-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 1
/
bb-l2d1p2dubia.xml
181 lines (169 loc) · 8.54 KB
/
bb-l2d1p2dubia.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/master/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/master/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>II, Distinctio I, Pars 2, Dubia</title>
<author ref="#Bonaventure">Bonaventure</author>
<respStmt>
<name xml:id="JW">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>TEI encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>II, Distinctio I, Pars 2, Dubia</title>
<date when="2018-03-24">March 24, 2018</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="Qb" n="Quaracchi1885">Quaracchi 1885, Volume 2</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-critical-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/master/src/out/critical.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a critical edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2018-03-24" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on"/>
</front>
<body>
<div xml:id="bb-l2d1p2dubia">
<head xml:id="bb-l2d1p2dubia-Hd1e99">II, Distinctio I, Pars 2, Dubia</head>
<div xml:id="bb-l2d1p2dubia-Dd1e102">
<head xml:id="bb-l2d1p2dubia-Hd1e104">DUB. 1.</head>
<p xml:id="bb-l2d1p2dubia-d1e107">In parte ista sunt dubitationes circa litteram ,
et quaeritur primo de hoc quod dicit <name ref="#Augustine">Augustinus</name>
et habetur in littera=: Quia bonus est Deus , su-
mus. Videtur enim falsum dicere. Nara si consequen-
tia est bona : ergo, si non essemus , Deus non esset
bonus. Si dicas, quod non est consequentia neces-
saria, et" quia non dicit ibi consequentiam , sed
causam; obiicitur conin hoc, quia bonitas Dei aut
est causa sufficiens, aut non. Si sxifficiens , ergo
ponit effectum eo modo , quo inest; sed necessarium
est, Deum esse bonum: ergo necessariura fuit, crea-
turas exire in esse, ergo non voluntarium; cuius
oppositum monstratura est in libro primo in tractatu
de voluntate '. — Item , videtur male appropriare.
In vestigio enira est correspondentia causae ad effe-
ctum, ita quod essentia creaturae repraesentat es-
sentiam Creatoris, potentia potentiara, veritas veri-
tatem et bonitas bonitatem: ergo deberet dicere: quia
Deus est , sumus. Propter hoc est quaestio : cum ad
nostrum esse concurrat potentia, sapientia, bonilas,
quare causalitas nostri esse potius attribuitur boni-
tati quam aliis?</p>
<p xml:id="bb-l2d1p2dubia-d1e113">Respondeo: Dicendum, quod causa in actu est
ex concuFsu efficlentis et finis, quia flnis movet effi-
cientem in his inferioribus. Et quoniara voluntas
dicit illud quo eiBciens iungitur fini in habentibus
intellectura, hine est, quod voluntas est causa im-
raediata; et ita dictum est et ostensum in primo
libro^ Quoniam ergo bonum dicit rationera duplicis
causae, scilicet efficientis et finis, hinc est, quod
bonura est ratio, quare voluntas est in actu, et ita
potissima ratio productionis effectuum. Et ideo no-
strum esse attribuitur bonitati, non per raodum
repraesentandi , vel appropriationis in repraesen-
tando, sed ratioms in causando. Unde prima conse-
cpientia includit hanc, scilicet: quia bonus est Deus,
vult se diffundere; et quia vult se diffundere, vult
creaturam prodncere; et quia Deus vult creaturam
producere, vult creaturara esse; et ita, quia bonus
est, suraus".</p>
</div>
<div xml:id="bb-l2d1p2dubia-Dd1e117">
<head xml:id="bb-l2d1p2dubia-Hd1e119">DUB. II.</head>
<p xml:id="bb-l2d1p2dubia-d1e122">Item quaeritur de hac propositione : In r/uan-
