-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 0
/
cod-du87us_jsnvu6-e182018.xml
319 lines (319 loc) · 22.6 KB
/
cod-du87us_jsnvu6-e182018.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>Quaestio 1</title>
<author ref="#Durandus">Durandus</author>
<respStmt>
<name ref="#jeffreycwitt">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>Transcription Editor</resp>
<resp>TEI Encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>Quaestio 1</title>
<date when="2023-08-20">August 20, 2023</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="L" n="cod-du87us">Lyon 1563</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-diplomatic-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a diplomatic edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2023-08-20" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on">
<pb ed="#L" n="221-v"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
</div>
</front>
<body>
<div xml:id="jsnvu6-e182018"><!-- l3d24q1 -->
<head xml:id="jsnvu6-e182018-Hd1e101">Quaestio 1</head>
<head xml:id="jsnvu6-e182018-Hd1e103" type="question-title">Utrum deus sit obiectum fidei</head>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e106">
<!--00516.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="79"/>QVAISTIO FRIMI.
<lb ed="#L" n="80"/>Vtrum deus sit obiectum fidei.
<lb ed="#L" n="81"/>Thom. 2. 2. q. 1. art. 1. 2. & 4.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e119">
<lb ed="#L" n="82"/>IRCA distinctionem istam primo quaeritur, vtrum
<lb ed="#L" n="83"/>deus sit obiectum fidei. Et arguitur quod non
<lb ed="#L" n="84"/>quia circa idem sunt fides & infidelitas, sed
infide<lb ed="#L" n="85" break="no"/>llitas est circa alia, quam circa deum, vt si quis non
<lb ed="#L" n="86"/>Acredat resurrectionem mortuorum, & multa
con<lb ed="#L" n="87" break="no"/>similia, ergo &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e135">
<lb ed="#L" n="88"/>
<!--2--> Item fides correspondet charitati, sed per charitatem non
so<lb ed="#L" n="89" break="no"/>lum diligitur sed proximus, ergo fides similiter non solum est
cir<lb ed="#L" n="90" break="no"/>ca obiectum increatum quod est deus, sed circa obiecta creata.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e147">
<lb ed="#L" n="91"/>IN CONTRARIVM est quod omnis virtus
theo<lb ed="#L" n="92" break="no"/>logica habet deum pro obiecto, sed fides est virtus theologica,
<lb ed="#L" n="93"/>ergo &c. vtraque praemissarum patet ex praecedentibus. Ad idem
<lb ed="#L" n="94"/>est quod dicit Dionys. 7. cap. de diuin. nomi. quod fides est circa
<lb ed="#L" n="95"/>simplicem & superexistentem veritatem, haec autem est sola
ve<lb ed="#L" n="96" break="no"/>ritas diuina, quare &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e163">
<lb ed="#L" n="97"/>
<!--4--> RESPONSIO. circa quaestionem istam videnda sunt
<lb ed="#L" n="98"/>duo. Primum est an deus sit obiectum fidei. Secundum est sub
<lb ed="#L" n="99"/>qua ratione formali.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e174">
<lb ed="#L" n="100"/>
<!--5--> QUANTVM ad primum praemittendae sunt duae distin.
