-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 0
/
cod-du87us_jsnvu6-e283165.xml
535 lines (535 loc) · 41 KB
/
cod-du87us_jsnvu6-e283165.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
339
340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
401
402
403
404
405
406
407
408
409
410
411
412
413
414
415
416
417
418
419
420
421
422
423
424
425
426
427
428
429
430
431
432
433
434
435
436
437
438
439
440
441
442
443
444
445
446
447
448
449
450
451
452
453
454
455
456
457
458
459
460
461
462
463
464
465
466
467
468
469
470
471
472
473
474
475
476
477
478
479
480
481
482
483
484
485
486
487
488
489
490
491
492
493
494
495
496
497
498
499
500
501
502
503
504
505
506
507
508
509
510
511
512
513
514
515
516
517
518
519
520
521
522
523
524
525
526
527
528
529
530
531
532
533
534
535
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>Quaestio 6</title>
<author ref="#Durandus">Durandus</author>
<respStmt>
<name ref="#jeffreycwitt">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>Transcription Editor</resp>
<resp>TEI Encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>Quaestio 6</title>
<date when="2023-08-20">August 20, 2023</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="L" n="cod-du87us">Lyon 1563</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-diplomatic-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a diplomatic edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2023-08-20" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on">
<pb ed="#L" n="344-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
</div>
</front>
<body>
<div xml:id="jsnvu6-e283165"><!-- l4d44q6 -->
<head xml:id="jsnvu6-e283165-Hd1e101">Quaestio 6</head>
<head xml:id="jsnvu6-e283165-Hd1e103" type="question-title">
Utrum virtute diuina corpus gloriosum
possit esse cum alio corpore glorioso
velnon glorioso
</head>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e106">
<lb ed="#L" n="69"/>QVAESTIO VI.
<lb ed="#L" n="70"/>Vtrum virtute diuina corpus gloriosum
pos<lb ed="#L" n="71" break="no"/>sit esse cum alio corpore glorioso
vel<lb ed="#L" n="72" break="no"/>non glorioso.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e117">
<lb ed="#L" n="73"/>DEinde quaeritur vtrum virtute diuina corpus
<lb ed="#L" n="74"/>gloriosum possit esse cum alio corpore glorioso
<lb ed="#L" n="75"/>vel non gloriosque Et arguitur quod non quia
ae<lb ed="#L" n="76" break="no"/>qualiter videtur possibile quod idem corpus sit
<lb ed="#L" n="77"/>simul in diuersis locis circunscriptiue, & quod
<lb ed="#L" n="78"/>duo corpora sint simul in eodem loco, sed primum non potest
<lb ed="#L" n="79"/>fieri quocunque virtute, vt communiter ponitur, ergo nec
<lb ed="#L" n="80"/>secundum
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e137">.
<lb ed="#L" n="81"/>Item Boctius io lib. de rinie. dicit que si animo cuncta acci
<!--00761.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="82"/>dentia a corporibus separemus, tamen locus est cunctis
diuer<lb ed="#L" n="83" break="no"/>sus, quem vnum fingere nullo modo possumus, sed illud non est
<lb ed="#L" n="84"/>poslibile quacunque virtute quod non potest mente
concipi<lb ed="#L" n="85" break="no"/>tale enim videtur implicare contradictionem, ergo videtur 9
<lb ed="#L" n="86"/>nulla virtute possunt duo corpora simul esse in eodem loco.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e158">
<lb ed="#L" n="87"/>
<!--3--> Item sicut prius arguebatur, sicut se habent duo accidentia eiusdem ?
<lb ed="#L" n="88"/>speciei ad subiectum, sic duo corpora ad locum, sed duo
acci<lb ed="#L" n="89" break="no"/>dentia eiusdem speciei non possunt simul esse in eodem subiecto, et
<lb ed="#L" n="90"/>go nec duo corpora in eodem loco. Minor probatur, quia duo
ac<lb ed="#L" n="91" break="no"/>cidentia elusdem speciei vel sunt aequalis gradus, vel inaequalis,
<lb ed="#L" n="92"/>puta quia vnum est intensius altero: si sint inaequalis gradus
im<lb ed="#L" n="93" break="no"/>possibile est quod sint simul in eodem subiecto, alioquin idem
sub<lb ed="#L" n="94" break="no"/>iectum posset simul esse magis album, & minus album, quod
vide<lb ed="#L" n="95" break="no"/>tur implicare contradictionem: & iterum, termini motus vel
mu<lb ed="#L" n="96" break="no"/>tationis & remissionis non sunt compossibiles, sed huiusmodi
<lb ed="#L" n="97"/>accidentia possunt esse termini motus vel mutationis secundum
al<lb ed="#L" n="98" break="no"/>terationem intensionis & remissionis, quare &c. Si vero sint eius.
<lb ed="#L" n="99"/>dem gradus, idem sequitur, quia subiectum non est in potentia ad
ali<lb ed="#L" n="100" break="no"/>qua formam nisi mediante mutatione, sed subiectum habens ali
<lb ed="#L" n="101"/>quam formam non potest mutari ad consimilem eiusdem gradus
<lb ed="#L" n="102"/>priori manente: quia idem non potest simul esse tale formaliter in
<lb ed="#L" n="103"/>actu, & tale in potentia, sed illud sequeretur si subiectum
ha<lb ed="#L" n="104" break="no"/>bens aliquam formam posset mutari ad consimilem, ergo &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e202">
<lb ed="#L" n="105"/>
<!--4--> IN contrarium arguitur, quia sicut se habent duae naturae com
<lb ed="#L" n="106"/>pletae, quarum quaelibet est nata constituere proprium suppositum
<lb ed="#L" n="107"/>ad vtilitatem suppositi, sic se habent duo corpora quorum quod libet
<lb ed="#L" n="108"/>natum est occupare locum ad vnitatem loci, sed plures tales
natu<lb ed="#L" n="109" break="no"/>rae possunt esse simul in eodem supposito diuina virtute, sicut fuit
<lb ed="#L" n="110"/>in Christo, ergo similiter duo corpora possunt esse in eodem
lo<lb ed="#L" n="111" break="no"/>co simul diuina virtute. Ad idem est quod dicit Dam. in lib. 4. ca.
