-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 0
/
cod-du87us_jsnvu6-d1e514.xml
659 lines (659 loc) · 46.9 KB
/
cod-du87us_jsnvu6-d1e514.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
339
340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
401
402
403
404
405
406
407
408
409
410
411
412
413
414
415
416
417
418
419
420
421
422
423
424
425
426
427
428
429
430
431
432
433
434
435
436
437
438
439
440
441
442
443
444
445
446
447
448
449
450
451
452
453
454
455
456
457
458
459
460
461
462
463
464
465
466
467
468
469
470
471
472
473
474
475
476
477
478
479
480
481
482
483
484
485
486
487
488
489
490
491
492
493
494
495
496
497
498
499
500
501
502
503
504
505
506
507
508
509
510
511
512
513
514
515
516
517
518
519
520
521
522
523
524
525
526
527
528
529
530
531
532
533
534
535
536
537
538
539
540
541
542
543
544
545
546
547
548
549
550
551
552
553
554
555
556
557
558
559
560
561
562
563
564
565
566
567
568
569
570
571
572
573
574
575
576
577
578
579
580
581
582
583
584
585
586
587
588
589
590
591
592
593
594
595
596
597
598
599
600
601
602
603
604
605
606
607
608
609
610
611
612
613
614
615
616
617
618
619
620
621
622
623
624
625
626
627
628
629
630
631
632
633
634
635
636
637
638
639
640
641
642
643
644
645
646
647
648
649
650
651
652
653
654
655
656
657
658
659
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>Quaestio 2</title>
<author ref="#Durandus">Durandus</author>
<respStmt>
<name ref="#jeffreycwitt">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>Transcription Editor</resp>
<resp>TEI Encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>Quaestio 2</title>
<date when="2023-08-20">August 20, 2023</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="L" n="cod-du87us">Lyon 1563</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-diplomatic-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a diplomatic edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2023-08-20" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on">
<pb ed="#L" n="27-v"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
</div>
</front>
<body>
<div xml:id="jsnvu6-d1e514"><!-- l1d7q2 -->
<head xml:id="jsnvu6-d1e514-Hd1e101">Quaestio 2</head>
<head xml:id="jsnvu6-d1e514-Hd1e103" type="question-title">Utrum potentia generandi dicat quid an solum ad aliquid</head>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e106">
<lb ed="#L" n="40"/>QVAESTIO SECVNDA
<lb ed="#L" n="41"/>Vtrum potentia generandi dicat
<lb ed="#L" n="42"/>aliquid vel solum quid.
<lb ed="#L" n="43"/>Tho. l. p. q. 4. ar. 5.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e117">
<lb ed="#L" n="44"/>AD secundum sic proceditur. Et arguitur
<lb ed="#L" n="45"/>potentia generandi dicat ad aliquid & non quic
<lb ed="#L" n="46"/>hoc est relationem & non essentiam, quia
po<lb ed="#L" n="47" break="no"/>tentiae distinguntur & cognoscuntur per actus,
<lb ed="#L" n="48"/>sed generare in diuinis dicit ad aliquid & non
<lb ed="#L" n="49"/>quid, alloquin conueniret omnibus personis, ergo potentia ge
<lb ed="#L" n="50"/>nerandi non dicit quid sed ad aliquid.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e135">
<lb ed="#L" n="51"/>
<!--2--> SECVNDO, proprius actus est a propria forma, sed
ge<lb ed="#L" n="52" break="no"/>nerare est proprius actus patris, ergo est a propria forma
pa<lb ed="#L" n="53" break="no"/>tris, haec est paternitas & non essentia quae est omnibus
com<lb ed="#L" n="54" break="no"/>munis, ergo &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e149">
<lb ed="#L" n="55"/>Tertio sic, sicut se habet pater ad creandum inquantum
<lb ed="#L" n="56"/>Deus ita se habet ad generandum inquantum pater, quia sicui
<lb ed="#L" n="57"/>creare est proprium Dei, ita generare est proprium patris, sed
<lb ed="#L" n="58"/>Deus creat diuinitate, ergo pater generat paternitate. Quarto
<lb ed="#L" n="59"/>secundum Augustinum de fide ad petrum cap. 3. qui dicit quod
<lb ed="#L" n="60"/>generatio est opus paternae proprietatis.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e165">
<lb ed="#L" n="61"/>
<!--4--> IN CONTRARIVM arguitur quia illud est
prin<lb ed="#L" n="62" break="no"/>cipium generationis in quo genitum assimilatur gignenti, sed
<lb ed="#L" n="63"/>filius assimilatur patri in natura & non in proprietate relatiua
<lb ed="#L" n="64"/>ergo &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e178">
<lb ed="#L" n="65"/>
<!--5--> ITEM PRINCIPIVM actionis & terminus sibi
<lb ed="#L" n="66"/>correspondent, sed relatio non potest esse terminus actionis,
<lb ed="#L" n="67"/>ergo nec principium.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e189">
<lb ed="#L" n="68"/>
<!--6--> Ad idem est quod dicit Da. lib. 1. cap. 8. quod generatio est
<lb ed="#L" n="69"/>opus naturae.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e198">
<lb ed="#L" n="70"/>
<!--7--> RESPONSIO, circa quaestionem istam triplex est mo
<lb ed="#L" n="71"/>dus dicendi. Primus est quod potentia generandi dicit
intrin<lb ed="#L" n="72" break="no"/>sece solam essentiam, quamuis actus generandi non eliciatur
<lb ed="#L" n="73"/>ab ea nisi concurrente relatione paternitatis. Et quia tota dif
<lb ed="#L" n="74"/>ficultas vel quasitota quae sequitur ad hac positionem est quo
<lb ed="#L" n="75"/>meam essentia communis potest esse ratio propria eliciendi
<lb ed="#L" n="76"/>actum qui non est communis, videtur enim quod in quocunquoe
<lb ed="#L" n="77"/>est sufficiens principium actus alicuius & non impeditur quod
<lb ed="#L" n="78"/>illud possit exire in actum: ideo ad tollendum hanc
difficulta<lb ed="#L" n="79" break="no"/>tem. Primo ponetur imaginatio huius positionis, & secundo
<lb ed="#L" n="80"/>ponentur rationes eius.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e227">
<lb ed="#L" n="81"/>Imaginatio positionis est ista quod sola essentia diuina est
<!--00120.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="82"/>illud cuius virtute ordine quodam eliciuntur hi actus
gene<lb ed="#L" n="83" break="no"/>rare & spirare & creare. Nec est inconueniens quod ab eodem
