-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 0
/
cod-du87us_jsnvu6-e235351.xml
302 lines (302 loc) · 21.3 KB
/
cod-du87us_jsnvu6-e235351.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>Quaestio 2</title>
<author ref="#Durandus">Durandus</author>
<respStmt>
<name ref="#jeffreycwitt">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>Transcription Editor</resp>
<resp>TEI Encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>Quaestio 2</title>
<date when="2023-08-20">August 20, 2023</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="L" n="cod-du87us">Lyon 1563</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-diplomatic-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a diplomatic edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2023-08-20" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on">
<pb ed="#L" n="285-v"/>
<cb ed="#L" n="b"/>
</div>
</front>
<body>
<div xml:id="jsnvu6-e235351"><!-- l4d15q2 -->
<head xml:id="jsnvu6-e235351-Hd1e101">Quaestio 2</head>
<head xml:id="jsnvu6-e235351-Hd1e103" type="question-title">
Utrum aliquis possit satisfacere de vno peccato
non satisfaciendo de altero
</head>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e106">
<lb ed="#L" n="120"/>QVAESTIO SECVKDA.
<lb ed="#L" n="121"/>Vtrum aliquis possit satisfacere de vno peccato
<lb ed="#L" n="122"/>non satisfaciendo de altero.
<lb ed="#L" n="123"/>Thom. 3. 4. 86. arn. 3.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e117">
<lb ed="#L" n="124"/>SECVNDO quaeritur vtrum homo possit
satisfa<lb ed="#L" n="125" break="no"/>cere de vno peccato non satisfaciendo de altero.
<lb ed="#L" n="126"/>Et arguitur quod sic: quia eorum quae non habent
<lb ed="#L" n="127"/>connexionem ad inuicem vnum potest auferri sine
<lb ed="#L" n="128"/>xlio, sed peccata non habent connexionem ad
in<lb ed="#L" n="129" break="no"/>uicem, alias qui haberet vnum haberet omnia, ergo vnum potest
<lb ed="#L" n="130"/>auferri per satisfactionem sine alio.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e135">
<lb ed="#L" n="131"/>
<!--2--> Item Deus est magis misericors quam homo, sed homo
re<lb ed="#L" n="132" break="no"/>cipit satisfactionem vnius debiti sine alio, ergo Deus recipit
sa<lb ed="#L" n="133" break="no"/>tisfactionem vnius peccati sine alio.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e147">
<lb ed="#L" n="134"/>
<!--3--> Item si fuerint alicui iniuncta multa ieiunia vel eleemosynae,
<lb ed="#L" n="135"/>& in peccatum cadens ea perfecerit non iniungitur ei quod
ite<lb ed="#L" n="136" break="no"/>rum tantum ieiunet, vel tot eleemosynas det, iniungeretur
au<lb ed="#L" n="137" break="no"/>tem si per ea satisfactio non fuisset impleta, ergo &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e160">
<lb ed="#L" n="138"/>
<!--4--> IN CONTRARIVM arguitur quia eleemosyna 8
<lb ed="#L" n="139"/>ieiunium & oratio sunt partes satisfactionis, vt dictum fuit: sed
<lb ed="#L" n="140"/>per ista non fit satisfactio si homo stin aliquo peccato, ergo
nul<lb ed="#L" n="141" break="no"/>lus potest satisfacere pro vno peccato existens in alio. Minor
pa<lb ed="#L" n="142" break="no"/>tet quantum ad ieiunium, quia Esa. 58. Ieiunium eorum qui ad
li<lb ed="#L" n="143" break="no"/>tes, & contentiones ieiunabant non dicitur esse acceptum, sec
<lb ed="#L" n="144"/>& de oratione dicitur Esaiae I. Cum multiplicaueritis oratione.
<lb ed="#L" n="145"/>non exaudiam, &c. Et de eleemosyna vero dicit Apostolus I.
<lb ed="#L" n="146"/>Cor. 13. Si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas,
<lb ed="#L" n="147"/>charitatem autem non habeam nihil mihi prodest, igitur &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e186">
<lb ed="#L" n="148"/>
<!--5--> RESPONSIO. Ista quaestio potest dupliciter intellig
<lb ed="#L" n="149"/>potest accipi satisfactio prout includit simul & pro eodem tem
<lb ed="#L" n="150"/>pore reconciliationem amicitiae, & solutionem poenae debitae.