<lb ed="#L" n="112"/>vl. vbi dicit, quod corpus gloriosum erit spirituale quale fuit
<lb ed="#L" n="113"/>corpus dni post resurrectionem clausis ianuis pertransiens.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e226">
<lb ed="#L" n="114"/>
<!--5--> RESPONSIO. Circa illam quaest. est duplex modus
di<lb ed="#L" n="115" break="no"/>cendi. Primus est communlor, & magis concors dictis diuinae
scri<lb ed="#L" n="116" break="no"/>pturae quantum ad superficiem literae, & secundum quod communius
ex<lb ed="#L" n="117" break="no"/>ponitur. s.quod quaecunque plura corpora possunt esse in eodem loco
<lb ed="#L" n="118"/>simul virtute diuina, & illud probatur primo quantum ad
con<lb ed="#L" n="119" break="no"/>clusionem. Et secundo datur modus possibilitatis. Primum probatur
<lb ed="#L" n="120"/>ex multis. Primo qga Christus natu est clauso matris vtero.
Re<lb ed="#L" n="121" break="no"/>masi enim virgo post partum sed istud non potuit esse nisi
cor<lb ed="#L" n="122" break="no"/>pus Christi nascendo simul esseteum corpore matris, quare &e.
<lb ed="#L" n="123"/>Secundo qui a Christus ponitur surrexisse clauso sepulchro, quod
si<lb ed="#L" n="124" break="no"/>militer non potuit esse, nisi simul esset corpus Christi cum
lapi<lb ed="#L" n="125" break="no"/>dibus sepulchri, & sic idem quod prius. Tertio qui a Christus post
re<lb ed="#L" n="126" break="no"/>surrectionem intrauit ad discipulos ianuis clausis, vt habet loam.
<lb ed="#L" n="127"/>22. quare &c. Quario quia corpus caeleste non potuit diuidi salien
<lb ed="#L" n="128"/>quantum ad substantiam sphaerarum: vnde dicitur Iob 3. quod eae
<lb ed="#L" n="129"/>li solidissimi quasi aere fusi sunt. Si ergo corpus gloriosum non
<lb ed="#L" n="130"/>posset simul esse cum alio corpore, nunquam corps Christi
ascendis<lb ed="#L" n="131" break="no"/>set ad eaelum empyreum, nec corpora sanctorum post resurrectionem
<lb ed="#L" n="132"/>illue ascenderent, quod est erroneum Quinto quia corpus non
impedi<lb ed="#L" n="133" break="no"/>tur esse cum alio corpore nisi ratione quamtitatis, vt patet ex praece
<lb ed="#L" n="134"/>denti quae stione, sed virtute diuina fit quod in sacramento altaris corp
<lb ed="#L" n="135"/>Chr, sit simul cum quantitate panis ergo eadem virtute posset Feri
<lb ed="#L" n="136"/>quod esset simul tum substantia panis, & sic duo corpora essent simul.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e281">
<lb ed="#L" n="137"/>
<!--6.--> Modus autem quo hoc est possibile est talis. Quantitas enim
<lb ed="#L" n="138"/>per quam corpus comparatur ad locum habet duo facere, scili
<lb ed="#L" n="139"/>cet reddere corpus quantum, & occupare locum: & primum est
<lb ed="#L" n="140"/>actus eius formalis. Secundum est actus eius quasi causae efficien
<lb ed="#L" n="141"/>tis. Ex quo potest tripliciter argui. Et primo sic: sicut se habet
<lb ed="#L" n="142"/>calor ad calefaciendum, sic quantitas ad occupandum locum
<lb ed="#L" n="143"/>sed virtute diuina potest fieri quod calor praesens calefactibili
<lb ed="#L" n="144"/>non calefaciat ipsum, vt factum fuit in fornace Babylonis
re<lb ed="#L" n="145" break="no"/>spectu trium puerorum, ergo eadem virtuse potest fieri quod
<lb ed="#L" n="146"/>quantitas praesens loco non occupet locum, & sic alia
quan<lb ed="#L" n="147" break="no"/>titas poterit esse cum ipsa. Secundo fici virtute diuina potest fieri
<lb ed="#L" n="148"/>quod prius maneat amoto posteriori, quum hoc non implicet
<lb ed="#L" n="149"/>aliquam contradictionem, seu aliquam repugnantiam intellectuum
<lb ed="#L" n="150"/>sed dare subiecto esse quantum per prius conuenit quantitat
<lb ed="#L" n="151"/>quam occupare locum, quia ille est actus formalis qui simul est
<lb ed="#L" n="152"/>cum forma in subiecto, alius autem est actus eius, vt efficientis,
<lb ed="#L" n="153"/>respectu alterius qui frequenter est posterior tempore, ergo vir
<lb ed="#L" n="154"/>tute diuina potest fieri quod corpus maneat quantum, & non
oc<lb ed="#L" n="155" break="no"/>cupet locum, & sic idem quod prius. Tertio sic: non videtur?