<lb ed="#L" n="101"/>Prima est de fide. Secunda est de obiecto. Prima distinctio est
<lb ed="#L" n="102"/>quod fides potest accipi dupliciter. Vno modo secundum
com<lb ed="#L" n="103" break="no"/>munem rationem. & formalem fidei, & sic dicit habitum quo
as<lb ed="#L" n="104" break="no"/>sentimus alicui propter auctoritatem dicentis. Alio modo pro
<lb ed="#L" n="105"/>habitu quo assentimus dictis scripturae propter auctoritatem dei
<lb ed="#L" n="106"/>eam reuelantis, & haec est fides de qua loquuntur theologi, qui
<lb ed="#L" n="107"/>differt a fide primo dicta sicut inferius a superiori, & non sicut
<lb ed="#L" n="108"/>ex opposito condiuisa, & haec eadem distinctio posita fuit in
prin<lb ed="#L" n="109" break="no"/>cipio primi libri.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e200">
<lb ed="#L" n="110"/>
<!--6--> Secunda distinctio est de obiecto fidei, potest enim dici
ob<lb ed="#L" n="111" break="no"/>iectum fidei dupliciter. Vno modo illud quod creditur. Alio
mo<lb ed="#L" n="112" break="no"/>do illud de quo aliquid creditur, sicut obiectum scientiae potest
<lb ed="#L" n="113"/>dici vno modo illud quod scitur, & sic est conclusio
demonstra<lb ed="#L" n="114" break="no"/>tiua. Alio modo illud de quo scitur aliquid, & sic obiectum
scien<lb ed="#L" n="115" break="no"/>tiae est subiectum conclusionis scitae, quia de tali subiecto
sciun<lb ed="#L" n="116" break="no"/>tur passiones & proprietates. Primo modo obiectum scientiae est
<lb ed="#L" n="117"/>quid complexum scilicet conclusio quae est propositio & non
<lb ed="#L" n="118"/>terminus. Secundo modo est aliquid incomplexum quia non
pro<lb ed="#L" n="119" break="no"/>positio, sed terminus scilicet subiectum conclusionis.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e226">
<lb ed="#L" n="120"/>
<!--7--> Ex his ad propositum si obiectum fidei accipiatur pro eo de
<lb ed="#L" n="121"/>quo aliquid creditur, sic deus est fidei obiectum de qua loquimur
<lb ed="#L" n="122"/>cuius ratio est, quia illud est principale & per se obiectum fidei
<lb ed="#L" n="123"/>ad quod omnia quae per fidem creduntur, habent attributionem,
<lb ed="#L" n="124"/>sed ad deum habent attributionem omnia quae tenentur fide de
<lb ed="#L" n="125"/>qua loquuntur theologi, ergo &c. Maior est vera non solum de
<lb ed="#L" n="126"/>obiecto fidei, sed etiam de obiecto scientiae, cuiuscunque
habi<lb ed="#L" n="127" break="no"/>tus. Minor de se patet, sequitur ergo conclusio quod deus sit per
<lb ed="#L" n="128"/>se & principale obiectum fidei. Et sic est quid incomplexum &
<lb ed="#L" n="129"/>per modum incomplexi acceptum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e252">
<lb ed="#L" n="130"/>
<!--8--> Si autem obiectum fidei accipiatur pro eo quod creditur sic
<lb ed="#L" n="131"/>est aliquid complexum. Quod patet tripliciter. Primo sic, fide:
<lb ed="#L" n="132"/>est medius habitus inter scientiam & opinionem, sed opinatum
<lb ed="#L" n="133"/>vel scitum est aliquid complexum, scilicet conclusio syllogismi
<lb ed="#L" n="134"/>dialectici, vel demonstratiui, ergo creditum per fidem est
ali<lb ed="#L" n="135" break="no"/>quid complexum. Secundo sic, creditum est illud cui assentitu
<lb ed="#L" n="136"/>per auctoritatem dicentis, sed non assentitur proprie nisi
com<lb ed="#L" n="137" break="no"/>plexo scilicet propositioni & non termino, ergo creditum
pro<lb ed="#L" n="138" break="no"/>prie est quid complexum. Maior patet ex propria ratione fide
<lb ed="#L" n="139"/>& actus eius qui est assentire propter auctoritatem dicentis
