-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 0
/
cod-du87us_jsnvu6-d1e1430.xml
306 lines (306 loc) · 23 KB
/
cod-du87us_jsnvu6-d1e1430.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>Quaestio 3</title>
<author ref="#Durandus">Durandus</author>
<respStmt>
<name ref="#jeffreycwitt">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>Transcription Editor</resp>
<resp>TEI Encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>Quaestio 3</title>
<date when="2023-08-20">August 20, 2023</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="L" n="cod-du87us">Lyon 1563</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-diplomatic-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a diplomatic edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2023-08-20" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on">
<pb ed="#L" n="67-v"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
</div>
</front>
<body>
<div xml:id="jsnvu6-d1e1430"><!-- l1d27q3 -->
<head xml:id="jsnvu6-d1e1430-Hd1e101">Quaestio 3</head>
<head xml:id="jsnvu6-d1e1430-Hd1e103" type="question-title">Utrum verbum in diuinis dicatur essentialiter an personaliter</head>
<p xml:id="jsnvu6-d1e1430-d1e106">
<lb ed="#L" n="65"/>QUAESTIO TERTIA.
<lb ed="#L" n="66"/>Vtrum verbum in diuinis dicatur
essentia<lb ed="#L" n="67" break="no"/>liter an personaliter.
<lb ed="#L" n="68"/>Thom. 1. q. 34. art. 1.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e1430-d1e117">
<lb ed="#L" n="69"/>SECVNDO quaeritur vtrum verbum in diuinis
di<lb ed="#L" n="70" break="no"/>catur essentialiter an personaliter. Et arguitur
<lb ed="#L" n="71"/>quod personaliter, quia relatiua in diuinis
dicun<lb ed="#L" n="72" break="no"/>tur personaliter, sed nomen verbi est relatiuum,
<lb ed="#L" n="73"/>Tergo dicitur personaliter. maior patet, quia
rela<lb ed="#L" n="74" break="no"/>tiuum distinguitur a correlatiuo. Omnis autem distinctio in di
<lb ed="#L" n="75"/>uinis pertinet ad personalia, quia essentia & essentialia non
di<lb ed="#L" n="76" break="no"/>stinguuntur. minor probatur per August. 5. de tri. capi. 13. vb
<lb ed="#L" n="77"/>dicit relatiue dicitur filius, & relatiue dicitur verbum & imago
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e1430-d1e139">
<lb ed="#L" n="78"/>
<!--2--> Item lib. 6. cap. 5. dicit sic: verbum solus filius accipitur, no
<lb ed="#L" n="79"/>simul pater & filius. Et in fine eiusdem cap. dicit sic, quod verbum
<lb ed="#L" n="80"/>de verbo dici non potest, quia non simul ambo verbum, sed so
<lb ed="#L" n="81"/>lus filius. Sed illud quod conuenit vni soli personae & non omni¬
<!--00200.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="82"/>bus est personale & non essentiale, ergo &c.
<lb ed="#L" n="83"/>Ad idem est quod dicit 3. de tri, ca. 1. vbi loquens de patre dicit sic.
<lb ed="#L" n="84"/>Non enim est ipse verbum sicut nec filius nec imago, & cap. 2. dicit
<lb ed="#L" n="85"/>quod sicut filius ad patrem refertur & non ad seipsum, ita verbum ad
<lb ed="#L" n="86"/>eum, cuius est verbum refertur, verbum eo quippe filius quo verbum, &
<lb ed="#L" n="87"/>eo verbum quo filius, & multa consimilia inueniuntur dicta ab Aug
<lb ed="#L" n="88"/>ex quibus videtur quod verbum dicatur personaliter & non essentialiter
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e1430-d1e173">
<lb ed="#L" n="89"/>
<!--2--> IN CONTRARIVM arguitur, quia sicut in diuinis
<lb ed="#L" n="90"/>est verbum sic & amor & sibiinuicem correspondent, sed amor
<lb ed="#L" n="91"/>dicitur essentialiter & non personaliter, ergo & verbum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e1430-d1e184">
<lb ed="#L" n="92"/>
<!--3--> RESPONSIO. Circa quaestionem istam videnda sunt duo.