<lb ed="#L" n="156"/>duo corpora impediantur simul esse in eodem loco, nisi quia non
<lb ed="#L" n="157"/>appareret per quid distinguerentur sed illud non impedit, quis
<lb ed="#L" n="158"/>corpora suis quantitatibus non distinguuntur per loca, quamuis
<lb ed="#L" n="159"/>per distinctionem locorum appareat vel manifestetur distinctio
<lb ed="#L" n="160"/>corporum: dato etiam qued corpora distinguerentur per loca,
<lb ed="#L" n="161"/>Deus tamen potest facere se solo quicquid potest facere cum eau
<lb ed="#L" n="162"/>sis secundis, & ita potest distinguere corpora & distinctionem
<lb ed="#L" n="163"/>eorum seruare absque distinctione locorum, quare &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e344">
<!--00762.xml-->
<pb ed="#L" n="344-v"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>Secundus modus dicendi est huic contrarius, scilicet quod
nul<lb ed="#L" n="2" break="no"/>la virtute potest fieri quod plura corpora sint in eodem loco pro
<lb ed="#L" n="3"/>prio, siue quod sint indistincta secundum situm, quod declaratur fic
<lb ed="#L" n="4"/>sicut acceptum fuit prius, corpus non impeditur esse in eodem loco
<lb ed="#L" n="5"/>cum alio corpore nisi ratione quantitatis, quia nihil potest
prohi<lb ed="#L" n="6" break="no"/>bere quin corpus possit esse simul cum alio corpore in eodem loco,
<lb ed="#L" n="7"/>nisi illud per quod corpus vnum requirit distinctum situm ab alio.
<lb ed="#L" n="8"/>Nihil enim est impe limentu identitatis nisi quod est causa diuei
<lb ed="#L" n="9"/>sitatis, sed sola quantitas est illud per quod vnum corpus
requi<lb ed="#L" n="10" break="no"/>rit distinctum situm ab alio, ergo sola quantitas secundum natu
<lb ed="#L" n="11"/>ram impedit simultatem plurium corporum in eodem loco
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e377">
<lb ed="#L" n="12"/>
<!--8.--> Hoc supposito probatur quod duo corpora ex hoc quod haben.
<lb ed="#L" n="13"/>duas quantitates non possunt simul esse in eodem loco. Primo
<lb ed="#L" n="14"/>sie: non minus est necesse duo corpora distingui abinuicem
si<lb ed="#L" n="15" break="no"/>tu & positione quam duas partes eiusdem corporis, sed partes
<lb ed="#L" n="16"/>quantitatiuae eiusdem corporis sic necessario distinguuntur situ
<lb ed="#L" n="17"/>seu positione quod impossibile est eas simul esse simultate oppo
<lb ed="#L" n="18"/>sita huic distinctioni, ergo similiter duo corpora adeo
distin<lb ed="#L" n="19" break="no"/>guuntur situ seu positione quod impossibile est ea esse simul simul
<lb ed="#L" n="20"/>tate opposita illi distincti oni. Vtraque praemissarum probatur, & primi
<lb ed="#L" n="21"/>maior sie: qaactualis diuisio partium quantitatis non tribuit parti
<lb ed="#L" n="22"/>bus diuisis quod possint esse pP simul quam ante diuisionem, sed vna
<lb ed="#L" n="23"/>quantitas efficitur duae sola diuisione, ergo simultas quae
repu<lb ed="#L" n="24" break="no"/>gnat partibus quantitatis eiusdem, repugnat quibuscunque duabus
<lb ed="#L" n="25"/>quantitatibus, & iterum duae quantitates inter se diuisae possunt
<lb ed="#L" n="26"/>vniri & fieri partes eiusdem quantitatis, sicut econtrario partes
<lb ed="#L" n="27"/>vnitae possunt diuidi & fieri quantitates distinctae: ppter quod
<lb ed="#L" n="28"/>omnino videtur esse idem ludicium de quantitatibus inter se diuisis,
<lb ed="#L" n="29"/>& de partibus eiusdem quantitatis, praecipue quia quaelibet pars
<lb ed="#L" n="30"/>quantitatis est quantitas. Et sic patet maior videlicet qud quam
im<lb ed="#L" n="31" break="no"/>possibilitarem habent partes eiusdem quantitatis, vt sint simul, eandem
<lb ed="#L" n="32"/>habent quaecum que corpora. Minor probatur . s. quod partes eiusdem quan
<lb ed="#L" n="33"/>titatis sic distinguuntur situ seu positione quod nullo modo possant
<lb ed="#L" n="34"/>simul esse simultate opposita tali distinctio, qui a de intrinseca
<lb ed="#L" n="35"/>& essentiali ratione quantitatis sine qua non est possibile quantita
<lb ed="#L" n="36"/>tem esse vel intelligi est quod habeat partem extra pariem seu iuxta per.
