-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 1
/
bb-l2d20dubia.xml
111 lines (111 loc) · 14.1 KB
/
bb-l2d20dubia.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/master/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/master/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>II, Distinctio 20, Dubia</title>
<author ref="#Bonaventure">Bonaventure</author>
<respStmt>
<name xml:id="JW">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>TEI encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>II, Distinctio 20, Dubia</title>
<date when="2018-03-24">March 24, 2018</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="Qb" n="Quaracchi1885">Quaracchi 1885, Volume 2</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-critical-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/master/src/out/critical.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a critical edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2018-03-24" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on"/>
</front>
<body>
<div xml:id="bb-l2d20dubia">
<head xml:id="bb-l2d20dubia-Hd1e99">II, Distinctio 20, Dubia</head>
<div xml:id="bb-l2d20dubia-Dd1e102">
<head xml:id="bb-l2d20dubia-Hd1e104">Dub. I.</head>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e107">In parte ista sunt quaestiones circa litteram. Et primo quaeritur de hoc quod dicit, quod infirmitas, prona ad ruinam turpitudinis, excipitur honestate nuptiarum. Ex hoc enim videtur dicere quod non possit actus ille sine peccato et turpitudine exerceri. Sed contra hoc est, quia omnis actus qui est in praecepto, potest fieri sine peccato : ergo et coitus.</p>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e110">Respondeo : Dicendum quod hoc non dicitur de turpitudine quae sonat in culpam, sed quae magis sonat in poenam ; vel si de illa intelligatur, tunc nuptiae ita excipiunt pronitatem carnis quod actus ille abque omni peccato potest fieri. Unde quod dicit Magister quod nuptiae ordinant actum illum, non est intelligendum ratione inordinationis quae sit in actu illo, sed quae inesset nisi esset matrimonium. De hoc autem diffusius agetur in quarto in tractatu de matrimonio.</p>
</div>
<div xml:id="bb-l2d20dubia-Dd1e114">
<head xml:id="bb-l2d20dubia-Hd1e116">Dub. II.</head>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e119">Item quaeritur de hoc quod dicit, quod in paradiso essent nuptiae honorabiles. Videtur enim quod similiter sint honorabiles in statu Ecclesiae, cum sint Sacramentum magnum, sicut dicit Apostolus ad Ephesios 5, 32, cum etiam approbentur a iure naturali. Si tu dicas quod honorabilitas nuptiarum attenditur quantum ad actum illum, tunc quaeritur quare magis actus ille honestus et castus sit cum pudore quam alius actus in quo est culpae deordinatio ; magis enim verecundatur quis de actu illo honeste et caste facto quam de alio actu inordinato, utpote cognoscere uxorem quam percutere servum.</p>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e122">Respondeo : Dicendum quod est loqui de nuptiis quantum ad significatum et quantum ad fructum et quantum ad actum ; et quantum ad haec tria honorabiles erant in paradiso. In statu vero miseriae, quamvis sint honorabiles quantum ad significatum et fructum, habent tamen pudorem annexum quantum ad actum, quia omnis homo, utens ratione, actum illum erubescit exercere coram aliis, etiam cum propria uxore.
Rationem autem huius assignat <name ref="#Augustine">Augustinus</name>, in XIV De civitate Dei quia, cum ratio deberet dominari corpori, magis erubescit quod Ipsa subiciatur alicui parti corporis et quod aliqua pars corporis dominetur ei quam quod ipsa inordinate dominetur sibi ; et ideo magis verecundatur de ardore libidinis, quae est in actu illo, quam de perturbatione furoris, quae est in convitiando servo.</p>
</div>
<div xml:id="bb-l2d20dubia-Dd1e129">
<head xml:id="bb-l2d20dubia-Hd1e131">DUB. III.</head>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e134">Item quaeritur de hoc quod dicit : Deus nondum iusserat ut coirent. Hoc enim videtur esse falsum, quia dicitur Genesis 1, 28 : <quote xml:id="bb-l2d20dubia-Qd1e136" source="http://scta.info/resource/gen1_28">Crescite et multiplicamini et replete terram</quote> ; constat quod hoc dictum est quantum ad actum generativae : ergo etc.</p>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e140">Iuxta hoc quaeritur si mandatum illud omnes obligabat. Quodsi sic : ergo videtur quod transgressi sunt, quia non coierunt in statu innocentiae ; si non : ergo videtur quod poterant continue servare virginitatem.</p>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e143">Item quaero, utrum Illud mandatum maneat adhuc. Quodsi manet : ergo non licet alicui servare virginitatem, quod est contra Apostolum, qui dicit I ad Corinthios 7, 7 : <quote xml:id="bb-l2d20dubia-Qd1e145" source="http://scta.info/resource/Icor7_7">Volo omnes vos esse, sicut ego sum</quote>, loquitur de castitate. Si non obligat modo, quaero : quando revocatum est ? Videtur etiam quod modo sint melioris conditionis homines quam tunc, quia modo possunt servare virginitatem, tunc autem non poterant.</p>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e149">Respondeo : Dicendum quod illud mandatum datum fuit viro et mulieri in statu innocentiae ; sed, cum esset mandatum affirmativum, non obligabat ad semper, sed pro loco et tempore. Determinatio autem temporis dependebat ex revelatione divinae voluntatis, quam quia Deus nondum eis revelaverat, ideo dicit Magister quod nondum iusserat.</p>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e153">Ad illud quod quaeritur, utrum illud mandatum fuerit revocatum, dicendum quod aliter obligabat tempore naturae institutae, aliter nunc.
