-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 0
/
cod-du87us_jsnvu6-e278633.xml
573 lines (573 loc) · 43 KB
/
cod-du87us_jsnvu6-e278633.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
339
340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
401
402
403
404
405
406
407
408
409
410
411
412
413
414
415
416
417
418
419
420
421
422
423
424
425
426
427
428
429
430
431
432
433
434
435
436
437
438
439
440
441
442
443
444
445
446
447
448
449
450
451
452
453
454
455
456
457
458
459
460
461
462
463
464
465
466
467
468
469
470
471
472
473
474
475
476
477
478
479
480
481
482
483
484
485
486
487
488
489
490
491
492
493
494
495
496
497
498
499
500
501
502
503
504
505
506
507
508
509
510
511
512
513
514
515
516
517
518
519
520
521
522
523
524
525
526
527
528
529
530
531
532
533
534
535
536
537
538
539
540
541
542
543
544
545
546
547
548
549
550
551
552
553
554
555
556
557
558
559
560
561
562
563
564
565
566
567
568
569
570
571
572
573
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>Quaestio 3</title>
<author ref="#Durandus">Durandus</author>
<respStmt>
<name ref="#jeffreycwitt">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>Transcription Editor</resp>
<resp>TEI Encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>Quaestio 3</title>
<date when="2023-08-20">August 20, 2023</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="L" n="cod-du87us">Lyon 1563</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-diplomatic-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a diplomatic edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2023-08-20" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on">
<pb ed="#L" n="338-v"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
</div>
</front>
<body>
<div xml:id="jsnvu6-e278633"><!-- l4d43q3 -->
<head xml:id="jsnvu6-e278633-Hd1e101">Quaestio 3</head>
<head xml:id="jsnvu6-e278633-Hd1e103" type="question-title">Utrum illud cuius essentia totaliter perit vel
per annihilationem vel per
corruptionem possit virtute diuina idem
numero reparari</head>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e106">
<lb ed="#L" n="58"/>QVAESTIO TERTIA.
<lb ed="#L" n="59"/>Vtrum illud cuius essentia totaliter perit vel
<lb ed="#L" n="60"/>per annihilationem vel per
corruptio<lb ed="#L" n="61" break="no"/>nem possit virtute diuina idem
<lb ed="#L" n="62"/>numero reparari.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e119">
<lb ed="#L" n="63"/>Thom. quodli. 4. 4. 320. Opusc 9. q. 81. Hem.
<lb ed="#L" n="64"/>quodli. 7. 4. 14.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e126">
<lb ed="#L" n="65"/>TERTIO quaeritur vtrum illud cuius essentia p
<lb ed="#L" n="66"/>rit totaliter per annihilationem vel in parte
pe<lb ed="#L" n="67" break="no"/>corruptionem (vt sunt omnia corporalia sub
ho<lb ed="#L" n="68" break="no"/>mine) possit virtute diuina idem numero
repa<lb ed="#L" n="69" break="no"/>rari. Et arguitur quod sic. Nam cui non
repu<lb ed="#L" n="70" break="no"/>gnat esse nunc & prius, ei non repugnat fieri nunc & prius, quia
<lb ed="#L" n="71"/>fieri ordinatur ad esse, sed angelo vel lapidi non repugnat esse
<lb ed="#L" n="72"/>nanc & prius, ergo nec fieri nunc & prius, hoc autem non
po<lb ed="#L" n="73" break="no"/>test esse sine materiae annihilatione vel corruptione, ergo deus
<lb ed="#L" n="74"/>potestlapidem corruptum vel angelum annihilatum eundem
<lb ed="#L" n="75"/>secundum numerum reparare.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e153">
<lb ed="#L" n="76"/>
<!--2.--> Item si mundus esset annihilatus, deus posset eundem salti
<lb ed="#L" n="77"/>secundum speciem reparare, sed reparando eundem mundum se
<lb ed="#L" n="78"/>cundum speciem necessario repararet aliquam partem eius eandem
<lb ed="#L" n="79"/>secundum numerum, ergo &c. Probatio minoris, quia aliquae species
<lb ed="#L" n="80"/>sunt in quibus non potest esse nisi vnum indiuiduum, vt in angelis, il¬
<!--00750.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="81"/>las ergo oportet reparare secundum idem indiuiduum quod praecessit.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e175">
<lb ed="#L" n="82"/>
<!--3--> Item sicut se habet locatum ad locum, ita temporale ad
ten<lb ed="#L" n="83" break="no"/>pus, sed deus posset facere quod corpus locabile sit in locis
distan<lb ed="#L" n="84" break="no"/>tibus, dato quod non sit in loco medio, vt patet de corpore
Chri<lb ed="#L" n="85" break="no"/>sti existente in caelo, & in sacramento altaris, ergo similiter
po<lb ed="#L" n="86" break="no"/>test facere, quod res temporalis sit in diuersis temporibus
di<lb ed="#L" n="87" break="no"/>stantibus, dato quod non sit in tempore medio, hoc autem non
