-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 0
/
cod-du87us_jsnvu6-e151763.xml
384 lines (384 loc) · 28.1 KB
/
cod-du87us_jsnvu6-e151763.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
339
340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>Quaestio 1</title>
<author ref="#Durandus">Durandus</author>
<respStmt>
<name ref="#jeffreycwitt">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>Transcription Editor</resp>
<resp>TEI Encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>Quaestio 1</title>
<date when="2023-08-20">August 20, 2023</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="L" n="cod-du87us">Lyon 1563</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-diplomatic-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a diplomatic edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2023-08-20" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on">
<pb ed="#L" n="185-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
</div>
</front>
<body>
<div xml:id="jsnvu6-e151763"><!-- l3d2q1 -->
<head xml:id="jsnvu6-e151763-Hd1e101">Quaestio 1</head>
<head xml:id="jsnvu6-e151763-Hd1e103" type="question-title">Utrum vna persona diuina possit assumere
naturam irrationalem</head>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e106">
<!--00443.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="82"/>QVAESTIO PRINA.
<lb ed="#L" n="83"/>Vtrum vna persona diuina possit assumere
<lb ed="#L" n="84"/>naturam irrationalem.
<lb ed="#L" n="85"/>Thom. 3.p. 9. 4. ar. 1. Henricui. quodl. 139.5.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e122">
<lb ed="#L" n="86"/>InCA secundam distinctionem primo
quaeri<lb ed="#L" n="87" break="no"/>tur, vtrum persona diuina possit assumere
natu<lb ed="#L" n="88" break="no"/>ram irrationalem. Et videtur quod non, quia
in<lb ed="#L" n="89" break="no"/>fima natura non est capax supremi doni: quanto
<lb ed="#L" n="90"/>qui enim natura est nobilior tanto est capax potioris
<lb ed="#L" n="91"/>doni. Sed supremum donum naturae creatae communicatum,
<lb ed="#L" n="92"/>& etiam communicabile videtur esse assumptio a persona
di<lb ed="#L" n="93" break="no"/>uina, ergo creatura irrationalis quae est infima, non est
hu<lb ed="#L" n="94" break="no"/>ius doni capax.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e144">
<lb ed="#L" n="95"/>
<!--2.--> Item assumptio terminatur ad vnitatem personae, sed
crea<lb ed="#L" n="96" break="no"/>tura irrationalis non est capax personalitatis; quia secundum
<lb ed="#L" n="97"/>Boetium, persona est rationalis naturae indiuidua substantia,
<lb ed="#L" n="98"/>ergo ereatura irrationalis non est assumptibilis.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e158">
<lb ed="#L" n="99"/>
<!--3--> Item si creatura irrationalis esset assumptibilis, vniretur
<lb ed="#L" n="100"/>perfectius diuinae naturae quam natura rationalis, sed hoc ess
<lb ed="#L" n="101"/>inconueniens, ergo & primum. Probatio consequentiae, quia si
<lb ed="#L" n="102"/>lapis assumeretur, non solum esset verum dicere quod lapis esset
<lb ed="#L" n="103"/>Deus, sed etiam quod quaelibet pars lapidis esset Deus, quia si
<lb ed="#L" n="104"/>verum est dicere quod lapis est Deus, & quaelibet pars lapidis
<lb ed="#L" n="105"/>est lapis, consequens est quod quaelibet pars lapidis esset Deus,
<lb ed="#L" n="106"/>sed per assumptionem naturae rationalis, puta humanitatis,
li<lb ed="#L" n="107" break="no"/>cet sit verum dicere quod homo sit Deus, non tamen quod
<lb ed="#L" n="108"/>quaelibet pars hominis sit Deus, puta pes vel manus, quare &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e184">
<lb ed="#L" n="109"/>
<!--4--> IN CONTRARIVM arguitur, quia si Deus
ma<lb ed="#L" n="110" break="no"/>nens infinitae virtutis, non esset intellectualis, nec per consequens
<lb ed="#L" n="111"/>persona, nihilominus posset assumere naturam irrationalem in
<lb ed="#L" n="112"/>vnitatem suppositi, sed per hoc quod est intellectualis, nihil
