-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 1
/
bb-l1d29dubia.xml
175 lines (175 loc) · 12.6 KB
/
bb-l1d29dubia.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>I, Distinctio 29, Dubia</title>
<author ref="#Bonaventure">Bonaventure</author>
<respStmt>
<name xml:id="JW">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>TEI encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev"> <title>I, Distinctio 29, Dubia</title> <date when="2017-12-23">December 23, 2017</date> </edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0">Creative Commons Attribution 4.0 International</ref> </p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="Qa" n="Quaracchi1882">Quaracchi 1882, Volume 1</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-critical-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/master/src/out/critical.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a critical edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2017-12-23" status="draft" n="0.0.0"> <p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on"/>
</front>
<body>
<div xml:id="bb-l1d29dubia">
<head xml:id="bb-l1d29dubia-Hd1e97">I, Distinctio 29, Dubia</head>
<div xml:id="bb-l1d29dubia-Dd1e100">
<head xml:id="bb-l1d29dubia-Hd1e102">Dub. I</head>
<p xml:id="bb-l1d29dubia-d1e105">In parte ista sunt dubitationes circa litteram et prirao de hoc quod dicitur, quod
Pater est principium. totius deitatis. Quaeritur ergo, pro quo stat ibi hoc nomen
primipium. Nou enim potest stare pro essentia nec pro persona, quia utrumque dicit,
quantum est de se, absolutum. Aut ergo stat pro paternitaie, et lioc falsam, quia non
est pater ' Spirltus sancti: nec pro spiratione, quia spiratio non est respectu Filii:
nec communiter ad utrum- que, quia niliil habent commune nisi essentiam; nec pro
innascibilitate , quia innascibilitas non dicit respectum ad personam, sed privationem
respe- ctus: ergo omni modo ^ est falsa. </p>
<p xml:id="bb-l1d29dubia-d1e108">Respondeo: Dicendum, quod sensus locutionis hic est: Pater est principium totius
deitatis, id est omnium personarum in deitate; et est distribiUio accommoda^, sicut cum
dicitur: caelum continet omnia, se scilicet excepto. — Si autem quaeralur, pro quo stat
hoc nomen principium; dicendum, quod stat pro palernitate simul et spiratione, quia per
paternita- tem est principium Fihi, per spirationem principium Spiritus sancti , et per
utrumque principium utrius- que. — Quod ergo obiicitur, quod non habent com- mune;
dicendum, quod ^ non conveniunt in notione unica convenientia formali; tamen conveniunt
conve- ; nientia originali in eadem persona et eiusdem per- : sonae proprietate. Quia
enim persona Patris a nullo ; est, ut dicitur in littera % ideo omni modo productio- nis
producit, et ideo est principium totius deitatis. Unde idem importatur noraine
principii, cum dicitur principium deitatis , intellectu principali , quod ira- portatur
nomine innascibilitatis ^ quantum ad intel- lectuin consequentem. Et ex hoc verbo et ex
hac jfouindiim. ratione verbi conflrmationem recipit ista positio , quae dicit, quod
innascibilitas dicit in Patre pleni- tudinem fontalitatis sive fontalem plenitudinera,
licet ex consequenti intellectu'.</p>
</div>
<div xml:id="bb-l1d29dubia-Dd1e112">
<head xml:id="bb-l1d29dubia-Hd1e114">DuB. II</head>
<p xml:id="bb-l1d29dubia-d1e117">Item quaeritur de huiusmodi circumlocutioni- bus , qualiter accipiatur ibi hoc nomen
