-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 1
/
bb-l2d28dubia.xml
92 lines (92 loc) · 11.7 KB
/
bb-l2d28dubia.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/master/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/master/src/out/critical.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>Dubia</title>
<author ref="#Bonaventure">Bonaventure</author>
<respStmt>
<name xml:id="JW">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>TEI encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>Dubia</title>
<date when="2018-03-24">March 24, 2018</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="Qb" n="Quaracchi1885">Quaracchi 1885, Volume 2</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-critical-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/master/src/out/critical.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a critical edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2018-03-24" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on"/>
</front>
<body>
<div xml:id="bb-l2d28dubia">
<head xml:id="bb-l2d28dubia-Hd1e99">Dubia</head>
<div xml:id="bb-l2d28dubia-Dd1e102">
<head xml:id="bb-l2d28dubia-Hd1e104">Dub. I.</head>
<p xml:id="bb-l2d28dubia-d1e107">In parte Ista sunt dubitationes circa litteram.
Et primo de hoc quod dicit, redarguens verbum Pelagii : Gratiam libero arbitrio infideli calliditate supponebat dicens ad hoc eam dari hominibus etc. Videtur enim quod verum diceret Pelagius. Si enim gratia habitus est, et omnis habitus reddit potentiam facilem, videtur quod ad hoc detur gratia libero arbitrio ut facilius possit exire in bona opera.
Si tu dicas quod in hoc non repellit eum, sed in hoc quod negabat quod nullum posse libero arbitrio conferebat, videtur quod in hoc etiam verum dicebat, quoniam, si solius potentiae est posse, et gratia non est potentia ; ergo non dat novum posse.
Item, nullus alius habitus affert novam potentiam ei in quo est : ergo videtur quod nec gratia ; aut si in gratia hoc est, quaero quare magis in ipsa quam in aliis.</p>
<p xml:id="bb-l2d28dubia-d1e110">Respondeo : Dicendum quod quidam est habitus qui ortum habet a potentia, sicut ille qui per assuefadtionem acquiritur ab eo in quo est ; et de tali habitu verum est quod non dat novam potentiam, sed priorem potentiam habilitat. Est et alius habitus qui desursum descendit et non solum dependet ab eo in quo, sed magis ab eo a quo ; et talis habitus habet potentiam nobilitare et potest etiam illud, in quo est, movere et supra se elevare ratione illius a quo procedit ; et talis habitus est ipsa gratia. Et quoniam Pelagius non attribuebat plus habitui gratiae quam aliis habitibus, hinc est quod <name ref="#Augustine">Augustinus</name> et Magister arguunt eum tamquam haereticum.
Et per hoc patent ea quae obiecta sunt.</p>
</div>
<div xml:id="bb-l2d28dubia-Dd1e117">
<head xml:id="bb-l2d28dubia-Hd1e119">Dub. II.</head>
<p xml:id="bb-l2d28dubia-d1e122">Item quaeritur de hoc quod reprehendit Pelagium in littera, in hoc scilicet quod dicebat, gratiam Dei, qua liberantur homines ab impietate, secundum merita dari. Videtur enim quod verum diceret, per illud quod dicit Hieronymus de filio prodigo : Nulla maior iustitia est quam ignoscere poenitenti et ad misericordiam revertenti misericordiae sinum aperire. Si ergo iustitia retribuit unicuique secundum merita, videtur quod homo revertendo ad divinam misericordiam mereatur sibi gratiam Dei.
Item, nos videmus quod homo potest mereri gratiam hominis per obsequia sibi impensa ergo pari ratione videtur, et multo fortius, quod mereri possit gratiam Dei.</p>
<p xml:id="bb-l2d28dubia-d1e125">Respondeo : Dicendum quod gratiam primam non contingit mereri, tum quia est fundamentum omnis meriti et principium, tum etiam quia est donum pure gratuitum. Nisi enim quis habeat gratiam Dei, nihil apud Deum mereri potest merito condigni, quia sine illa nihil acceptat Deus in operibus nostris. Rursus, ipsa est ita donum gratuitum quod non redditur meritis. Sicut enim dicit Apostolus ad Romanos 11, 6 : <quote xml:id="bb-l2d28dubia-Qd1e127" source="http://scta.info/resource/rom11_6">Si gratia est ex meritis, iam gratia non est gratia</quote>.
Et ex hoc patet quantum Pelagius adversabatur divinae gratiae, qui dicebat aliquem eam posse mereri. Auferebat enim ipsi gratiae suam dignitatem et excellentiam, dum eam meritis liberi arbitrii supponebat. Auferebat etiam suam efficaciam, dum potestatem merendi alii quam graliae attribuebat.</p>
<p xml:id="bb-l2d28dubia-d1e131">Ad illud verbum Hieronymi dicendum quod iustitia ibi dicitur divinae bonitatis condecentia, non prout respicit meritorum exigentiam.</p>
<p xml:id="bb-l2d28dubia-d1e134">Ad illud quod obicitur de gratia hominis, dicendum quod non est simile, tum quia acceptatio hominis non est ita mere gratuita sicut divina ; tum etiam quia non est ita aequa ponderatrix sicut illa.</p>
<p xml:id="bb-l2d28dubia-d1e138">Si autem quaeratur utrum aliquis in statu gratiae existens possit sibi mereri primam gratiam post recidivum, et hoc orando et petendo ut, si caderet, Deus illum relevaret, dicendum quod non potest ex merito condigni, sed solum ex merito congrui. Nam meritum condigni implicat perseverantiam, pro eo quod peccatum subsequens mortificat et in oblivionem ducit bona opera prius facta.</p>
</div>
<div xml:id="bb-l2d28dubia-Dd1e142">
<head xml:id="bb-l2d28dubia-Hd1e144">Dub. III.</head>
<p xml:id="bb-l2d28dubia-d1e147">Item quaeritur de illo verbo Pelagii, quod ponit Magister in littera : Si non potest homo facere ea quae iubentur, non est imputandum ei ad mortem Videtur enim quod verum dicat Pelagius, quamvis Magister contradicat. Nam Hieronymus dicit : <quote xml:id="bb-l2d28dubia-Qd1e149">Anathema sit qui dicit Deum praecepisse impossibile</quote>. Ergo, si praecepit homini habenti liberum arbitrium, videtur quod Pelagius verum dicat. Item, <name ref="#Augustine">Augustinus</name>, in quodam Sermone : <quote xml:id="bb-l2d28dubia-Qd1e155">Servum pigrum non damnaret, si ea quae fieri non poterant imperaret</quote>. Ergo redit idem quod prius.
