-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 0
/
cod-du87us_jsnvu6-e158617.xml
404 lines (404 loc) · 29.1 KB
/
cod-du87us_jsnvu6-e158617.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
339
340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
401
402
403
404
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>Quaestio 2</title>
<author ref="#Durandus">Durandus</author>
<respStmt>
<name ref="#jeffreycwitt">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>Transcription Editor</resp>
<resp>TEI Encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>Quaestio 2</title>
<date when="2023-08-20">August 20, 2023</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="L" n="cod-du87us">Lyon 1563</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-diplomatic-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a diplomatic edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2023-08-20" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on">
<pb ed="#L" n="193-v"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
</div>
</front>
<body>
<div xml:id="jsnvu6-e158617"><!-- l3d6q2 -->
<head xml:id="jsnvu6-e158617-Hd1e101">Quaestio 2</head>
<head xml:id="jsnvu6-e158617-Hd1e103" type="question-title">
Utrum in Christo sit tantum vnum
esse in, plura
</head>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e106">
<lb ed="#L" n="23"/>QVAISTIO SECVNDA.
<lb ed="#L" n="24"/>Vtrum in Christo sit tantum vnum
<lb ed="#L" n="25"/>esse in, plura.
<lb ed="#L" n="26"/>Thom. 3. q. 17. ar. 3.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e117">
<lb ed="#L" n="27"/>CIRCA secundam opinionem quae est vera 8
<lb ed="#L" n="28"/>catholica, quaeritur, supposito quod in Christo si
<lb ed="#L" n="29"/>tantum vnum suppositum & duplex natura, vtri
<lb ed="#L" n="30"/>In ipso sit tantum vnum esse, an plura. Et
argui<lb ed="#L" n="31" break="no"/>Atur quod sit tantum vnum esse, quia omnia quae sunt
<lb ed="#L" n="32"/>in Christo possunt esse, & existere per vnum esse diuinum,
er<lb ed="#L" n="33" break="no"/>go frustra ponerentur plura: consequentia patet, probatio
an<lb ed="#L" n="34" break="no"/>tecedentis, esse secundo adiacens praedicat esse existentiae, vi
<lb ed="#L" n="35"/>cum dicitur Sortes est. Sed esse tertio adiacens praedicat esse
<lb ed="#L" n="36"/>existentiae secundum naturam tertij adiacentis, vt cum dicitu
<lb ed="#L" n="37"/>Sortes est homo, sed cum praedicatur esse tertio adiacens
suffi<lb ed="#L" n="38" break="no"/>cit ad verificationem propositionis quod res importatae per
<lb ed="#L" n="39"/>subiectum & praedicatum conueniant in eodem supposito, nec
<lb ed="#L" n="40"/>oportet quod sint idem per essentiam vel per inhaerentiam na
<lb ed="#L" n="41"/>turarum, verificamus enim hanc, filius Dei est homo
propte<lb ed="#L" n="42" break="no"/>conuenientiam solam in supposito, & non propter identitatem
<lb ed="#L" n="43"/>praedicati cum subiecto secundum essentiam velinhaerentiam
<lb ed="#L" n="44"/>ergo similiter cum praedicatur esse secundo adiacens, &
accipi<lb ed="#L" n="45" break="no"/>tur pro esse existentiae, vt dicendo humanitas Christi est, po
<lb ed="#L" n="46"/>test verificari haec propositio propter solam conuenientiam
<lb ed="#L" n="47"/>esse diuini cum humanitate in supposito, neque oportet ad
ve<lb ed="#L" n="48" break="no"/>rificationem eius dicere quod esse de humanitate verificatum
<lb ed="#L" n="49"/>sit esse creatum idem cum ea vel ei inhaerens, & idem potes
<lb ed="#L" n="50"/>dici de omnibus quae sunt in Christo
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e172">
<lb ed="#L" n="51"/>
<!--2--> Item non minus repugnat supposito diuino supplere vicem
