-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 1
/
bb-l1d36dubia.xml
174 lines (174 loc) · 12.8 KB
/
bb-l1d36dubia.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>I, Distinctio 36, Dubia</title>
<author ref="#Bonaventure">Bonaventure</author>
<respStmt>
<name xml:id="JW">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>TEI encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev"> <title>I, Distinctio 36, Dubia</title> <date when="2017-12-23">December 23, 2017</date> </edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0">Creative Commons Attribution 4.0 International</ref> </p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="Qa" n="Quaracchi1882">Quaracchi 1882, Volume 1</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-critical-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/master/src/out/critical.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a critical edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2017-12-23" status="draft" n="0.0.0"> <p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on"/>
</front>
<body>
<div xml:id="bb-l1d36dubia">
<head xml:id="bb-l1d36dubia-Hd1e97">I, Distinctio 36, Dubia</head>
<div xml:id="bb-l1d36dubia-Dd1e100">
<head xml:id="bb-l1d36dubia-Hd1e102">Dub. I.</head>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e105">In parte ista sunt dubitationes circa litteram et primo de hac soiutione Magistri, qua
dicit, quod cogni- tio Dei est eius essentia, nec tamen omnia quae sunl in cognitione,
sunt in esseiUia. Videtur enim male di- cere, quoniam hoc argumentum videtnr esse
necessa- rium: si aliqua duo sunt omnino eadem; si aUquid est in uno, et in alio. Si
dicas, quod difterunt penes con- notata: videtur falsmn, quia Dei praescientia non
connotat. — Vel si dicas, quod praescientia con- notat; obiicitur de hoc nomine Deus,
quod non connotat, et tamen dicuntur omnia esse in Deo: ergo pari ratione et in
essentia. — Praeterea, con- tra Magistruui videtur esse verbum .\nselmi in Mo- nologio
', quod <quote xml:id="bb-l1d36dubia-Qd1e107"> creatura in Creatore est creatrix essentia</quote>: ergo videtur, quod
vere sint in Dei es- sentia.</p>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e111">Respondeo: Dicendum, quod haec praepositio in aliquando connotat inhaerentiam , ut si
dicatur accidens in subiecto: aliquando notat ide^ititalem , ut si dicatur, ideae rerum
sunt in Deo, quoniam sunt Deus, non a Deo; aliquando notat causalita- tem, ut si
dicatur, creaturae sunt in ipso Deo: et potest haeo praepositio in dici secundum quatuor
genera causarum, sed in Deo non dicitur nisi se- cundum tria^. — Quoniam ergo causa
dicit respe- ctum ad creaturam secundum rationem intelligendi, ideo haec praepositio in,
secundum quod dicit caiv- saHtatem , non additur nisi terminis dicentibus re- spectum ad
creaturam. Et quoniam nomen substaii- tiae vel naturae vel essentiae non dicit
respectum, ideo si dicatur: creaturae sunt in Dei substantia, haec praepositio in aut
notat identitatem, aut in- haerentiam, quorum utrumque falsura est: et ideo tales
locutiones non recipiuntur; et in illo argu- mento est sophisma secundum accidem. Ideo
dicit Magister, quod non valet; quamvis enim idem sint re, differunt tamen in modo
significandi et intel- ligendi. </p>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e114">Ad illud quod obiicitur, quod Deus non dicit respectum; dicendum, quod falsiuTi est,
quia im- ponitur ab actu, quem habet ad creaturam, sicut dicit Damascenus ' ; unde bene
dicitur : Deus crea- turarum.</p>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e117">Ad illud quod obiicitur , quod creatura in Crea- tore est creatrix essentia; dicendum,
quod creatu- ram in Creatore esse est ideam vel similitudinem eius apud Deum esse; et
<name ref="#Anselm">Anselmus</name> vult dicere, quod illa similitudo est creatrix
essentia, non quod illa creatura sit essenlia. Unde bene concedendum, quod ideae rerum
sunt in divina essentia, quia in notat identitatem, et vere; sed hoc non potest dici de
creatura secundum esse, quod haljet in proprio genere</p>
</div>
<div xml:id="bb-l1d36dubia-Dd1e124">
<head xml:id="bb-l1d36dubia-Hd1e126">Dub. II</head>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e129">Item quaeritur de hoc quod dicit, quod illa esse in Deo intelliguntur , quae ex ipso et
per ipsum etc. Vicletur enim raale dicere, quia cum talia non sint nisi praesentia, ergo
in Deo non sunt nisi ea quae praesenter existunt; quod est manife- ste falsum et contra
<name ref="#Augustine">Augustinum</name> ', qui dicit, quod res sunt in Deo ab aeterno.
