-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 0
/
cod-du87us_jsnvu6-e151183.xml
279 lines (279 loc) · 19.8 KB
/
cod-du87us_jsnvu6-e151183.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>Quaestio 5</title>
<author ref="#Durandus">Durandus</author>
<respStmt>
<name ref="#jeffreycwitt">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>Transcription Editor</resp>
<resp>TEI Encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>Quaestio 5</title>
<date when="2023-08-20">August 20, 2023</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="L" n="cod-du87us">Lyon 1563</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-diplomatic-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a diplomatic edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2023-08-20" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on">
<pb ed="#L" n="184-v"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
</div>
</front>
<body>
<div xml:id="jsnvu6-e151183"><!-- l3d1q5 -->
<head xml:id="jsnvu6-e151183-Hd1e101">Quaestio 5</head>
<head xml:id="jsnvu6-e151183-Hd1e103" type="question-title">Utrum natura humana possit subsistere in alieno
supposito creato angelico vel alio</head>
<p xml:id="jsnvu6-e151183-d1e106">
<lb ed="#L" n="12"/>QVAESTIO, QUINTA.
<lb ed="#L" n="13"/>Vtrum natura humana possit subsistere in alieno
<lb ed="#L" n="14"/>supposito creato angelico vel alio.
<lb ed="#L" n="15"/>Caiet. 3. p. 9. 3. ar. 1. ad secundum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151183-d1e117">
<lb ed="#L" n="16"/>QVINTO quaeritur, vtrum natura humana possi
<lb ed="#L" n="17"/>subsistere in alieno supposito creato, puta angeli
<lb ed="#L" n="18"/>co, vel aliquo alio. Et arguitur quod sic, quia
fa<lb ed="#L" n="19" break="no"/>cilius vniuntur media quam extrema, sed in toto
<lb ed="#L" n="20"/>vniuerso suprema natura est natura diuina, infima
<lb ed="#L" n="21"/>vero est creatura irrationalis quae possunt secundum solenniores
<lb ed="#L" n="22"/>doctores in eodem supposito vniri, quia persona diuina posset
as<lb ed="#L" n="23" break="no"/>sumere creaturam irrationalem, ergo multo fortius (vt videtur
<lb ed="#L" n="24"/>duae creaturae rationales, puta angelica & humana quae sunt
me<lb ed="#L" n="25" break="no"/>diae inter praedicta extrema possunt vniri in eodem supposito
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151183-d1e141">
<lb ed="#L" n="26"/>
<!--2--> Item potissima ratio quae assignatur quod illud non possi
<lb ed="#L" n="27"/>fieri, est quia assumens debet continere formaliter vel virtualite
<lb ed="#L" n="28"/>omnem perfectionem naturae assumptibilis & suppositi propri
<lb ed="#L" n="29"/>cuius vicem supplet, sed nullum suppositum creatum continei
<lb ed="#L" n="30"/>perfectionem alterius naturae, nec suppositi nati per ipsam
con<lb ed="#L" n="31" break="no"/>stitui, ergo &c. Haec autem ratio non valet, ergo multominus
<lb ed="#L" n="32"/>quaecunque alia, cum haec inter omnes sit potissima. Quod autem
<lb ed="#L" n="33"/>non valeat probatur sic: persona diuina assumpsit naturam huma
<lb ed="#L" n="34"/>nam sicut tenet veritas fidei, sed non assumpsit propter aliquam
<lb ed="#L" n="35"/>dictarum causarum saltem vt terminus assumptionis, ergo &c. Mino
<lb ed="#L" n="36"/>probatur, quia persona diuina est terminus vel extremum
assum<lb ed="#L" n="37" break="no"/>ptionis ratione proprietatis particularis, & non ratione