<lb ed="#L" n="140"/>Minor probatur, quia nullus assentit mente nisi vero, vel quod
<lb ed="#L" n="141"/>existimatur esse verum, sed proprie est circa complexum, quar
<lb ed="#L" n="142"/>&c. Tertio sic, illud est obiectum creditum respectu cuius
infi<lb ed="#L" n="143" break="no"/>delis differt a fideli & credens a non credente, sed tale est quid
<lb ed="#L" n="144"/>complexum & non incomplexum, quare &c. Maior patet, sed
<lb ed="#L" n="145"/>minor probatur, quia in cognoscendo terminos simplices,
scili<lb ed="#L" n="146" break="no"/>cet quid importatur nomine dei, nomine vnius & nomine
tri<lb ed="#L" n="147" break="no"/>ni, non differt fidelis ab infideli, nec credens a non credente,
<lb ed="#L" n="148"/>hoc enim quilibet eorum cognoscit, sed respectu huius
com<lb ed="#L" n="149" break="no"/>plexionis, quae est deum esse vnum in essentia, & trinum in
<lb ed="#L" n="150"/>personis, differunt, quia fidelis & credens talibus assentit,
infi<lb ed="#L" n="151" break="no"/>delis autem & non credens talibus dissentit, ergo circa
com<lb ed="#L" n="152" break="no"/>plexa differt fidelis ab infideli & credens a non credente, talia
<lb ed="#L" n="153"/>ergo sunt obiecta fidei tanquam credita. Cum autem
tali<lb ed="#L" n="154" break="no"/>complexa sint plura, puto tamen quod inter ea est aliquod
pri<lb ed="#L" n="155" break="no"/>mo creditum quod est ratio credendi alia, & ad quod fit vltima
<lb ed="#L" n="156"/>resolutio credibilium, hoc autem est credere ecclesiam regi a
<lb ed="#L" n="157"/>spiritu sancto. Quod patet sic, credimus deum esse trinum &
<!--00517.xml-->
<pb ed="#L" n="222-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>num filium incarnatum, passum, & huiusmodi, quia scriptur:
<lb ed="#L" n="2"/>hoc dicit, quam credimus a Deo inspiratam & reuelatam,
erg<lb ed="#L" n="3" break="no"/>credere scripturam esse a Deo inspiratam, est ratio credendi illa
<lb ed="#L" n="4"/>quae in scriptura traduntur, & sic est per prius creditum:
rursu<lb ed="#L" n="5" break="no"/>credimus scripturam a Deo esse inspiratam, quia ecclesia quae reg
<lb ed="#L" n="6"/>tur a spiritu sancto, hoc approbat, quum enim multi scripsetm
<lb ed="#L" n="7"/>gesta Saluatoris, vt Nicodemus, & Nazarei, illa sola scriptura
<lb ed="#L" n="8"/>recipitur vt canonica, & ei soli fi les adhibetur, quam
ecclesi<lb ed="#L" n="9" break="no"/>approbauit: vnde Aug. cotra fundamentum Manichaei sic, nor
<lb ed="#L" n="10"/>crederem Euangelio, nisi crederem ecclesiae approbant: & iterum
<lb ed="#L" n="11"/>Euangelium Nazareorum non admitto, quia ecclesia non
ad<lb ed="#L" n="12" break="no"/>mittit: ergo credere quod ecclesia non erret tanquam a spiritu
<lb ed="#L" n="13"/>sancto directa, est ratio, seu medium credendi scripturam quam
<lb ed="#L" n="14"/>approbat esse a Deo inspiratam: & iterum hoc credere est
ra<lb ed="#L" n="15" break="no"/>tio credendi illa quae in scriptura traduntur, vt prius est dictum
<lb ed="#L" n="16"/>ergo de primo ad vltimum, primum inter credibilia, quod est
ra<lb ed="#L" n="17" break="no"/>tio credendi alia, & ad quod fit vltima resolutio credibilium es
<lb ed="#L" n="18"/>credere ecclesiam regi a spiritu sancto.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e364">
<lb ed="#L" n="19"/>Hoc autem que dictu est de approbatione scripturae
pereecie<lb ed="#L" n="20" break="no"/>siam intelligitur solum de ecclesia, quae fuit tempore Apostolorum
<lb ed="#L" n="21"/>qui fuerunt repleti spiritu sancto: & nihilominus viderunt mira