caus<lb ed="#L" n="52" break="no"/>materialis quam vicem causae formalis, sed suppositum diuinum
sup<lb ed="#L" n="53" break="no"/>plet vicem subiecti respectu naturae assumptae substantificando
ip<lb ed="#L" n="54" break="no"/>sam in se, ergo similiter potest supplere vicem causae
formali<lb ed="#L" n="55" break="no"/>respectu eiusdem, ita vt non habeat esse per alud nisi per esse
di<lb ed="#L" n="56" break="no"/>uinum sibi communicatum, & ita erit tantum vnum esse in Christo
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e191">
<lb ed="#L" n="57"/>
<!--3.--> Item quae non sunt vnum nec secundum essentiam, nec
se<lb ed="#L" n="58" break="no"/>cundum esse, nullo modo de se inuicem praedicantur
praedica<lb ed="#L" n="59" break="no"/>tione dicente hoc est hoc. Sed humana natura praedicatur de
<lb ed="#L" n="60"/>diuina saltem concretiue dicendo Deus est homo, ergo cun
<lb ed="#L" n="61"/>non sint vnum per essentiam oportet quod sint vnum in esse, sed si
<lb ed="#L" n="62"/>in Christo esset aliud esse secudum naturam diuinam & aliuc
<lb ed="#L" n="63"/>secundum humanam, tunc non essent vnum in esse, ergo &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e211">
<lb ed="#L" n="64"/>
<!--4--> INCONTRARIVM est, qa illud habet proprium e
<lb ed="#L" n="65"/>se de quo potest responderi ad interrogationem factam de eo an est
<lb ed="#L" n="66"/>Sed ad interrogationem factam de humanitate Christi an est, pon
<lb ed="#L" n="67"/>vere responderi quod est, ergo humanitas Christi habet in
Chri<lb ed="#L" n="68" break="no"/>sto proprium esse. Sed constat quod ibi est esse diuimum, ergo plura esse
<lb ed="#L" n="69"/>Item Dama. dicit lib. 3. quod ea quae consequuntur naturan
<lb ed="#L" n="70"/>duplicantur in Christo, sed nihil immediatius vel intimius con
<lb ed="#L" n="71"/>sequitur naturam quam esse, ergo esse multiplicantur in
Chri<lb ed="#L" n="72" break="no"/>sto secundum multiplicationem naturae.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e235">
<lb ed="#L" n="73"/>
<!--6--> RESPONSIO. Haec quaestio partim dependet ab illa
<lb ed="#L" n="74"/>qua quaeritur, vtrum esse & essentia sint idem, & partim non, si enim
<lb ed="#L" n="75"/>detur pars affirmatiua, scilicet quod esse & essentia sint idem, statin
<lb ed="#L" n="76"/>sequitur quod in Christo sint plura esse sicut plures essentiae. S
<lb ed="#L" n="77"/>vero detur pars negatiua, s. quod esse & essentia non sint idem, tunc
<lb ed="#L" n="78"/>remanet quaestio dubia, & sunt circa eam tres modi dicendi.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e253">
<lb ed="#L" n="79"/>
<!--7--> PRIMVS est quod in Christo non sunt plura esse, sed
<lb ed="#L" n="80"/>vnum tantum: quod probatur tribus rationibus. Primus est
<!--00460.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="81"/>quia esse non est nisi rei subsistentis. Sed in Christo non est nisi
<lb ed="#L" n="82"/>vnum subsistens, scilicet vnum suppositum cuius est subsistere,
<lb ed="#L" n="83"/>ergo in Christo est tantum vnum esse.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e273">
<lb ed="#L" n="84"/>
<!--8--> Secunda ratio est, quia sicut se habet quantitas ad quanta,
<lb ed="#L" n="85"/>ita se habet esse ad entia, sed quaecunque sunt in eodem
suppo<lb ed="#L" n="86" break="no"/>sito sunt quanta, & extensa per quantitatem vnam & eandem
<lb ed="#L" n="87"/>numero, ergo quaecunque sunt entia in eodem supposito
ha<lb ed="#L" n="88" break="no"/>bent esse per vnum & idem numero.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e289">
<lb ed="#L" n="89"/>
<!--9--> Tertia ratio est, quia accidentia non sunt entia nisi quia
en<lb ed="#L" n="90" break="no"/>tis, vt dicitur 4. Meta. Si autem accidens haberet proprium esse