essen<lb ed="#L" n="38" break="no"/>tiae, alioquin vna persona assumente, omnes assumerent, sed
pro<lb ed="#L" n="39" break="no"/>prietas personalis non continet aliquam perfectionem, nec formali
<lb ed="#L" n="40"/>ter nec virtualiter, alioquin in qualibet persona diuina non esse
<lb ed="#L" n="41"/>omnis perfectio formalis vel virtualis, quod falsum est, ergo &c
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151183-d1e181">
<lb ed="#L" n="42"/>
<!--3--> Item perfectio formalis quae est perfectio simpliciter est
sem<lb ed="#L" n="43" break="no"/>per in creatura superiore respectu inferioris, si ergo illa
suffice<lb ed="#L" n="44" break="no"/>ret tunc creatura superior posset inferiorem assumere, puta ange
<lb ed="#L" n="45"/>lica humanam, & sic haberetur propositum. perfectio vero
virtuali<lb ed="#L" n="46" break="no"/>reducitur ad aliquod genus causae, sed omnis causalitas
diuin<lb ed="#L" n="47" break="no"/>est communis omnibus personis diuinis: quod autem est eis
commun<lb ed="#L" n="48" break="no"/>non requiritur ad terminum vel extremum vnionis, cum vnic
<lb ed="#L" n="49"/>possit fieri, & iam facta sit; sic cum vna persona quod non cum
om<lb ed="#L" n="50" break="no"/>nibus, ergo illa ratio quae assignat pro causa omnimodam perfe
<lb ed="#L" n="51"/>ctionem essentialem, vel virtualem in persona assumente
nul<lb ed="#L" n="52" break="no"/>la est, quare nec quaecunque alia cum illa reputetur potissima.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151183-d1e210">
<lb ed="#L" n="53"/>
<!--4--> IN CONTRARIVM arguitur, quia principium
<lb ed="#L" n="54"/>actionis & terminus sibi inuicem correspondent, sed principium
<lb ed="#L" n="55"/>agens ad vnionem naturae valentem constituere proprium
sup<lb ed="#L" n="56" break="no"/>positum cum alieno supposito non potest esse, nisi suppositum
<lb ed="#L" n="57"/>diuinum, ergo cum talis vnio secundum doctores terminetur ac
<lb ed="#L" n="58"/>suppositum illud non poterit esse nisi diuinum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151183-d1e228">
<lb ed="#L" n="59"/>
<!--5--> RESPONSIO. Dicendum est quod inter naturas
creata<lb ed="#L" n="60" break="no"/>natas constituere suppositum est magna diuersitas, est enim quaedam
<lb ed="#L" n="61"/>quae sibi derelicta constituit suppositum, & tamen nata est esse pari
<lb ed="#L" n="62"/>alterius naturae perfectioris, alterius dico, non secundum speciem
<lb ed="#L" n="63"/>sed secundum numerum, vt in homogeneis, quaelibet enim aqua
<lb ed="#L" n="64"/>per se sumpta est quoddam suppositum aquae, & tamen nata est vniri
<lb ed="#L" n="65"/>alteri per continuationem ex quibus sic coniunctis fit vna aqua qua
<lb ed="#L" n="66"/>se habet ad priores sicut totum ad partes. Alia est quae sibi
dereli<lb ed="#L" n="67" break="no"/>cta constituit proprium suppositum, nec est nata esse pars alterius na
<lb ed="#L" n="68"/>turae, sicut humana natura, & natura animalium perfectorum: tunc
<lb ed="#L" n="69"/>ad propositum dicendum quod natura nata primo modo constituere
<lb ed="#L" n="70"/>suppositum potest existere virtute naturae in alieno supposito, quod
<lb ed="#L" n="71"/>no est alienum secundum speciem, sed solum secundum numerum,
no<lb ed="#L" n="72" break="no"/>totaliter, sed secundum quid (hoc est secundum partem) quod pate
<lb ed="#L" n="73"/>sic. Natura quae sibi derelicta nata est constituere proprium sup.
<lb ed="#L" n="74"/>positum, & nihilominus nata est esse pars naturae perfectioris sup.