<lb ed="#L" n="151"/>Alio modo prout includit solutionem poenae debitae pro
offen<lb ed="#L" n="152" break="no"/>sa supponendo reconciliationem amicitiae praecedentem, &
se<lb ed="#L" n="153" break="no"/>cundum hoc quaestio potest intelligi dupliciter. Vno modo sic
<lb ed="#L" n="154"/>vtrum homo existens simul in pluribus peccatis possit reconci
<lb ed="#L" n="155"/>liari Deo quantum ad vnum eorum, & exoluere poenam pro ille
<lb ed="#L" n="156"/>debitam, & non quantum ad aliud. Alio modo supposito quo
<lb ed="#L" n="157"/>aliquis de vno peccato fuerit contritus & Deo reconcilatur?
<lb ed="#L" n="158"/>poenitentiam sibi iniunctam recepit, si ante solutionem poenae incida
<lb ed="#L" n="159"/>in aliud mortale, vtrum in illo peccato mortali exustens possit de
<lb ed="#L" n="160"/>primo satisfacere exsoluendo poenam?
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e219">
<!--00645.xml-->
<pb ed="#L" n="286-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>6 Quantum ad primum intelligendum, quaestio non est
mul<lb ed="#L" n="2" break="no"/>tum dubitabilis: clarum est enim quod homo existens in pluribus
<lb ed="#L" n="3"/>peccatis non potest de vno satisfacere sine alio, prout satisfactio
<lb ed="#L" n="4"/>includit reconciliationem amicitiae & solutionem poenae debitae,
<lb ed="#L" n="5"/>Cuius ratio est, quia impossibile est fieri reconciliationem amicitia
<lb ed="#L" n="6"/>hominis ad Deum quandiu in homine est impedimentum ami
<lb ed="#L" n="7"/>citiae contrarium, sed quandiu homo in aliquo peccato mortal
<lb ed="#L" n="8"/>manet, tandiu est in ipso impedimentum diuinae amicitiae
con<lb ed="#L" n="9" break="no"/>trarium, quia illa est per charitatem quae vniuersa delicta
ope<lb ed="#L" n="10" break="no"/>rit, Prouerbiorum 4. ergo quandiu homo est in aliquo peccati
<lb ed="#L" n="11"/>mortali impossibile est quod reconcilietur Deo de alio: sed satisfa
<lb ed="#L" n="12"/>ctio primo modo accepta includit reconciliationem, ergo &c. D.
<lb ed="#L" n="13"/>hoc habetur de poenitentia dist. a2. can. sunt plures. & est August
<lb ed="#L" n="14"/>Istud enim verum est in satisfactione quae est inter homines. S
<lb ed="#L" n="15"/>quis enim in pluribus offendat alterum, si non velit reconciliari
<lb ed="#L" n="16"/>nisi quo ad vnum & non quo ad alterum, reputaretur derisorium
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e263">
<lb ed="#L" n="17"/>
<!--7.--> Si vero quaestio intelligatur secundo modo, scilicet vtrum
<lb ed="#L" n="18"/>homo qui reconciliatus est Deo de aliquo peccato mortali per cor
<lb ed="#L" n="19"/>tritionem & tenetur ad poenam satisfactoriam, si postea cadat in
<lb ed="#L" n="20"/>peccatum mortale, & in tali statu faciat poenitentiam an sit a po
<lb ed="#L" n="21"/>na liberatus: sic quaestio est magis dubia, quia non solum diuer
<lb ed="#L" n="22"/>si, sed vnus & idem in diuersis locis contraria opinatur. Quibus
<lb ed="#L" n="23"/>dam enim videtur quod sit liberatus, quia talis est solum debitor poe
<lb ed="#L" n="24"/>nae certae & finitae. Sed illam exoluit, ergo non potest ab eo plus
<lb ed="#L" n="25"/>exigi. Item secundum iustitiam humanam si quis poenam
taxa<lb ed="#L" n="26" break="no"/>tam & acceptatam pro procedente offensa sibi dimissa exoluit
<lb ed="#L" n="27"/>etiam postquam de nouo offendit, liberatus est totaliter, erg.
