kzz7yh-a39614/cod-ve07v1_kzz7yh-a39614.xml

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
   <teiHeader>
      <fileDesc>
         <titleStmt>
            <title>Articulus 2</title>
            <author ref="#RicardusDeMediavilla">Ricardus de Mediavilla</author>
            <respStmt>
               <name ref="#jeffreycwitt">Jeffrey C. Witt</name>
               <resp>Transcription Editor</resp>
               <resp>TEI Encoder</resp>
            </respStmt>
         </titleStmt>
         <editionStmt>
            <edition n="0.0.0-dev">
               <title>Articulus 2</title>
               <date when="2023-09-18">September 18, 2023</date>
            </edition>
         </editionStmt>
         <publicationStmt>
            <authority>SCTA</authority>
            <availability status="free">
               <p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
               </p>
            </availability>
         </publicationStmt>
         <sourceDesc>
            <listWit>
               <witness xml:id="V" n="cod-ve07v1">Venice, 1507, v. 1</witness>
            </listWit>
         </sourceDesc>
      </fileDesc>
      <encodingDesc>
         <schemaRef n="lbp-diplomatic-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng"/>
         <editorialDecl>
            <p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
       guidelines for a diplomatic edition.</p>
         </editorialDecl>
      </encodingDesc>
      <revisionDesc status="draft">
         <listChange>
            <change when="2023-09-18" status="draft" n="0.0.0">
               <p>Created file for the first time.</p>
            </change>
         </listChange>
      </revisionDesc>
   </teiHeader>
   <text xml:lang="la">
      <front>
         <div xml:id="starts-on">
            <pb ed="#V" n="58-v"/>
            <cb ed="#V" n="b"/>
         </div>
      </front>
      <body>
         <div xml:id="kzz7yh-a39614"><!-- l1d17a2 -->
            <head xml:id="kzz7yh-a39614-Hd1e101">Articulus 2</head>
            <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e103">
               <lb ed="#V" n="78"/>Consequenter queritur de secundo 
      <lb ed="#V" n="79"/>principali circa quod 
      <lb ed="#V" n="80"/>queruntur quinque.
   </p>
            <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e112">
      ¶ Primo vtrum charitas 
      pos<lb ed="#V" n="81" break="no"/>sit augeri.
   </p>
            <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e117">
      ¶ Secundo vtrum augeatur per 
      addi<lb ed="#V" n="82" break="no"/>tionem noue charitatis.
   </p>
            <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e122">
      ¶ Tertio vtrum 
      augea<lb ed="#V" n="83" break="no"/>tur in quolibet motu.
   </p>
            <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e128">
      ¶ Quarto vtrum possit augeri sine. 
      <lb ed="#V" n="84"/>fine
   </p>
            <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e133">
      ¶ Quinto vtrum ipsa possit diminui. 
   </p>
            <div xml:id="kzz7yh-a39614-Dd1e135">
               <head xml:id="kzz7yh-a39614-Hd1e137">Quaestio 1</head>
               <head type="question-title">Utrum charitas possit augeri</head>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e139">
                  <lb ed="#V" n="85"/>¶ Questio I. 
      <lb ed="#V" n="86"/>PRimo ostendo quod charitas augeri non potest: 
      <lb ed="#V" n="87"/>quia secundum philosophum. 3. physi. Motus 
      augu<lb ed="#V" n="88" break="no"/>menti est in quantitate: sed charitas non est quid 
      <lb ed="#V" n="89"/>quantum: immo forma simplex. ergo videtur quod 
      auge<lb ed="#V" n="90" break="no"/>ri non potest
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e155">
      ¶ Item si charitas augeretur non posset 
      auge<lb ed="#V" n="91" break="no"/>ri nisi secundum quantitatem virtutis: sed sic augeri non potest: quia 
      <lb ed="#V" n="92"/>quantitas virtutis attenditur secundum obiecta in que potest 
      vir<lb ed="#V" n="93" break="no"/>tus: sed quecumque charitas diligit omnia diligibilia. ergo 
      nul<lb ed="#V" n="94" break="no"/>la charitas augeri potest
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e166">
      ¶ Item secundum philosophum. 7. physi. altera 
      <lb ed="#V" n="95"/>tio non inuenitur nisi secundum formas sensibiles: sed 
      augumen<lb ed="#V" n="96" break="no"/>tum charitatis: si augeretur: videretur esse alteratio cum esset 
      <lb ed="#V" n="97"/>mutatio secundum qualitatem. ergo cum charitas non sit 
      quali<lb ed="#V" n="98" break="no"/>tas sensibilis: videtur quod augeri non potest
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e177">
      ¶ Item quod per 
      essen<lb ed="#V" n="99" break="no"/>tiam augetur essentialiter mutatur: sed quod essentialiter mutatur non 
      <lb ed="#V" n="100"/>manet idem. ergo si charitas per essentiam augeretur non 
      <lb ed="#V" n="101"/>maneret eadem in essentia: quod falsum est. 
    </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e187">
                  <lb ed="#V" n="102"/>Contra Aug. in libr. Enchiri. quasi in fine. Minuitur 
      cu<lb ed="#V" n="103"/>piditas charitate crescente.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e194">
      ¶ Item Aug. 6. de 
      <lb ed="#V" n="104"/>trinitate. c. 8. In his que non mole magna sunt. hoc est maius esse: 
      <lb ed="#V" n="105"/>quod est melius: sed charitas in nobis potest meliorari. ergo et 
      auge<lb ed="#V" n="106" break="no"/>ri.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e203">
      ¶ Item experimnto didicimus quod actus charitati augetur in 
      no<lb ed="#V" n="107" break="no"/>bis: sed actus proportionatur habitibus. ergo habitus charitati augetur. 