principium, cum dicitUT : principium sine principio, principium de principio. Aut enira
accipitur essentialiter, aut personaliter : non personaliter , ut videtur, quia Spiritus
sanctus dicitur esse principium de princi- pio, et principium non convenit ei nisi
temporali- ter. — Praeterea, sicut dicit Magister distinctione vigesima septima*, non
potest dici hoc de illo nisi quantum ad nomina substantialia : ergo principiura non
potest accipi notionaliter. — Et iterum, pro qua notione acciperetur °, cum dicitnr
Filius prin- cipium de principio ? quia non pro filiatione , quia hoc convenit Spiritui
sancto, scilicet esse princi- pium de principio ; non pro communi spiratione, quia
coramunis spiratio convenit Patri, cui non con- venit esse principiura de principio. —
Si tu dicas, quod accipitur essentialiter; contra: essentia non est personae principium
nec dicit respectum ad personam: ergo cum principiura dicat respectura ad personam , non
potest accipi essentiahter , et ita nullo raodo. </p>
<p xml:id="bb-l1d29dubia-d1e120">Respondeo : Posset dici , quod hoc nomen prin^ cipium accipitur in comparatione ad
creaturam, et trahitur ad personas per praepositiones additas, sicut si dicatur : Deus
de Deo , et Deus non de Deo, et consimilia; et sic cessant obiecliones. — Aliter potest
dici, quod hoc nomen principium non est impositum ad signiflcandum respectum essentialem
vel personalem, quantum est de se, sed indifferen- ter se habet ad utrumque, et eius
acceptio deter- minatur per adiunclura. Quando ergo dicitur de Patre, stat pro notione
paternitatis et spirationis comrauniter, et arctatur per proprietatem innasci- bilitatis
per hoc, quod dicitur non de principio. Si- militer in Filio stat pro communi spiratione
cum flliatione, quae importatur per hoc, quod dicitur de principio. De Spiritu vero
sancto dicendum, quod stat essentialiter tantum et arctatur ad personam per hoc, quod
dicitur de utroque.</p>
</div>
<div xml:id="bb-l1d29dubia-Dd1e124">
<head xml:id="bb-l1d29dubia-Hd1e126">DUB. III.</head>
<p xml:id="bb-l1d29dubia-d1e129">Item quaeritur de hoc quod dicit, quod Spiri- tus sanctus esse coepit principium
creaturai-mn. Videtur enira dicere contra illud quod dictum est supra distinctione
tertia " : <quote xml:id="bb-l1d29dubia-Qd1e131"> Ex perpeluitate creatu- rarura intelligitur Conditor
aeternus</quote>. Si ergo Spi- ritus sanctus est aeternus Conditor, ergo aeternaliter
principium. — Item in hyrarao": Aeterne rerum Conditor. — Itera ratione videtur, quia
res ab ae- terno fuerunt in Deo; sed non nisi sicut in principio: ergo ab aeterno fuit
principiura.</p>
<p xml:id="bb-l1d29dubia-d1e135">Respondeo: Dicendum, quod nomina, quae di- cunt effectum in creatura , possunt illum
dicere actu, vel h.abitu: si actu, ex terapore dicuntur; si habitu, possunt dici
aeternahter. Et quoniam principium potesl. sonare in actum, vel in habitum, ideo potest
dici non solum tempomlUer , imino eliara aeternali- ter. Sed quoniam usus magis accipit
hoc nomen principium, prout dicitur in actu quam in liabitu, ideo dicit Magister, quod
dicitur temporaliler. </p>
<p xml:id="bb-l1d29dubia-d1e138">Quod obiicitur, quod dicitur Condilor aeternus; dicendum, quod haec ' locutio duplex
est : tum ex 3 parte eius quod est Conditor, quia potest dicere actum, vel liabitum;
tuni ex parte eius quod est uelernus , quia potest teneri adtective, vel substan- tive.