<lb ed="#L" n="88"/>posset fieri nisi per reparationem rei corruptae, ergo &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e195">
<lb ed="#L" n="89"/>
<!--4--> Item agens manens idem numero secundum se, & secundum
<lb ed="#L" n="90"/>omnia quae concurrunt ad actionem qualitercumque potest idem
<lb ed="#L" n="91"/>numero facere, sed supposito quod mundus sit nunc
annihila<lb ed="#L" n="92" break="no"/>tus, & quaecunque pars ipsius deus esset idem qui prius erat
an<lb ed="#L" n="93" break="no"/>tequam mundum faceret, vel aliquo in mundo, & eodem modo
<lb ed="#L" n="94"/>se haberet in se & in omnibus concurrentibus ad actionem qua
<lb ed="#L" n="95"/>litercunque, quia nihil concurreret ad productionem cuiuscun
<lb ed="#L" n="96"/>que rei, nisi deus in quo nulla potest esse varietas, ergo deus po
<lb ed="#L" n="97"/>set facere vel reparare eundem mundum quem fecit prius vel
<lb ed="#L" n="98"/>aliquam partem eius, si esset annihilata.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e221">
<lb ed="#L" n="99"/>
<!--5--> Item probatur idem per Augustinum 12. de ciuitate dei, vbi
<lb ed="#L" n="100"/>dicit quod si ipsa materia de qua homo factus est, decidisset in
<lb ed="#L" n="101"/>omnino nihilum, & non mansisset in vllis naturae latebris,
ad<lb ed="#L" n="102" break="no"/>huc posset deus eandem numero reparare.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e234">
<lb ed="#L" n="103"/>
<!--6--> Item si illud quod corruptum est non potest idem numero
<lb ed="#L" n="104"/>re parari, sequitur quod omnia accidentia quae fuerunt in homi
<lb ed="#L" n="105"/>ne & non remanent in anima separata, erunt alia secundum nu
<lb ed="#L" n="106"/>merum in homine resurgente. Hoc autem est inconueniens sal
<lb ed="#L" n="107"/>tem de propria passione, non enim videtur possibile, quod idem
<lb ed="#L" n="108"/>subiectum numero habeat vicissim aliam & aliam passionem
<lb ed="#L" n="109"/>propriam numero, quare, &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e254">
<lb ed="#L" n="110"/>
<!--7--> IN CONTRARIVM arguitur sic, quia non minoris
<lb ed="#L" n="111"/>virtutis est deus respectu successiuorum quam respectu
perma<lb ed="#L" n="112" break="no"/>nentium, sed deus non potest reparare successiua corrupta ira
<lb ed="#L" n="113"/>vt sint eadem secundum numerum vt communiter ponitur, non
<lb ed="#L" n="114"/>enim potest idem motus numero reparari, ergo nec permanentia
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e271">
<lb ed="#L" n="115"/>
<!--8--> RESPONSIO. Sicut tactum est in vltimo argumento
<lb ed="#L" n="116"/>entium quaedam sunt permanentia, vt angelus, bos, lapis.
Quae<lb ed="#L" n="117" break="no"/>dam vero transeuntia, vt motus & tempus, & illa quae ad motum
<lb ed="#L" n="118"/>& tempus pertinent vt sunt illa quae secundum naturam non
<lb ed="#L" n="119"/>possunt secundum idem pluries sumi, ergo primo inquiretur de
<lb ed="#L" n="120"/>successiuis & transeuntibus, an possint eadem secundum
nume<lb ed="#L" n="121" break="no"/>rum reparari, & postea de permanentibus.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e291">
<lb ed="#L" n="122"/>
<!--9--> QUANTVM ad primum est communis opinio quod
<lb ed="#L" n="123"/>successiua non possunt eadem numero reparari. Cuius ratio assi
<lb ed="#L" n="124"/>gnatur duplex. Prima est, quia illud quod ad sui vnitatem
essen<lb ed="#L" n="125" break="no"/>tialem requirit continuationem durationis non potest esse idem
<lb ed="#L" n="126"/>interrupta duratione, sed omne successiuum (vt motus &
tem<lb ed="#L" n="127" break="no"/>pus) requirit ad sui vnitatem essentialem continuationem
du<lb ed="#L" n="128" break="no"/>rationis, quia sua vnitas est sua continuitas, ergo interrupta sua
<lb ed="#L" n="129"/>duratione non potest esse idem numero. Secunda ratio talis est,
<lb ed="#L" n="130"/>ponatur quod aliquis moueatur ab a in e per b, si motus posse
<lb ed="#L" n="131"/>idem secundum numerum reparari, sequeretur quod quando
<lb ed="#L" n="132"/>mobile motum est ab a vsque b, & deinde mouetur a b in C, quod
<lb ed="#L" n="133"/>tunc posset primus motus quo mouebatur ab a in b reparari,
<lb ed="#L" n="134"/>hoc autem est impossibile, quia tunc idem moueretur simul
di<lb ed="#L" n="135" break="no"/>uersis motibus eiusdem speciei, & iterum plures partes eiusdem
<lb ed="#L" n="136"/>motus essent simul quorum vtrumque est impossibile, ergo
im<lb ed="#L" n="137" break="no"/>possibile est cundem motum numero reparari.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e330">
<lb ed="#L" n="138"/>
<!--10--> Quicquid sit de conclusione, rationes tamen istae sunt facili