<lb ed="#L" n="93"/>Primum est quid sit verbum in diuinis, & ex hoc apparebit secundum
<lb ed="#L" n="94"/>quod principaliter quaeritur, videlicet vtrum dicatur personaliter
<lb ed="#L" n="95"/>an essentialiter. Quantum ad primum sciendum quod in diuinis
ver<lb ed="#L" n="96" break="no"/>bum est ipsemet actus intelligendi quo deo manifesta sunt omnia,
<lb ed="#L" n="97"/>quod patet primo auctoritate Ansel. in monolog. vbi dicit quod di
<lb ed="#L" n="98"/>cere summo spiritui nihil aliud est quam cogitando intueri,
in<lb ed="#L" n="99" break="no"/>tueri autem in deo dicit suum actum intelligendi. Istud autem necessarium
<lb ed="#L" n="100"/>est dicere quantum ad illos qui ponunt verbum in nobis esse actum
<lb ed="#L" n="101"/>intelligendi, quia illa quae reperiuntur in deo, & in creaturis se
ha<lb ed="#L" n="102" break="no"/>bent proportionabiliter hinc & inde exclusis imperfectionibus
<lb ed="#L" n="103"/>a deo. sed verbum mentale reperitur communiter in deo & creaturis
<lb ed="#L" n="104"/>ergo cum in creaturis sit ipsemet actus intelligendi, relinquitur
<lb ed="#L" n="105"/>quod idem sit in deo, praecipue quia actus intelligendi dicit summi
<lb ed="#L" n="106"/>& vltimam perfectionem in omni natura intellectuali. Item verbum est
<lb ed="#L" n="107"/>aliquid pertinens ad intellectum, vt intelligens est intellectione qua
<lb ed="#L" n="108"/>cumque, vel saltem intellectione expressa & perfecta, sed in diuinis non
<lb ed="#L" n="109"/>est intellectio nisi expressa & perfecta, cuius sufficientissima
ra<lb ed="#L" n="110" break="no"/>tio est essentia diuina ita quod in cognitione diuina non sunt nisi
<lb ed="#L" n="111"/>haec tria quae sunt vnum re, licet differant ratione, scilicet
intelle<lb ed="#L" n="112" break="no"/>ctus diuinus: & essentia eius quae est primum obiectum eius
suffi<lb ed="#L" n="113" break="no"/>cientissime repraesentatiuum sui & omnium aliorum, & ipsum
<lb ed="#L" n="114"/>intelligere perfectissimum. Quicquid autem aliud ponitur non
per<lb ed="#L" n="115" break="no"/>tinet ad intellectum vt est intelligens, quia dato quod nulla
emana<lb ed="#L" n="116" break="no"/>tio esset in diuinis adhuc deus ita perfecte intelligeret se tunc
<lb ed="#L" n="117"/>sicut nunc, propter quod oportet quod verbum sit alterum
ter<lb ed="#L" n="118" break="no"/>tium praedictorum. Constat autem quod non est intellectus nec
ob<lb ed="#L" n="119" break="no"/>jectum vt sub hac ratione, ergo est ipse actus intelligendi &c
<lb ed="#L" n="120"/>Quod etiam potest haberi ex dictis aliorum, dicunt enim quod
emana<lb ed="#L" n="121" break="no"/>tio verbi (quod ponunt quiddam productum) non est propter aliquam
<lb ed="#L" n="122"/>necessitatem intelligendi, sed solum propter naturalem quandam
<lb ed="#L" n="123"/>consequentiam, ex quo possumus arguere contra ea dupliciter
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e1430-d1e258">
<lb ed="#L" n="124"/>
<!--4--> Primo sic, haec naturalis consequentia verbi producti, aut est
<lb ed="#L" n="125"/>in omni intellectione perfecta & expressa, aut solum in diuina.