prae<lb ed="#L" n="91" break="no"/>ter esse suppositi accidens esset secundum se ens, & non solum entis
<lb ed="#L" n="92"/>quod negat Philosophus: ergo accidens non habet aliquod esse
<lb ed="#L" n="93"/>praeter esse subiecti. Sed natura humana in Christo
substantifi<lb ed="#L" n="94" break="no"/>catur in supposito diuino aliquo modo, sicut accidens in
subie<lb ed="#L" n="95" break="no"/>cto inquantum non constituit proprium suppositum, ergo secundum
<lb ed="#L" n="96"/>se non habet proprium esse praeter esse suppositi diuini. Et in
<lb ed="#L" n="97"/>tantum procedunt isti quod dicunt erroneum esse ponere plu
<lb ed="#L" n="98"/>ra esse in Christo cum ad hoc sequatur pluralitas suppositorum
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e316">
<lb ed="#L" n="99"/>
<!--10--> SECVNDVS modus quod in Christo sunt necessario plu
<lb ed="#L" n="100"/>ra esse. Quod probatur quatuor rationibus. Prima est, quia
vni<lb ed="#L" n="101" break="no"/>tas vel pluralitas ipsius esse in Christo, aut attenditur secundum
<lb ed="#L" n="102"/>suppositum, aut secundum naturas. Si secundum naturas cum
plu<lb ed="#L" n="103" break="no"/>res naturae sint in Christo, ergo & plura esse. Si secundum suppo
<lb ed="#L" n="104"/>situm. Contra, quia si vnitas suppositi diuini argueret vnitatem
ip<lb ed="#L" n="105" break="no"/>sius esse pluralitas suppositoru argueret pluralitatem ipsorum
es<lb ed="#L" n="106" break="no"/>se, consequens est falsum, quia personae diuinae cum sint tria
suppo<lb ed="#L" n="107" break="no"/>sita non habent nisi vnicum esse existentiae propter vnitatem
<lb ed="#L" n="108"/>essentiae, ergo vnitas vel pluralitas ipsorum esse non attenditur
<lb ed="#L" n="109"/>secundum vnitatem vel pluralitatem suppositi: sed naturarum
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e345">
<lb ed="#L" n="110"/>
<!--11--> Secunda ratio est, quia agere supponit esse, & esse
supposi<lb ed="#L" n="111" break="no"/>ti. & esse. Sed in Christo non obstante vnitate suppositi, praete
<lb ed="#L" n="112"/>agere diuinum est agere humanum, ergo in ipso praeter esse
<lb ed="#L" n="113"/>diuinum est aliud, scilicet esse humanum & sic plura esse.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e358">
<lb ed="#L" n="114"/>
<!--12--> Tertia est quod si humana natura quae est in Christo, sibi
de<lb ed="#L" n="115" break="no"/>relinqueretur constat quod haberet proprium esse existentiae aliud
<lb ed="#L" n="116"/>ab esse diuino, aut ergo illud idem est quod habebat in supposite
<lb ed="#L" n="117"/>diuino, aut aliud: Si idem habetur propositum, scilicet quod in Christo
<lb ed="#L" n="118"/>praeter esse diuinum est aliud esse. Si aliud, contra. illud quod
amit<lb ed="#L" n="119" break="no"/>tit totum esse simpliciter quod prius habuit & acquirit totaliter
<lb ed="#L" n="120"/>nouum esse quod prius non habuit tale est vere corruptum &
gene<lb ed="#L" n="121" break="no"/>ratum. Sed si natura humana sibi derelinqueretur, amitteret totum
<lb ed="#L" n="122"/>esse simpliciter quod habuit, si in Christo est solum vnum esse, &
<lb ed="#L" n="123"/>hoc sit diuinum, & acquireret totaliter nouum esse quod prius non
<lb ed="#L" n="124"/>habuit, ergo vere prius corrumperetur, & postea generaretur: &
<lb ed="#L" n="125"/>sic non esset eadem numero quae prius quod est inconueniens
<lb ed="#L" n="126"/>Minor patet, probatio maioris, quia sicut illud corrumpitur
se<lb ed="#L" n="127" break="no"/>cundum quid, quod amittit aliquod esse & non totum, sicut cum
<lb ed="#L" n="128"/>aqua calida infrigidatur vel econuerso, sic illud corrumpitur
<lb ed="#L" n="129"/>simpliciter quod amittit totum esse simpliciter quod habuit.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e397">