<lb ed="#L" n="139"/>ter solubiles. Cum enim primo dicitur quod omne successiuum
<lb ed="#L" n="140"/>ad sui vnitatem essentialem requirit continuitatem eo quod sua
<lb ed="#L" n="141"/>vnitas est sua continuitas. Dicendum quod continuitas quae
re<lb ed="#L" n="142" break="no"/>quiritur ad vnitatem motus non est continuitas eius cum alic
<lb ed="#L" n="143"/>motu, quia sine hac quilibet motus est vnus in se, nec est
conti<lb ed="#L" n="144" break="no"/>nuitas eiusdem motus ad seipsum, quia idem non continuatur
si<lb ed="#L" n="145" break="no"/>biipsi, sed est continuitas partium constituentium vnum motum
<lb ed="#L" n="146"/>sola igitur interruptio huic continuitati opposita soluit vnitatem
<lb ed="#L" n="147"/>motus. Nunc est ita quod interruptio quae est inter primum
mo<lb ed="#L" n="148" break="no"/>tum & eius reparationem non solueret illam continuitatem nec
<lb ed="#L" n="149"/>esset ei contraria. Ponimus enim quod sicut prima vice parte
<lb ed="#L" n="150"/>motus fuerunt continuatae. ita & in eius reparatione, interruptic
<lb ed="#L" n="151"/>ergo quae poneretur solum argueret quod motus primo existens
<lb ed="#L" n="152"/>& postea reparatus, non essent duo motus continuari
constituen<lb ed="#L" n="153" break="no"/>tes per suam continuationem vnum tertium motum, sed non argus
<lb ed="#L" n="154"/>ret quin esset idem motus prius existens, & postea reparatus, quod
<lb ed="#L" n="155"/>autem plus assumitur, videlicet quod motus ad vnitatem sui
re<lb ed="#L" n="156" break="no"/>quirit continuitatem essendi. Dicendum quod continuitas
essen<lb ed="#L" n="157" break="no"/>di quam requirit motus non est quod sit continue & semper,
alio<lb ed="#L" n="158" break="no"/>quin nunquam terminaretur, sed est quod continue duret
quan<lb ed="#L" n="159" break="no"/>diu est, & hoc potest poni, dato quod motus corruptus idem
nu<lb ed="#L" n="160" break="no"/>mero repararetur, quia tam prima vice quam secunda ponitur
<lb ed="#L" n="161"/>quod eius duratio esset continua successione suarum partium
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e387">
<lb ed="#L" n="162"/>
<!--11--> Secunda ratio clare deficit, quum enim dicitur quod si deus
<!--00751.xml-->
<pb ed="#L" n="339-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>posset reparare eundem motum secundum numerum tunc pri
<lb ed="#L" n="2"/>ma pars motus quae transit ab a in b posset reparari dum adhuc
<lb ed="#L" n="3"/>vltima pars duraret, scilicet a b in c. dicendum quod non est verum,
<lb ed="#L" n="4"/>quod etiam patet in permanentibus, si enim poneremus quod deus
<lb ed="#L" n="5"/>posset reparare albedinem corruptam in aliquo cui successisse
<lb ed="#L" n="6"/>nigredo opposita vel alia albedo numero differens a prima tamen
<lb ed="#L" n="7"/>non diceremus quod deus posset reparare eandem albedinem
stan<lb ed="#L" n="8" break="no"/>te nigredine in eodem subiecto vel alia albedine numero
differen<lb ed="#L" n="9" break="no"/>te, non enim possunt esse opposita in eodem subiecto simul nec
<lb ed="#L" n="10"/>duo accidentia solo numero differentia. Similiter in proposito
<lb ed="#L" n="11"/>prima pars motus non potest reparari manente secunda, sed hoc
<lb ed="#L" n="12"/>argumentum nullum est, non potest hoc modo reparari, ergo
nul<lb ed="#L" n="13" break="no"/>lo modo, sed est fallacia consequentis procedendo a
destructi<lb ed="#L" n="14" break="no"/>ne inferioris ad destructionem superioris. Aliquid enim impli
<lb ed="#L" n="15"/>cat contradictionem vno modo quod non implicat alio modo
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e433">
<lb ed="#L" n="16"/>
<!--12--> Dicendum est ergo aliter quod successiua vel transeuntia dis
<lb ed="#L" n="17"/>ferunt a permanentibus in duobus ex quibus poterimus
arguer<lb ed="#L" n="18" break="no"/>ad propositum. Prima differentia est quia res permanens
dura<lb ed="#L" n="19" break="no"/>tione sua non interrupta potest pluries sumi secundum se totum,
<lb ed="#L" n="20"/>& secundum quamlibet partem sui vt homo vel lapis, successiua ve
<lb ed="#L" n="21"/>ro & generaliter omnia transeuntia non possunt pluries sumi
se<lb ed="#L" n="22" break="no"/>cundum se nec secundum aliquid sui duratione sua non
interru<lb ed="#L" n="23" break="no"/>pta, vtrum autem interrupta possint iterato sumi inquiretur postea
<lb ed="#L" n="24"/>quia hoc quaerit quaestio. Nunc autem sumamus absque petitione
<lb ed="#L" n="25"/>illud quod de se clarum est, vt patet inducendo in omnibus.
Se<lb ed="#L" n="26" break="no"/>cunda differentia est quia res permanentes sunt res proprie &
<lb ed="#L" n="27"/>simpliciter vt homo, lapis, albedo & nigredo & sic de caeteris.