Si dicas , quod ac- cipit esse in Deo ut in conservante, quia sic accipit Apostolus in
praefata auctorilate ^ : Ex ipso et per ipsum et in ipso; tunc nihil facit ad
propositum, quia Magister accipit esse in, secundum quod di- cuntur res esse in Deo
aeternaliter. — Si tu clicas, quod res actualiter sunt ex Deo vel per Deum ex tempore ,
sed habitualiter " ab aeterno; tunc ego lesiio iii- quaero, quare actualiter sunt in Deo
ab aeterno , et non ex Deo vel per Deum? </p>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e135">Respondeo: Dicendum, quod esse ex Deo vel per Deum potest accipi vel secundum
aptitudinem, vel secundum actum, vel secundum habitum. Si secundum actum ; sic praedicta
auctoritas non est inteiligenda praecise, quod illa sola sint in Deo, quae sunt ex Deo
vel per Deura, quia multa Deus cognoscit, quae sunt in Deo, quae tamen non sunt ex ipso
nec per Ipsum, nec erunt. Potest ite- rum accipi secundum habitum; et sic adhuc non est
intelligenda praecise, quia multa Deus cogno- scit et potest facere, quae non faciet; et
tamen sunt in ipso, nec unquam eruiit ex ipso nec per ipsum. Potest iterum intelligi
secundum aptitudi- nem; et tunc praecise habet veritatem, quia nihil est in Deo, nisi
sil aptum esse ex Deo et per ipsum; et sic valet ad propositum, et sic intelligit
Magisler; et per hoc excluduntur mala, quia Deus non potest facere mala, nec mala
possunt esse ex ipso nec per ipsum.</p>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e138">Quod quaeritur, quare non dicuntur res aeter- nahter esse ex Deo etc; dicendum, quod
non est simile , quia aliae praepositiones significant per mo- dum fieri et motus et
actus, sed haec praepositio in per modum quietis '". Et quoniam Deus non fecit nisi ex
tempore, nec fuit causa actualiter causans nisi ex tempore, licet habitualiter ab
aeterno; ideo magis dicuntur res aeternaliter m Deo quam ex Deo°.</p>
</div>
<div xml:id="bb-l1d36dubia-Dd1e142">
<head xml:id="bb-l1d36dubia-Hd1e144">DUB. III.</head>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e147">Item quaeritur de ista ratione Magistri, qua dicit , quod nuila non sunt in Deo, quia
Deus non cognoscit ea per approbutionem. Videtur enim male dicere, quia approbatio
respicit voluntatem; sed esse in /)eo respicit ab aeterno exemplaritatem: ergo notitia
approbationis nihil ad hoc facit. — Item , Magister videtur insufTiciens in divisione
divi- nae cognitionis, quia sicut bona cognoscuntur notitia approbationis , ita mala
notitia reprobationis. — Item, approbatio aut addit aliquid supra notitiam simpliciter ,
aut non ; si non : ergo non est ' in Deo distinguere notitiam, et notitiam
approbationis. Itera, si nihil addil, ergo sicut sunt in Deo quae cognoscit approbando,
ita etiam illa* quae cogno- scit sim,pliciter. Si aliquid addit: ergo videtur, quod
divina notitia sit composita. Si dicas, quod addit secundum intellectum — sed
intellectus noster non facit res esse in Deo: ergo nec notitia approbationis.</p>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e150">Respondeo: Dicendum, quod approbatio supra cognitionem secundum intellectum addit
beneplaci- tum voluntatis; hoc autem beneplacitum connotat bonitatera in eo', respectu
cuius est ; quia Deo non placet nisi bonura, et orane bonum in quantum huiusraodi Deo
siraile est. Si ergo idea dicit rationem cognoscendi secundum assimilationera , orania
quae Deus cogno.scit notitia approbationis , sunt in ipso.</p>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e153">Sed notandum, quod approbatio potest conno- tare bonitatem in actu; et sic non est
praecise ve- 1 rura, quod orane quod est in Deo, sit cognitura notitia approbationis.