<lb ed="#L" n="130"/>
<!--13--> Et iterum essentia non potest manere, vel conseruari sine
es<lb ed="#L" n="131" break="no"/>se quacunque virtute: natura ergo humana amittendo totum
<lb ed="#L" n="132"/>esse quod habuit in Christo dato quod fiat sub alio esse quod
<lb ed="#L" n="133"/>prius non habuit: aut est corrupta per amissionem primi esse, aut
<lb ed="#L" n="134"/>non: sed requiritur quod sic amittat esse praecedens quod nullo
<lb ed="#L" n="135"/>modo recuperet aliud. Si primum detur, habetur propositum: si
<lb ed="#L" n="136"/>vero detur secundum. Contra, essentia amittens suum esse, &
<lb ed="#L" n="137"/>nullum recuperans vere adnihilatur: quia nunquam natura
po<lb ed="#L" n="138" break="no"/>test manere sine aliquo esse, vt dictum est: Si ergo esse non
cor<lb ed="#L" n="139" break="no"/>rumpitur nisi amittendo totum suum esse & nullum
recuperan<lb ed="#L" n="140" break="no"/>do nunquam poterit esse corruptio sine adnihilatione, imo non
<lb ed="#L" n="141"/>differret vnum ab altero quod est conueniens.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e428">
<lb ed="#L" n="142"/>
<!--14--> Quarta ratio est talis. Omnis generatio terminatur ad esse
<lb ed="#L" n="143"/>& omnis corruptio ad non esse, sed Christus secundum naturam
<lb ed="#L" n="144"/>humanam vere fuit genitus & mortuus, ergo secundum eam
ha<lb ed="#L" n="145" break="no"/>buit aliquod esse quod per generationem acquisiuit, & quod
pe<lb ed="#L" n="146" break="no"/>mortem amisit, illud autem non fuit esse diuinum, quia illud
nun<lb ed="#L" n="147" break="no"/>quam amisit, ergo praeter esse diuinum fuit in Christo aliquod
<lb ed="#L" n="148"/>esse creatum. Si vero dicatur quod per generationem
tempora<lb ed="#L" n="149" break="no"/>lem Christi acquisitum fuit in Christo esse diuinum, non
secum<lb ed="#L" n="150" break="no"/>dum se, quia illud prius habuit: Sed quia natura humana nouam
<lb ed="#L" n="151"/>relationem habuit ad ipsum. Contra, illud per generationem
<lb ed="#L" n="152"/>acquiritur quod per corruptionem amittitur. Sed esse diuinum,
<lb ed="#L" n="153"/>vel relatio ad ipsum non est amissa per corruptionem, ergo
ne<lb ed="#L" n="154" break="no"/>acquisita per generationem. Sicut ergo primi dicunt quod
po<lb ed="#L" n="155" break="no"/>nere plura esse in Christo est erroneum, quia ad hoc sequitur
<lb ed="#L" n="156"/>pluralitas suppositorum. Sic econtrario isti dicunt quod
erro<lb ed="#L" n="157" break="no"/>neum est ponere tantum vnum esse in Christo, quia ad hoc
se<lb ed="#L" n="158" break="no"/>quitur ipsum non fuisse vere natum, neque vere mortuum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e470">
<lb ed="#L" n="159"/>
<!--15--> TERTIVS modus est medius inter istos quem credo
ve<lb ed="#L" n="160" break="no"/>rum esse, scilicet quod in Christo est aliquo modo tantum vnum
<lb ed="#L" n="161"/>esse, & aliquo modo plura. Ad cuius intelligentiam sciendum est
<lb ed="#L" n="162"/>quod sicut ens commune est, communitate analogiae ad substa¬
<!--00461.xml-->
<pb ed="#L" n="194-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>tiam & ad accidentis praedicamenta, & in ipsa diuiditur, & de
<lb ed="#L" n="2"/>ipsis praedicatur. Sic nomen essentiae commune est ad
substan<lb ed="#L" n="3" break="no"/>tiam, quantitate, qualitatem, & sic de aliis: & in ipsa diuiditur, &
<lb ed="#L" n="4"/>de ipsis praedicatur. Et similiter esse existentiae (quod est idem
<lb ed="#L" n="5"/>quod essentia, vel si non est idem saltem immediatius consequitur
es<lb ed="#L" n="6" break="no"/>sentiam quam quaecunque alia proprietas) diuiditur in esse quod con
<lb ed="#L" n="7"/>uenit substantiae, quatitati, qualitati, & aliis de ipsis praedicatur.