de<lb ed="#L" n="113" break="no"/>perit ei de perfectione potentiae & infinitatis, ergo sicut posset
<lb ed="#L" n="114"/>tunc assumere naturam irrationalem, sic et nunc.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e202">
<lb ed="#L" n="115"/>
<!--5--> Item Augustinus de vera religione dicit quod Christus non
<lb ed="#L" n="116"/>assumpsit corpus, vt ostenderet se visibilem, sed assumpsit
ve<lb ed="#L" n="117" break="no"/>rum corpus hominis propter alium finem, quia illud, scilicet
<lb ed="#L" n="118"/>ostendere se visibilem, potuisset facere in corpore aereo,
assu<lb ed="#L" n="119" break="no"/>mendo illud: & conllat quod aer est creatura irrationalis, quam
<lb ed="#L" n="120"/>tamen innuit Augustinus posse assumi, quare &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e220">
<lb ed="#L" n="121"/>
<!--6--> RESPONSIO. Circa istam quaestionem est duplex
opi<lb ed="#L" n="122" break="no"/>nio. Prima aliquorum dicentium quod persona diuina non potest
<lb ed="#L" n="123"/>assumere aliquam naturam irrationatem, quod probant sic,
Il<lb ed="#L" n="124" break="no"/>la natura non est assumptibilis in vnitatem personae diuinae, cu
<lb ed="#L" n="125"/>ius nulla potentia est eleuabilis ad visionem & fruitionem
diui<lb ed="#L" n="126" break="no"/>nae essentiae, sed natura irrationalis est huiusmodi, quia nulla
<lb ed="#L" n="127"/>eius potentia est eleuabilis ad videndum Deum, & fruendum eo
<lb ed="#L" n="128"/>ergo natura irrationalis non est assumptibilis. Minor de se
pa<lb ed="#L" n="129" break="no"/>tet. Sed maior probatur tripliciter. Primo sic, sicut se habet es
<lb ed="#L" n="130"/>se naturale ad posse naturale: sic esse supernaturale ad posse si
<lb ed="#L" n="131"/>pernaturale, sed nulla virtute fieri potest, quod aliqua creatura ha
<lb ed="#L" n="132"/>beat esse naturale, quin habeat aliquod posse naturale, ergo
nul<lb ed="#L" n="133" break="no"/>la virtute fieri potest, quod aliqua natura habeat esse
supernatu<lb ed="#L" n="134" break="no"/>rale, & non habeat aliquod posse supernaturale. Sed per
assum<lb ed="#L" n="135" break="no"/>ptionem fit quod natura assumpta habet esse diuinum
supernatu<lb ed="#L" n="136" break="no"/>rale, ergo per eandem fit quod habeat posse diuinum &
superna<lb ed="#L" n="137" break="no"/>turale: tale autem posse, est ad visionem & fruitionem, quare &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e262">
<lb ed="#L" n="138"/>
<!--7--> Secundo sic, cui non potest communicari minus, nec majus
<lb ed="#L" n="139"/>sed minus est videre Deum, & frui Deo, quam assumi ad
vnita<lb ed="#L" n="140" break="no"/>tem suppositi vel personae diuinae, vt patet per Augustinum su
<lb ed="#L" n="141"/>per illud Ioan. I. Verbum caro factum: vbi dicit quod quia
euan<lb ed="#L" n="142" break="no"/>gelista praemiserat, quod dedit eis potestatem filios Dei fieri:
<lb ed="#L" n="143"/>ne homo miraretur & discrederet, subiunxit quasi maius: &,
<lb ed="#L" n="144"/>verbum caro factum est. Ex quo videtur quod majus sit naturam,
<lb ed="#L" n="145"/>eleuari ad vnitatem suppositi diuini, quam potentiam eleuari
<lb ed="#L" n="146"/>ad visionem & fruitionem Dei, ergo illa natura non potest
ele<lb ed="#L" n="147" break="no"/>uari ad virtutem diuinae personae, cuius potentia non potest
<lb ed="#L" n="148"/>eleuari ad visionem & fruitionem diuinae essentiae.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e291">
<lb ed="#L" n="149"/>
<!--8--> Tertio sic, si aliqua creatura posset assumi, cuius potenti
<lb ed="#L" n="150"/>non posset eleuari, fortiori ratione posset assumi creatura ele
<lb ed="#L" n="151"/>uabilis absque eo quod actu eleuaretur: sed creatura rationalis, cu
<lb ed="#L" n="152"/>ius potentia est eleuabilis ad visionem & fruitionem Dei non
<lb ed="#L" n="153"/>potest assumi nisi potentia eius actu eleuetur, ergo multominus
<lb ed="#L" n="154"/>potest assumi creatura irrationalis, cuius nulla potentia est
ele<lb ed="#L" n="155" break="no"/>uabilis. Minor probatur, quia si natura rationalis posset assumi!