Tunc enim omnes obligabat, quia omnibus erat in officium ; nunc autem non obligat omnes, pro eo quod multi sunt qui sufficiunt illud implere, aliis consilium virginitatis servantibus. Hoc autem consilium competit statui naturae lapsae, non autem naturae institutae, quia tunc, cum nulla esset pronitas, non esset maior virtus continere quam nubere, et omnes prolem ad cultum Dei generarent ; nunc autem propter difficultatem et arduitatem omnino continere magnae est virtutis et dignitatis.
Et sic patent ea quae obiciuntur.
</p>
</div>
<div xml:id="bb-l2d20dubia-Dd1e157">
<head xml:id="bb-l2d20dubia-Hd1e159">Dub. IV.</head>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e162">Item quaeritur de hoc quod dicit : Completo numero, sine morte corpora in aliam qualitatem transirent. Videtur enim haec positio esse inconveniens. Primum, quia magnum dispendium esset parentibus, si tanto tempore gloria eorum differretur, quousque electorum numerus impleretur.
Et iterum, si spes, quae differtur, affligit animam, videtur quod in eis esset aliqua afflictio. Rursus, cum numerus electorum futurus sit in magna multitudine, quomodo possent omnes homines intra paradisi spatium contineri ? Hoc non videtur esse probabile. Si tu dicas quod propter hoc parentes transferrentur absque aliis et glorificarentur, hoc non videtur cpnveniens, quia ad magnificentiam Dei spectat omnes simul glorificari, sicut faciet in die iudicii in generali resurrectione.</p>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e165">Et dicendum est breviter quod ista secunda opinio probabilior est, sicut dictae rationes ostendunt. Nec obstat illud de simultate glorificationis ; hoc enim magis est propter iudicium et resurrectionem corporum, quam decet esse simul, quam propter beatitudinis collationem. Huius ratio expressius habetur in quarto, in tractatu de resurrectione.</p>
</div>
<div xml:id="bb-l2d20dubia-Dd1e170">
<head xml:id="bb-l2d20dubia-Hd1e172">Dub. V.</head>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e175">Item quaeritur de hoc quod dicit, quod in parvulis exspectaretur aetas ad ambulandum et loquendum sicut modo Hanc enim opinionem videtur Magister approbare. Sed contra hoc est verbum <name ref="#Augustine">Augustini</name> praecedens paulo ante hoc. Dicit enim sic : <quote xml:id="bb-l2d20dubia-Qd1e180">Infirmitati mentis congruit haec infirmitas carnis</quote>.
Item, si natura humana polentlor et nobilior est quam brutalis, et quorumdam animalium fetus statlm, cum nascuntur, possunt ambulare, multo fortius videtur quod filii hominum.</p>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e184">Respondeo : Dicendum quod Magister nullam istarum opinionum intendit asserere ; et dubium est utrum sic vel sic esset ; nihilominus tamen hanc opinionem approbat tamquam probabiliorem, quae dicit parvulos paulative proficere et crescere ad usum membrorum. Nec hoc dicit sine ratione. Teneritudo enim membrorum debetur proli hominis propter bonitatem complexionis et congruentiam naturae, quae procedit a debiliori complexione ad fortiorem ; unde parvuli habent teneriora membra quam adulti. Processus autem in incremento non esset miracuiosus, sed naturalis, etiam tempore naturae institutae ; et ideo rationabiliter Magister hunc modum dicendi magis approbat. Verbum autem <name ref="#Augustine">Augustini</name> praecedens intelligitur de infantia ratione incommodorum concomitantium eam, non ratione imperfectionis membrorum.