<lb ed="#L" n="8"/>Et sicut substantia est ens, & essentia per se subsistens, quantitas
<lb ed="#L" n="9"/>autem & quodlibet aliud accidens non est ens, nec essentia per
<lb ed="#L" n="10"/>se subsistens, sed potius inexistens (hoc est in alio existens) vtruq
<lb ed="#L" n="11"/>tamen tam substantia quam accidens dicuntur* entia & ens, sic esse
<lb ed="#L" n="12"/>existentiae substantiae completae dicitur esse subsistentiae. Esse
<lb ed="#L" n="13"/>vero quantitatis & omnium accidentium dicitur esse inexistem
<lb ed="#L" n="14"/>tiae, vtrumque tamen dicitur existentiae. Hoc viso patet quod ess
<lb ed="#L" n="15"/>existentiae, si solum accipiatur pro esse subsistentiae, de quo sim
<lb ed="#L" n="16"/>pliciter, & per prius dicitur, sic in Christo, & in quolibet suppo
<lb ed="#L" n="17"/>sito vno non est nisi vnicum esse. Si vero esse existentiae extensius
<lb ed="#L" n="18"/>accipiatur pro omni eo de quo dicitur siue per prius, siue per po
<lb ed="#L" n="19"/>stenus, sic in Christo & in quolibet supposito creato, in qui
<lb ed="#L" n="20"/>est aliqua natura creata materialis sunt plura esse, quorum vnum
<lb ed="#L" n="21"/>est esse subsistentiae, reliqua vero omnia sunt esse inexistentiae
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e536">
<lb ed="#L" n="22"/>
<!--16--> Primum patet faciliter, quia esse subsistentiae sequitur
na<lb ed="#L" n="23" break="no"/>turam per se subsistentem, vel secundum quam suppositum es
<lb ed="#L" n="24"/>per se subsistens, sed tales naturae non possunt plurificari in
<lb ed="#L" n="25"/>vno supposito, quia quae differunt secundum subsistentiam
dif<lb ed="#L" n="26" break="no"/>ferunt secundum suppositum, ergo in vno supposito non
pos<lb ed="#L" n="27" break="no"/>sunt esse plura esse subsistentiae.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e554">
<lb ed="#L" n="28"/>
<!--17.--> Secundum patet dupliciter. Primo, quia magis
competi<lb ed="#L" n="29" break="no"/>naturae humanae in Christo habere proprium esse, praeter ess.
<lb ed="#L" n="30"/>suppositi quam competat accidenti habere proprium esse in
<lb ed="#L" n="31"/>subiecto praeter esse subiecti, sed accidens habet proprium ess.
<lb ed="#L" n="32"/>in subiecto praeter esse subiecti, ergo natura humana in
Chri<lb ed="#L" n="33" break="no"/>sto habet proprium esse praeter esse suppositi. Probatio
mino<lb ed="#L" n="34" break="no"/>ris, quia si accidens non haberet in subiecto aliud esse praeter
es<lb ed="#L" n="35" break="no"/>se subiecti tunc non posset a subiecto separari, nisi
corrumpe<lb ed="#L" n="36" break="no"/>retur eo quod amitteret totum esse quod prius habuisset,
si<lb ed="#L" n="37" break="no"/>cut fuit dictum prius de humana natura in Christo. Hoc autem
<lb ed="#L" n="38"/>est falsum (vt patet in sacramento altaris) ergo &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e583">
<lb ed="#L" n="39"/>
<!--18.--> Secundo, quia intimius sequitur esse ad essentiam quam
<lb ed="#L" n="40"/>agere ad potentiam. Sed in Christo multiplicantur agere
se<lb ed="#L" n="41" break="no"/>cundum multiplicationem potentiarum, ergo in Christo
mul<lb ed="#L" n="42" break="no"/>riplicantur esse secundum multiplicationem essentiarum.