<lb ed="#L" n="156"/>non eleuatis suis potentiis cum ipsa fit manens, sit peccabilis,
<lb ed="#L" n="157"/>sequeretur quod persona diuina assumens talem naturam posset
<lb ed="#L" n="158"/>peccare, quod est inconueniens, & multis videtur impossibile.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e318">
<lb ed="#L" n="159"/>
<!--9.--> Quicquid fit de conclusione, rationes tamen istae non
va<lb ed="#L" n="160" break="no"/>lent, concessa enim minore principalis rationis quae de se nota
<!--00444.xml-->
<pb ed="#L" n="185-v"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>est, Dicendum est ad maiorem per interemptionem, non enim opor
<lb ed="#L" n="2"/>tet quod illa natura sola sit assumibilis ad vnitatem personae
diui<lb ed="#L" n="3" break="no"/>nae, cuius aliqua potentia eleuabilis est ad visionem &
fruitio<lb ed="#L" n="4" break="no"/>nem dei. Et ad primam probationem eius respondendum est,
<lb ed="#L" n="5"/>quum dicitur quod sicut se habet esse naturale ad posse naturale, &c.
<lb ed="#L" n="6"/>concedatur, sed quum dicitur qud natura assumpta per
assum<lb ed="#L" n="7" break="no"/>ptionem habet esse diuinum & supernaturale. Dicendum quod fal
<lb ed="#L" n="8"/>sum est. Natura enim assumpta nullum esse intrinsecum sibi habet
<lb ed="#L" n="9"/>quod non habuisset si sibi fuisset derelicta, & haberet si sibi
re<lb ed="#L" n="10" break="no"/>linqueretur: sed per assumptionem fit quod suum esse naturale &
in<lb ed="#L" n="11" break="no"/>trinsecum habet in supposito diuino, & eodem modo
potenti<lb ed="#L" n="12" break="no"/>naturae assumptae non debet habere aliam operationem, quam
<lb ed="#L" n="13"/>naturalem ex vi assumptionis, sed illam habet in supposico diui
<lb ed="#L" n="14"/>no, ita vt dicatur esse illius suppositi tanquam operantis. Quod
<lb ed="#L" n="15"/>autem per assumptionem natura assumpta non acquirat esse su
<lb ed="#L" n="16"/>pernaturale, cui correspondeat in potentia posse supernaturale
<lb ed="#L" n="17"/>quale ponunt (scilicet vt possit in visionem & fruitionem
essen<lb ed="#L" n="18" break="no"/>uae diuinae) patet, quia esse & posse sibi correspondentia sic se ha
<lb ed="#L" n="19"/>bent, quod potentia nunquam potest in actum operationis suae
<lb ed="#L" n="20"/>nisi natura habeat actu esse, sicut videmus in naturalibus, ex qui
<lb ed="#L" n="21"/>bus ipsi similitudinem sumunt. Nulla enim res potest habere
op<lb ed="#L" n="22" break="no"/>rationem naturalem, nisi habeat esse naturale: si ergo posse in vi
<lb ed="#L" n="23"/>sionem diuinae essentiae correspondeat esse assumpto, impossibi
<lb ed="#L" n="24"/>le esset quod aliqua creatura videret deum per essentiam, nisi esse
<lb ed="#L" n="25"/>actu assumpta a persona diuina, quod est manifeste falsum & erro
<lb ed="#L" n="26"/>neum. Item si eleuata essentia ad esse diuinum per assumptione
<lb ed="#L" n="27"/>necesse sit potentiam eleuari ad posse in diuinam operationem
<lb ed="#L" n="28"/>non solum oporteret quod vna potentia eleuaretur ad tale posse
<lb ed="#L" n="29"/>sed omnes potentiae illius naturae, quia non ponitur
eleuatio<lb ed="#L" n="30" break="no"/>potentiae ad tale posse, nisi propter eleuationem essentiae ad tale
<lb ed="#L" n="31"/>esse. Omnes autem potentiae supponunt naturam, & in ipsa fui
<lb ed="#L" n="32"/>dantur: ergo ea eleuata omnes eleuantur: hoc autem est falsum,