<lb ed="#L" n="28"/>Res autem successiue vel transeuntes non sunt res proprie & sim
<lb ed="#L" n="29"/>pliciter. sed solum sunt quaedam rerum habitudines vel quidam reales
<lb ed="#L" n="30"/>modi essendi, cuius probatio est, quia illud quod adueniens
ali<lb ed="#L" n="31" break="no"/>cui non reddit ipsum magis compositum quam prius non est proprie
<lb ed="#L" n="32"/>res & simpliciter, sed talia sunt omnia transeuntia & successius
<lb ed="#L" n="33"/>vt motus, tempus & huiusmodi, non enim caelum est magis compos
<lb ed="#L" n="34"/>tum dum mouetur quam si staret, quia motus ad locu nihil
va<lb ed="#L" n="35" break="no"/>riat circa rem, vt dicitur 8. physicorum & idem est de motu ad for
<lb ed="#L" n="36"/>mam quantum est praecise de natura motus, quia nullam
compo<lb ed="#L" n="37" break="no"/>sitionem ponit secundum se circa subiectum praeter illam quae es
<lb ed="#L" n="38"/>formae terminantis motum & est res permanens.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e488">
<lb ed="#L" n="39"/>
<!--13--> Ex prima differentia arguitur, sic minus est rem iam
exi<lb ed="#L" n="40" break="no"/>stentem conseruare ne corrumpatur quam corruptam
repara<lb ed="#L" n="41" break="no"/>re, sed in successiuis & transeuntibus deus non potest rem
con<lb ed="#L" n="42" break="no"/>seruare ne corrumpatur, ergo fortiori ratione nec potest corri
<lb ed="#L" n="43"/>ptam reparare. Maior videtur manifesta. Sed minor probatur
<lb ed="#L" n="44"/>si aliquod successiuum vel transiens dum est posset conseruari
<lb ed="#L" n="45"/>in esse ne corrumperetur tunc posset pluries sumi & sic esset
<lb ed="#L" n="46"/>permanens & non transiens.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e511">
<lb ed="#L" n="47"/>
<!--14--> Sed diceret aliquis quod de ratione transeuntis est quod non
<lb ed="#L" n="48"/>possit pluries sumi continue & non interrupta sua duratione,
<lb ed="#L" n="49"/>quia tunc esset stans & non transiens, sed nihil prohibet quirn
<lb ed="#L" n="50"/>pluries posset sumi ea interrupta, nec propter hoc erit stans sec
<lb ed="#L" n="51"/>qualibet vice erit fluens & transiens, propter quod maior
vide<lb ed="#L" n="52" break="no"/>tur falsa, quia magis est contra rationem successiui vel
transeun<lb ed="#L" n="53" break="no"/>tis quod possit permanere ne corrumpatur quam quod possit
<lb ed="#L" n="54"/>reparari postquam corruptum est.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e533">
<lb ed="#L" n="55"/>
<!--15--> Sed illud non valet, quia si idem successiuum puta idem motu
<lb ed="#L" n="56"/>numero posset reparari verum esset dicere quod mobile subiecti
<lb ed="#L" n="57"/>bis esset motum realiter, illud autem non diceretur ratione numera
<lb ed="#L" n="58"/>tionis subiecti quia illud est vnum, nec ratione numerationis
spa<lb ed="#L" n="59" break="no"/>cij quod simpliciter est vnum, ergo oportet quod sit ratione nu
<lb ed="#L" n="60"/>merationis motus vel durationis eius, vel mensurae extrinsecae,
<lb ed="#L" n="61"/>si ratione numerationis motus habetur propositum, quia omnis
<lb ed="#L" n="62"/>realis numerus est plurium realiter & ita motus procedens &
se<lb ed="#L" n="63" break="no"/>quens non essent vnus motus realiter sed plures, quod est nostrum
<lb ed="#L" n="64"/>propositum. Si autem dicatur quod hoc est propter numerationem
<lb ed="#L" n="65"/>durationis in idem redit, quia duratio motus non est aliud quam
<lb ed="#L" n="66"/>motus. Et ideo si vnum numeratur realiter & reliquum, nec rationt
<lb ed="#L" n="67"/>mensurae extrinsecae vel cuiuscunque alterius extrinseci,
qui<lb ed="#L" n="68" break="no"/>deus posset facere quod solum esset motus primi mobilis & illum
<lb ed="#L" n="69"/>posset interrumpere & iterato reparare. Et esset verum dicere
<lb ed="#L" n="70"/>quod caelum esset realiter bis motum non per numerationem
ali<lb ed="#L" n="71" break="no"/>cuius mensurae extrinsecae, quia nulla esset, nec per
numeratio<lb ed="#L" n="72" break="no"/>nem subiecti vel spacij aut mouentis, ergo per numerationem
<lb ed="#L" n="73"/>motus vel durationis quod idem est. Item eundem motum
posser<lb ed="#L" n="74" break="no"/>parari vel simpliciter est impossibile vel est simpliciter
possibi<lb ed="#L" n="75" break="no"/>le, si fit possibile simpliciter ergo possibile erit fieri virtute
na<lb ed="#L" n="76" break="no"/>turae. Probatio, quia quandocunque aliquis effectus est
simplici<lb ed="#L" n="77" break="no"/>ter possibilis & causa est aeque potens nunc ficut prius tunc ex
<lb ed="#L" n="78"/>tali causa potest idem effectus produci nunc sicut prius, si ergo
<lb ed="#L" n="79"/>reparatio eiusdem motus sit effectus simpliciter possibilis, ergo
<lb ed="#L" n="80"/>causa naturalis quae primo fecit motum, & eo corrupto remanet
<lb ed="#L" n="81"/>aeque potens vt prius posset eundem motum secundum nume
<lb ed="#L" n="82"/>rum reparare. Hoc autem est falsum, relinquitur ergo quod re
<!--00751.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="83"/>paratio eiusdem motus secundum numerum est effectus
simpli<lb ed="#L" n="84" break="no"/>citer impossibilis. Talis autem effectus subterfugit omnem causam,
<lb ed="#L" n="85"/>ergo per nullam virtutem posset idem motus numero reparari.