<lb ed="#L" n="84"/>principio sint plures subordinati actus, cum hoc reperiatur in
<lb ed="#L" n="85"/>creaturis. Lux enim solis est principium illuminandi et
cale<lb ed="#L" n="86" break="no"/>faciendi, sed quia agere est suppositi, ideo oportet essentiam esse
<lb ed="#L" n="87"/>in supposito vno vel pluribus ad hoc vt eliciat supradicto
<lb ed="#L" n="88"/>actus. Si autem termini illorum actuum essent formae
compos<lb ed="#L" n="89" break="no"/>sibiles in eodem supposito, in quocunque inueniretur efsentia
<lb ed="#L" n="90"/>illud posset in omnes eius actus, sicut lumen & calor, quia sunt
<lb ed="#L" n="91"/>formae compossibiles in eodem, omnis forma quae est principium
<lb ed="#L" n="92"/>istorum actuum qui sunt illuminare, et calefacere, potest in eos
<lb ed="#L" n="93"/>in quocunque supposito sit nisi impediatur in agendo per con
<lb ed="#L" n="94"/>trarium, & per indispositionem materiae de quo non est in
di<lb ed="#L" n="95" break="no"/>uinis timendum, quando autem per quemlibet actum
consti<lb ed="#L" n="96" break="no"/>tuitur nouum suppositum, vt in diuinis non potest sic esse, imo
<lb ed="#L" n="97"/>primus actus necessario est ab essentia vt est in vna persona
<lb ed="#L" n="98"/>tantum, secundus vt est in duabus, tertius est vt in tribus.
Cu<lb ed="#L" n="99" break="no"/>ius ratio est, quia in diuinis non potest esse nisi vna persona non
<lb ed="#L" n="100"/>producta. Si enim essent plures non productae tales necessario
<lb ed="#L" n="101"/>differrent per absoluta non per relationes originis, quod esset
<lb ed="#L" n="102"/>impossibile, quia sic essent duo dij.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e283">
<lb ed="#L" n="103"/>
<!--9--> Ex hoc sic arguitur, nulla per sona potest principiare
actio<lb ed="#L" n="104" break="no"/>nem per quam producitur, sed prima persona producta in
diui<lb ed="#L" n="105" break="no"/>nis producitur per primam productionem vel emanationem,
<lb ed="#L" n="106"/>ergo prima persona producta non potest habere essentiam vi
<lb ed="#L" n="107"/>principiet primam productionem vel emanationem, oporte
<lb ed="#L" n="108"/>ergo quod productio prima sit a persona non producta quae est
<lb ed="#L" n="109"/>tantum vna vt prius dictum est. Per idem patet quod secunda
<lb ed="#L" n="110"/>emanatio non potest esse ab essentia nisi prout ipsa est in
dua<lb ed="#L" n="111" break="no"/>bus personis & non in pluribus, quia secunda persona producta
<lb ed="#L" n="112"/>producitur per secundam emanationem, ergo non potest
ha<lb ed="#L" n="113" break="no"/>bere essentiam prout est principium secundae emanationis,
alio<lb ed="#L" n="114" break="no"/>quin produceret seipsam. Restat ergo quod essentia prout est
<lb ed="#L" n="115"/>principium secundae emanationis sit solum in persona
produ<lb ed="#L" n="116" break="no"/>cente & persona producta-
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e318">
<lb ed="#L" n="117"/>
<!--10--> Ex quibus apparent duo. Primum est quod essentia diuina
<lb ed="#L" n="118"/>non est principium praecisum & adaequatum alicuius dictorum
<lb ed="#L" n="119"/>actuum qui sunt generare & spirare. Sed est commune
princi<lb ed="#L" n="120" break="no"/>pium omnium eorum, licet possit designari per rationem huic
<lb ed="#L" n="121"/>vel illi actui adaequatam, vt cum dicitur potentia generandi vel
<lb ed="#L" n="122"/>potentia spirandi.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e336">
<lb ed="#L" n="123"/>
<!--11--> Secundo apparet quare quodlibet diuinum suppositum
ha<lb ed="#L" n="124" break="no"/>bens perfecte diuinam naturam non potest in omnes actus istos
<lb ed="#L" n="125"/>licet sola essentia diuina sit totale & sufficiens principium
ho<lb ed="#L" n="126" break="no"/>rum actuum. Causa enim eius est quia essentia diuina
foecun<lb ed="#L" n="127" break="no"/>da est ad hos actus ordine quodam. Et quia non potest esse in
<lb ed="#L" n="128"/>secunda persona nisi completa foecunditate prima per quam
<lb ed="#L" n="129"/>expletionem ipsamet secunda persona producitur, nec potest
<lb ed="#L" n="130"/>esse in tertia nisi completa foecunditate secunda, ideo in
secun<lb ed="#L" n="131" break="no"/>da persona solum est principium secundi actus, qui est spirare
<lb ed="#L" n="132"/>In tertia autem non est principium alicuius actus nisi
transeun<lb ed="#L" n="133" break="no"/>tis in materiam exteriorem vt est creare, non sic autem est in
<lb ed="#L" n="134"/>generatione creaturarum vniuoca, quia ibi communicatur alia
<lb ed="#L" n="135"/>natura secundum numerum habens similem virtutem
secun<lb ed="#L" n="136" break="no"/>dum speciem nulla foecunditate expleta. Et ideo potest in
om<lb ed="#L" n="137" break="no"/>nes actus speciei debitos in quocunque supposito sit. Haec est
<lb ed="#L" n="138"/>imaginatio opinionis.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e375">
<lb ed="#L" n="139"/>
<!--12--> Rationes autem eius sunt plures, vna est talis, id quod est
<lb ed="#L" n="140"/>per se fundamentum relationis, non includit intrinsece
rela<lb ed="#L" n="141" break="no"/>tionem. Sed potentia quae est ad actus dictos diuinos est per se
<lb ed="#L" n="142"/>fundamentum relationis inter producens & productum, ergo
<lb ed="#L" n="143"/>&c. maior patet quia relatio realis semper fundatur super rem
<lb ed="#L" n="144"/>alterius praedicamenti, minor probatur quia nihil pertinet pe
<lb ed="#L" n="145"/>se ad agens quod possit esse fundamentum dictae relationis nisi
<lb ed="#L" n="146"/>actio vel potentia actiua. Actio autem non potest esse
funda<lb ed="#L" n="147" break="no"/>mentum eius nec in creaturis, nec in diuinis. In creaturis non
<lb ed="#L" n="148"/>quia actio & passio sunt in passo, fundamentum autem
respe<lb ed="#L" n="149" break="no"/>ctus agentis debet esse in agente. Nec in diuinis quia actio in
<lb ed="#L" n="150"/>diuinis, puta generare, est relatio, & relatio non est per se
fun<lb ed="#L" n="151" break="no"/>damentum relationis. Alioquin esset processus in infinitum,
<lb ed="#L" n="152"/>ergo actio non potest esse fundamentum dicti respectus.