<lb ed="#L" n="126"/>Non in omni intellectione perfecta & expressa, quia si prima
co<lb ed="#L" n="127" break="no"/>gnitio quam habet intellectus noster de re sibi repraesentata per
<lb ed="#L" n="128"/>speciem vel in fantasmate esset adeo perfecta quod nec
perfectio<lb ed="#L" n="129" break="no"/>rem nec alium habere posset proculdubio in nostro intellectu nihil
<lb ed="#L" n="130"/>vltra prduceretur, & si fieret, frustra fieret: propter hoc enim at
<lb ed="#L" n="131"/>tribuitur intellectui formare verbum secundum istos vt habeat
ali<lb ed="#L" n="132" break="no"/>quam cognitionem vel considerationem quam a principio non habuit. S
<lb ed="#L" n="133"/>vero haec naturalis consequentia sit solum in cognitione diuina qua
<lb ed="#L" n="134"/>a principio fuit perfectissima nec aliam habere potest, mirum est vnde
<lb ed="#L" n="135"/>hoc habetur cum in nobis videamus oppositum vt dictum est.
Conclu<lb ed="#L" n="136" break="no"/>ditur enim hic idem ex oppositis & opposita ex eodem, idem ex oppo
<lb ed="#L" n="137"/>sitis, quia concluditur formatio verbi in nobis ex imperfectione
<lb ed="#L" n="138"/>nostrae primae cognitionis, & idem concluditur in deo ex
perfe<lb ed="#L" n="139" break="no"/>ctione cognitioni. Similiter concluduntur opposita ex eodem
<lb ed="#L" n="140"/>quia si non possumus habere aliquam cognitionem de re nisi illam quam
<lb ed="#L" n="141"/>habemus a principio non formaremus verbum. Deus autem qui
ta<lb ed="#L" n="142" break="no"/>lem habet format verbum, ergo oppositum concluduntur ex eo
<lb ed="#L" n="143"/>dem, scilicet formare verbum & non formare verbum. Tales
au<lb ed="#L" n="144" break="no"/>tem conclusiones sunt manifeste inconuenientes, ergo &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e1430-d1e308">
<lb ed="#L" n="145"/>
<!--5--> Secundo quia si verbum est in diuinis propter naturalem
consequen<lb ed="#L" n="146" break="no"/>tiam emanationis & non propter aliquam necessitatem intelligendi, quia
<lb ed="#L" n="147"/>sine eo esset iperfecta intellectio & nunc etiam perintelligitur ema
<lb ed="#L" n="148"/>nationi verbi, sequitur quod tale emanans non dicitur verbum, quia
il<lb ed="#L" n="149" break="no"/>lud quo excluso, deus aeque prfecte diceret se & alia non esset ver
<lb ed="#L" n="150"/>bum, quia dicere non est sine verbo sed excluso omni emanante rea
<lb ed="#L" n="151"/>liter adhuc diceret se & alia aeque perfecte, ergo nihil emanans rea
<lb ed="#L" n="152"/>liter est verbum. minor patet ex dicto aliorum, quia quod aeque perfecte
<lb ed="#L" n="153"/>intelligit se & alia aeque perfecte dicit se & alia, sod deus aequi
<lb ed="#L" n="154"/>perfecte intelligeret se & alia si nihil esset realiter productum,
<lb ed="#L" n="155"/>in diuinis sicut nunc intelligit & nunc etiam non perfectius
in<lb ed="#L" n="156" break="no"/>telligit pater, quia producit aliud ex se etiam secundum istos, quia
<lb ed="#L" n="157"/>illud productum non est, vt dicunt. propter aliquam necessitatem
in<lb ed="#L" n="158" break="no"/>telligendi, quasi pater sine illo producto non intelligeret, aut no
<lb ed="#L" n="159"/>ita perfecte, sed tantum propter naturalem consequentiam, vnde
<lb ed="#L" n="160"/>& perfecta cognitio praeintelligitur huic emanationi, quare &c.