<lb ed="#L" n="43"/>Tertio, quia plus dependet quantitas, & alia accidentia
con<lb ed="#L" n="44" break="no"/>munia ab esse quam dependeat colorla quantitate, sed color non
<lb ed="#L" n="45"/>posset remanere in subiecto remota quantitate, ergo nec
quan<lb ed="#L" n="46" break="no"/>titas, nec aliquod accidens posset esse in natura humana amoto
<lb ed="#L" n="47"/>esse quod intimius sequitur ad ipsam quam quodcunque aliud.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e607">
<lb ed="#L" n="48"/>Cum igitur in natura humana existente in Christo fuerit
quan<lb ed="#L" n="49" break="no"/>titas, & reliqua accidentia, necessarium est quod in ipsa fuerit
pro<lb ed="#L" n="50" break="no"/>prium esse quod praeexigitur ad omnia illa. Prima ergo opinio
<lb ed="#L" n="51"/>quae ponit tantum vnum esse in Christo loquitur de esse
subsisten<lb ed="#L" n="52" break="no"/>tiae quod est simpliciter esse suppositi: sicut patet ex primo argu
<lb ed="#L" n="53"/>mento quod concluditur esse vnum esse in Christo ex vnitate supposi
<lb ed="#L" n="54"/>ti subsistentis & illud veru est. Secunda vero opinio loquitur ge
<lb ed="#L" n="55"/>neraliter de esse existentiae prout est commune ad esse
subsisten<lb ed="#L" n="56" break="no"/>tiae & ad esse inexistentiae, vt patet in omnibus argumentis.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e629">
<lb ed="#L" n="57"/>
<!--20.--> Sed quia duae vltimae rationes primae opinionis nituntu
<lb ed="#L" n="58"/>probare quod non sit aliquo modo nisi vnum esse in Christo: ideo,
re<lb ed="#L" n="59" break="no"/>spondendum est ad eas. Cum enim dicitur secundo loco, quod in
<lb ed="#L" n="60"/>eodem supposito omnia sunt quanta & extensa per vnam
quan<lb ed="#L" n="61" break="no"/>titatem, &c. Dicendum est quod non est simile de quantitate & de esse,
<lb ed="#L" n="62"/>quia quantitas est vnius rationis in omnibus quae sunt in eodem
<lb ed="#L" n="63"/>supposito, & ideo non potest plurificari, sicut nec plures
albe<lb ed="#L" n="64" break="no"/>dines in eodem subiecto, esse autem cum non sit vnius rationis in
<lb ed="#L" n="65"/>mnibus, sed diuersarum (quia est de transcendentibus) potest
<lb ed="#L" n="66"/>plurificari secundum pluralitatem naturarum quas sequitur: imo
si<lb ed="#L" n="67" break="no"/>acutius consideretur illa ratio si aliquid valeret, aeque
conclu<lb ed="#L" n="68" break="no"/>ret in vno supposito tantum esse vnam essentiam, sicut vnum
<lb ed="#L" n="69"/>positum, quia sicut quantitate aliqua dicuntur quanta ita
<lb ed="#L" n="70"/>entra aliqua dicuntur entia saltem quantum ad esse essentiae,
<lb ed="#L" n="71"/>uemadmodum per esse dicuntur entia quantum ad esse
exi<lb ed="#L" n="72" break="no"/>ntiae. Si ergo pet vnitatem quantitatis invno supposito suffi
<lb ed="#L" n="73"/>inter concluditur ynitas esse existentiae, eadem ratione
po<lb ed="#L" n="74" break="no"/>concludi vnitas esse essentiae quod est manifeste falsum.
<lb ed="#L" n="75"/>d tertium dicendum quod illud dictum Arist. 4. Meta. sic
<lb ed="#L" n="76"/>telligendum quod accidentia non sunt entia, nisi quia
<lb ed="#L" n="77"/>quia accidens non habeat aliud esse ab esse subiecti,
<lb ed="#L" n="78"/>uia esse quod dat subiecto, non posset secundum naturam
<lb ed="#L" n="79"/>habere nisi esset in subiecto.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e684">
<lb ed="#L" n="80"/>Ad rationes principales. Ad primam dicendum quod
hu<lb ed="#L" n="81" break="no"/>mana natura non porest existere per solum esse diuinum, Et
<lb ed="#L" n="82"/>cum probatur quod imo, quia cum praedicatur esse tertio adia¬
<!--00461.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="83"/>cens sufficit ad verificationem propositionis quod res importatae
<lb ed="#L" n="84"/>per subiectum & praedicatum conueniant in eodem supposito. Di
<lb ed="#L" n="85"/>cendum quod non est verum, imo ad verificandum omnem
proposi<lb ed="#L" n="86" break="no"/>tionem, qua dicitur hoc est hoc, requiritur aliqua essentialis