<lb ed="#L" n="37"/>tem, quod vocatur ad praesens distingui positione vel situ, quae est
<lb ed="#L" n="38"/>ordo partium in toto, quae distinctio secundum positionem & ordo re
<lb ed="#L" n="39"/>puguat simultati partis in parte, vel partis cum parte: vn contra
<lb ed="#L" n="40"/>rationem quam itatis est quod partes eius sint simul, sed semper vna
<lb ed="#L" n="41"/>est extra aliam & non in alia, sed eum alia, alioquin duae non essent ma
<lb ed="#L" n="42"/>iores vna, nec totum majus parte, quod est impossibile. & sic
pa<lb ed="#L" n="43" break="no"/>ter minor. Sequii ergo conclusio principalis . s. quod duo corpora
<lb ed="#L" n="44"/>vel duae quantitates necessario distinguuntur situ seu positione sic
<lb ed="#L" n="45"/>que impossibile est ea esse simul, sed necessario vnum est extra
<lb ed="#L" n="46"/>aliud & non in alio, nec cum alio positione vel situ indifferens.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e459">
<lb ed="#L" n="47"/>
<!--9--> Secundo probant idem sic, & est eadem virtus rationis cum
<lb ed="#L" n="48"/>praecedente: si duo corpora possunt esse simul, ita quod
quantita<lb ed="#L" n="49" break="no"/>tes eorum sint indistinctae positione, modo quo expositum est
<lb ed="#L" n="50"/>per eandem rationem partes eiusdem quantitatis possunt super
<lb ed="#L" n="51"/>se replicari, ita vt sint indistinctae positionei, nec vna fit extra
<lb ed="#L" n="52"/>aliam, & tantum poterunt replicari, vt tota replicatio fiat super
<lb ed="#L" n="53"/>vnam minimam partem, ita quod extra eam non sint aliae sed in ea
<lb ed="#L" n="54"/>vel cum ea simul. Hoc autem videtur impossibile, quia tanc
ma<lb ed="#L" n="55" break="no"/>ximum corpus posset contineri localiter minimo loco, videlice
<lb ed="#L" n="56"/>a solo loco illius partis super quam esset facta replicatio, & sic ma
<lb ed="#L" n="57"/>ximus mons posset transire per foramen acus; & totum caelum
<lb ed="#L" n="58"/>esse posset in minima bursa saluata quantitate vtriusque
mon<lb ed="#L" n="59" break="no"/>eis scilicet & caeli, quod non videtur istis possibile: quare &c.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e492">
<lb ed="#L" n="60"/>
<!--10--> Tertio probant illud fiersicut partes quantitaria successiua
<lb ed="#L" n="61"/>(vt sunt tempus, & motus) habent inter se ordinem durationis, sic
<lb ed="#L" n="62"/>partes quantitatis permanentis habent inter se ordinem positio.
<lb ed="#L" n="63"/>nis, sed nulla virture poss fieri qued partes quantitatis successiua
<lb ed="#L" n="64"/>vt partes temporis &t motus sint simul duratione, eum de ratione
<lb ed="#L" n="65"/>casi sit prius & posterius secundum durationem, ergo similiter nul
<lb ed="#L" n="66"/>lavirtute pos fierique partes quantitatis permanentis sint simul
<lb ed="#L" n="67"/>positione, & per consequons nec duae quantitates duorum
cor<lb ed="#L" n="68" break="no"/>porum, cum vtrobique sit idem iudicium pro eo quod quaelibe
<lb ed="#L" n="69"/>pars quantitatis est quantitas (vt dictum fuiqquare &c.
Nitun<lb ed="#L" n="70" break="no"/>tur etiam isti respondere ad rationes factas in oppositumms
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e521">
<lb ed="#L" n="71"/>
<!--11--> Ad primam respondent, & dicunt quod verissimum est beatam
virgi<lb ed="#L" n="72" break="no"/>nem Mariam permansisse virginem in partu & post partum sicut an
<lb ed="#L" n="73"/>te: fuit enim virgo non solum ex carentia experientiae delectatio
<lb ed="#L" n="74"/>mavenereae per qua experientia virginitas proprie amittitur,
<lb ed="#L" n="75"/>sed giam propter integritatem membri corporalis, nec tamen
pro<lb ed="#L" n="76" break="no"/>pter hoc in natiuitate Christi fuerunt duo corpora simul scilicet
cor<lb ed="#L" n="77" break="no"/>pus Chrisz; cum corpore marris, quia est alius modus possibilis.
<lb ed="#L" n="78"/>s.quod virtute diuina fuerit facta dilatatio menbrorum & meatuum ni
<lb ed="#L" n="79"/>turalium sine interruptione, vel aliqua fractione, sicut secundum An
<lb ed="#L" n="80"/>14. de ciuitate Dei hoc factum fuisset in omnibus mulieribus si statui
<lb ed="#L" n="81"/>lonocentiae durasset, quia tunc perperissent sine dolore qui nunc
<lb ed="#L" n="82"/>est poena peccati, secundum sententiam diuinam, Genm 3. vnde prolei
<!--00762.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="83"/>nata fuisset per dilatationem membrorum naturalium, & non per
fra<lb ed="#L" n="84" break="no"/>ctionem, vel diuisionem, quae in sentientibus non potest esse sine
<lb ed="#L" n="85"/>dolore. Et hanc opinionem videntur tenere Greg. & Ambro. supel
<lb ed="#L" n="86"/>illo verbo Luc. 2. omne masculinum, &c. Ibi enim dicit Greg
<lb ed="#L" n="87"/>sic: hoc autem legis decretum in solo incarnato Deo singulariter,
<lb ed="#L" n="88"/>& ab aliis differenter impleri videtur, ipse naque solus
ineffa<lb ed="#L" n="89" break="no"/>biliter conceptus ac incomprehensibiliter editus virginalem
vte<lb ed="#L" n="90" break="no"/>rum aperuit, non autem connubio reseratum seruans & post
par<lb ed="#L" n="91" break="no"/>tum mirabilem inuiolabiliter signaculum castitatis. Et Amb.
di<lb ed="#L" n="92" break="no"/>cit idem. Non enim rursus coirus vlulae virginalis secreta
rese<lb ed="#L" n="93" break="no"/>rauitur, sed immaculatum semen inuiolabiliter vtero spiritus
san<lb ed="#L" n="94" break="no"/>ctus infudit. Et subdit quod pertinet ad propositum dicens: Qu
<lb ed="#L" n="95"/>ergovuluam sanctificauit alienam, vt nasceretur propheta, hoc
<lb ed="#L" n="96"/>est, qui aperuit matris suae vuluam, vt immaculatus exiret.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e586">
<lb ed="#L" n="97"/>
<!--12--> Ad secundum de resurrectione Christi clauso tumulo dicendi
<lb ed="#L" n="98"/>est quod in nullo textu sacrae scripturae habet quod Christ? resurrexi
<lb ed="#L" n="99"/>elauso tumulo, & id eo assertio contraria non praeiudicat fidei,
ne<lb ed="#L" n="100" break="no"/>scripturae: quod si ex dictis aliquorum sanctorum habeatur.