<lb ed="#L" n="161"/>Patet ergo primum principale, scilicet, quid sit verbum mentale
<lb ed="#L" n="162"/>tam in nobis quam in deo, quia est ipsemet actus intelligendi.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e1430-d1e352">
<lb ed="#L" n="163"/>
<!--6--> EX HOC autem iam patet secundum, scilicet ytrum verbum di¬
<!--00201.xml-->
<pb ed="#L" n="68-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>catur personaliter an essentialiter in diuinis. Dico enim quod verbum
<lb ed="#L" n="2"/>de vi nominis & proprie dicit aliquid essentiale & non personale
<lb ed="#L" n="3"/>Ex appropriatione tamen trahitur ad personale sicut sapientia
<lb ed="#L" n="4"/>Primu patet, quia illud quod non importat aliquam realem ema
<lb ed="#L" n="5"/>nationem, nec actiue nec passiue, sed tantum secundum rationem non est
<lb ed="#L" n="6"/>aliquid personale, sed verbum in diuinis est huiusmodi, ergo &c
<lb ed="#L" n="7"/>maior patet, quia persona & omnia alia personalia pertinent ad
<lb ed="#L" n="8"/>emanationes, minor similiter patet, quia verbum vt visum est pri
<lb ed="#L" n="9"/>est actus intelligendi: emanatio autem actus intelligendi ab
intelli<lb ed="#L" n="10" break="no"/>gente, & verbi a dicente quod idem est non est realis emanatio in
<lb ed="#L" n="11"/>diuinis, sed tantum secundum rationem. Intelligere enim non est pro
<lb ed="#L" n="12"/>ducere intellectionem tanquam rem distinctam, sed est habere intel
<lb ed="#L" n="13"/>lectionem, & dicere non est producere verbum realiter distinctum, sec
<lb ed="#L" n="14"/>est habere in se verbum, & haec in deo nullam realem
distinctio<lb ed="#L" n="15" break="no"/>nem habent, quare patet quod verbum de vi vocis & proprie non
di<lb ed="#L" n="16" break="no"/>cit aliquid personale, sed potius essentiale sicut & amor.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e1430-d1e400">
<lb ed="#L" n="17"/>
<!--7.--> Item dicere non est actus personalis: ergo verbum non est aliquid
<lb ed="#L" n="18"/>personale: consequentia patet, qua verbum & dicere correspondeni
<lb ed="#L" n="19"/>sibi vel tanquam idem, vel sicut actio & productum per actionem, pro
<lb ed="#L" n="20"/>batio antecedentis, quia nullus actus personalis conuenit tribus
<lb ed="#L" n="21"/>personis, aut cadit super creaturam vel reflectitur super psonam a
<lb ed="#L" n="22"/>qua est vel cuius est vt agentis, sed dicere conuenit omnibus
pso<lb ed="#L" n="23" break="no"/>nis, cadit etiam super creaturam, sicut super personam diuinam, reflecti
<lb ed="#L" n="24"/>tur etiam super personam dicentem. Quaelibet enim persona dicit se
<lb ed="#L" n="25"/>& aliam creaturam: ergo &c. maior patet, quia omnis actus
persona<lb ed="#L" n="26" break="no"/>lis est actus quo producitur persona & non creatura. Et quia
nul<lb ed="#L" n="27" break="no"/>la persona a seipsa producitur: ideo actus personalis non potes
<lb ed="#L" n="28"/>conuenire personae quae nihil producit, nec potest cadere super crea
<lb ed="#L" n="29"/>turam quae per eam non producitur, nec super personam a qua est
<lb ed="#L" n="30"/>quia illa seipsam non producit. minor similiter patet, quia
cuili<lb ed="#L" n="31" break="no"/>bet personae competit dicere mentale respectu sui& creaturae. Quae
<lb ed="#L" n="32"/>libet enim dicit se & creaturam, vt dictu est, sequitur ergo conclusio.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e1430-d1e440">
<lb ed="#L" n="33"/>
<!--8--> Sed adhuc dicunt quidam quod dicere dupliciter sumitur. Vno mo
<lb ed="#L" n="34"/>do prout dicere est idem quod verbum producere, & sic est actus no
<lb ed="#L" n="35"/>tionalis, nec competit cuilibet personae, sed tantum patri, nec illi
con<lb ed="#L" n="36" break="no"/>petit sic dicere respectu sui vel creaturae, sed solum respectu fili
<lb ed="#L" n="37"/>qui est verbum. Hoc enim modo pater dicit verbum, id est, producit