<lb ed="#L" n="75"/>positum constituentis potest subsistere in alieno supposito quoac
<lb ed="#L" n="76"/>aliquid saltem quoad partem, sed tales sunt multae naturae creata
<lb ed="#L" n="77"/>(videlicet corpora simplicia & omnia mixta homogenea, salten
<lb ed="#L" n="78"/>humida) quare &c. Per hunc modum ramus praecisus ab arbore sibi
<lb ed="#L" n="79"/>derelictus constituit proprium suppositum, & tamen insitus alteri ar¬
<!--00442.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="80"/>bori eiusdem speciei efficitur vnum continuitate cum ipso, & subsi stit
<lb ed="#L" n="81"/>in eodem supposito. Dico autem si vniatur arbori eiusdem speciei
<lb ed="#L" n="82"/>quia si esset alterius speciei non efficeretur vna natura, nec vnum
<lb ed="#L" n="83"/>suppositum, alioquin vnum indiuiduum vel vnum suppositum
pos<lb ed="#L" n="84" break="no"/>set esse duplici specie quod est impossibile secundum naturam
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151183-d1e293">
<lb ed="#L" n="85"/>
<!--6.--> De natura autem humana, & de qualibet alia sic perfecta(
<lb ed="#L" n="86"/>non est nata esse pars alterius narurae aliud est iudicium. talis enim
<lb ed="#L" n="87"/>vt mihi videtur ad praesens & absque praeiudicio sententiae
sa<lb ed="#L" n="88" break="no"/>nioris nulla virtute potest existere in alieno supposito creato,
<lb ed="#L" n="89"/>sed solum in diuino. quod enim illud non possit fieri virtute crea
<lb ed="#L" n="90"/>ta patet, quia generales modos essendi* consequentes per se to
<lb ed="#L" n="91"/>tam naturam entis creati non potest aliqua virtus creata mutate,
<lb ed="#L" n="92"/>sed esse in se, & esse in alio sunt generales modi essendi, per se con (
<lb ed="#L" n="93"/>sequentes totam naturam entis creati (saltem absoluti) quod solum
<lb ed="#L" n="94"/>proprie dicitur ens, ergo nulla virtus creata potest hos modos
<lb ed="#L" n="95"/>essendi mutare circa res quibus conueniunt salua eorum natura
<lb ed="#L" n="96"/>Natura autem humana & quaecunque consimilis naturaliter es
<lb ed="#L" n="97"/>per se subsistens, & in proprio supposito, nec est apta nata esse
<lb ed="#L" n="98"/>perfectioris naturae constituens suppositum. propter quod
null<lb ed="#L" n="99" break="no"/>virtute creata fieri potest quod ipsa existat in alieno supposito,
<lb ed="#L" n="100"/>nec credo quod aliquis vnquam oppositum senserit.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151183-d1e332">
<lb ed="#L" n="101"/>
<!--7--> Quod etiam virtute diuina non possit fieri quod ipsa
subsi<lb ed="#L" n="102" break="no"/>stat in alieno supposito creato patet, quia suppositum sustentans
<lb ed="#L" n="103"/>alienam naturam habet talem & tam perfectam subsistentiam
<lb ed="#L" n="104"/>quod potest per eam terminare depedentiam illius naturae, sed
<lb ed="#L" n="105"/>nullum suppositum creatum potest habere talem & tam
perfe<lb ed="#L" n="106" break="no"/>ctam subsistentiam quacunque virtute, quare &c. Maior de se
pa<lb ed="#L" n="107" break="no"/>tet. Minor probatur: quia dependentiam supernaturalem non
po<lb ed="#L" n="108" break="no"/>test terminare nisi subsistentia supernaturalis, sed nullum
supposi<lb ed="#L" n="109" break="no"/>tum creatum potest habere subsistentiam supernaturalem, quare
<lb ed="#L" n="110"/>&c. Adhuc minor huius rationis probatur sic, subsistentia quam
<lb ed="#L" n="111"/>habet quodlibet suppositum creatum, vel est ex principiis suae