<lb ed="#L" n="101"/>Christus resurrexit clauso sepulchro, accipiendum est pro
opi<lb ed="#L" n="102" break="no"/>nione, & si hoc dictum esset approbatum per ecelesiam,
tun<lb ed="#L" n="103" break="no"/>respondendum est, sicut in tertia solutione dicetur starim.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e606">
<lb ed="#L" n="104"/>
<!--13--> Ad tertium cum dicitur quod Christus intrauit ad discipulos post
<lb ed="#L" n="105"/>resurrectionem lanuis elausis, absolute dicendum est hoc esse verum.
<lb ed="#L" n="106"/>s. quod cum fores esse nt elausae venit lesus, sed non dicit quod intrauitper
<lb ed="#L" n="107"/>ianuas elausas: cum enim corpus gloriosum possit moueri per
ae<lb ed="#L" n="108" break="no"/>rem. sicut per terram, & Christus virtute diuina potuit corpus suum
<lb ed="#L" n="109"/>ostendere & occultare proutvoluit, potuit enim intrare ad disei
<lb ed="#L" n="110"/>pulos per fenestras vel aliquem alium locum, & tunc primo se ostende
<lb ed="#L" n="111"/>re quando fuit coram discipulis, & sic verevenit clausis ianuis, sec
<lb ed="#L" n="112"/>non per ianuas clausas, & si per ianuas intrauit potuerunt lanuae
<lb ed="#L" n="113"/>per quam subito aperiri & subito claudi, ita vt apertio & clausio
I<lb ed="#L" n="114" break="no"/>teret discipulos, & quia res non dicitr fieri quando non innotescit, idec
<lb ed="#L" n="115"/>dicuntur fuisse clausae qi apertio earum nulli apparuit, & hoc me
<lb ed="#L" n="116"/>posset dici surrexisse clauso sepulchro, si illud alicubi legeret.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e639">
<lb ed="#L" n="117"/>
<!--14--> Vel posset dici quod Christus rone qua Deus habuit in sua
<lb ed="#L" n="118"/>potestate corpus & figuram corporis sui, ita quod potuit figuram
co<lb ed="#L" n="119" break="no"/>poris mutare in angustâ & sic intrare per quancunque rimam ia
<lb ed="#L" n="120"/>nuarum eis remanentibus clausis: & quamuis aliqui dicant
ho<lb ed="#L" n="121" break="no"/>non fuisse conueniens, nullus tamen dicit quin fuerit
possibi<lb ed="#L" n="122" break="no"/>le Christo inquantum Deus est, conuenientius autem videtur po
<lb ed="#L" n="123"/>nere modum qui ab omnibus conceditur possibilis, quam
pone<lb ed="#L" n="124" break="no"/>re illum qui a pluribus impossibilis reputatur. Beatus etiam At
<lb ed="#L" n="125"/>gustinus videtur hunc modum tenere. Pont etiam aliter
responde<lb ed="#L" n="126" break="no"/>ri ad tres praedictas instantias, dicendo, quod si Deus potest
fa<lb ed="#L" n="127" break="no"/>cere, & facit quod idem corpus Christi fit simul in caelo & in sa
<lb ed="#L" n="128"/>cramento absque hoc quod fit in medio, multo fortius poses facere.
