet in se medicamenti.</p>
</div>
<div xml:id="bb-d4e26610-Dd1e186">
<head xml:id="bb-d4e26610-Hd1e188">Ad rationes</head>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e191">1-2. Ad illud ergo quod obicitur, quod unicuique reddetur secundum opera sua, dicendum
quod caritas opera aliena facit sua, maxime quando caritas alterius voluntarie quod suum
est alteri donat.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e194">Ad illud quod obicitur de remedio, iam patet responsio, quoniam quantumcumque aliquis
supra se poenam recipiat alterius, tamen ille non est omnino liberatus a poena, quousque
consumatur peccati scoria quam contraxit ex culpa, quae etiam non potest deleri nisi per
poenam exteriorem vel per contritionem internam.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e197">Ad illud quod obicitur, quod non potest conteri nec confiteri, dicendum quod non est
simile, quia prima, scilicet confessio et contritio, sunt ordinata ut ingrediatur
unitatem ecclesiasticam, per quam fit ut bona unius sint alterius ; satisfactio vero
utramque consequitur ; et quia fundamentum istius communicationis est in caritate, ideo
non est simile. Alia ratio est, quia in potestate cuiuslibet est confiteri, in nullius
potestate est conteri nisi eius qui novit occulta cordis, scilicet spiritus hominis ;
sed poenam pati est in potestate cuiuslibet tam pro se quam pro alio. Attamen non est
inutile nec a satisfactione alienum, si vir iustus peccata defleat minus iusti. </p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e200">Ad illud quod quaeritur, utrum statim evolet ille cuius satisfactio commutatut,
dicendum quod non, tum quia oportet quod scoria peccati purgetur, tum etiam quia nullus
ingreditur paradisum, quousque sit extra debitum omne, ita quod nec ipse sit debitor nec
alius pro eo. Si ergo obicias quod tunc bis punit Deus in id ipsum, dicendum quod falsum
est, quia, secundum quod illi celerius faciunt, ipse liberatur et computat Dominus in
sortem poenam quam ille sustinet pro se et quam alii sustinent pro eo ; unde si debuit
poenam duorum mensium, taliter poterit iuvari quod liberabitur infra mensem. Nunquam
tamen inde extrahitur, quousque debitum sit plene solutum ; quo soluto, iam illud quod
solvitur deinceps est ipsius qui satisfacit : oratio enim in sinu suo convertitur, vel,
si ipse non indiget, convertitur in sinu Ecclesiae.</p>
<p xml:id="bb-d4e26610-d1e204">Ad illud quod obicitur, quod qui meretur alii, et sibi, dicendum quod non est simile de
opere meritorio et satisfactorio. Opus enim meritorium est ea ratione, qua est ex radice
caritatis - quae semper placet Deo et ille in quo est illa radix - quae omnes communiter
respicit et omnia communia facit ; ideo non potest aliquis mereri alii, quin ipse
placeat apud Deum, quia hoc ipsum Deo placet maxime. Opus vero satisfactorium est
ratione poenae et tanta poena solvit tantum debitum et maior maius debitum ; ideo per
eamdem poenam non potest quis in integrum duo debita solvere ; et ideo si satisfacit pro
alio, quantum ad totum non satisfacit pro se , et si pro se, non pro alio ; sibi quidem
meretur aeternam gloriam ; quia opus illud placitum est Deo, et faciens illud Deo placet
in faciendo, ac per hoc dignus retributione a Deo iudicatur. </p>
</div>
</div>
</body>
</text>
</TEI>