na<lb ed="#L" n="112" break="no"/>turae, aut ex aliquo superaddito, si primo modo, tunc est naturalis
<lb ed="#L" n="113"/>si secundo modo contra, uihil dependens potest alteri dare
sub<lb ed="#L" n="114" break="no"/>sistentiam, sed omne quod potest superaddi naturae suppositi
<lb ed="#L" n="115"/>creati est per se dependens, quia est aliquod accidens ei inhaerens,
<lb ed="#L" n="116"/>ergo per nullum tale potest suppositum creatum habere
subsi<lb ed="#L" n="117" break="no"/>stentiam, & haec fuit minor. sequitur ergo conclusio.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151183-d1e374">
<lb ed="#L" n="118"/>
<!--8.--> Item sicut plura corpora repugnant sibi in eodem loco
na<lb ed="#L" n="119" break="no"/>turaliter, ita plures naturae natae constituere propria supposita
<lb ed="#L" n="120"/>repugnant sibi in eodem supposito naturaliter, sed si virtute
diui<lb ed="#L" n="121" break="no"/>na fiat quod plura corpora sint in eodem loco, eadem virtute potes
<lb ed="#L" n="122"/>fieri quod infinita corpora si essent, essent simul in eodem loco
<lb ed="#L" n="123"/>ita quod ex parte loci nulla esset repugnantia, ergo consimilite
<lb ed="#L" n="124"/>si virtute diuina potest fieri quod plures tales naturae sint in eo
<lb ed="#L" n="125"/>dem supposito, eadem virtute possit fieri quod & infinitae, ita quod
<lb ed="#L" n="126"/>ex parte suppositi nulla esset repugnantia, hoc autem non potes
<lb ed="#L" n="127"/>conuenire supposito creato, quia dependentiam infinitam, seu
<lb ed="#L" n="128"/>infinitorum non potest terminare nisi subsistentia infinita qua
<lb ed="#L" n="129"/>supposito creato non potest competere, quare &c. Et
confirma<lb ed="#L" n="130" break="no"/>tur per dictum commune, quia secundum omnes doctores sicut
<lb ed="#L" n="131"/>persona diuina assumpsit naturam humanam, ita cum ea posse
<lb ed="#L" n="132"/>quantum est ex parte personae assumentis infinitas assumere.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151183-d1e412">
<lb ed="#L" n="133"/>
<!--9--> AD PRIMVM argumentum in oppositum dicendum
<lb ed="#L" n="134"/>quod possibilitas vnionis plurium naturarum in eodem
suppo<lb ed="#L" n="135" break="no"/>sito non est secundum maiorem conuenientiam in natura cum
<lb ed="#L" n="136"/>videamus quod materia & forma, substantia & accidens
concur<lb ed="#L" n="137" break="no"/>rant in vnum suppositum naturaliter, non autem duae materiae,
<lb ed="#L" n="138"/>nec duae formae, nec duae substantiae completae, sed secundum
pro<lb ed="#L" n="139" break="no"/>portionem dependentiae & subsistentiae terminantis dependentiam,
<lb ed="#L" n="140"/>Et quia in supposito diuino est subsistentia nata terminare omne
<lb ed="#L" n="141"/>dependentiam supernaturalem, non autem in supposito creato
<lb ed="#L" n="142"/>propter rationes prius dictas. Ideo creatura quaecunque potest
<lb ed="#L" n="143"/>existere in supposito diuino, non autem in creato nisi in proprio
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151183-d1e441">
<lb ed="#L" n="144"/>
<!--10--> Ad secundum cum dicitur quod persona diuina non est
ter<lb ed="#L" n="145" break="no"/>minus vel extremum assumptionis ratione essentiae, sed ratione
<lb ed="#L" n="146"/>proprietatis personalis quae non importat formaliter aliquan
<lb ed="#L" n="147"/>perfectionem. Dicendum quod non est verum, nam sicut patuit
<lb ed="#L" n="148"/>in praecedenti quaestione, prima ratio vnionis naturae humanae
<lb ed="#L" n="149"/>cum persona diuina est per se subsistentia personae diuinae per