Re<lb ed="#L" n="153" break="no"/>linquitur ergo quod sit potentia actiua. & haec fuit minor,
se<lb ed="#L" n="154" break="no"/>quitur ergo conclusio.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e414">
<lb ed="#L" n="155"/>
<!--13--> Secunda talis est. Si in diuinis esset diuersitas naturae
secun<lb ed="#L" n="156" break="no"/>dum numerum & vnitas secundum speciem, ratio principiand
<lb ed="#L" n="157"/>attribueretur naturae & non relationi sicut nunc est in
creatu<lb ed="#L" n="158" break="no"/>ris, sed vnitas nihil perfectionis tollit a natura, ergo per
vni<lb ed="#L" n="159" break="no"/>tatem non tollitur, quin debeat habere rationem principij
re<lb ed="#L" n="160" break="no"/>spectu actuum diuinorum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e432">
<lb ed="#L" n="161"/>
<!--14--> Tertia ratio talis est, continere principiatiue diuinam
per<lb ed="#L" n="162" break="no"/>sonam nobilius est quam continere causatiue creaturam, sed
<lb ed="#L" n="163"/>continentia creaturae est propter essentiam & non propter re¬
<!--00121.xml-->
<pb ed="#L" n="28-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>lationem aliquam, ergo continentia principiatiua respectu
di<lb ed="#L" n="2" break="no"/>uinae personae multo fortius est propter essentiam, plures alia
<lb ed="#L" n="3"/>rationes possent adduci, sed istae nunc sufficiunt.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e457">
<lb ed="#L" n="4"/>
<!--15.--> AD: RATIONES principales, quae sunt contra hanc
<lb ed="#L" n="5"/>opinionem respondetur sic. Cum enim primo dicitur quod
po<lb ed="#L" n="6" break="no"/>tentiae distinguntur per actus, dicendum quod potentiae distingun
<lb ed="#L" n="7"/>tur per actus, id est, cognoscuntur distincte per actus, sed non
<lb ed="#L" n="8"/>oportet quod potentiae sint in eodem genere cum actu etiam si
<lb ed="#L" n="9"/>potentiae non solum distinctae cognoscantur, sed etiam
distin<lb ed="#L" n="10" break="no"/>guantur eodem modo quo per fines est distinctio eorum qua
<lb ed="#L" n="11"/>ordinantur ad finem, non enim oportet quod finis & illud quod
<lb ed="#L" n="12"/>est ad finem sint eiusdem generis praedicamentalis, vt patet de
<lb ed="#L" n="13"/>medicina & sanitate. Et ideo in nullo casu necesse est quod si
ge<lb ed="#L" n="14" break="no"/>nerare dicat ad aliquid quod propter hoc potentia generand
<lb ed="#L" n="15"/>quantum ad illud quod importat intrinsece dicat ad aliquid
<lb ed="#L" n="16"/>licet potentia generandi quantum ad hoc connotet
extrin<lb ed="#L" n="17" break="no"/>sece aliquid quod importat habitudinem ad actum qui vere
<lb ed="#L" n="18"/>est ad aliquid.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e494">
<lb ed="#L" n="19"/>
<!--16--> Ad secundum dicendum quod proprius actus est a propria
<lb ed="#L" n="20"/>forma, vel a forma communi vt appropriata, & hoc modo
ge<lb ed="#L" n="21" break="no"/>nerare est ab essentia vt est sub proprietate patris, nec tamen
<lb ed="#L" n="22"/>proprietas dat essentiae quod principiet actum generandi, sed
<lb ed="#L" n="23"/>est tantum causa sine qua non Multa enim concurrunt cum
<lb ed="#L" n="24"/>potentia quae non pertinent ad rationem potentiae sine quibus
<lb ed="#L" n="25"/>tamen potentia nullo modo exiret in actum. Verbi gratia
quan<lb ed="#L" n="26" break="no"/>titas nullo modo est de ratione potentiae calefactiuae, aut
dis<lb ed="#L" n="27" break="no"/>gregatiuae, & tamen sine quantitate forte calor non
caleface<lb ed="#L" n="28" break="no"/>ret, nec color disgregaret, sic est in propolito, foecunditas essen
<lb ed="#L" n="29"/>tiae ad primum actum qui est generare licet non possit
expli<lb ed="#L" n="30" break="no"/>cari nisi ab essentia existente in prima persona quae nullo
mo<lb ed="#L" n="31" break="no"/>do est ab alia vt declaratum fuit prius, tamen proprietas
con<lb ed="#L" n="32" break="no"/>stituens primam personam nullo modo pertinet intrinsece ad
<lb ed="#L" n="33"/>rationem potentiae generandi.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e531">
<lb ed="#L" n="34"/>
<!--17--> Ad tertium respondetur sic quod aliter est Dei proprium crea
<lb ed="#L" n="35"/>re, aliter est proprium patris generare. Creare enim est
pro<lb ed="#L" n="36" break="no"/>prium Dei ratione principij creatiui, quod in nullo alio essi
<lb ed="#L" n="37"/>potest, sed generare est proprium patris non ea ratione
prin<lb ed="#L" n="38" break="no"/>cipij, sed modi habendi principium quod non posset alio modo
<lb ed="#L" n="39"/>producere primum actum nisi existens sub proprietate patris
<lb ed="#L" n="40"/>propter conditionem & ordinem actuum vt visum est, nor