<lb ed="#L" n="38"/>filium, non autem dicit se vel creaturam: & huic dicere respondet verbum
<lb ed="#L" n="39"/>tanquam terminus productus & vterque dicitur personaliter. Alio
mo<lb ed="#L" n="40" break="no"/>do dicere sumitur pro eo quod est manifestare per verbum vel in
<lb ed="#L" n="41"/>verbo, & sic dicere est acts essentialis & conuenit cuilibet persona
<lb ed="#L" n="42"/>respectu sui & aliorum: quaelibet persona enim manifestat se &
<lb ed="#L" n="43"/>alia in verbo: & huic dicere non respondet verbum tanquam
<lb ed="#L" n="44"/>idem vel tanquam terminus per ipsum productus, sed est
for<lb ed="#L" n="45" break="no"/>ma (vt sic loquar) per primum dicere producta in qua relucen
<lb ed="#L" n="46"/>& manifestantur omnia: ideo non valet argumentum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e1430-d1e475">
<lb ed="#L" n="47"/>
<!--9--> Sed istud non videt bene dictum. Primo, quia sicut nullus dicit vo
<lb ed="#L" n="48"/>caliter accipiendo dicere pro manifestare nisi per verbum suum
vocal<lb ed="#L" n="49" break="no"/>& non per verbum vocale ab alio platum: ita videtur quod nullus dicat
<lb ed="#L" n="50"/>mentaliter nisi per verbum suum mentale a se mentaliter platum & noni
<lb ed="#L" n="51"/>verbum mentale ab alio prolatum. Si ergo verbum in diuinis sit tantum per
<lb ed="#L" n="52"/>sonale, puta filius, sequitur quod in tali verbo vel per tale verbum non di
<lb ed="#L" n="53"/>cet vel non manifestabit se nisi pater. Constat autem quod quaelibet pe
<lb ed="#L" n="54"/>sona dicit se & alia proprie accipiendo dicere pro manifestare: erg
<lb ed="#L" n="55"/>dicunt se & alia alio verbo quam sit verbum a solo patre productum. Illud
<lb ed="#L" n="56"/>autem non potest esse nisi verbum essentialiter sumptum quod est
propri<lb ed="#L" n="57" break="no"/>act? intelligendi qui est verbum a qualibet persona dicente polatu qua
<lb ed="#L" n="58"/>platio est non secundum rem sed secundum rationem. Secundo quia in verbe
<lb ed="#L" n="59"/>sumpto pro filio nihil manifestatur nisi ratione essentiae & non ratione
<lb ed="#L" n="60"/>proprietatis personalis: sed nihil habet rationem verbi proprie nisi vt
<lb ed="#L" n="61"/>habet rationem manifestatiui: ergo filius non habet rationem verb
<lb ed="#L" n="62"/>nisi ratione essentiae vel alicuius essentialis & non secundum aliquid perse
<lb ed="#L" n="63"/>nale: patet ergo quod verbum de vi vocis & proprie est aliquid essentiale
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e1430-d1e517">
<lb ed="#L" n="64"/>
<!--10--> Secundum patet: scilicet quod appropriatione trahitur ad perso
<lb ed="#L" n="65"/>nale sicut sapientia, nos enim deuenimus in cognitionem diuinori
<lb ed="#L" n="66"/>ex creaturis. Et ideo sicut videmus in trinitate creata, quae atten
<lb ed="#L" n="67"/>ditur secundum memoriam, intelligentiam, & voluntatem, quod primum
pro<lb ed="#L" n="68" break="no"/>cedens est actualis notitia quae est verbum vltimum procedens est
<lb ed="#L" n="69"/>amor, sic primae personae, procedenti in diuinis appropriamus
no<lb ed="#L" n="70" break="no"/>men verbi, personae autem vltimo procedenti appropriamus
no<lb ed="#L" n="71" break="no"/>men amoris, licet tam verbum quam amor essentialiter dicantur. Nul
<lb ed="#L" n="72"/>lus ergo debet imaginari quod filius procedat a patre per actum
di<lb ed="#L" n="73" break="no"/>cendi mentalis, & ideo fiat verbum proprie, & spiritussanctus a patre
<lb ed="#L" n="74"/>& filio per actum voluntatis, & ideo fiat amor proprie, quia
circum<lb ed="#L" n="75" break="no"/>scriptis omnibus actibus intellectus & voluntatis adhuc essent in
<lb ed="#L" n="76"/>diuinis generatio filij & processio spiritussancti per actus compe
<lb ed="#L" n="77"/>μ8 tentes naturae propter suam foecunditatem, vt dictum fuit supra dist. 6.