tum sumus, boni sumus. Ergo videtur, qnod nos
boni simusper essentiam, quod est contra Boethiura
in libro de Hebdomadibns '", qui dicit, quod sumus
boni participatione. — Item, si in quantum sumus,
bnni sumus: ergo non est intelligere esse, abstra-
cta bonitate; quod falsum est, cum intelligatur ve-
ritas, bonitate abstracta.</p>
<p xml:id="bb-l2d1p2dubia-d1e125">Respondeo : Dicendum , quod bonitas est duplex
in creatura: una quae est ex forma dante es.^e, alia
quae est ex forma dante bene esse. Prima est boni-
tas substantialis , qnae non addit supra forraam
i novam essentiam ", sed solum relationem ad finalem
causam, ex qua comparatioiie omne aliud a Deo
habet esse bonum. Et quia illa comparatio ad cau-
sam essentialein sive fmalem est essentialis , nec
unquam esse relinquil nec potest relinquere; hinc
est, quod <name ref="#Augustine">Augustinus</name> dicit: <quote xml:id="bb-l2d1p2dubia-Qd1e130"> In quantum sumus ,
boni sumus </quote> . — Ad illud ergo quod obiicitur de
<name ref="#Boethius">Boethio</name> , dicendum , quod ipse vocat bonum per es-
sentiam illud bonum, quod est absolute bonum, non
ex dependentia ad aliud. Hoc autem modo nulla
creatura bona est, immo ex comparatione , et ideo
particijMlione. Nec sequitur, quod accidentaliter ;
quia participatio non est accidentalis respeclu primae
bonitatis, quae est ex forma dante esse, quamvis sit
accidentalis , secundura quod est ex foruia dante
hene esse.</p>
<p xml:id="bb-l2d1p2dubia-d1e137">Ad illud quod obiicitur, quod non est intelli-
gere esse etc; dicendum , quod illud quod attribuitur
alicui secundum quod ipsiini, potest dupliciter
attribui : aut enim consequitur , anl praecedit. Si
praecedit, sic est ita essentiale, quod sine ipso nec
est nec potest inlelligi. Sed si aliquo modo conse-
quitur, non tamen cadit in aliud genus, potest qui-
ivoiaudum. dem inteliigi intellectu apprehendente et intellectu
semiplene resolvente; sed intellectu p/ene ad causas
comparante nou potest intelligi, non intellecto illo,
maxirae cum illud dicit habiludinera necessariam et
relationem ad causara, sicut verura et bonum'.</p>
</div>
<div xml:id="bb-l2d1p2dubia-Dd1e141">
<head xml:id="bb-l2d1p2dubia-Hd1e143">DUB. III.</head>
<p xml:id="bb-l2d1p2dubia-d1e146">Item quaeritur de his causis, quas assignat
Magister circa unionem animae rationalis. Dicit enim
primo , quod causa est Dei voluntas ; secundo , quod
est causa instructio nostra. Et videtur, quod utra-
que sit inartificialis. Prima enim responsio potest ad
omnia dari ; in secunda videtur principium peti ,
quia, si non esset imita, limpide videret Deum nec
indigeret exemplo': ergo si exemplo indiguit, non
fuit nisi propter minorationem suae cognitionis.</p>
<p xml:id="bb-l2d1p2dubia-d1e149">Respondeo: Dicendum, quod Magister respondet
sufficienter et hene. Sufficienter quidem , quia cum
sit duplex via cognoscendi opera Dei, scilicet fide
el inlelligentia , ad soliditatem fidei sufficit scire,
quod Deus voluit, quem credit niliil velle nisi ra-
tionabile; unde in prima responsione satisfacit fidei,
et haec responsio in omnibus fideli \ ut fldelis est,
plene suflicit. — Ad soliditatem intelligentiae reddi-
tur ratio; et cum non possit reddi ratio vel causa
ex parte Dei , redditur ex parte creaturae. Et haec
est raanifestatio divinae bonitatis in suo opere, in
quo debet se manifestare non solum propter nostram
indigentiam , verum eliam ad suam gloriam ^ ; et sic
patent obiecta. Respondetur etiam hic causa efficiens
et finalis, et sic sufficienter et plene.</p>
</div>
</div>
</body>
</text>
</TEI>