<lb ed="#L" n="41"/>propter hoc quod proprietas ista sit in aliquo elicitiua actus. Sub
<lb ed="#L" n="42"/>hoc sensu accipiendum est quod dicit August. quod generatio est
<lb ed="#L" n="43"/>actus paternae proprietatis, quia non elicitur virtute essentiae
<lb ed="#L" n="44"/>nisi vt existit sub proprietate patris.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e560">
<lb ed="#L" n="45"/>
<!--18.--> Secundus modus est, quod tam essentia quam relatio habent
<lb ed="#L" n="46"/>rationem principij in generando & in spirando, imaginantur
<lb ed="#L" n="47"/>enim tenentes hanc viam quod cum filius, secundum Hilarium
<lb ed="#L" n="48"/>2. lib. de Trinit. nihil habeat nisi natum, id est, per
generatio<lb ed="#L" n="49" break="no"/>nem & natiuitatem acquisitum, habet autem essentiam &
pri<lb ed="#L" n="50" break="no"/>prietatem relatiuam, ideo vtrunque habet per generationem
<lb ed="#L" n="51"/>suam ex parte, sed differenter, quia vnum habet tanquam
com<lb ed="#L" n="52" break="no"/>municatum & non productum scilicet essentiam quae non est
<lb ed="#L" n="53"/>producta, sed tantum communicata. Aliud autem habet
tan<lb ed="#L" n="54" break="no"/>quam vere productum, scilicet proprietatem relatiuam, &
<lb ed="#L" n="55"/>vtrunque requiritur ad veram generationem. Sicut enim non
<lb ed="#L" n="56"/>esset vera generatio si nihil produceretur, sed supponeretu
<lb ed="#L" n="57"/>illud totum quantumcunque communicaretur, ita non esset
ve<lb ed="#L" n="58" break="no"/>ra generatio si totum produceretur & nihil communicaretur.
<lb ed="#L" n="59"/>modo dicunt isti quod in generatione filij essentia patris habet ra
<lb ed="#L" n="60"/>tionem principij quantum ad illud quod ibi est
communica<lb ed="#L" n="61" break="no"/>tionis. Sed paternitas habet rationem principij quantum ad
<lb ed="#L" n="62"/>illud quod ibi est productionis.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e604">
<lb ed="#L" n="63"/>
<!--19--> Et hoc patet sic, principium quo producens aliquid pro
<lb ed="#L" n="64"/>ducit, necesse est realiter distingui a termino quo productum
<lb ed="#L" n="65"/>ipsam productionem terminat. Etiam secundum suppositum
<lb ed="#L" n="66"/>quando terminus productionis suppositum constituit,
princi<lb ed="#L" n="67" break="no"/>pium autem communicandi non oportet realiter distingui ab
<lb ed="#L" n="68"/>eo quod communicatur vel quo communicatio terminatur
<lb ed="#L" n="69"/>Nunc est ita quod in generatione filij relatio filiationis est id
<lb ed="#L" n="70"/>quo productio terminatur & est constitutiua suppositi.
Essen<lb ed="#L" n="71" break="no"/>tia autem est illud quod communicatur vel quo
communica<lb ed="#L" n="72" break="no"/>tio terminatur, oportet ergo quod principium producendi sit
<lb ed="#L" n="73"/>realiter distinctum a filiatione etiam secundum suppositum
<lb ed="#L" n="74"/>Principium autem communieandi non oportet dilingui ab
<lb ed="#L" n="75"/>essentia communicata, sed essentia secundum positionem com
<lb ed="#L" n="76"/>munem non distinguitur realiter a filiatione, nec ab aliquo
<lb ed="#L" n="77"/>quod sit in diuinis saltem secundum suppositum, ergo ipsa non
<lb ed="#L" n="78"/>est in generatione filij principium productionis licet possit esse
<lb ed="#L" n="79"/>principium conimunicationis, maior patet, quia producens &
<lb ed="#L" n="80"/>productum necessario distinguntur, nihil enim est
impossibi<lb ed="#L" n="81" break="no"/>lius quam quod aliquid producat se ipsum vt dicit Augustin.
<lb ed="#L" n="82"/>1. de Trinit. sed producens est totaliter producens ratione prin
<!--00121.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="83"/>cipij quo producit, & productum totaliter est productum
ra<lb ed="#L" n="84" break="no"/>tione termini quo productio terminatur, quia his exclusis &
<lb ed="#L" n="85"/>posito quocunque alio excluditur totaliter ratio producentis &
<lb ed="#L" n="86"/>producti. Et his habitis statim habetur ratio producentis & pro
<lb ed="#L" n="87"/>ducti, ergo oportet quod producens & productum realiter
distin<lb ed="#L" n="88" break="no"/>guantur quantum ad principium productionis & terminum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e669">
<lb ed="#L" n="89"/>
<!--20--> Quod etiam patet ex alio, quia oportet quod terminus
<lb ed="#L" n="90"/>productionis quo productum terminatur sit non solum
com<lb ed="#L" n="91" break="no"/>municatus, sed etiam productus. Si enim totum esset
commu<lb ed="#L" n="92" break="no"/>nicatum & nihil productum, nulla esset productio vt dictum
<lb ed="#L" n="93"/>fuit supra. Sed si terminus productionis posset esse realiter
id<lb ed="#L" n="94" break="no"/>cum principio productionis filij, impossibile esset ipsum ess.