<lb ed="#L" n="22"/>cula Christi, & audierunt eius doctrinam, & ob hoc fuerunt comue
<lb ed="#L" n="23"/>nientes testes omnium quae Christus fecit, aut docuit, vt per eotu
<lb ed="#L" n="24"/>testimonium scriptura continens facta & dicta Christi
approba<lb ed="#L" n="25" break="no"/>retur: & sic loquitur beatus Ioan. in I. canonica sua, 1. cap. di
<lb ed="#L" n="26"/>cens, quod fuit ab initio, quod audiuimus, quod vidimus ocu
<lb ed="#L" n="27"/>lis nostris, quod perspeximus, & manus nostrae contrectaue
<lb ed="#L" n="28"/>runt, &c. testamur & annunciamus vobis: & Act. 1. cap. dici
<lb ed="#L" n="29"/>Petrus mortuo Iuda pro electione Mathiae, oportet ex his
vi<lb ed="#L" n="30" break="no"/>ris qui nobiscum sunt congregati in omni tempore quo
introi<lb ed="#L" n="31" break="no"/>uit & exiuit inter nos Dominus Iesus testem resurrectionis eius
<lb ed="#L" n="32"/>nobiscum fieri vnum ex istis: vnde Euangelia, quae per
Eccle<lb ed="#L" n="33" break="no"/>siam illam approbata sunt non possunt nunc reprobari, quia non
<lb ed="#L" n="34"/>subest similis causa, imo tenens contrarium haereticus est
cu<lb ed="#L" n="35" break="no"/>iuscunque status aut conditionis existat.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e403">
<lb ed="#L" n="36"/>Quantum ad secundum, scilicet quae sit tormais ratio
ob<lb ed="#L" n="37" break="no"/>iecti fidei, dicunt quidam quod illa est esse non visum, vel ratio no
<lb ed="#L" n="38"/>visi, & hoc propter multas auctoritates quae videntur hoc
son<lb ed="#L" n="39" break="no"/>narem. Dicitur enim Hebr. 11. quod fides est substantia rerum
speram<lb ed="#L" n="40" break="no"/>darum argumentum non apparentium, vbi ponitur quod pro
com<lb ed="#L" n="41" break="no"/>pletiua differentia obiecti fidei est non apparens vel non visum
<lb ed="#L" n="42"/>quod idem est. Item eadem est ratio obiecti fidei & spei: sed
for<lb ed="#L" n="43" break="no"/>malis ratio obiecti spei est esse non visum Roma. 8. nam quod quis
<lb ed="#L" n="44"/>videt quid sperat? & ibidem, spes quae videtur, non est spes,
qua<lb ed="#L" n="45" break="no"/>re &c. Item August. quid est fides? Credere quod non vides: &
<lb ed="#L" n="46"/>Gregor. dicit quod fides non habet meritum, vbi humana ratio
<lb ed="#L" n="47"/>praebet experimentum: & alibi dicit quod apparentia non
ha<lb ed="#L" n="48" break="no"/>bet fidem, sed agnitionem, ex quibus omnibus videtur quod
ra<lb ed="#L" n="49" break="no"/>tio objecti fidei sit ratio non visi.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e436">
<lb ed="#L" n="50"/>Istud autem non potest habere veritatem propter tria. Prime
<lb ed="#L" n="51"/>uia formalis ratio obiecti cuiuscunque habitus cognitiui non
<lb ed="#L" n="52"/>potest esse negatiua vel priuatiua, sed fides est habitus
cogni<lb ed="#L" n="53" break="no"/>ratio autem non visi est ratio negatiua, ergo ratio non vis
<lb ed="#L" n="54"/>potest esse ratio formalis obiecti fidei. Minor patet de se, sed
<lb ed="#L" n="55"/>maior probatur, quia primum in quod tendit habitus cognitiuu
<lb ed="#L" n="56"/>non potest esse negatio vel priuatio, quia priuationes non
co<lb ed="#L" n="57" break="no"/>gnoscuntur nisi per habitus, nec negationes nisi per
affirma<lb ed="#L" n="58" break="no"/>tiones, sed primum in quod tendit habitus cognitiuus est obie
<lb ed="#L" n="59"/>ctum secundum formalem rationem obiecti: etgo formalis
ra<lb ed="#L" n="60" break="no"/>tio obiecti habitus cognitiui non potest esse negatiua vel
priua<lb ed="#L" n="61" break="no"/>tiua, & haec fuit maior: ergo sequitur conclusio.