<lb ed="#L" n="28"/>similiter est secundum iustitiam diuinam. Item si non esset libe
<lb ed="#L" n="29"/>ratus ab hac poena & exolueret etiam in inferno, aut ergo
sol<lb ed="#L" n="30" break="no"/>ueret finitam, aut infinitam: si finitam eadem ratione finita poeni
<lb ed="#L" n="31"/>facta in peccato mortali debuit sufficere: si infinitam videtur
in<lb ed="#L" n="32" break="no"/>conueniens, quia non erat debitor nisi poenae finitae. Item vide
<lb ed="#L" n="33"/>tur inconueniens quod homo tantum puniatur pro peccato quod
<lb ed="#L" n="34"/>fuit sibi vere dimissum sicut pro peccato quod nunquam fuit sibi
<lb ed="#L" n="35"/>dimissum, alioquin nihil prodesset contritio nec confessio. Sed
<lb ed="#L" n="36"/>istud sequeretur si pro peccato dimisso puniretur aeterna poena
<lb ed="#L" n="37"/>in inferno, ergo &c. Et si dicatur quod nihil prohibet quod
aliqui<lb ed="#L" n="38" break="no"/>puniatur aequali poena pro peccato dimisso ac si non fuisset
di<lb ed="#L" n="39" break="no"/>missum non quidem per se: quia in dimissione culpae dimittitu
<lb ed="#L" n="40"/>reatus poenae aeternae, sed per accidens scilicet, ratione status, &
<lb ed="#L" n="41"/>quia in inferno nulla est redemptio, non valet, quia quod in
in<lb ed="#L" n="42" break="no"/>ferno non sit status expiandi poenam, honc est, quia non est ib
<lb ed="#L" n="43"/>status expiandi culpam, & ad culpam sequitur poena: Sed istud
<lb ed="#L" n="44"/>non habet locum quo ad poenam debitam dimissae culpae, quia
<lb ed="#L" n="45"/>illa iam est expiata. Et hoc expresse tenet fra. Tho. infra dist. 20.
<lb ed="#L" n="46"/>art. 1. in solutione quinti articuli.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e333">
<lb ed="#L" n="47"/>
<!--8--> Alij dicunt quod per talem poenitentiam factam in peccato
mor<lb ed="#L" n="48" break="no"/>tali non liberatur quis a poena peccato debita, quia in
satisfa<lb ed="#L" n="49" break="no"/>ctione oportet quod restituta amicitiam, aequalitas iustitiae restitua
<lb ed="#L" n="50"/>tur, cuius contrarium soluit amicitiam (vt patet 9. Ethic.)
aequali<lb ed="#L" n="51" break="no"/>tas autem in satisfactione ad Deum non est secundum
aequiualen<lb ed="#L" n="52" break="no"/>tiam, sed magis secundum acceptationem ipsius, vt dictum est, & ideo
<lb ed="#L" n="53"/>oportet quod & si offensa sit dimissa per praecedentem contritionem
<lb ed="#L" n="54"/>opera satisfactoria sint Deo accepta quod dat eis charitas, &
<lb ed="#L" n="55"/>ideo sine charitate opera facta non sunt satisfactoria. Et iste mo
<lb ed="#L" n="56"/>dus licet sit durior, est tamen securior quam primus, & ideo
ma<lb ed="#L" n="57" break="no"/>gis est consulendus, primus tamen non est totaliter condennandus.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e363">
<lb ed="#L" n="58"/>
<!--9--> Secundum hanc opinionem potest responderi ad rationes
pri<lb ed="#L" n="59" break="no"/>mae opinionis. Ad primam dicendum quod peccator postquam recor
<lb ed="#L" n="60"/>ciliatus est, est debitor poenae finitae non qualitercunque soluen
<lb ed="#L" n="61"/>dae, sed in statu gratiae in quo solum est Deo accepta. Alioquin ess
<lb ed="#L" n="62"/>debitor tantae poenae quantam meretur culpa, & illa est infinita.