<lb ed="#L" n="95"/>productum, quia existit in patre qui nihil habet productum,
<lb ed="#L" n="96"/>ergo impossibile est quod principium productionis &
termi<lb ed="#L" n="97" break="no"/>nus idem sint realiter, sed necessario distinguntur.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e694">
<lb ed="#L" n="98"/>
<!--21--> De principio communicandi secus est, quia non est de
ra<lb ed="#L" n="99" break="no"/>tione rei communicatae, quod sit a communicante producta,
<lb ed="#L" n="100"/>sic enim principium communicandi & res communicata
ne<lb ed="#L" n="101" break="no"/>cessario distinguerentur, sed solum quod sit a pluribus habita
<lb ed="#L" n="102"/>ita quod vnus habeat ipsam ab alio. Et si quidem sit vna numero
<lb ed="#L" n="103"/>quae solum est communis communicatae rei de qua nunc loquimur
<lb ed="#L" n="104"/>non potest simul haberi totaliter & perfecte a pluribus nisi
pro<lb ed="#L" n="105" break="no"/>pter solam illimitationem, ita quod illimitatio rei communicatae est
<lb ed="#L" n="106"/>ratio communicandi ipsam, maxime si sit illa communicatio
natu<lb ed="#L" n="107" break="no"/>ralis & non mota a voluntate ex aliquo fine qualis est
commu<lb ed="#L" n="108" break="no"/>nicatio diuinae naturae, cuius sola infinitas est ratio, quare ipsa
<lb ed="#L" n="109"/>ab vno habita ad aliud suppositum deriuetur.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e725">
<lb ed="#L" n="110"/>
<!--22--> Sic ergo patet maior. Minor similiter probatur. Quod
<lb ed="#L" n="111"/>enim in generatione filij relatio filiationis sit illud quo
produ<lb ed="#L" n="112" break="no"/>ctio filij terminatur, patet sic, illud quod in filio est tantum
<lb ed="#L" n="113"/>productum est illud quo productio filij terminatur, sed in filio
<lb ed="#L" n="114"/>nihil est productum nisi sola relatio filiationis & non essentia
<lb ed="#L" n="115"/>quae nullo modo est producta. Ex his autem duobus
constitui<lb ed="#L" n="116" break="no"/>tur persona filij, ergo sola relatio filij est terminus
productio<lb ed="#L" n="117" break="no"/>nis. De essentia autem quod ipsa sit illud quod communicatur
<lb ed="#L" n="118"/>planum est. & haec fuit minor. Sequitur ergo conclusio scilicet
<lb ed="#L" n="119"/>quod in generatione filij essentia quidem potest esse
princi<lb ed="#L" n="120" break="no"/>pium communicationis, sed non productionis, cum ipsa
reali<lb ed="#L" n="121" break="no"/>ter a nullo distinguatur.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e756">
<lb ed="#L" n="122"/>
<!--23--> Haec autem opinio falsa est, in hoc quod ponit aliud esse
princi<lb ed="#L" n="123" break="no"/>pium productionis & aliud communicationis, quia eiusdem
<lb ed="#L" n="124"/>actionis sunt eadem principia, sed generatio filij &
communica<lb ed="#L" n="125" break="no"/>tio essentiae filio a patre est eadem actio, scilicet sola generatio,
<lb ed="#L" n="126"/>ergo non est aliud principium productionis & communicationis
<lb ed="#L" n="127"/>sed vnum & idem, ma. de se patet, mi. doclaratur, quia in
diui<lb ed="#L" n="128" break="no"/>nis non est actio nisi originis, sed in diuinis non sunt nisi duae
<lb ed="#L" n="129"/>origines videlicet generationis & spirationis: ergo
communi<lb ed="#L" n="130" break="no"/>catio essentiae non est actio ab illis distincta.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e780">
<lb ed="#L" n="131"/>
<!--24--> Ttem omnem actionem originis sequuntur aliquae
relatio<lb ed="#L" n="132" break="no"/>nes reales, sed praeter relationes generationis spirationis
acti<lb ed="#L" n="133" break="no"/>uae & passiuae separatarum non sunt in diuinis aliae relationes
<lb ed="#L" n="134"/>reales originis, ergo communicatio diuinae essentiae non est
<lb ed="#L" n="135"/>distincta actio a generatione & spiratione, quia sibi correspon
<lb ed="#L" n="136"/>dent proprie relationes reales, non est ergo imaginandum qua
<lb ed="#L" n="137"/>filius habeat essentiam a patre per aliam actionem quam per
<lb ed="#L" n="138"/>generationem, quia non est ita, sed quia pater generat filium
<lb ed="#L" n="139"/>in sua essentia intrinsece, ideo dicitur communicare ei suam
<lb ed="#L" n="140"/>essentiam non alia actione quam generatione.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e806">
<lb ed="#L" n="141"/>
<!--25--> Et esset simile si in humanis forma patris & filij posseni.
<lb ed="#L" n="142"/>esse in eadem materia numero. Tunc enim pater generando
<lb ed="#L" n="143"/>filium & introducendo formam in sua propria materia,
commu<lb ed="#L" n="144" break="no"/>nicaret ei eandem materiam quam habet non alia actione quam
<lb ed="#L" n="145"/>generatione. Similiter quia proprietas formalis constituitius
<lb ed="#L" n="146"/>filij potest esse & est in eadem essentia cum formali
proprie<lb ed="#L" n="147" break="no"/>tate constitutiua patris, ideo Deus pater in generando filium
<lb ed="#L" n="148"/>communicat oi suam essentiam quia per solam generationem
<lb ed="#L" n="149"/>vtraque proprietas est in eadem essentia: non est ergo verum,
<lb ed="#L" n="150"/>quod aliud est principium generandi & aliud communicandi.