<lb ed="#L" n="86"/>Item si motus idem numero reparari posset eodem modo posset
<lb ed="#L" n="87"/>& tempus, & sic dies quae praeteriit posset statim reparari, & no
<lb ed="#L" n="88"/>solum semel, sed semper, & ita totus decursus temporis esto quod
<lb ed="#L" n="89"/>duraret in infinitum, non esset realiter nisi vnus dies, imo nisi
<lb ed="#L" n="90"/>vna hora vel breuissima pars vnius horae, quia idem
argumen<lb ed="#L" n="91" break="no"/>tum potest fieri de hora vel de parte horae sicut de tota die,
<lb ed="#L" n="92"/>quae omnia sunt absurda, quare &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e624">
<lb ed="#L" n="93"/>
<!--16--> Ex secunda differentia sic arguitur, licet idem subiectum possit
<lb ed="#L" n="94"/>successiue esse sub oppositis formis, vel habitudinibus,
impossi<lb ed="#L" n="95" break="no"/>bile tamen est, & contradictionem implicat quod oppositarum
for<lb ed="#L" n="96" break="no"/>marum vel habitudinum vna sit alia, neque simul, neque successiue,
<lb ed="#L" n="97"/>sicut possibile est quod eadem aqua primo sit calida, & postea
<lb ed="#L" n="98"/>frigida, vel quod idem homo sedeat, & postea stet, sed
impos<lb ed="#L" n="99" break="no"/>sibile est quod caliditas sit frigiditas, vel quod sedere sit stare,
<lb ed="#L" n="100"/>sed si idem successiuum vel transiens repararetur, sequeretur quod vna
<lb ed="#L" n="101"/>habitudo esset alia, ergo impossibile est quod idem successiuum vel
<lb ed="#L" n="102"/>transiens reparetur. Minor probatur, quia sicut dictum fuit, suc
<lb ed="#L" n="103"/>cessiua non sunt proprie res, sed rerum habitudines, sicut motus
<lb ed="#L" n="104"/>essentialiter est successio vel habitudo successionis mobilis in
<lb ed="#L" n="105"/>loco, & per eandem rationem partes motus sunt essentialiter par
<lb ed="#L" n="106"/>tes successionis, partes autem successionis sunt prius & posteris,
<lb ed="#L" n="107"/>vel potius prioritas vel posterioritas, ita quod quando dicitur
<lb ed="#L" n="108"/>quod vna pars motus est posterior, & altera prior, non est praedica
<lb ed="#L" n="109"/>tio denominatiua alicuius habitudinis additae ad partes, motus,
<lb ed="#L" n="110"/>sed est essentialis, mobile enim potest dici denominatione
ad<lb ed="#L" n="111" break="no"/>dita quod sit prius vel posterius in hac parte loci quam in illa, sed
<lb ed="#L" n="112"/>ipsius motus vna pars non potest dici prior & alia posterior
de<lb ed="#L" n="113" break="no"/>nominatione addita, sed sunt essentialiter ipsa habitudo
prio<lb ed="#L" n="114" break="no"/>ritatis & posterioritatis existentiae mobilis secundum aliam &
ali<lb ed="#L" n="115" break="no"/>partem loci, sicut motus est essentialiter successio eis per totum
<lb ed="#L" n="116"/>locum, si ergo pars mots quae praeteriit posset reparari iterum vere
<lb ed="#L" n="117"/>habitudo posterioritatis efficeretur habitudo prioritatis, quod
<lb ed="#L" n="118"/>est impossibile vt dictum fuit. Patet ergo quod successiua vt tem
<lb ed="#L" n="119"/>pus & motus, non possunt eadem secundum numerum reparari.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e687">
<lb ed="#L" n="120"/>
<!--17--> VISO ergo quod successiua & transeuntia non possunt
ea<lb ed="#L" n="121" break="no"/>dem numero reparari, videndum est an hoc sit possibile in
per<lb ed="#L" n="122" break="no"/>manentibus. Et videtur (saluo meliori iudicio, & salua
reueren<lb ed="#L" n="123" break="no"/>tia potentiae diuinae, cui subest omne quod est possibile) quod
<lb ed="#L" n="124"/>nullum permanens corruptum potest idem numero reparari, quod
<lb ed="#L" n="125"/>potest ad praesens probari tripliciter vel quadrupliciter. Primo
<lb ed="#L" n="126"/>sic, non plus potest deus agens per voluntatem, quam si ageret ex
<lb ed="#L" n="127"/>necessitate naturae, sed si deus ageret de necessitate naturae, non
<lb ed="#L" n="128"/>posset rem corruptam eandem numero reparare, ergo nec agens
<lb ed="#L" n="129"/>per voluntatem. Maior patet, quia posse respicit potentiam,
ean<lb ed="#L" n="130" break="no"/>dem autem potentiam supponimus in deo si ageret ex necessita
<lb ed="#L" n="131"/>te naturae quam habet agens per voluntatem, voluntas enim non
<lb ed="#L" n="132"/>addit nec auget potentiam, imo quicquid potest, per solam
poten<lb ed="#L" n="133" break="no"/>tiam potest, sed per voluntatem habet quod potentia secundum
<lb ed="#L" n="134"/>formam voluntatis exeat in actum, vnde per voluntatem non ha
<lb ed="#L" n="135"/>bet nisi libertatem vtendi potentia, quam non haberet si ageret
<lb ed="#L" n="136"/>ex necessitate naturae, vnde philosophi qui posuerunt deum
age<lb ed="#L" n="137" break="no"/>re ex necessitate naturae, posuerunt in eo tantam potentiam, si
<lb ed="#L" n="138"/>cut nos ponimus, scilicet infinitam, & sic patet maior, sed minor
<lb ed="#L" n="139"/>declaratur, quia si deus ageret ex necessitate naturae, licet ageret
<lb ed="#L" n="140"/>per potentiam infinitam, ageret tamen modo aliorum agentium
<lb ed="#L" n="141"/>naturalium, propter quod licet posset producere perfectiorem