<lb ed="#L" n="150"/>quam potest terminare dependentiam naturae assumptae, illam
<lb ed="#L" n="151"/>autem per se subsistentiam habet ratione naturae, vel essentiae, &
<lb ed="#L" n="152"/>non ratione proprietatis personalis (vt probatum fuit) essentia
<lb ed="#L" n="153"/>autem diuina continet omnem perfectionem naturae
cuiuscun<lb ed="#L" n="154" break="no"/>que, & cuiuslibet subsistentiae suppositalis propter quod
instan<lb ed="#L" n="155" break="no"/>tia contra maiorem illius rationis non est bona. 12.gin.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151183-d1e472">
<lb ed="#L" n="156"/>
<!--11.--> Quod autem dicitur contra minorem quod perfectio forma
<lb ed="#L" n="157"/>lis quae est perfectio simpliciter est tota in creatura superiore
<lb ed="#L" n="158"/>respectu inferioris, verum est de perfectione naturae, non autem de
<lb ed="#L" n="159"/>perfectione subsistentiae suppositalis. Haec enim est aeque
parfe<lb ed="#L" n="160" break="no"/>cta in creatura inferiore sicut in creatura superiore, sicut e con
<lb ed="#L" n="161"/>trario imperfectio dependentiae est tanta in accidente su perioris
<!--00443.xml-->
<pb ed="#L" n="185-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>naturae puta in intelligere sicut in accidente inferioris naturae
<lb ed="#L" n="2"/>puta in albedine, propter quod cum ratio terminandi
depen<lb ed="#L" n="3" break="no"/>dentiam naturae assumptibilis sit per se subsistentia assumentis,
<lb ed="#L" n="4"/>& haec non est potior in natura creata superiore quam inferiore,
<lb ed="#L" n="5"/>nec eam formaliter vel virtualiter continet sicut nec econuerso.
<lb ed="#L" n="6"/>Ideo vna non potest substantiari in alia. Quod vero additur
<lb ed="#L" n="7"/>quod perfectio virtualis reducitur ad aliquod genus causae, & c
<lb ed="#L" n="8"/>omnis causalitas communis est omnibus personis, concedatur.
<lb ed="#L" n="9"/>Et cum dicitur quod illud quod est commune non requiritur
<lb ed="#L" n="10"/>ad terminum vel extremum vnionis. Dicendum quod falsum
<lb ed="#L" n="11"/>est, sed in illo non completur sed in proprio, ratione cuius fit vnio
<lb ed="#L" n="12"/>cum vna persona, & non cum omnibus quantum ad personalitatem
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151183-d1e522">
<lb ed="#L" n="13"/>
<!--12--> ARGVMENTVM alterius partis quamuis sit ad
con<lb ed="#L" n="14" break="no"/>clusionem nostram tamen multipliciter deficit. Primo quia
prin<lb ed="#L" n="15" break="no"/>cipium actionis & terminus non sic correspondent quod idem
<lb ed="#L" n="16"/>numero, vel specie sit principium & terminus nisi in
actio<lb ed="#L" n="17" break="no"/>ne yniuoca quae nunquam est Dei respectu creaturae, sicut est
<lb ed="#L" n="18"/>illa de qua quaeritur. Secundo, quia principium talis actionis est
<lb ed="#L" n="19"/>tota trinitas secundum illud quod est commune cuilibet
per<lb ed="#L" n="20" break="no"/>sonae, & ideo si argumentum procederet concluderetur quod
<lb ed="#L" n="21"/>non posset fieri vnio naturae assumptibilis nisi cum tota
trini<lb ed="#L" n="22" break="no"/>tate. Tertio, quia terminus assumptionis non est suppositum,
<lb ed="#L" n="23"/>sed esse vnitum vel ipsa vnio, quia terminus actionis non
prae<lb ed="#L" n="24" break="no"/>cedit actionem, sed sequitur cum per eam acquiratur,
supposi<lb ed="#L" n="25" break="no"/>tum autem cui fit vnio praecedit actionem assumptionis, ideo &c
</p>
</div>
</body>
</text>
</TEI>