<lb ed="#L" n="129"/>quod idem corpus sit successiue in locis distantibus, & non in me
<lb ed="#L" n="130"/>dio: & sic potuit Deus facere quod corpus Christi primo fuisse
<lb ed="#L" n="131"/>in vtero matris, & postea extra absque hoc quod fuisset in medio
<lb ed="#L" n="132"/>simul eum corpore matris. Et idem pos dici de egressu
corpo<lb ed="#L" n="133" break="no"/>ris Christi de sepulchro clauso, & de ingressu eius ad
discipu<lb ed="#L" n="134" break="no"/>los ianuis clausis, & istud est possibile Deo, quod prima facie
<lb ed="#L" n="135"/>apparet possibilius quam id quod fide tenemus de fimultate
ex<lb ed="#L" n="136" break="no"/>stentiae realis corporis Christi in caelo & in sacramento, & de
fi<lb ed="#L" n="137" break="no"/>multate eiusdem in pluribus sacramentis, tunc praedictae instantia
<lb ed="#L" n="138"/>sumptae ex dictis scripturae sunt elare solutae, & omnes auctor,
<lb ed="#L" n="139"/>tates sanctorum & doctorum praedicta loca scripturae exponentium.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e695">
<lb ed="#L" n="140"/>
<!--15--> Ad quartum dicendum quod siue ponatur caelum diuisibi
<lb ed="#L" n="141"/>le per naturam, sine per virtutem diuinam, non oportet corpur
<lb ed="#L" n="142"/>Christi in ascensu ad caelum fuisse simul cum corporibus
sph<lb ed="#L" n="143" break="no"/>rarum, sed cessit corpus corpori. Et fi dicatur quod omne diui
<lb ed="#L" n="144"/>sible est corruptibile: dicendum quod non oportet, quia
diui<lb ed="#L" n="145" break="no"/>sio non arguit corruptibilitatem illius in quibus est, sed addit fa
<lb ed="#L" n="146"/>cilitatem, quia corruptibile diuisum in plures partes facilius cor
<lb ed="#L" n="147"/>rumpitur quam si esset integrum, quia singulae partes minus
<lb ed="#L" n="148"/>possunt resistere corrumpent; quam totam integrum, diuisio
<lb ed="#L" n="149"/>tamen non dat eis corraptibilitatem, sed supponit: patet, quia si
<lb ed="#L" n="150"/>esset quantum mathematicum certe quamumcunque
diuidere<lb ed="#L" n="151" break="no"/>tur non corrumperetur. Non enim corrumpetur a contrario, quia quan
<lb ed="#L" n="152"/>titas gontrarium non habet, nec corruptione subiecti quis sub
<lb ed="#L" n="153"/>iectum non habet, vt ponitur, nec diuisione ad minima, quia
ta<lb ed="#L" n="154" break="no"/>le quantum secundum se diuisibile est in infinitum, nee est possibi
<lb ed="#L" n="155"/>le peruenire ad minimum, neque coniunctum toto, neque sep
<lb ed="#L" n="156"/>rarum a coto: patcet ergo quod diuisio non argnit corruptibilisatem sa
<lb ed="#L" n="157"/>tem illa quae fieret virtuto diuina, mec caeli dicunt solidissimi tal
<lb ed="#L" n="158"/>ter quin possintvircute diuina diuidi, & praebere fransitum co
<lb ed="#L" n="159"/>poribus gloriosis ad eaelum empyreum, sed dicuntur solidissimi
<lb ed="#L" n="160"/>quia naturaliter sunt incorruptibiles. Videtur etiam quod
ronna<lb ed="#L" n="161" break="no"/>biliter oporteat hoc porere, quia nisi caelum sit secundum
aliqui<lb ed="#L" n="162" break="no"/>sui diuisibile , ita ve cedat corpori glorioso, necessarium est quod
<lb ed="#L" n="163"/>corpora gloriosa nunquam possint esse in caelo, nisi semper sint
si<lb ed="#L" n="164" break="no"/>mus cam alio corpore, quod forte reputarent aliqui satis absurdum.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e754">
<!--00763.xml-->
<pb ed="#L" n="345-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>16 Ad quintum dicendum qued corpus Christi prout spectat ad
<lb ed="#L" n="2"/>genus substantiae est vere in sacramento altaris, nec illud est cor
<lb ed="#L" n="3"/>tra dicta, nisi ponatur que in eodem sacramento sit quantita
<lb ed="#L" n="4"/>corporis Christi, quia sola quantitas impedit ccexistentiam plu
<lb ed="#L" n="5"/>rium corporum in eodem loco: sicut aute ostensum fuit priu
<lb ed="#L" n="6"/>non est necesse quo quantitas corporis Christi sit in hoc sacra
<lb ed="#L" n="7"/>mento, nec ex vi conuersionis vt omnes concedunt, nec ex
con<lb ed="#L" n="8" break="no"/>comitantia aliqua, quamuis vnum ab altero non separaretur vi
<lb ed="#L" n="9"/>plenius fuet superius declaratum. Item secundum omnes corpu
<lb ed="#L" n="10"/>Christi uon est in sacramento altaris quantitatiue, sed sub qua
<lb ed="#L" n="11"/>liber parte hostiae, quantumcunque minima est totum corpur
<lb ed="#L" n="12"/>Christi. Vnde non potest ibi videri, nec a seipso, nec ab alio, v.
<lb ed="#L" n="13"/>declaratum fuit prius in praecedentibus; nec vt sic compereba
<lb ed="#L" n="14"/>sibi aliquis motus vel actio seu passio quando aute quaerimus,
<lb ed="#L" n="15"/>vtrum virtute diuina vnum corpus possit esse cum alio, intellig
<lb ed="#L" n="16"/>mus hoc de existentia quantitatiua vtriusque corporis, videlicet
<lb ed="#L" n="17"/>vtrum duae quantitates duorum corporum sibi inuicem quantita
<lb ed="#L" n="18"/>tine comparatae possint esse simul in eodem loco: sic enim vide
<lb ed="#L" n="19"/>tur procedere declaratio primae opinionis quae dicit; quod sicu
<lb ed="#L" n="20"/>calor potest impediri ne calefaciat alterum, sic quantitas vniu
<lb ed="#L" n="21"/>corporis potest impediri ne occupet locum alterius, & ne pellai
<lb ed="#L" n="22"/>allud corpus ex eodem loco, qa hic est effectus quantitatis poste
<lb ed="#L" n="23"/>rior ea & eius diffusione. Constat etiam quod motus localis non com
<lb ed="#L" n="24"/>petit nisi quanto & quantiratiue sumpto tam mobili quam medio