<lb ed="#L" n="62"/>Secundo sic, formalis ratio obiecti cuiuslibet habitus eo
<lb ed="#L" n="63"/>nitiui non se tenet ex parte habentis, sed ex parte obiecti, vi
<lb ed="#L" n="64"/>patet inducendo in omnibus, sed ratio non visi tenet se ex parte
<lb ed="#L" n="65"/>habentis fidem, ergo non est formalis ratio obiecti fidei: minor
<lb ed="#L" n="66"/>patet, quia per hoc obiectu est visum vel non visum, quia actus
<lb ed="#L" n="67"/>videntis cadit, aut non cadit super ipsum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e478">
<lb ed="#L" n="68"/>Tertio sic, si formalis ratio obiecti fidei esset esse nonm visum
<lb ed="#L" n="69"/>ortioti ratione ratio formalis obiecti visionis esset esse visum,
<lb ed="#L" n="70"/>sed hoc est falsum, ergo & illud. Maior patet, quia oppositi
ha<lb ed="#L" n="71" break="no"/>tus debent habere objecta formalia oppositarum rationum
<lb ed="#L" n="72"/>es autem & visio secundum istos sunt habitus oppositi
erg<lb ed="#L" n="73" break="no"/>ormalis ratio obiecti fidei est esse non visum, opposita rauo
<lb ed="#L" n="74"/>xisum, esset formalis objecti visionis. Quod aucem
<lb ed="#L" n="75"/>lum probatur, quia obiectum secundam suam
racio<lb ed="#L" n="76" break="no"/>tormalem, est praeuium actui, sed esse visum non est prae
<lb ed="#L" n="77"/>am actui visionis, imo ex hoc dicitur aliquid visum, quia
<lb ed="#L" n="78"/>actus viionis cadit super ipsum, ergo esse visum non est
for<lb ed="#L" n="79" break="no"/>malis ratio obiecti visionis.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e507">
<lb ed="#L" n="80"/>Posset etiam quarta ratio talis addi, quae est ad formalem
<lb ed="#L" n="81"/>rationem obiecti cuiuscunque habitus cognitiui, habent
attribu<lb ed="#L" n="82" break="no"/>tionem quaecunque pertinent ad considerationem illius habitus
<!--00517.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="83"/>sed ad rationem non visi non habent attributionem quaecunque
<lb ed="#L" n="84"/>considerantur per fidem, ergo &c. Et iterum, finis cuiuscunc
<lb ed="#L" n="85"/>habitus cognitiui est perfecta cognitio sui subiecti secundum for
<lb ed="#L" n="86"/>malem eius rationem, & secundum ea quae ipsi attribuuntur. si
<lb ed="#L" n="87"/>ergo formalis ratio obiecti fidei esset esse non visum, sequeretur
<lb ed="#L" n="88"/>quod finis proximus & intrinsecus fidei, esset cognoscere perfecte
<lb ed="#L" n="89"/>de Deo qualiter si non visus, & quae sint illa quae ipsi
attribuun<lb ed="#L" n="90" break="no"/>tur, quatenus est non visus, hoc autem est falsum, quare &c. Patet
<lb ed="#L" n="91"/>ergo quod ratio formalis obiecti fidei non est ratio non visi.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e540">
<lb ed="#L" n="92"/>
<!--15.--> Aduertendum est tamen quod ratio non visi est
concomi<lb ed="#L" n="93" break="no"/>tans obiectum fidei pro statu viae, quia illa de quibus
principa<lb ed="#L" n="94" break="no"/>liter est fides, non sunt secundum se praesentia intellectui nostro,