<lb ed="#L" n="142"/>effectum quam alia, non tamen posset reparare corruptum sicut
<lb ed="#L" n="143"/>nec alia. Et confirmatur. quia pater in diuinis generat filium ex
<lb ed="#L" n="144"/>necessitate naturae, & ab omnibus conceditur quod si generatio
<lb ed="#L" n="145"/>diuina interrumperetur et iteraretur quod esset alia generatio
<lb ed="#L" n="146"/>& alius filius. Et sit hoc esset in deo respectu diuinorum,
fortio<lb ed="#L" n="147" break="no"/>ri ratione esset in eo respectu creaturarum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e752">
<lb ed="#L" n="148"/>
<!--18--> Secunda ratio talis est, agens naturale non potest reparare
<lb ed="#L" n="149"/>idem secundum numerum, ergo nec deus, antecedens supponitur
<lb ed="#L" n="150"/>ex praecedenti quaestione. Probatio consequentiae, quia si agens
<lb ed="#L" n="151"/>naturale non posset reparare idem secundum numerum, deus vero
<lb ed="#L" n="152"/>possit, hoc erit vel propter differentiam virtutis agentis, vel
pro<lb ed="#L" n="153" break="no"/>pter differentem modum agendi (ex parte enim termini non po
<lb ed="#L" n="154"/>test esse differentia, cum ponatur idem terminus respectu vtriusqe
<lb ed="#L" n="155"/>agentis & actionis) non propter differentem modum agendi, vt
<lb ed="#L" n="156"/>pote quia deus agit sine motu & mutatione, natura vero nosn
<lb ed="#L" n="157"/>quia in reparatione rei quo ad formam corruptam a quocunquo fiat
<lb ed="#L" n="158"/>est vera mutatio, quia subiectum se habet aliter nunc quam prius
<lb ed="#L" n="159"/>scilicet materia recipiens formam qua prius fuit spoliam, vnde si
<lb ed="#L" n="160"/>lumine corrupto deus repararet ipsum esset vera mutatio, sicut
<lb ed="#L" n="161"/>si sol repararet ipsum. Item quod aliquid rei remaneat idem
num<lb ed="#L" n="162" break="no"/>ro magis videtur facere ad hoc quod illud cuius erat pars possit
<lb ed="#L" n="163"/>redire idem numero quam si nihil remanet, quia plus est reparare
<lb ed="#L" n="164"/>vtramque partem quam alteram, sed in motu & mutatione rei cor
<!--00752.xml-->
<pb ed="#L" n="339-v"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>ruptae aliquid remanet. s. materia vel subiectum, in annihilatione
<lb ed="#L" n="2"/>autem angeli nihil remaneret, ergo facilius videtur esse quod res
<lb ed="#L" n="3"/>corrupta reparetur per motum & mutationem, quam res
annihila<lb ed="#L" n="4" break="no"/>ta per creationem vel recreationem, ergo modus agendi per motum
<lb ed="#L" n="5"/>& mutationem non impedit agens naturale plusquam diuinum, quin
<lb ed="#L" n="6"/>possit idem numero reparare. Item nec propter differentem virtut.
<lb ed="#L" n="7"/>agentis, vtpote quia deus agit infinita virtute, agens vero naturale
<lb ed="#L" n="8"/>finita, quia effectus finitus qui secundum speciem potest produci
<lb ed="#L" n="9"/>virtute finita nunquam exigit infinitatem virtutis in causa sua nisi
<lb ed="#L" n="10"/>propter modum quo producitur, puta si producatur per creationi
<lb ed="#L" n="11"/>vel alio modo, qui creaturae non competit, sed omnis forma
natu<lb ed="#L" n="12" break="no"/>ralis in rebus generalibus & corruptibilibus excepta anima
ra<lb ed="#L" n="13" break="no"/>tionali est quidam effectus finitus, qui secundum suam speciem potes
<lb ed="#L" n="14"/>produci virtute finita, & producitur, ergo nunquam requirit in
<lb ed="#L" n="15"/>producente infinitam virtutem, nisi producatur tali modo qui crea
<lb ed="#L" n="16"/>turae non competit, sed productio eius in sua reparatione etiam si fias
<lb ed="#L" n="17"/>a deo est per veram mutationem, sicut si fieret a creatura, vt statim
<lb ed="#L" n="18"/>dictum est. ergo reparatio rei corruptae non requirit necessario
<lb ed="#L" n="19"/>virtutem infinitam. Differentia igitur virtutis infinitae in agente
<lb ed="#L" n="20"/>non potest esse causa, quare deus posset idem in numero reparare
<lb ed="#L" n="21"/>non autem natura. Quid ergo est causa quare natura non possit
<lb ed="#L" n="22"/>absque dubio dicitur esse illud quod tangit Philos. 2. de
genera<lb ed="#L" n="23" break="no"/>tione, scilicet quod idem manens idem semper est natum facere idem
<lb ed="#L" n="24"/>ad hoc autem quod agens faciat idem numero oportet quod manea
<lb ed="#L" n="25"/>idem in se quo ad virtutem, & idem in habitudine ad passum, vel
<lb ed="#L" n="26"/>productum quo ad actionem. Quum autem actio naturae interrum
<lb ed="#L" n="27"/>pitur, non manet eadem habitudo agentis ad passum vel
pro<lb ed="#L" n="28" break="no"/>ductum, nec habitudo eadem reparari potest vt prius probatu est,
<lb ed="#L" n="29"/>& ideo non potest reparari idem productum secundum
nume<lb ed="#L" n="30" break="no"/>rum. Istud etiam inuenitur in deo per comparationem ad ea
quo<lb ed="#L" n="31" break="no"/>rum substantia deperit in toto vel in parte, quia actio dei in crea
<lb ed="#L" n="32"/>turam interrumpitur, & ideo non manet eadem habitudo dei agentis
<lb ed="#L" n="33"/>ad creaturam pro prima rei productione, & eius reparatione, &
<lb ed="#L" n="34"/>haec ratio communis est ad ea quae sunt successiua & permanentia