<lb ed="#L" n="25"/>natiuitas autem Christi & egressus eius ex vtero & ingressus eiu
<lb ed="#L" n="26"/>ad discipulos post resutrectionem, & ascensum eius in caelum fuerum
<lb ed="#L" n="27"/>per verum motum localem, ergo competebat Christo vt quan
<lb ed="#L" n="28"/>to, non sic autem competit ei esse in sacramento; & ideo non es
<lb ed="#L" n="29"/>simile hine & inde. Qui ergo vellet tenere viam istam, posset re
<lb ed="#L" n="30"/>spondere ad tones primae opinionis declatrantis modum quo sit pos
<lb ed="#L" n="31"/>sibile duo corpora quantitatiue sibi inuice comparata simul esse
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e830">
<lb ed="#L" n="32"/>
<!--17.--> Ad primam dicendum quod non est simile de calefactioni
<lb ed="#L" n="33"/>respectu caloris & de occupatioe loci respectu quaritatis, qui
<lb ed="#L" n="34"/>per calefactionem fit aliqua natura in calefacto (scilicet calor
<lb ed="#L" n="35"/>qui virtute diuina potest impediri ne fiat conseruando qualitati
<lb ed="#L" n="36"/>oppositam, propier quod calidum praesens calefactibili potest vir
<lb ed="#L" n="37"/>tute diuins impediri ne calefaciat, sed ad occupare locum non se
<lb ed="#L" n="38"/>quitur aliqua natura absoluta ex praesentia locati ad locum ve
<lb ed="#L" n="39"/>econuerso, sed ex hoc solo occupatur locus a locato, quod locati
<lb ed="#L" n="40"/>habet intra locum distensionem suarum partium: cum igitur ho
<lb ed="#L" n="41"/>fit essentiale locato prout est quantum (vt prius probatum est
<lb ed="#L" n="42"/>impossibile est quod locatum fit in loco & non occuper locum
<lb ed="#L" n="43"/>ac per consequens sit incompossibile alteri superoccupanti.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e861">
<lb ed="#L" n="44"/>
<!--18--> Ad secundam dicendum quod Deus potest facere quod corpus
<lb ed="#L" n="45"/>sit quantum & non occupes locem, quia potest facere
corpu<lb ed="#L" n="46" break="no"/>sine loco: sed supposito quod corpus fit localiter in loco, non po
<lb ed="#L" n="47"/>test fieri quod non occupet locum, quia occupare locum est habe
<lb ed="#L" n="48"/>re in loco partes positione distantes a se inuicem; & ab omni
<lb ed="#L" n="49"/>alia quantitate, & illud non est aliquid aliud quam esse quantuim
<lb ed="#L" n="50"/>(vt declaratum fuit prius) nec in proposito facit difficultatem cor
<lb ed="#L" n="51"/>pus continens aliud in quo contentum dicitur esse in loco, quia
<lb ed="#L" n="52"/>si duo corpora ponerentur esse in eodem loco continente, & postea
<lb ed="#L" n="53"/>corpus continens toraliter annihilaretur non prpter hoc praece
<lb ed="#L" n="54"/>dentia corpora desinerent simul esse, & quanuis iita simultas non
<lb ed="#L" n="55"/>esset secundum locum, esset tamen secundum positionem partium
<lb ed="#L" n="56"/>quae semper est incompassibilis in quantitate, cum distantia
par<lb ed="#L" n="57" break="no"/>tium quantitatis sic essentialites intrinseca quantitati.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e896">
<lb ed="#L" n="58"/>
<!--19.--> Ad tertium dicendum quod Deus potest seruare distinctio
<lb ed="#L" n="59"/>nem partium sine distinctione locorum, quia potest facere plu
<lb ed="#L" n="60"/>ra corpora quorum neutrum sit in loco: non potest tamen faceti
<lb ed="#L" n="61"/>quod duo quanta sint distincta & partes earum sint pofitione
in<lb ed="#L" n="62" break="no"/>distinctae, cum hoc fit contra rationem intrinsecam quantitatis
<lb ed="#L" n="63"/>& quia hoc sequeretur si ponerentur plura corpora in eodem
<lb ed="#L" n="64"/>loco, ideo illud non est possibile. Ad formam ergo rationis dicen
<lb ed="#L" n="65"/>dum, quod non prohibentur esse plura corpora in eodem loco, quia
<lb ed="#L" n="66"/>locus fit causa distinctionis corporum, sed quia distinctio corpo
<lb ed="#L" n="67"/>rum requirit distinctam positionem eorum quam non tompi
<lb ed="#L" n="68"/>titur vnitas loci: sic ergo videtur quibusda quod duo corpora
<lb ed="#L" n="69"/>quantitatiue sumpta nulla virtute possunt esse simul in eodem
<lb ed="#L" n="70"/>loco. Si autem alterum eorum non comparetur ad aliud quantitatiue
<lb ed="#L" n="71"/>sicut est de corpore Christi in sacramento, vel alio modo Deo
<lb ed="#L" n="72"/>possibili licet nobis ignoto, tunc vnum corpus posseresse cum a
<lb ed="#L" n="73"/>lio simul in eodem loco, sed alterum non esset ibi localiter seu
<lb ed="#L" n="74"/>quantitatiue. Vnde non est absolute & simpliciter dicendum.
<lb ed="#L" n="75"/>duo corpora nullo modo possunt esse simul virtute diuina, sec
<lb ed="#L" n="76"/>solum quando sibi inuicem comparantur quantitariue & ad locum: &
<lb ed="#L" n="77"/>huic conclusioni fie intellectae non obuiant dictae scripturae, nec
<lb ed="#L" n="78"/>auctoritares sanctorum quas vsque nunc vidimus. Et si quis
con<lb ed="#L" n="79" break="no"/>tendat oppositum esse verum, ego salua fide & veritate melius
<lb ed="#L" n="80"/>iudico alieno intellectui cedere quam contentionibus deseruire: 8
<lb ed="#L" n="81"/>tespondeo ad rationes veriusque partis sicut communiter rfidetur.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e953">
<lb ed="#L" n="82"/>
<!--20--> Ad primum dicendum est quod non est simile de existen-
<!--00763.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<lb ed="#L" n="83"/>tia vnius corporis simul in pluribus locis, & de existentia
plu<lb ed="#L" n="84" break="no"/>rium corporum in eodem loco. Primum enim implicat express?