idem<lb ed="#L" n="87" break="no"/>titas praedicati cum subiecto. Nec sufficit identitas secundum
sup<lb ed="#L" n="88" break="no"/>positu, nec secundum inhaerentiam. Quod patet vbi praedicatur
<lb ed="#L" n="89"/>abstractum de abstracto, vt albedo est color, vel concretum de
con<lb ed="#L" n="90" break="no"/>creto in substantialibus, vt homo est animal, & idem est cum
prae<lb ed="#L" n="91" break="no"/>dicatur denominatiuum de alio, vt cum dicitur homo est albus, &
<lb ed="#L" n="92"/>album est musicum, verificatur enim propositio pro supposiro quod
<lb ed="#L" n="93"/>importatur idem ex parte subiecti & praedicati vt fit sensus,
ho<lb ed="#L" n="94" break="no"/>mo est albus, id est, homo est suppositum habens albedinem, & album
<lb ed="#L" n="95"/>est musicum, id est, subiectum habens albedinem est subiectum
ha<lb ed="#L" n="96" break="no"/>bens musicam nunquam enim inhaerentia sufficit ad verificandum
<lb ed="#L" n="97"/>propositionem dicentem hoc est hoc, alioquin posset dici homo est
<lb ed="#L" n="98"/>albedo quod non est verum. Sed facit solum denominationem in
<lb ed="#L" n="99"/>obliquo vt patet in dictis expositionibus, & hoc modo
verifica<lb ed="#L" n="100" break="no"/>tur ista, filius dei est homo ratione identitatis realis suppositi
im<lb ed="#L" n="101" break="no"/>portati per subiectum & praedicatum sub hoc sensu filius Dei est
<lb ed="#L" n="102"/>homo, id est, filius Dei est suppositum habens humanitatem, & non
<lb ed="#L" n="103"/>ratione solius conuenientiae in supposito: quia tunc verificaremus
<lb ed="#L" n="104"/>hanc, essentia diuina est humana natura, quia sunt in eodem sup
<lb ed="#L" n="105"/>posito, quod non dicimus. Cum ergo dicendo natura humana
<lb ed="#L" n="106"/>Christi est, si esse stet solum pro esse diuino nihil vnum & idem sit
<lb ed="#L" n="107"/>ex parte subiecti & praedicati ratione cuius possit propositio
<lb ed="#L" n="108"/>verificari. Oportet si verificetur quod esse stet pro esse creatos
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e755">
<lb ed="#L" n="109"/>
<!--23--> Ad secundum dicendum que ratio falsum supponit, scilicet
<lb ed="#L" n="110"/>quod suppositum diuinum incarnatione suppleat vicem causae
ma<lb ed="#L" n="111" break="no"/>terialis vel subiectiuae, quia nihil est subiectum nisi respectu
eo<lb ed="#L" n="112" break="no"/>rum quae sibi inhaerent. Natura enim humana non inhaeret
per<lb ed="#L" n="113" break="no"/>sonae assumenti, & ideo persona assumeus non est subiectu seu
<lb ed="#L" n="114"/>causa materialis naturae assumptae. Dato etiam quod persona
di<lb ed="#L" n="115" break="no"/>uina posset vere esse subiectum alterius. Tamen per hoc nor
<lb ed="#L" n="116"/>competeret assumere sibi naturam humanam quae non est
na<lb ed="#L" n="117" break="no"/>ta esse in altero tanquam in subiecto. Ratio autem quare
per<lb ed="#L" n="118" break="no"/>sona diuina potest alienam naturam assumere non est quia
sup<lb ed="#L" n="119" break="no"/>pleat vicem subiecti vel materiae. Sed quia est perfectionis
infini<lb ed="#L" n="120" break="no"/>tae ad terminandum alterius dependentiam aliquo modo, sicut
ra<lb ed="#L" n="121" break="no"/>dix determinat in se inexistenuam rami insiti. propter quod dictum
<lb ed="#L" n="122"/>fuit supra prima quaestione quod incarnatio assimilatur insitioni
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e158617-d1e790">
<lb ed="#L" n="123"/>
<!--24--> Ad tertium dicendum quod minor est falsa. Non enim
<lb ed="#L" n="124"/>praedicatur humana natura diuina. Cum dicitur concretiue
<lb ed="#L" n="125"/>Deus est homo. Sed praedicatur idem suppositum de se ipso
<lb ed="#L" n="126"/>connotando oblique circa subiectum & praedicatum
diuersi<lb ed="#L" n="127" break="no"/>tatem naturarum sub hoc sensu filius Dei est homo, id est,
sup<lb ed="#L" n="128" break="no"/>positum habens humanitatem.
</p>
</div>
</body>
</text>
</TEI>