<lb ed="#L" n="78"/>Sed talia nomina eis aptantur propter illa quae videntur in trinitate
<lb ed="#L" n="79"/>creata. Secundum hunc sensum accipiendum est quod dicit Aug. quod in
<lb ed="#L" n="80"/>trinitate non dicitur verbum nisi filius, nec donum nisi spiritussanct.
<lb ed="#L" n="81"/>Et tamen constat quod donum potest competere alteri quam spiritui sancto
<lb ed="#L" n="82"/>puta filio, quia filius datus est nobis, nihil autem datur quod non sit
<!--00201.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="83"/>donum. Competit etiam patri: Cum de ipso scriptum sit Luc. 2.
Iusiuram<lb ed="#L" n="84" break="no"/>dum quod iurauit ad Abraham patrem nostrum &c. Sed propter causam.
<lb ed="#L" n="85"/>prius dictam appropriatur soli spiritui sancto, & verbum soli filio.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e1430-d1e574">
<lb ed="#L" n="86"/>
<!--11--> Quae appropriatio in tantum per consuetudinem inoleuit,a
<lb ed="#L" n="87"/>vt haec quae in principio argumenti sunt adducta ad
quaestionem<lb ed="#L" n="88" break="no"/>inueniantur ab Augustino & quaedam similia ab aliis doctoribus,
<lb ed="#L" n="89"/>quamuis de vi vocis verbum mentale tam in nobis quam in deo sit
<lb ed="#L" n="90"/>ipsemet actus intelligendi, qui est aliquid essentiale. Nec mirum
<lb ed="#L" n="91"/>quia apud homines omnes sola tertia persona in diuinis
voca<lb ed="#L" n="92" break="no"/>tur spiritussanctus, & hoc est ex consuetudine loquendi, quia de vi
<lb ed="#L" n="93"/>vocis pater est spiritus, & filius est spiritus, & vterque est sanctus
<lb ed="#L" n="94"/>vnde vbicumque inuenitur quod esse verbum est proprium filij, & esse
<lb ed="#L" n="95"/>donum est proprium spiritussancti, & tertiae personae est proprium
<lb ed="#L" n="96"/>esse spiritussancti, exponendum est proprium, id est appropriatum
e<lb ed="#L" n="97" break="no"/>vniuersali consuetudine loquentium & scribentium, quam
expositio<lb ed="#L" n="98" break="no"/>nem innuit Aug. vbi dicit quod pater est charitas, & filius charitas
<lb ed="#L" n="99"/>& tamen spiritussanctus ipse charitas nuncupatur, quod non est
<lb ed="#L" n="100"/>intelligendum quod sic proprie competat spiritui sancto quod non com
<lb ed="#L" n="101"/>petat aliis, quia esset contradictio in dictis eius. Sed proprie
con<lb ed="#L" n="102" break="no"/>petit, quia appropriate. Per hoc patet responsio ad obiecta.
</p>
</div>
</body>
</text>
</TEI>