</p>
<p xml:id="bb-l2d28dubia-d1e159">Quaeritur ergo pro quanto verbum illud habeat veritatem, quod nullus peccat in eo quod non potest facere vel vitare.</p>
<p xml:id="bb-l2d28dubia-d1e162">Respondeo : Dicendum quod posse aliquid facere vel vitare dupliciter alicui potest attribui. Uno modo dicitur aliquis aliquid posse, quia per se ipsum sine aliquo alieno suffragio potest illud, sicut aliquis potest comedere, cum est sanus et habet cibum. Alio modo dicitur aliquis aliquid posse, non solum quia potest illud per se et in se, sed quia potest cum alio quod sibi praesto est ; et hoc modo accipiendo posse, omne quod Deus praecipit, in nostra potestate est, quia ipse qui praecipit praesto est praebere gratiam adjuvantem, per quam possumus perficere ; alio modo accipiendo posse non omne quod praecipit est in nostra potestate. Nec tamen ex hoc excusatur aliquis : sicut si praeciperet dominus servo quod daret sibi ad bibendum et ipse non haberet aquam, si posset eam acquirere, non excusaretur ; sic et in proposito intelligendum est.
Secundo modo accipiendo posse sive aliquis possit in se sive per divinum auxilium, intelligit <name ref="#Augustine">Augustinus</name>, et hoc insinuat eius verbum : <quote xml:id="bb-l2d28dubia-Qd1e167">Quis, inquit, peccat in eo quod nullo modo evitari potest ?</quote> Et sic intellexit etiam Hieronymus, cum, dixit illum esse anathema, qui dicit Deum praecepisse impossibile. Pelagius autem accepit primo modo, et ideo erravit et plus attribuit libero arbitrio quam posset.
Aliter etiam consuevit responderi quod praedicta verba intelliguntur de impotentia naturali, non de illa impotentia in quam homo ex culpa sua se ipsum intrusit ; sicut <name ref="#Anselm">Anselmus</name> ponit exemplum de servo, qui debuit ire ad nundinas et praecipitavit se ipsum in foveam. Sed primus modus exponendi errorem Pelagii magis excludit.</p>
</div>
<div xml:id="bb-l2d28dubia-Dd1e175">
<head xml:id="bb-l2d28dubia-Hd1e177">Dub. IV.</head>
<p xml:id="bb-l2d28dubia-d1e180">Item quaeritur de hoc quod <name ref="#Augustine">Augustinus</name> dicit in littera : Nihil tam est in nostra potestate quam ipsa voluntas Hoc enim videtur esse falsum per experientiam. Facilius enim est homini ieiunare et magnos labores sustinere quam inimicum suum diligere ; facilius est etiam omnia bona sua dispergere quam voluntatem suam subiugare. Item, si hoc verum esset, ergo videtur quod, cum bonitas hominis consistat in voluntate, quod homo posset se facere talem qualem vellet.</p>
<p xml:id="bb-l2d28dubia-d1e186">Respondeo : Ad hoc dici potest quod illud intelligitur cum auxilio gratiae Dei, pro eo quod bona voluntas quantum ad actum volendi non recipit impedimentum, si habeat auxilium gratiae, sed quantum ad opus exterius impedimentum recipit. Unde omnia bona possumus velle, non tamen omnia facere. Et sic videtur <name ref="#Augustine">Augustinus</name> intelligere, includendo auxilium gratiae, non excludendo, sicut excludebat Pelagius.</p>
<p xml:id="bb-l2d28dubia-d1e192">Aliter potest responderi quod velle in. nobis dupliciter accipitur : uno modo, ut nominat actum potentiae affectivae, ut est quaedam potentia naturalis ; alio modo, ut nominat actum liberi arbitrii. Primo modo velle aliquid idem est quod affici circa illud ; alio modo velle idem est quod eligere. Unde secundum hos duos actus distinguitur in nobis voluntas appetitus et voluntas eligentiae, non quia sint in nobis istae duae voluntates essentialiter differentes, sed quia modus volendi est aliter et aliter. Dico ergo quod verbum <name ref="#Augustine">Augustini</name> non intelligitur de voluntate appetitus, quae aliquando adeo adhaeret alicui rei ut vix vel nunquam possit ab ea separari ; sed hoc intelligitur de voluntate eligentiae, qua aliquis vult se velle quod vult vel nolle. Et hoc semper in nostra potestate est. Non tamen sequitur ex hoc quod iustitia sit in nostra voluntate, quia non est efficax nisi in quantum praevalet voluntati appetitus ; et illi non praevalet nisi per gratiam.
Unde multi sunt peccatores qui vellent esse iusti et vellent quod nunquam affectarent mala ; nihilominus tamen in sua remanent iniustitia, quia non adiuvantur a gratia divina.
</p>
</div>
</div>
</body>
</text>
</TEI>