Et si aeternus teneatur substantive , sic non ponit aeternitatem circa conditionem , sed
circa sup- positum, et est locutio vera. Si adiective et Condi- tor tenetur habitualiter
', adhuc est locutio vera ; si actualiter, tunc falsa. Sensus sunt manifesti. Nara uno
modo sensus est: aeternus Conditor, id esl aeternus , qui est Conditor. Alio modo
aeternus Con- ditor, id est ab aeterno polens condere iu tempore. Et lertio modo
aeternus Conditor, quia aeternali- ter condidit. Dnobus primis sensibus est vera lo-
cutio, sed tertio sensu est falsa.</p>
</div>
<div xml:id="bb-l1d29dubia-Dd1e142">
<p xml:id="bb-l1d29dubia-d1e144">Item quaeritur de hoc quod dicit, quod Paler ab aeterno principium est Filii; sed Pater
et Filius et Spiritus sanctus non sunt principium nisi ex tem- pore: ergo secundum hoc,
cum aeternum sit ante temporale , per prius dicitur principiura notionaliter in divinis
quam essentialiter. Sed contra: omne es- sentialiter dictum esL comraunius; et quanto
aliquid communius, tanto prius": ergo per prius debet dici principium essentialiter quam
notionaliter.</p>
<p xml:id="bb-l1d29dubia-d1e147">Respondeo: Dicendum , quod dupliciter est loqui ■ de hoc nomine prvncipium: aut
respectu subiecti , aut respectu termini.'Si respecln subiecti*, sic cum intellectus
essentiae sit ante intellectum personae, sic principium essentialiler dictum secundum
ratio- nem intelligendi praeit principium notionaliter di- ctum , sicut opponit. Si
autem respectu termini, sic principium essentialiter dictum respicit quid diver- sum per
essentiam, et ita ^ creatum; principium vero notionaliter dictum respicit personam
consubstantia- lem et increatara et aeternam; et ideo principium notionaliter dictum
dicitur aeternaliter, et quantum ad hanc viam prius dicitur in Deo non solura quan- tum
ad intellectum, sed etiam quantum ad rem. Et sic patet, de qua acceptione hoc nomen
princi- pium dicitur per prius secundum diversas compa- rationes ". </p>
</div>
<div xml:id="bb-l1d29dubia-Dd1e152">
<p xml:id="bb-l1d29dubia-d1e154">Item quaeritur de hoc quod dicit, quod cu,m Filius se dixit principium, creatorem se
vohiil ostendere. Videtur enim falsum; quia ipse respondit ad quaestionem Pharisaeorum
quaerentium: Tu quis es ' ? Sed quis quaerit de persona ; sed principium, secundum quod
pro creatore accipitur, tenetur es- sentialiter: ergo aut Dominus non respondit conve-
nienter, aut principium non stat pro creatore ibi. — Si dicas, quod appropriatur Filio;
contra: tam ratio creationis quam ratio principii appropriatur Pa- tri^: non ergo Filio. </p>
<p xml:id="bb-l1d29dubia-d1e157">Respondeo : Dicendum , quod principium tene- tur essentialiter ibi, sicut dicilur in
littera": sed tractura est ad personara Filii. — Sed quod obiicis, quod
appropriaturPatri; dicendum, qnod principium de ratione sui nominis non appropriatur
Filio nisi per additionem ; et sic in proposito , quia appropria- tur per actura verbi.
Non enim dixit simpliciter: ego principium , sed ego principium , qui et loquor vobis
'".</p>
</div>
<div xml:id="bb-l1d29dubia-Dd1e161">
<head xml:id="bb-l1d29dubia-Hd1e163">DuB. VI.</head>
<p xml:id="bb-l1d29dubia-d1e166">Item quaeritur de hoc quod dicit, quod non est eoncedendum, quod Filius habet
principium, cum et Filius sitprincipium de principio. Videtur enim debere concedi, quia
orane relativura debet habere correlativum sibi respondens " : ergo si Filius, cum
dicitur principium de principio, dicitur relative , debet habere correlativum, quod est
principium.</p>
<p xml:id="bb-l1d29dubia-d1e169">Respondeo : Dicendura , quod habere principium est dupliciter: aut sicut correlativum ,
sicut filius dicitur liabere patrem, et sic Filius habet princi- pium; aut sicut
dispositionem sui , et sic dicitur habere principium quod incipit esse, et sic Filius
non habet principium ' , quia non incipit. — Vel aliter : Miter. est habere principium
essendi et durandi; primo modo Filius habet principium , secundo modo non. </p>
</div>
</div>
</body>
</text>
</TEI>