<lb ed="#L" n="63"/>Ad secundum dicendum que non est simile de poena pro offensa
<lb ed="#L" n="64"/>commissa in hominem cui potest respondere emenda aequaliter
<lb ed="#L" n="65"/>secundum quantitatem rei, & de illa quae debetur pro offensa
con<lb ed="#L" n="66" break="no"/>missa in Deum cui non potest respondere emenda aequalis secur
<lb ed="#L" n="67"/>dum quantitatem, sed secundum diuinam acceptationem qu
<lb ed="#L" n="68"/>non est de operibus extra charitatem factis. Ad tertium dicendum qui
<lb ed="#L" n="69"/>pro culpa dimissa punietur in inferno poena infinita, non propte
<lb ed="#L" n="70"/>commutationem poenae finitae in infinitam, sed quia debitor est
<lb ed="#L" n="71"/>poenae infinitae ex quo non soluit poenam finitam sub illa
conditio<lb ed="#L" n="72" break="no"/>ne qua debuit. Ad quartum dicendum quod in inferno tantum pu
<lb ed="#L" n="73"/>nitur homo pro peccato commisso pro quo non fecit
poeniten<lb ed="#L" n="74" break="no"/>tiam in statu gratiae, ac si non fuisset dimissum: nec propter hoc
<lb ed="#L" n="75"/>est inutilis contritio & confessio, quia quantum est de se
intro<lb ed="#L" n="76" break="no"/>ducit ad regnum & liberat a poena aeterna: per accidens tamer
<lb ed="#L" n="77"/>vtrunque imputari potest scilicet per peccatum superuenien
<lb ed="#L" n="78"/>ratione cuius mortificatur superueniens contritio &
confessi<lb ed="#L" n="79" break="no"/>& poena aeterna exoluitur, quia temporalis in quam per con
<lb ed="#L" n="80"/>eritionem mutata fuit, non est soluta in ea conditione & statu v
<lb ed="#L" n="81"/>debuit. Instantia etiam quae postea ponitur non valet, vt
sequen<lb ed="#L" n="82" break="no"/>solutio satis declarat: non enim propter statum damnatorum
<!--00645.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="83"/>dicimus quod poena pro peccato dimisso fit infinita, sed quia ta
<lb ed="#L" n="84"/>lis est debita absolute pro tali culpa, scilicet mortali nisi tempo
<lb ed="#L" n="85"/>ralis soluatur sicut debet solui.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e433">
<lb ed="#L" n="86"/>
<!--10.--> Si autem aliquis vellet tenere primam opinionem posses
di<lb ed="#L" n="87" break="no"/>cere ad rationem secundae opinionis quod id quod Deus semel ac
<lb ed="#L" n="88"/>ceptauit non retractat. Cum ergo Deus dimittendo culpam extunc
<lb ed="#L" n="89"/>acceptet pro satisfactione poenam finitam, videtur quod in
quo<lb ed="#L" n="90" break="no"/>cunque statu talis poena soluatur quod sic ei accepta & satisfactoria
<lb ed="#L" n="91"/>propter praecedentem acceptationem.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e451">
<lb ed="#L" n="92"/>
<!--11--> Ad duo prima argumenta quae videntur probare quod homo
<lb ed="#L" n="93"/>existens in pluribus peccatis potest reconciliari Deo quantum
<lb ed="#L" n="94"/>advnum, & exoluere poenam satisfactoriam de vno sine alio,
<lb ed="#L" n="95"/>respondendum est. Ad primum cum dicitur quod peccata non
ha<lb ed="#L" n="96" break="no"/>bent connexionem ad inuicem dicendum quod peccata non habent
<lb ed="#L" n="97"/>connexionem ad inuicem in aliquo vno quantum ad
comissio<lb ed="#L" n="98" break="no"/>nem, imo vnum potest quis incurrere sine alio, sed quia vnum
<lb ed="#L" n="99"/>& idem est secundum quod omnia peccata remittuntur, idec
<lb ed="#L" n="100"/>remissiones diuersorum peccatorum connexae sunt & de vno
<lb ed="#L" n="101"/>sine alio satisfactio fieri non potest.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e477">
<lb ed="#L" n="102"/>
<!--12--> Ad secundum dicendum quod in obligatione debiti non est
<lb ed="#L" n="103"/>nisi inaequalitas iustitiae opposita, quia vnus rem alterius habet
<lb ed="#L" n="104"/>& ideo ad restitutionem non exigitur nisi quod restituatur
aequa<lb ed="#L" n="105" break="no"/>litas iustitiae, quod quidem fieri potest de vno debito & non de
<lb ed="#L" n="106"/>alio, sed vbi est offensa ibi est inaequalitas non solum iustitiae