<lb ed="#L" n="33"/>tunc quia natura humana non esset assumibilis, quia non omne
<lb ed="#L" n="34"/>potentiae eius sunt eleuabiles ad visionem & fruitionem diuinam: sed
<lb ed="#L" n="35"/>solum intellectus & voluntas eleuantur. Eleuantur ergo potentia &
<lb ed="#L" n="36"/>essentia proportionabiliter, qua sicut non eleuatur essentia, vt
ha<lb ed="#L" n="37" break="no"/>beat intrinsece, & inhaerenter aliquod esse quod prius non habebat,
<lb ed="#L" n="38"/>sed solum vt sit altioris suppositi, sic eleuatur potentia, non vt
ha<lb ed="#L" n="39" break="no"/>beat aliquod posse quod prius non habebat, vel aliquem actum, sec
<lb ed="#L" n="40"/>quia ipsa & actus eius fiunt altioris suppositi, tanquam operantis
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e420">
<lb ed="#L" n="41"/>
<!--10--> Ad secundam probationem dicendum quod non oportet
<lb ed="#L" n="42"/>quod majus non possit communicari ei cui non potest communicari
<lb ed="#L" n="43"/>minus, nisi majus & minus sint eiusdem rationis, vel saltem
mi<lb ed="#L" n="44" break="no"/>nus includatur in maiori, sicut minus est volare, quam
intellige<lb ed="#L" n="45" break="no"/>re: & tamen homo qui potest intelligere, non potest volare: eleus
<lb ed="#L" n="46"/>tio autem potentiae ad fruitionem & visionem diuinam, & ele
<lb ed="#L" n="47"/>uatio naturae ad vnitatem diuinae personae non sunt eiusdem ra
<lb ed="#L" n="48"/>tionis, vt de se patet, nec vnum includitur in altero, sicut
proba<lb ed="#L" n="49" break="no"/>tum fuit, sunt enim separabilia, quare, &c. Vel potest dici admi
<lb ed="#L" n="50"/>norem per interemptionem, quia assumi in vnitatem diuinae
per<lb ed="#L" n="51" break="no"/>sonae non est majus, accipiendo majus pro meliore & digniore
<lb ed="#L" n="52"/>quam videre deum, & frui deo: sicut enim melius est deu
men<lb ed="#L" n="53" break="no"/>te concipere, quam carne si haec adinuicem separentur (vt dici
<lb ed="#L" n="54"/>tur in libro de sancta virginitate) pari ratione melius est &
di<lb ed="#L" n="55" break="no"/>gnius videre Deum per essentiam, quam vniri Deo per subsistentiam
<lb ed="#L" n="56"/>si haec abinuicem separentur, & quod dicit Augustinus super
<lb ed="#L" n="57"/>Ioan. 1. non sic accipiendum est quasi melius & dignius sit
assu<lb ed="#L" n="58" break="no"/>mi, quam filium Dei fieri, sed quia maior dignatio ostensa est in
<lb ed="#L" n="59"/>vno quam in alio: & ideo dato illo datur confidentia de alio, vel
<lb ed="#L" n="60"/>dato quod esset majus assumi, quam filium Dei fieri in natura, quae
<lb ed="#L" n="61"/>est capax vtriusque, puta in homine, in quo proposito
loqui<lb ed="#L" n="62" break="no"/>tur beatus Augustinus, tamen in creatura, quae non est
capa<lb ed="#L" n="63" break="no"/>diuinae filiationis (vt est creatura irrationalis) majus esset filium
<lb ed="#L" n="64"/>Dei fieri, quam assumi, quia primum implicat contradictionem,
<lb ed="#L" n="65"/>secundum autem non. Prima tamen responsio melior est.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e479">
<lb ed="#L" n="66"/>
<!--11--> Ad tertiam probationem patebit responsio infra, distinction
<lb ed="#L" n="67"/>duodecima, quando quaeritur vtrum Christus potuerit peccare
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e488">
<lb ed="#L" n="68"/>
<!--12--> Dicendum est ergo aliter ad quaestionem. Primo quod Deus
<lb ed="#L" n="69"/>de potentia absoluta naturam irrationalem potuit assumere.