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e874">
<lb ed="#L" n="35"/>
<!--19--> Tertia ratio talis est, idem locus acquiritur pluribus motibus
<lb ed="#L" n="36"/>localibus, sed eadem forma secundum naturam non acquiritur
plu<lb ed="#L" n="37" break="no"/>ribus actionibus, & causa est, quia motus non terminatur ad loci
<lb ed="#L" n="38"/>vt sit, sed vt mobile sit in loco, & ideo non oportet locum variati
<lb ed="#L" n="39"/>secundum se variato motu ad locum, sed oportet naturaliter
for<lb ed="#L" n="40" break="no"/>mam variari variata actione per quam forma acquiritur. Ex hoc
<lb ed="#L" n="41"/>potest sic argui, si eadem forma numero pluribus actionibus in
<lb ed="#L" n="42"/>materia fiat, oportet quod vtraque actio vel saltem altera
termine<lb ed="#L" n="43" break="no"/>tur ad formam non vt sit simpliciter, sed vt sit in materia vel sub
<lb ed="#L" n="44"/>iecto. Et propter hoc ad eandem formam terminatur generatio
<lb ed="#L" n="45"/>hominis & resurrectio eius, quia vel vtraque actio vel saltem
alte<lb ed="#L" n="46" break="no"/>ra terminatur ad animam, non vt sit simpliciter, sed vt sit in
ma<lb ed="#L" n="47" break="no"/>teria, sed in his quorum substantia deperditur vtraque actio,
sci<lb ed="#L" n="48" break="no"/>licet productio & reparatio terminaretur ad formam vt fit, & no
<lb ed="#L" n="49"/>solum vt sit, in hoc scilicet in materia vel subiecto, ergo
impossi<lb ed="#L" n="50" break="no"/>bile est qu hae duae actiones terminentur ad eandem formam.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e914">
<lb ed="#L" n="51"/>
<!--20--> Quarta ratio est talis, quia si Deus causaret angelum, &
<lb ed="#L" n="52"/>postea annihilaret, ac deinde repararet, verum esset dicere quod
<lb ed="#L" n="53"/>angelus fuit bis realiter, hoc autem non esset numeratione
agen<lb ed="#L" n="54" break="no"/>tis, puta Dei qui vnus est, nec cuiuscunque alterius extrinseci al
<lb ed="#L" n="55"/>angelo, quia si deus nihil fecisset nisi angelum quem
annihila<lb ed="#L" n="56" break="no"/>tum postea reparasset, adhuc esset verum dicere quod angelu
<lb ed="#L" n="57"/>bis fuisset, quod non posset verificari nisi numeratione angeli,
<lb ed="#L" n="58"/>vel durationis eius, quod idem est, quare, &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e936">
<lb ed="#L" n="59"/>
<!--21--> Posset etiam ad idem addi alia ratio facta in praeced. art. s. q
<lb ed="#L" n="60"/>eandem formam, puta idem lumen reparari, aut est possibile sim
<lb ed="#L" n="61"/>pliciter, vel simpliciter impossibile, & deducatur vt prius
vide<lb ed="#L" n="62" break="no"/>tur ergo quod quorum substantia deperit in toto vel in parte,
<lb ed="#L" n="63"/>non possunt eadem secundum numerum reparari, siue sint
su<lb ed="#L" n="64" break="no"/>cessiua, siue permanentia, & hoc expresse dicit frater Thom.
<lb ed="#L" n="65"/>lib. 2. d. 44. art. 2. in so. 3. argumenti quod fuit tale, vnus homo non
<lb ed="#L" n="66"/>est plura animalia, ergo si non pstidem animal non est idem
ho<lb ed="#L" n="67" break="no"/>mo numero, sed vbi non est idem sensus non est idem animal, quia
<lb ed="#L" n="68"/>animal diffinitur per sensum primum, scilicet tactum, sensus
au<lb ed="#L" n="69" break="no"/>tem non manet in anima separata, ergo non possunt idem numo
<lb ed="#L" n="70"/>ro resumi. Ad quod respondet quod illa ratio optime concludi
<lb ed="#L" n="71"/>contra illos qui ponunt animam sensitiuam & rationalem
di<lb ed="#L" n="72" break="no"/>uersas in homine, quia secundum hoc anima sensitiua esset in
<lb ed="#L" n="73"/>homine corruptibilis, sicut in aliis animalibus, vnde in
resurre<lb ed="#L" n="74" break="no"/>ctione non esset eadem anima sensitiua, nec idem animal, nec
<lb ed="#L" n="75"/>idem bomo: si autem ponamus quod eadem anima secundum sub
<lb ed="#L" n="76"/>stantiam sit rationalis & sensitiua nullas ex hoc angustias patie
<lb ed="#L" n="77"/>mur, quia atimal definitur per sensum: qui est anima sensitiua,
<lb ed="#L" n="78"/>sicut per formam essentialem, licet per sensum, qui est potentia
co<lb ed="#L" n="79" break="no"/>gnoscatur eius definitio, anima autem sensitiua quantum ad
essen<lb ed="#L" n="80" break="no"/>tiam manet sicut & rationalis, quum sint idem. Haec sunt verba eius, ex
<lb ed="#L" n="81"/>quibus patet clare quod intentio eius est quod ea quorum
substan<lb ed="#L" n="82" break="no"/>tia in aliquo deperit, non possunt eadem secundum numerum re¬
<!--00752.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="83"/>parari. Item dicit in eodem 4. di. 12. art. 2. q. 4. in corpore
quaestio<lb ed="#L" n="84" break="no"/>nis, & in vltima parte. quaest. 77. argumento 5. quae pars fuit opus
<lb ed="#L" n="85"/>eius vltimum & finale, vt apparet eius incomplexione.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e1004">
<lb ed="#L" n="86"/>
<!--22--> AD ARGVMENTA in contrarium dicendum quod
<lb ed="#L" n="87"/>cuilibet rei repugnat esse nunc & prius cum media interruptio
<lb ed="#L" n="88"/>ne suae entitatis, licet permanentibus non repugnet esse nunc &
<lb ed="#L" n="89"/>prius absque interruptione suae entitatis, fieri autem nunc & prius