<lb ed="#L" n="95"/>vt sic possint esse visa, nec in causa sua, vt possint esse scita, sed
<lb ed="#L" n="96"/>solum nobis praesentantur per auctoritatem scripturae, quae nec
<lb ed="#L" n="97"/>facit visionem, nec scientiam: & in hoc sensu accipiendae sunt
<lb ed="#L" n="98"/>omnes auctoritates prius allegatae, loquuntur enim de fide pro
<lb ed="#L" n="99"/>statu viae, pro quo obiectum fidei est non visum, quamuis esse
<lb ed="#L" n="100"/>non visum non sit formalis ratio obiecti, sed solum sit conditio
<lb ed="#L" n="101"/>concomitans. Vtrum autem haec conditio possic ab obiecto
fi<lb ed="#L" n="102" break="no"/>dei se parari patebit inferius, dist. 31.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e570">
<lb ed="#L" n="103"/>
<!--16.--> Quae est ergo ratio formalis objecti, dicendum est quod si ac,
<lb ed="#L" n="104"/>cipiatur obiectum fidei pro eo de quo aliqua creduntur, sic ratio
<lb ed="#L" n="105"/>formalis eius est ratio qua deo omnia attribuuntur quae de ipso
<lb ed="#L" n="106"/>creduntur, quae autem sit illa dictum fuit in principio primi libri,
<lb ed="#L" n="107"/>quando quaerebatur de subiecto theologico. Si autem accipiatur
<lb ed="#L" n="108"/>obiectum fidei pro eo quod creditur quod est aliquid complexum,
<lb ed="#L" n="109"/>cum talia sint multa, & omnia habeant attributionem ad forma
<lb ed="#L" n="110"/>lem rationem obiecti incomplexiu ideo in eis non est quaerenda alia
<lb ed="#L" n="111"/>formalis ratio, sicut in scientia non quaeritur quae sit ratio
forma<lb ed="#L" n="112" break="no"/>lis conclusionum scitarum, sed solum quae sit ratio formalis obie
<lb ed="#L" n="113"/>cti, de quo proprietates & passiones sciuntur. Si tamen ratio for
<lb ed="#L" n="114"/>malis credibilium complexorum diceretur esse medium per quod
<lb ed="#L" n="115"/>eis assentitur. Sic dicendum esset quod illa esset auctoritas diuina
<lb ed="#L" n="116"/>regens ecclesiam, & reuelans scripturam. Per hanc enim tanquam
<lb ed="#L" n="117"/>per medium assentimus omnibus credibilibus, sicut per
demonstra<lb ed="#L" n="118" break="no"/>tionem assentimus scitis, & per syllogismum dialecticum opinatis.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e609">
<lb ed="#L" n="119"/>
<!--17--> Ad rationes in opposicum dicendum ad primam quod quamuis
<lb ed="#L" n="120"/>fides sit principaliter de Deo, est tamen de aliis, vt habent
attri<lb ed="#L" n="121" break="no"/>butionem ad Deum: & ideo infidelitas potest esse circa vtrumque
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e182018-d1e620">
<lb ed="#L" n="122"/>
<!--18--> Ad secundum dicendum est quod principale obiectum
chari<lb ed="#L" n="123" break="no"/>tatis est deus, nec per charitatem diligitur proximus, nisi
propter<lb ed="#L" n="124" break="no"/>Deum, quamuis aliud genus amicitiae possit haberi ad proximum
<lb ed="#L" n="125"/>secundum se, & similiter est de fide, quae non respicit alia a deo,
<lb ed="#L" n="126"/>nisi quatenus habent habitudinem ad Deum.
</p>
</div>
</body>
</text>
</TEI>