Se<lb ed="#L" n="70" break="no"/>cundo quod de potentia ordinata hoc non decuit. Primum pate
<lb ed="#L" n="71"/>sic, quia si Deus non posset assumere creaturam irrationalem hoc
<lb ed="#L" n="72"/>esset vel ex defectu diuinae potentiae non potentis terminare
de<lb ed="#L" n="73" break="no"/>pendentiam talis naturae, aut ex parte naturae non potentis care
<lb ed="#L" n="74"/>re propria subsistentia sui esse. Primum non potest dici propter
<lb ed="#L" n="75"/>infinitatem diuinae perfectionis, in qua est ratio subsistentiae
cu<lb ed="#L" n="76" break="no"/>iuscunque suppositi. Nec secundum similiter, quia quaelibet
cre<lb ed="#L" n="77" break="no"/>tura potest carere propria subsistentia, vt probatum est supra. Et
<lb ed="#L" n="78"/>specialiter patet hoc de creatura irrationali quia si ea quae sunt
<lb ed="#L" n="79"/>perfectionis possint separari a creaturarationali, quae est
perfe<lb ed="#L" n="80" break="no"/>ctior, a fortiori ratione possunt separari a creatura rationali,
<lb ed="#L" n="81"/>quae est imperfectior, sed subsistere in se est perfectionis, vt
proba<lb ed="#L" n="82" break="no"/>tum fuit supra, & tamen potest separari a creatura rationali (vi
<!--00444.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="83"/>patet de humanitate assumpta) ergo potesi separari a creatura
<lb ed="#L" n="84"/>irrationali, quo facto necessarium esset quod existeret in alieno sup.
<lb ed="#L" n="85"/>posito, sed non creato, ergo increato. Secundo patet idem sic
<lb ed="#L" n="86"/>quia si creatura irrationalis esset inassumibilis; tunc separata
<lb ed="#L" n="87"/>anima a corpore Christi nisset separata diuinitas ab eodem
<lb ed="#L" n="88"/>quia corpus sine anima est natura irrationalis: consequens est fal
<lb ed="#L" n="89"/>sum, ergo & antecedens. Quod consequens sit falsum patet, quia
<lb ed="#L" n="90"/>fides ponit filium Dei fuisse in sepulchro in triduo mortis: hoc au
<lb ed="#L" n="91"/>tem non intelligitur secundum deitatem, secundum quam est vbique
<lb ed="#L" n="92"/>quia eodem modo pater & spiritus sanctus fuerunt in sepulchro,
<lb ed="#L" n="93"/>ergo intelligitur secundum naturam assumptam, non secundum
<lb ed="#L" n="94"/>animam, quia secundum illam descendit ad infernum, ergo
secun<lb ed="#L" n="95" break="no"/>dum corpus, quod non esset si diuinitas esset separata a corpore.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e558">
<lb ed="#L" n="96"/>
<!--13:--> Ad hoc respondetur, quod hoc non est contra positionem
prae<lb ed="#L" n="97" break="no"/>cedentem, quia dato quod suppositum diuinum remanserit vnitum
<lb ed="#L" n="98"/>cum corpore anima separata, non propter hoc potest dici ge
<lb ed="#L" n="99"/>creatura irrationalis sit assumibilis vel assumpta, quia tale
cor<lb ed="#L" n="100" break="no"/>pus non erat simpliciter creatura irrationalis, sed rationalis
ali<lb ed="#L" n="101" break="no"/>quo modo, scilicet per participationem inquantum erat natum
<lb ed="#L" n="102"/>animae reuniri. Sed istud non valet, quia corpus Christi
mor<lb ed="#L" n="103" break="no"/>tuum, aut erat corpus per aliquam formam; quae non mansi
<lb ed="#L" n="104"/>adueniente anima in reunione, vel quae mansit simul cum anima
<lb ed="#L" n="105"/>Si primo modo tunc tale corpus non erat reunibile animae nisi
<lb ed="#L" n="106"/>sui corruptione, hoc est, corrupta forma, per quam erat corpus,
<lb ed="#L" n="107"/>hoc autem modo quodlibet corpus communicans cum
homi<lb ed="#L" n="108" break="no"/>ne in materia est ynibile animae: idque vel per multa media &
o<lb ed="#L" n="109" break="no"/>pere naturae, vel immediate per diuinam virtutem, si ergo