<lb ed="#L" n="151"/>imo oportet quod sit vnum & idem sicut & vna actio, necesse
<lb ed="#L" n="152"/>est ergo quod illud principium sit vnum, vel sola essentia vt
di<lb ed="#L" n="153" break="no"/>cit prima opinio, vel sola relatio.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e839">
<lb ed="#L" n="154"/>
<!--26--> Et quamuis prima opinio prout fuit posita & exposita, sit
<lb ed="#L" n="155"/>satis probabilis, non videtur tamen mihi quod possit esse
ve<lb ed="#L" n="156" break="no"/>ra. Et hoc partim probatum est in opinione praecedente, quae
<lb ed="#L" n="157"/>quantum ad hoc vera est in hoc quod ponit & efficaciter prae
<lb ed="#L" n="158"/>bat quod principium quo producens producit necessario,
di<lb ed="#L" n="159" break="no"/>stinguitur a termino productionis, quae probatio potest
con<lb ed="#L" n="160" break="no"/>firmari sic, secundum Philosophum I. Physicorum principium
<lb ed="#L" n="161"/>& principiatum sunt multa & non vnum. Ex quo accipitur
<lb ed="#L" n="162"/>quod principium & principiatum realiter differunt, sed
prin<lb ed="#L" n="163" break="no"/>cipium & principiatum non solum sunt illud quod producitur
<lb ed="#L" n="164"/>& illud quod producit, sed per prius, & verius dicitur principium
<!--00122.xml-->
<pb ed="#L" n="28-v"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>illud quo producens producit quam suppositum quod
produ<lb ed="#L" n="2" break="no"/>cit, & proportionaliter verius est principiatum corresponden:
<lb ed="#L" n="3"/>praedicato principio illud quo productio terminatur quam
<lb ed="#L" n="4"/>suppositum quod productionem terminat; ergo principium
<lb ed="#L" n="5"/>quo producens producit necessario distinguitur a termine
<lb ed="#L" n="6"/>quo productum terminat productionem etiam secundum vbi
<lb ed="#L" n="7"/>productio semper constituit nouum suppositum, sed omnis
<lb ed="#L" n="8"/>productio in diuinis constituit suppositum, essentia autem
di<lb ed="#L" n="9" break="no"/>uina a nullo quod fit in diuinis distinguitur secundum suppo
<lb ed="#L" n="10"/>situm, ergo essentia diuina non potest esse principium quo ve
<lb ed="#L" n="11"/>terminus productionis diuinae. assumpta probatur videlicet
<lb ed="#L" n="12"/>quod per prius & verius est principium illud quo producens
<lb ed="#L" n="13"/>producit quam suppositum producens, quia propter quod vnum
<lb ed="#L" n="14"/>quodque tale & illud magis, sed producens dicitur principium
<lb ed="#L" n="15"/>producti ratione formae per quam ipsum producit & non
econ<lb ed="#L" n="16" break="no"/>uerso, ergo &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e910">
<lb ed="#L" n="17"/>
<!--27--> Item qualitas abstracta a supposito agit vt in sacramente
<lb ed="#L" n="18"/>altaris, sed suppositum agit vt in sacramento altaris, sed
sup<lb ed="#L" n="19" break="no"/>positum nullo modo posset agere nisi haberet qualitatem vel
<lb ed="#L" n="20"/>formam per quam ageret, ergo &c
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e923">
<lb ed="#L" n="21"/>
<!--28--> Item principium quo se toto est principium, sed
supposi<lb ed="#L" n="22" break="no"/>tum non est principium se toto, sed solum ratione principi
<lb ed="#L" n="23"/>quo principiat, ergo &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e934">
<lb ed="#L" n="24"/>
<!--29--> Videtur ergo necessarium quod potentia generandi qua
<lb ed="#L" n="25"/>est principium quo generans generat, sit sola relatio
paterni<lb ed="#L" n="26" break="no"/>tatis quae sola distinguitur secundum suppositum a filio &
filia<lb ed="#L" n="27" break="no"/>tione. Et haec est tertia opinio quae sola potest habere
verita<lb ed="#L" n="28" break="no"/>tem secundum ea quae ponit fides: necessitas autem huius
opi<lb ed="#L" n="29" break="no"/>nionis patet ex eo quod principium quo generans generat
di<lb ed="#L" n="30" break="no"/>stinguitur necessario in diuinis secundum suppositum sa
ter<lb ed="#L" n="31" break="no"/>mino productionis vt statim probatum est.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e956">
<lb ed="#L" n="32"/>
<!--30--> Sumuntur etiam ad hoc quaedam probabiles rationes
qua<lb ed="#L" n="33" break="no"/>rum prima talis est, quandocunque aliquis actus inest alicui
sup<lb ed="#L" n="34" break="no"/>posito & non alteri imo repugnat, oportet quod ille actus insi
<lb ed="#L" n="35"/>per illam rationem formalem per quam vnum differt ad
alio<lb ed="#L" n="36" break="no"/>non per illam secundum quam conuenit cum ipso. Verbi gratia
<lb ed="#L" n="37"/>ratiocinari inest homini, & non bruto, & certe oportet quod
<lb ed="#L" n="38"/>conueniat homini per idem per quod differt a bruto, sed gene
<lb ed="#L" n="39"/>rare conuenit patri & non filio sed repugnat, ergo oportet quod
<lb ed="#L" n="40"/>conueniat ei per id per quod differt a filio & illud est
paternita<lb ed="#L" n="41" break="no"/>& non essentia.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e982">
<lb ed="#L" n="42"/>
<!--1--> Et confirmnatur ratio ista per Aristotelem primo ethic. qui
<lb ed="#L" n="43"/>probat simili argumento quod beatitudo, vel felicitas non si
<lb ed="#L" n="44"/>operatio sensitiuae partis sed intellectiuae, quia beatitudo mest
<lb ed="#L" n="45"/>homini & non bruto, ergo inest homini per illud per quod dif
<lb ed="#L" n="46"/>dert a bruto, & hoc est intellectus non sensus. Hoc etiam prima
<lb ed="#L" n="47"/>facie videtur rationabile quia effectus communis requirit
cau<lb ed="#L" n="48" break="no"/>sam communem & per eandem rationem proprius propriam.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e1002">