op<lb ed="#L" n="107" break="no"/>posita, sed etiam amicitiae, & ideo ad hoc quod per satisfactionem
<lb ed="#L" n="108"/>offensa tollatur, non solum oportet quod aequalitas iustitiae
re<lb ed="#L" n="109" break="no"/>stituatur per recompensationem aequalis poenae, sed etiam quod
<lb ed="#L" n="110"/>restituatur amicitiae aequalitas, quod non potest esse dum aliquid
<lb ed="#L" n="111"/>est quod amicitiam impedit.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e503">
<lb ed="#L" n="112"/>
<!--13--> Ad tertium dicendum quod dato qu ieiunium & eleemosyna
<lb ed="#L" n="113"/>non essent extra charitatem satisfactoria, non oportet
tamen<lb ed="#L" n="114" break="no"/>iterato iniungatur tot ieiunia, & eleemosynae erogandae vt prius
<lb ed="#L" n="115"/>quia quaedam opera sunt ex quibus remanet aliquis effectus etiam
<lb ed="#L" n="116"/>postquam actus transiit, sicut ex ieiunio manet corporis
debili<lb ed="#L" n="117" break="no"/>tatio, & ex eleemosynis largitis relinquitur diminutio
substan<lb ed="#L" n="118" break="no"/>tiae exterioris, & quia ista non sunt solum satisfactoria secundum
<lb ed="#L" n="119"/>suum fieri, sed etiam secundum suum effectum quem relinquunt
<lb ed="#L" n="120"/>quia non solum ea facere est pa nale, sed etiam id quod ex eis
<lb ed="#L" n="121"/>relinquitur, ideo non oportet quod talia iterentur totaliter, quia
<lb ed="#L" n="122"/>quantum ad id quod de ipsis remanet sunt Deo accepta. Et in
<lb ed="#L" n="123"/>hoc praeponderat eleemosyna ieiunio, quia fere tanta poena est
<lb ed="#L" n="124"/>dedisse eleemosynam sicut fuit dare, quia ita pauper est aliquis
<lb ed="#L" n="125"/>diu postquam dedit eleemosynam, sicut efficitur quando actu
<lb ed="#L" n="126"/>dat. Vnde exclusa poena donationis actualis (quae forte tristitia
<lb ed="#L" n="127"/>habet) poena damni temporalis (scilicet diminutio substantiae
<lb ed="#L" n="128"/>exterioris) aequalis remanet. Et ideo tali acceptanti hanc
poe<lb ed="#L" n="129" break="no"/>nam modicum esset de ista poenitentia iniungendum. sed in
ie<lb ed="#L" n="130" break="no"/>iunio multo maior poena est in actu ieiunandi quam post,
qui<lb ed="#L" n="131" break="no"/>non solum in ieiunando est debilitatio corporis. sed etiam actua
<lb ed="#L" n="132"/>lis afflictio sensualitatis quae non remanet post ieiunium, nec
<lb ed="#L" n="133"/>par debilitatio, quia continue reparatur virtus corporis per sum
<lb ed="#L" n="134"/>ptionem alimenti. Alia sunt opera quae post suum fieri non
re<lb ed="#L" n="135" break="no"/>linquunt aliquem effectum poenalem in faciente, vt est oratio &
<lb ed="#L" n="136"/>similes actus, & talia oportet quod iterentur.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e235351-d1e562">
<lb ed="#L" n="137"/>
<!--14.--> Si quis vero vellet tenere quod opera facta extra charitatem
es<lb ed="#L" n="138" break="no"/>sent satisfactoria pro peccato prius dimisso, posset respondere
<lb ed="#L" n="139"/>ad rationem alterius partis dicendo, quod per illas auctoritates non
<lb ed="#L" n="140"/>plus habetur nisi quod eleemosyna, ieiunium & oratio non sunt
ope<lb ed="#L" n="141" break="no"/>ra meritoria vitae aeternae si fiant sine charitate, sunt tamen
sa<lb ed="#L" n="142" break="no"/>tisfactoria culpae prius dimissae: plus enim requiritur ad meritum
<lb ed="#L" n="143"/>quam ad satistactionem, quia per meritum acquiritur vita aete
<lb ed="#L" n="144"/>na, & ideo ad ipsum tenetur charitas actualiter ipsum informam
<lb ed="#L" n="145"/>vt opus actualiter acceptetur tanquam remunerandum vita
<lb ed="#L" n="146"/>aeterna. Sed per satisfactionem solum soluitur poena debita
acce<lb ed="#L" n="147" break="no"/>pta a Deo cui debetur, quam poenam ex quo Deus semel acce
<lb ed="#L" n="148"/>ptauit videtur quod liberatus fit qui eam soluit, & sic satisfactio non
<lb ed="#L" n="149"/>requirit charitatem principaliter dum fit, licet requirit praefuisse
<lb ed="#L" n="150"/>quando Deus culpam dimisit & poenam faciendam acceptauit. =
</p>
</div>
</body>
</text>
</TEI>