pro<lb ed="#L" n="110" break="no"/>pter hoc dicitur corpus rationale per participationem, & per con
<lb ed="#L" n="111"/>sequens vnibile supposito, quia sui corruptione potest vniri
ani<lb ed="#L" n="112" break="no"/>mae: tunc quodlibet corpus generabile & corruptibile est vnibil
<lb ed="#L" n="113"/>supposito diuino, quia est rationale in potentia, & per partici
<lb ed="#L" n="114"/>pationem, quod est contra eos: Item illa forma quae corrumpi
<lb ed="#L" n="115"/>tur nunquam animae vnitur, nec est vnibilis, & tamen de nouc
<lb ed="#L" n="116"/>fuit vnita verbo: ergo quum ipsa fit pure irrationalis natura
pu<lb ed="#L" n="117" break="no"/>re irrationalis potest assumi. Si vero corpus Christi mortuum
<lb ed="#L" n="118"/>erat corpus per aliquam formam quae manserit adueniente
ani<lb ed="#L" n="119" break="no"/>ma (sicut quidam ponunt praeter animam formam corporeita
<lb ed="#L" n="120"/>tis) adhuc sequitur quod tale corpus erat natura pure
irratio<lb ed="#L" n="121" break="no"/>nalis, quia secundum naturam tale corpus non est reunibile nisi
<lb ed="#L" n="122"/>sui corruptione, & per multa media, ergo secundum naturam
<lb ed="#L" n="123"/>suam non est rationale per participationem. Quod si diuina vir
<lb ed="#L" n="124"/>tute sit reunibile, eodem modo posset animae vniri quodcunque
<lb ed="#L" n="125"/>corpus, in quo esset solum forma corporeitatis, puta corpus
la<lb ed="#L" n="126" break="no"/>pideum effigiatum ad modum corporis humani, vel quodcunqo
<lb ed="#L" n="127"/>aliud simile, & tamen talia sunt naturae penitus irrationalis,
qua<lb ed="#L" n="128" break="no"/>re &c. Patet ergo quod quantum est de potentia absoluta, deu
<lb ed="#L" n="129"/>potuit assumere creaturam irrationalem.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e636">
<lb ed="#L" n="130"/>
<!--14--> Secundum patet, scilicet quod de potentia ordinata non
de<lb ed="#L" n="131" break="no"/>cuit quod assumeretur, nisi creatura rationalis & humana. Ei
<lb ed="#L" n="132"/>hoc patet primo ex fine assumptionis: ex fine enim sumenda est
<lb ed="#L" n="133"/>ratio eorum quae sunt ad finem. Finis autem assumptionis fuit
cu<lb ed="#L" n="134" break="no"/>ratio naturae assumptae, vt patet per scripturam vbicunque
lo<lb ed="#L" n="135" break="no"/>quitur de hac materia: & Damascenus tertio libro, quod illud
<lb ed="#L" n="136"/>quod est inassumibile est incurabile, ex quo potest sic argui, noi
<lb ed="#L" n="137"/>decuit quod aliqua natura assumeretur, nisi quae curaretur, ve
<lb ed="#L" n="138"/>esset curabilis, sed ereatura irrationalis non est curabilis, quia ne
<lb ed="#L" n="139"/>est susceptiua infinitatis peccati, de cuius curatione loquimur
<lb ed="#L" n="140"/>natura vero intellectualis & angelica, licet fuerit peccati
susce<lb ed="#L" n="141" break="no"/>ptiua, peccatum tamen eius fuit irremediabile: sola autem
natur<lb ed="#L" n="142" break="no"/>humana curatione indiguit, & eam suscipere potuit, ergo
sol<lb ed="#L" n="143" break="no"/>natura humana assumi debuit. Secundo patet idem ex modo
cu<lb ed="#L" n="144" break="no"/>rationis, quia per meritum & satisfactionem assumentis
sumu<lb ed="#L" n="145" break="no"/>curati, tunc sic, Quod non est voluntarium non est meritorium
<lb ed="#L" n="146"/>sed quicquid fieret in natura irrationali si assumeretur esset
in<lb ed="#L" n="147" break="no"/>uoluntarium, vel magis non voluntarium, quia voluntatem habet
<lb ed="#L" n="148"/>licet esset voluntarium voluntate diuina, sed illius non est
mere<lb ed="#L" n="149" break="no"/>ri, ergo nihil tale esset meritorium ad finem nostrae redemptio.