<lb ed="#L" n="49"/>
<!--32--> Secundo sic, imperfectionis est in aliqua forma quod dei
<lb ed="#L" n="50"/>actum primum & non possit dare secundum sicut ponitur
ex<lb ed="#L" n="51" break="no"/>emplum de qualitate quod esset valde imperfecta, quod dare
<lb ed="#L" n="52"/>actum primum & nullo modo possit in actum secundum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e1016">
<lb ed="#L" n="53"/>
<!--33.--> Sed proprietas relatiua in diuinis dat actum primum
scili<lb ed="#L" n="54" break="no"/>cet esse personale, nec aliquid imperfectionis habet, ergo opor
<lb ed="#L" n="55"/>tet dare actum secundum, qui est generare.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e1027">
<lb ed="#L" n="56"/>
<!--34--> Tertio sic, tanti ambitus debet esse aliquis actus quanti
<lb ed="#L" n="57"/>ambitus est principium praecisum. Dico autem praecisum: quia
<lb ed="#L" n="58"/>si principium non esset praecisum respectu huius actus tantum
<lb ed="#L" n="59"/>sed excederet ratione excessus posset esse maioris ambitus, sed
<lb ed="#L" n="60"/>potentia generandi est principium praecisum generandi, erge
<lb ed="#L" n="61"/>non excedit actum generandi, essentia autem excedit, quia es
<lb ed="#L" n="62"/>in filio cui non competit generare, ergo &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e1047">
<lb ed="#L" n="63"/>
<!--5.--> Quarta talis est, emanationes diuinae debent reduci in
ta<lb ed="#L" n="64" break="no"/>lia principia quibus positis statim ponitur status in
emanatio<lb ed="#L" n="65" break="no"/>nibus, sed posito quod relationes sint principia emanationum
<lb ed="#L" n="66"/>statim rationabiliter ponitur quod non sint nisi duae
emana<lb ed="#L" n="67" break="no"/>tiones in diuinis, non sic autem si sola essentia ponatur princ
<lb ed="#L" n="68"/>pium, ergo &c. Maior patet quia cum non possint esse plure
<lb ed="#L" n="69"/>emanationes in diuinis quam duae, rationabile est quod
tali<lb ed="#L" n="70" break="no"/>ponantur principia emanationum ex quibus possit
sufficien<lb ed="#L" n="71" break="no"/>ter vel probabiliter reddi status emanationum, minor
proba<lb ed="#L" n="72" break="no"/>tur, quia si relationes sint principia tunc rationabiliter potes
<lb ed="#L" n="73"/>dici quod sunt tantum duae emanationes actiuae secundum
dua<lb ed="#L" n="74" break="no"/>relationes scilicet paternitatem & spirationem actiuam, vel
<lb ed="#L" n="75"/>rundum duplicem oppositionem relationum originis, si ve
<lb ed="#L" n="76"/>ro Pla essentia ponatur principium hoc non potest dici, qui
<lb ed="#L" n="77"/>qua ratione ipsa vna existens erit principium non vnius
tan<lb ed="#L" n="78" break="no"/>tum sed duarum, eadem ratione plurium vel infinitarum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e1086">
<lb ed="#L" n="79"/>
<!--36--> Ad rationes primae opinionis respondendum est, ad priman
<lb ed="#L" n="80"/>cum dicitur quod fundamentum relationis non includit intiin
<lb ed="#L" n="81"/>sece relationem aut intelligitur de intraneitate rei, aut ratio
<lb ed="#L" n="82"/>nis. Si de intraneitate rei, contra eos est, quia isti dicunt quod
<!--00122.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="83"/>relatio & suum fundamentum semper sunt eadem res
intrin<lb ed="#L" n="84" break="no"/>sece. Si de intraneitate rationis concedatur sic quod
fundamen<lb ed="#L" n="85" break="no"/>tum relationis non includit illam intrinsece relationem cuius
<lb ed="#L" n="86"/>est fundamentum, sed bene potest includere aliam. Dicimu
<lb ed="#L" n="87"/>enim quod quaedam relationes sunt oppositae vt paternitas &
<lb ed="#L" n="88"/>filiatio, quaedam vero similes vt duae filiationes. Similitudo
er<lb ed="#L" n="89" break="no"/>go cum sit relatio fundatur super relationem filiationis. Nec
<lb ed="#L" n="90"/>includit eam in sua ratione intrinseca. Et similiter super
rela<lb ed="#L" n="91" break="no"/>tionem quae est paternitas potest fundari relatio potentiae
in<lb ed="#L" n="92" break="no"/>quantum ipsa est principium productiuum alterius.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e1125">
<lb ed="#L" n="93"/>
<!--37--> Vnde quod assumitur quod relatio semper fundatur super
<lb ed="#L" n="94"/>rem praedicamenti alterius non est verum vniuersaliter, quia
<lb ed="#L" n="95"/>relatio quae est sola denominatio respectiua, potest fundari non
<lb ed="#L" n="96"/>soluin super absolutum, sed super relationem, nec propter hoc
<lb ed="#L" n="97"/>erit processus in infinitum, quia relatio non est fundamentum
<lb ed="#L" n="98"/>relationis ex hoc solo quod est relatio; sed secundum aliquam
<lb ed="#L" n="99"/>rationem quae non est multiplicabilis in infinitum, sicut in
pro<lb ed="#L" n="100" break="no"/>posito super paternitatem in diuinis fundatur relatio potentie,
<lb ed="#L" n="101"/>quia paternitas in diuinis est principium aliud producendi. Et
<lb ed="#L" n="102"/>multa implicantur in minore propositione de fundamento
re<lb ed="#L" n="103" break="no"/>lationis agentis ad passum, seu producentis ad actum
produ<lb ed="#L" n="104" break="no"/>ctum tam in creaturis quam in diuinis quae parum habent
ve<lb ed="#L" n="105" break="no"/>ritatis, sed quia non sunt contra propositum nostrum, ideo non
<lb ed="#L" n="106"/>pertracto. Non enim omnia possunt dici de omnibus.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e1160">
<lb ed="#L" n="107"/>
<!--38--> Ad secundam rationem dicendum quod ipsa magis concludit
<lb ed="#L" n="108"/>oppositum quam propositum eorum, quia vbi natura
plurifica<lb ed="#L" n="109" break="no"/>tur secundum numerum vna potest esse principium alterius,