<lb ed="#L" n="85"/>contradictionem; quia illud quod est circunscriptiue in
distanti<lb ed="#L" n="86" break="no"/>bus locis oportet quod sit distinctum distinctione locorum: qa
quie<lb ed="#L" n="87" break="no"/>quid est circunscriptiue in loco aliquo torum continetur ab ipso,
<lb ed="#L" n="88"/>trae que nihil contenti est circunmscriptiue extra continentem. Propter
<lb ed="#L" n="89"/>quod illa quae sunt in distinctis locis circunscriptiue necessario
<lb ed="#L" n="90"/>distincta sunt; & quia est contra rationem vnius quod fit distinctum,
<lb ed="#L" n="91"/>ideo si vnum corpus esset in pluribus locis circunscriptiue,
<lb ed="#L" n="92"/>esset vnum & non vnum seu indistinctum quod implicat
contradi<lb ed="#L" n="93" break="no"/>ctionem, sed ponere plura corpora in eodem loco solum videt repu
<lb ed="#L" n="94"/>gnare distinctioni eorum: non repugnat autem, quia prima distinctic
<lb ed="#L" n="95"/>corporum non est per loca, sed per seipsa vel per quantitates suas,
<lb ed="#L" n="96"/>& ita virtute diuina possn conseruari non obstante vnitate loci.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e996">
<lb ed="#L" n="97"/>
<!--21--> Ad secundum potest dici quod non potest per imaginationi
<lb ed="#L" n="98"/>fingi quod in vno loco sint plura corpora, quia imaginatio non
<lb ed="#L" n="99"/>transcendit quantum, & ideo per imaginationem semper
capium<lb ed="#L" n="100" break="no"/>tur plura quanta, vt situ distincta, sed intellectus qui est aldor
<lb ed="#L" n="101"/>imaginatione potest concipere quod licet quantum in se habea
<lb ed="#L" n="102"/>partes positione distinctas, tamen comparando vnum quantum
<lb ed="#L" n="103"/>alteri non oportet quod sic distinguantur, adeo quod vnum expella
<lb ed="#L" n="104"/>aliud de eodem loco, vel situ, cum ille sit actus secundus
quan<lb ed="#L" n="105" break="no"/>titatis a quo quantitas potest virtute diuina priuari.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e1020">
<lb ed="#L" n="106"/>
<!--22--> Ad tertium dicendum que non est simile de duobus
acci<lb ed="#L" n="107" break="no"/>dentibus respectu vnius subiecti, & de duobus corporibus re
<lb ed="#L" n="108"/>spectu vnius loci: quia accidentia se habent informatiue ad
sub<lb ed="#L" n="109" break="no"/>lectum, corpora autem se habent ad locum extrinsece. Item
quan<lb ed="#L" n="110" break="no"/>uit duo accidentia absolute forte non possint esse in eodem sub
<lb ed="#L" n="111"/>jecto (vt duae albedines) tamen ab aliquibus ponitur quod duo
<lb ed="#L" n="112"/>accidentia respectiua possunt esse in eodem subiecto, sicut in vno
<lb ed="#L" n="113"/>patre duae paternitates respectu duorum filiorum: nec est dubium
<lb ed="#L" n="114"/>quin in duobus subiectis sint duo accidentia relatiua per conpa
<lb ed="#L" n="115"/>rationem ad vnum, sicut in duobus filiis sunt duae filiationes per
<lb ed="#L" n="116"/>comparationem ad vnum parrem, & illud (vt videtur) potest
suffi<lb ed="#L" n="117" break="no"/>cere ad proposirum, quia esse in loco dicit respectum
corpo<lb ed="#L" n="118" break="no"/>ris ad locum; propter quod nihil prohibet quin duo corpor
<lb ed="#L" n="119"/>simul habeant duo vbi, respectu eiusdem loci.
</p>
<p xml:id="jsnvu6-e283165-d1e1055">
<lb ed="#L" n="120"/>
<!--23--> Ratio in oppositum quamuis fit ad communem conclusio
<lb ed="#L" n="121"/>nem, tamen solui potest, quia non est simile de duabus
comple<lb ed="#L" n="122" break="no"/>tis naiuris respectu vnius suppositi; & de duobus corporibus
<lb ed="#L" n="123"/>respectu vnius loci: quia natura constituit suppositum ratione mo
<lb ed="#L" n="124"/>di essendi in se, qui cum non sit de intrinseca ratione naturae potest
<lb ed="#L" n="125"/>ab ea separari, & tuc talis natura non constituet suppositum, sed
<lb ed="#L" n="126"/>alia a qua non se parabitur dictus modus, & tuc erunt plures na
<lb ed="#L" n="127"/>turae in eodem supposito, sed occupare locum conuenit quante
<lb ed="#L" n="128"/>ratione eius quod est de intrinseca ratione quanti, scilicet ex eo
<lb ed="#L" n="129"/>quod habet partes positione distantes, propter quod illud non
<lb ed="#L" n="130"/>potest a quanto separari, nec per consequens potest separari qu
<lb ed="#L" n="131"/>non occupet locum in quo est. Ad auctoritatem Dam. esset re
<lb ed="#L" n="132"/>spondendum sicut ad dictum euangelij quod allegat.
</p>
</div>
</body>
</text>
</TEI>