<lb ed="#L" n="150"/>nis: non decuit igitur quod natura irrationalis assumeretur
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e687">
<lb ed="#L" n="151"/>
<!--15--> AD PRIMVM argumentum dicendum quod infima
<lb ed="#L" n="152"/>natura non est capax supremi dom; si esset donum
communi<lb ed="#L" n="153" break="no"/>catum per inhaerentiam, quia non quaecunque forma nata est
<lb ed="#L" n="154"/>recipi in quacunque materia, sed nobilior in nobiliori: si autem
<lb ed="#L" n="155"/>sit donum communicatum per habitudinem relatiuam nihil
pro<lb ed="#L" n="156" break="no"/>hibet quod communicetur infimae naturae, sicut supremae, &
si<lb ed="#L" n="157" break="no"/>est in proposito, quia natura assumpta non est in assumente pe
<lb ed="#L" n="158"/>inhaerentiam, nec econuerso, sed per habitudinem relatiuam,
<lb ed="#L" n="159"/>non quamcunque, sed dependentis ad terminum dependentiae,
<lb ed="#L" n="160"/>vt in quo existit.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e713">
<lb ed="#L" n="161"/>
<!--16--> Ad secundum dicendum quod licet natura irrationalis
<lb ed="#L" n="162"/>non sit personalis personalitate propria; est tamen personali
<lb ed="#L" n="163"/>in personalitate aliena, quia in aliena persona potest existere,
<lb ed="#L" n="164"/>nec aliter personatur assumptum in assumente. Dato etiam
<!--00445.xml-->
<pb ed="#L" n="186-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>quod non posset personari personalitate aliena; posset tamen
<lb ed="#L" n="2"/>suppositari in supposito alieno, quia sibi non repugnat ratio suj
<lb ed="#L" n="3"/>positi, nec proprij, nec alieni, & hoc sufficeret ad assumptionem.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e151763-d1e739">
<lb ed="#L" n="4"/>
<!--16--> Ad tertium dicendum qued si creatura irrationalis vniretui
<lb ed="#L" n="5"/>personae diuinae, non vniretur perfectius quam natura rationa
<lb ed="#L" n="6"/>sis. Quod autem ibi esset communicatio idiomatum totius
na<lb ed="#L" n="7" break="no"/>turae assumptae & partium eius cum persona assumente non
<lb ed="#L" n="8"/>esset propter perfectiorem vnionem, sed quia talis natura,
pu<lb ed="#L" n="9" break="no"/>ta lapidis vel aeris homogenea, hoc est vnius naturae in toto &
<lb ed="#L" n="10"/>in partibus, non sic autem creatura rationalis: & ideo illud quod
<lb ed="#L" n="11"/>praedicaretur de toto, praedicaretur de partibus in natura
irra<lb ed="#L" n="12" break="no"/>tionali, non autem in rationali. Nec adhuc sequitur quod
quae<lb ed="#L" n="13" break="no"/>libet pars lapidis sit Deus, quia quum dicitur lapis est Deus,
<lb ed="#L" n="14"/>verificatur pro supposito sub hoc sensu, suppositum haben:
<lb ed="#L" n="15"/>naturam lapidis est Deus: quum autem dicitur in minore, c
<lb ed="#L" n="16"/>quaelibet pars lapidis est lapis: lapis ibi accipitur pro natura, &
<lb ed="#L" n="17"/>non pro supposito, propter quod medium variatur.
</p>
</div>
</body>
</text>
</TEI>