Potest iterum connotare boni- tatem in potentia, sicut exemplar connotat rei en-
titatem, non quia sit, sed quia Deus potest eam facere; et sic nihil est in Deo, nisi
quod cognoscit notitia approbalionis , quia sic cognoscil omne bonum, quod est vel quod
iJotest facere, et illius habet exemplar; et ideo illud tantura est in Deo.</p>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e156">Quod ergo obiicit, quod vohmtas non facit, quod sint in Deo; dicendum, quod hoc non est
. quia volunlas in actu, sed quia Deus nihil potest facere, quod non approbet tanquam
bonum; unde approbatio potius dicit ibi iudiciura rationis quara affectura voluntatis
'".</p>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e160">Quod quaerit, si addit; dicenduni, quod addil a parte nostri intellectus et a parte
connotati, a parte ipsius Z)e? rion. Non sic autem addit reprobatio; et ideo Magister
non ponit notitiara reprobationis pro membro.</p>
</div>
<div xml:id="bb-l1d36dubia-Dd1e164">
<head xml:id="bb-l1d36dubia-Hd1e166">DuB. IV. </head>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e169">Iteni quaeritur de hoc quod dicit <name ref="#Ambrose">Ambrosius</name>: Eandem vim
habeni omnia haec , scilicel ex ipso et per ips^um et in ipso. Obiicitur enim, .quod si
habent eandem vim . ergo videtur hic esse inculcatio verborum. — Item, aut accipitur
esse in ipso sicut in exemplari, aut sicut in cav^a conservante. Si tanquam in
exemplari, constat quod aliud est esse in ipso, et ex ipso , sicut praeostensum est ^ Si
tanquam in conservante, adhuc est aliud produci, aliud conservari. — Item, si eandem vim
habent; sicut ex ipso appropriatur Patri, ita potest appro- priari Filio, et similiter
Patri erit appropriare in ipso.</p>
<p xml:id="bb-l1d36dubia-d1e175">Respondeo: Dicendum, quod est loqui de illis tribus circumlocutionibus quantum ad illud
quod significant, aut quantum ad ordinem, quem connotant. Si loquamur quantum ad illud
quod significant, sic omnia dicuntur esse ex Deo , tanquam ex principio primo non
aliunde moto ; omnia dicuntur esse per Deum, tanquam per principium sufficienlissimum ,
quod omnia agit per se ipsum; omnia dicuntur esse in Deo, tanquani in principio
infinito, quod non potest facere aliquid extra se, sed omnia ambit eius virtus. Et in
his tribus cir- cumlocutionibus significatur, quod Dens est princi- pium primum et
sufficientissimum et infinitissimum. Et quia omnia haec in Deo sunt unum et conve- niunt
tribus, ideo quantum ad significatum. dicit <name ref="#Ambrose">Ambrosius</name>, quod
habent eandem vim; nec tamen est inculcatio % quia idem diversimode important secun- dum
rationem intelligendi. — Si autem loquamur quantum ad ordinem, quem connotant
praepositio- num habitudines, sic sunt appropriata tribus: quia ''oian''' ex ipso dicit
rationem primi, et per ipsum dicit rationem medii , et in ipso dicit rationem ultimi
sive quietalivi^ Et ideo ex ipso appropriatur per- sonae Patris, quae est prima in
Trinitate; per ipsum appropriatur Filio, qui est persona media; et in ipso Spiritui
sancto, qui est persona tertia. Ex his patent obiecta. </p>
</div>
</div>
</body>
</text>
</TEI>