<lb ed="#L" n="90"/>respicit esse nunc & prius non absolute, sed cum interruptione
<lb ed="#L" n="91"/>suae entitatis, quod fit enim prius non fuit per aliquod tempus,
<lb ed="#L" n="92"/>& ideo repugnat eidem rei, quod fiat prius & postea.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e1024">
<lb ed="#L" n="93"/>
<!--23--> Ad secundum dicendum quod species angeli posset repara
<lb ed="#L" n="94"/>ri absque reparatione eiusdem indiuidui, & quod dicitur quod
<lb ed="#L" n="95"/>in vna specie angeli non potest esse nisi vnum indiuiduum, vel
<lb ed="#L" n="96"/>vnum suppositum, potest dici quod imo, vel potest dici quod in
<lb ed="#L" n="97"/>vna specie non possunt simul esse plures angeli, possunt tamen
<lb ed="#L" n="98"/>esse successiue.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e1042">
<lb ed="#L" n="99"/>
<!--24--> Ad tertium dicendum quod non est simile de esse in tempore
<lb ed="#L" n="100"/>& de esse in loco, quia esse in tempore, vt nunc large accipimus, es
<lb ed="#L" n="101"/>solum secundum coexistentiam, scilicet quia res est dum tempus est,
<lb ed="#L" n="102"/>siue mensuretur tempore, siue non, & ideo tempori vel parti tempo
<lb ed="#L" n="103"/>ris nihil potest deesse, nisi amittendo suum esse, quo amisso
re<lb ed="#L" n="104" break="no"/>non potest reparari, semper autem amittitur, nisi semper res sit,
<lb ed="#L" n="105"/>quia tempus semper est, esse autem in loco non est esse dum locus
<lb ed="#L" n="106"/>est, sed est habere aliquam habitudinem ad locum, vel secundum
<lb ed="#L" n="107"/>commensurationem, quod idem est quod esse in loco localiter
<lb ed="#L" n="108"/>vel secundum alium ordinem, vt est de corpore Christi, quod est
<lb ed="#L" n="109"/>sub hostia sacramenti prout in praecedentibus determinatum est
<lb ed="#L" n="110"/>Cum igitur corpus absque amissione proprij esse possit commen
<lb ed="#L" n="111"/>surari alicui loco, & habere aliquam aliam habitudinem ad locum
<lb ed="#L" n="112"/>distantem absque simili habitudine ad medium, ideo idem corpus
<lb ed="#L" n="113"/>potest esse in locis distantibus absque eo quod sit, in loco medio.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e1079">
<lb ed="#L" n="114"/>
<!--25--> Ad quartum dicendum quod licet annihilato mundo nunc
<lb ed="#L" n="115"/>deus esset idem qui prius, non tamen haberet eandem habitudine
<lb ed="#L" n="116"/>extrinsecam ad res creatas quam habuit antequam mundus
fie<lb ed="#L" n="117" break="no"/>ret, quia & si tunc nihil erat sicut & nunc, nihil esset annihilato
<lb ed="#L" n="118"/>mundo, & in hoc videatur esse eadem habitudo nunc & prius,
<lb ed="#L" n="119"/>tamen non est eadem propter interruptionem mediam qua deus
<lb ed="#L" n="120"/>res creauit, & creatas conseruauit. Item non probat nisi quod sicut
<lb ed="#L" n="121"/>ante creationem mundi nihil fecit manente ista habitudine, ita
<lb ed="#L" n="122"/>annibilato mundo nunc nihil faceret manente eadem habitudine,
<lb ed="#L" n="123"/>quod non est ad propositum eorum, sed ad oppositum. Si autem
<lb ed="#L" n="124"/>intelligatur quod eadem habitudo esset extrinseca in reparando
<lb ed="#L" n="125"/>nunc quae fuit in creando, negandum est propter interruptionem.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e1111">
<lb ed="#L" n="126"/>
<!--26--> Ad quintum de Augustino potest dici quod materia
secun<lb ed="#L" n="127" break="no"/>dum se nullam habet actualem vnitatem, vel pluralitatem, sicut
<lb ed="#L" n="128"/>de se nullam habet actualem entitatem, & ideo materia de se
<lb ed="#L" n="129"/>non potest esse vna cum alia materia vel diuersa ab ea secundum
<lb ed="#L" n="130"/>omnem vnitatem vel pluralitatem, quam habet a forma, vt
ma<lb ed="#L" n="131" break="no"/>gis infra patebit. Et ideo si annihilata esset materia hominis, &
<lb ed="#L" n="132"/>deus eam repararet ipsa secundum se non posset dici eadem cum
<lb ed="#L" n="133"/>praecedente nec alia, tamen posset dici eadem ratione formae cui
<lb ed="#L" n="134"/>vniretur, quia eidem animae secundum numerum vniretur
ma<lb ed="#L" n="135" break="no"/>teria reparata, & illa quae prius fuit.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e278633-d1e1137">
<lb ed="#L" n="136"/>
<!--27--> Ad sextum dicendum quod si propria passio non differi
<lb ed="#L" n="137"/>realiter a suo subiecto, tunc subiectum nunquam est subiectius
<lb ed="#L" n="138"/>sub diuersis propriis passionibus, quia si reparatur idem
subie<lb ed="#L" n="139" break="no"/>ctum secundum numerum, puta homo idem reparabitur, &
ea<lb ed="#L" n="140" break="no"/>dem passio, si vero passio differat realiter a subiecto, & maxime
<lb ed="#L" n="141"/>re absoluta, tunc passio corrupta non poterit reparari eadem
se<lb ed="#L" n="142" break="no"/>cundum numerum, sed alia, nec est inconueniens quod idem
sub<lb ed="#L" n="143" break="no"/>iectum vicissim sit sub diuersis passionibus solo numero
diffe<lb ed="#L" n="144" break="no"/>rentibus maxime virtute diuina, & in illo casu intelligitur &c.
</p>
</div>
</body>
</text>
</TEI>