Aliud quod obicitur de illis generibus animalium, non valet, quia alterius sunt complexionis et organizationis.
</p>
</div>
<div xml:id="bb-l2d20dubia-Dd1e191">
<head xml:id="bb-l2d20dubia-Hd1e193">Dub. VI.</head>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e196">Item quaeritur de hoc quod dicit : Parvulos per intervallum temporis in sensu et cognitione proficere. Cum enim anima rationalis non senescit in tempore, non videtur secundum conditiones temporis alterari : ergo videtur quod processu temporis non efficeretur magis sciens, cum non haberet in scientia per tempora alterari.
Item, Deus fecit animam Adae perfectam scientia : ergo pari ratione fecisset animam filiorum, si ipse stetisset.</p>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e199">Respondeo : Dicendum ad hoc quod haec est probabilior positio quod aliquo modo per intervalla temporum in sensu et cognitione profecissent. Anima enim, dum est in corpore, complexionem corporis imitatur. Et quoniam in infantia est mollis et fluida complexio cerebri, ideo non potest ibi esse fortis impressio specierum nec fortis conversio super illas. Unde sicut facies non relucet in aqua mota, sic parvuli non essent idonei statim ad usum cognitionis.
</p>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e202">
Quod ergo obicitur quod anima non alteratur in tempore, verum est, quantum est de se, sed ratione corporis, cui coniungitur, quod crescit et in tempore fortificatur.
Ad aliud vero quod obicit, quod haberet habitum, dicendum quod si puer haberet scientiam quantum ad habitum, non tamen haberet quantum ad actualem considerationem propter organi ineptitudinem, sicut etiam non habent dormientes. Unde sicut parvuli baptizati dicuntur habere virtutes in munere, non in usu vel actu, sic intelligendum est parvulos illos scientiam habuisse ; et postmodum, complexione facta habili ad considerandum, statim essent in actu considerationis sine penuria et Iabore ; et potissime verum esset in eis illud verbum <name ref="#Aristotle">Philosophi</name>, quod dicit quod in sedendo et in quiescendo fit anima prudens et sciens, cum sessio et quies dicatur contra motum et fluxibilitatem complexionis.</p>
</div>
<div xml:id="bb-l2d20dubia-Dd1e209">
<head xml:id="bb-l2d20dubia-Hd1e211">Dub. VII.</head>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e214">Item quaeritur de hoc quod dicit : Praeceptum addidit obedientiae quare Dominus addidit praeceptum super praeceptum ? Et quare tot fuerunt praecepta quae homini dedit ? Et iterum, quare praeceptum obedientiae sive disciplinae potius fuit negativum quam affirmativum ?</p>
<p xml:id="bb-l2d20dubia-d1e217">Respondendum est ad hoc breviter quod tria Dominus fecit eis praecepta in principio, unum scilicet quod fuit : Crescite et multiplicamini, aliud fuit : De omni ligno paradisi comedite ; tertium fuit : De ligno autem scientiae boni et mali nolite comedere.
Numerus autem et sufficientia istorum praeceptorum potest sumi dupliciter. Uno modo sic : quoddam enim est praeceptum quod ordinat ad Deum, et istud fuit praeceptum obedientiae ; quoddam, quod ordinat ad proximum, et illud fuit praeceptum de multiplicando genere ; quoddam, quod ordinat ad se ipsum, et hoc fuit praeceptum de comestione.
Secundo modo sic, ut quoddam praeceptum respiciat corpus, et hoc est praeceptum de comedendo ; quoddam respiciat animam, et hoc est praeceptum de abstinendo, quod est obedientiae meritum ; quoddam coniunctum, et hoc est praeceptum de consimili multiplicando.
Praeceptum autem disciplinae fuit negativum ut facilior esset eius observantia et homo non posset de transgressione vel omissione habere excusationem.
Et in hoc terminatur totalis illa pars huius libri quae est de hominis constitutione.</p>
</div>
</div>
</body>
</text>
</TEI>