<lb ed="#L" n="110"/>sed vbi ipsa est vna secundum numerum, ipsa non potest esse
<lb ed="#L" n="111"/>principium productionis & terminus propter realem
differen<lb ed="#L" n="112" break="no"/>tiam quam necesse est esse inter principium & principiatum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e1179">
<lb ed="#L" n="113"/>
<!--39--> Ad tertiam dicendum quod persona diuina est aliquid majus
<lb ed="#L" n="114"/>quam creatura, & quicquid continet personam diuinam
prin<lb ed="#L" n="115" break="no"/>cipiatiue continet etiam creaturam principiatiue & non
econ<lb ed="#L" n="116" break="no"/>uerso, quia Spiritussanctus principiatiue continet creaturam &
<lb ed="#L" n="117"/>non aliquam diuinam personam, sed non oportet quod principium
<lb ed="#L" n="118"/>quo persona producit aliam sit majus quam illud quo produci
<lb ed="#L" n="119"/>creaturam, nec idem praecise, quia principiare diuinam
perso<lb ed="#L" n="120" break="no"/>nam non ponit nec arguit in principiante aliquam perfectionem
<lb ed="#L" n="121"/>supra non principiantem, alioquin perfectiores essent patei
<lb ed="#L" n="122"/>& filius quam Spiritussanctus, qui nullam personam principiat aui
<lb ed="#L" n="123"/>producit, quod falsum est, propter quod principiare diuinam
<lb ed="#L" n="124"/>personam non est majus, nec minus, nec aequale quam
princi<lb ed="#L" n="125" break="no"/>piare creaturam: quia nullam perfectionem ponit nec arguit
<lb ed="#L" n="126"/>plusquam non principiare. Et ideo talis principiatio debet
re<lb ed="#L" n="127" break="no"/>duci in tale principium quod secundum se non dicat aliquam
<lb ed="#L" n="128"/>perfectionem. & hoc est in diuinis sola relatio.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e1218">
<lb ed="#L" n="129"/>
<!--40--> AD RATIONES principales similiter
responden<lb ed="#L" n="130" break="no"/>dum. Cum enim primo dicitur qui illud est principium
genera<lb ed="#L" n="131" break="no"/>tionis in quo genitum assimilatur generanti. Dicendum quod non
<lb ed="#L" n="132"/>est verum nisi sit generatio simpliciter vniuoca, in qua genitum
<lb ed="#L" n="133"/>non solum recipit naturam a generante, sed cum natura etiam
<lb ed="#L" n="134"/>potentiam generandi simile, nisi incidat defectus & error
natu<lb ed="#L" n="135" break="no"/>rae, vbi autem generatio est aequiuoca nec genitum consequitur
<lb ed="#L" n="136"/>potentiam generandi aliud, nec consequi potest, impossibile est
<lb ed="#L" n="137"/>quod illud sit potentia generandi quo genitum assimilatur
gene<lb ed="#L" n="138" break="no"/>ranti. Generatio autem in diuinis ex parte est quasi aequiuoca
<lb ed="#L" n="139"/>vt dictum fuit supra distin. 4. Genitum autem non consequitur
<lb ed="#L" n="140"/>similem potentiam generandi aliud. Et ideo principium
gene<lb ed="#L" n="141" break="no"/>rationis non est illud in quo genitum alteri assimilatur. Et
ite<lb ed="#L" n="142" break="no"/>rum vbicunque principium generationis est illud in quo
geni<lb ed="#L" n="143" break="no"/>tum assimilatur generanti, illa assimilatio est secundum
diuer<lb ed="#L" n="144" break="no"/>sas formas numero differentes sub eadem specie quarum vna
<lb ed="#L" n="145"/>potest esse principium alterius, vbi autem assimilatio est
secun<lb ed="#L" n="146" break="no"/>dum eandem formam numero, tollitur necessario ratio
princi<lb ed="#L" n="147" break="no"/>pij & termini, quia in nulla productione potest idem numero
<lb ed="#L" n="148"/>esse principium & terminus, & sic est de essentia in diuinis.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e1266">
<lb ed="#L" n="149"/>
<!--41.--> Ad secundum dicendum quod sicut Aristo. negauit quod relatio
<lb ed="#L" n="150"/>posset esse terminus actionis, ita negasset, & multo fortius, quod
<lb ed="#L" n="151"/>relatio posset constituere suppositum. Et quia nos non tenemus
<lb ed="#L" n="152"/>Aristotelem quantum ad hoc, imo dicimus que relatio in
diui<lb ed="#L" n="153" break="no"/>nis constituit suppositum, ideo oportet negare illud quod
com<lb ed="#L" n="154" break="no"/>muniter se habet ad hoc, scilicet quod relatio non possit esse
<lb ed="#L" n="155"/>terminus actionis vei etiam principium. Dictum etiam fuit
<lb ed="#L" n="156"/>quod non omnino similiter loquendum est de potentia
gene<lb ed="#L" n="157" break="no"/>randi in Deo & in creaturis, sicut nec de generatione & suppo
<lb ed="#L" n="158"/>sito generante.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-d1e514-d1e1292">
<lb ed="#L" n="159"/>
<!--42--> Ad dictum autem Damasceni potest dici quod pro tante
<lb ed="#L" n="160"/>dicit Damascenus quod generatio est opus naturae, quia per
<lb ed="#L" n="161"/>eam natura communicatur, & virtute naturae generatio
fun<lb ed="#L" n="162" break="no"/>damentaliter elicitur, quia relatio quae immediate actum
ge<lb ed="#L" n="163" break="no"/>nerandi elicit fundatur in essentia, tamen non propter hoc est
<lb ed="#L" n="164"/>potentia generandi, quia potentia dicit immediatum principium
<!--00123.xml-->
<pb ed="#L" n="29-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>quo actus elicitur, vel potest dici quod Damascenus sub nomi
<lb ed="#L" n="2"/>ne naturae compraehendit quicquid pertinet ad rationem suf
<lb ed="#L" n="3"/>positi & sic relatio in diuinis sub nomine naturae continetur.
<lb ed="#L" n="4"/>cum Damascenus dicat quod generatio est opus naturae,
vo<lb ed="#L" n="5" break="no"/>cat enim naturam omne principium quod agit necessario &
<lb ed="#L" n="6"/>non libere. & c. . . 11 nier¬
</p>
</div>
</body>
</text>
</TEI>