    </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e208">
                  <lb ed="#V" n="108"/>Respondeo quod charitas potest augeri: quia quantitas si 
      <lb ed="#V" n="109"/>non est perfecta augeri potest. Duplex autem 
      <lb ed="#V" n="110"/>est quantitas scilicet molis et virtutis: et secundum hoc duplex augumentum scilicet 
      <lb ed="#V" n="111"/>secundum quantitatem molis et secundum quantitates virtutis. Cum ergo 
      cha<lb ed="#V" n="112" break="no"/>ritas sit quanta: quantitate virtutis potest augeri secundum virtutem: si non 
      <lb ed="#V" n="113"/>sit i suo termino. Et quia charitas est virtus per essentiam: ita quod 
      <lb ed="#V" n="114"/>essentia charitatis et sua virtus non differunt nisi secundum rationem. 
      con<lb ed="#V" n="115" break="no"/>cedendum est quod charitas per essentiam augeatur. 
      <!--TODO: insert para break here-->
      <lb ed="#V" n="116"/>Ex predictis patet responsio ad primum argumentum in 
      op<lb ed="#V" n="117" break="no"/>positum: quia et si charitas non sit quanta 
      <lb ed="#V" n="118"/>mole: tamen est quanta virtute.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e234">
      ¶ Ad 2m dico quod quantitas virtutis 
      <lb ed="#V" n="119"/>non tantummodo mensuratur quo ad numerum obiectorum. hoc est 
      quasi<lb ed="#V" n="120" break="no"/>extensiue secundum similitudine quantitatis discrete: sed est quantum ad 
      inten<lb ed="#V" n="121" break="no"/>sionem actus super idem obiectum. Et hoc magis est secundum similitudinem 
      <lb ed="#V" n="122"/>quantitatis continue. et sic augetur charitas non primo modo.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e245">
      ¶ Ad 
      <lb ed="#V" n="123"/>3m cum dicitur quod alteratio non inuenitur nisi secundum formas sensibi 
      <lb ed="#V" n="124"/>les etc. Dico quod ibi philosophus loquitur de alteratione stricte scilicet de 
      il<lb ed="#V" n="125" break="no"/>la que consistit in abiciendo aliquid actualitatis per 
      actio<lb ed="#V" n="126" break="no"/>nem forme contrarie: et sic per se et primo non est nisi circa formas 
      <lb ed="#V" n="127"/>sensibiles et partes sensitiue tantum: quamuis per accidens sit circa 
      <lb ed="#V" n="128"/>partem intellectiuam et formas intelligibiles aliquas inquantum 
      <lb ed="#V" n="129"/>generantur vel conseruantur per adiutorium formarum sensibilium: et 
      par<lb ed="#V" n="130" break="no"/>tis sensitiue large: tamen loquendo de alteratione secundum quod se 
      extem<lb ed="#V" n="131" break="no"/>dit ad receptionem rei prius non habite: sic bene est per se 
      cir<lb ed="#V" n="132" break="no"/>ca spirituales substantias et qualitates. et sic bene homo 
      al<lb ed="#V" n="133" break="no"/>teratur secundum charitatem cum charitas augetur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e272">
      ¶ Ad 4m 
      <lb ed="#V" n="134"/>cum dicitur quod illud quod essentialiter augetur essentialiter mutatur etc. 
      <!--00131.xml-->
      <pb ed="#V" n="59-r"/>
                  <cb ed="#P" n="a"/>
                  <lb ed="#V" n="1"/>Dico quod essentialiter mutari dupliciter potest intelligi. 
      <lb ed="#V" n="2"/>Uno modo ita quod essentia que mutatur desinat esse in 
      par<lb ed="#V" n="3" break="no"/>te vel in toto: et sic aliquid essentialiter augetur quod 
      essen<lb ed="#V" n="4" break="no"/>tialiter non mutatur. Alio modo ita quod manente prima 
      <lb ed="#V" n="5"/>essentia tota recipiat ipsa aliquod essentiale 
      complemen<lb ed="#V" n="6" break="no"/>tum: et sic quod essentialiter augetur: essent ialiter 
      muta<lb ed="#V" n="7" break="no"/>tur. et sic mutatur charitas cum augetur. Sed quod sic 
      mu<lb ed="#V" n="8" break="no"/>tatur: non desinit esse illud idem in essentia quod ante erat: sed 
      <lb ed="#V" n="9"/>per essentiale complementum aliqua imperfectio que non erat remouetur. 
   </p>
            </div>
            <div xml:id="kzz7yh-a39614-Dd1e304">
               <head xml:id="kzz7yh-a39614-Hd1e306">Quaestio 2</head>
               <head type="question-title">Utrum charitas augetur per addititonem nove charitatis</head>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e308">
                  <lb ed="#V" n="10"/>¶ Questio. II. 
      <lb ed="#V" n="11"/>SEcundo queritur. Utrum charitas 
      au<lb ed="#V" n="12" break="no"/>getur per additionem noue 
      cha<lb ed="#V" n="13" break="no"/>ritatis. Et videtur quod non: quia secundum philosophum 6 physico. 
      <lb ed="#V" n="14"/>Simplex additum simplici non facit maius: vt si
      <lb ed="#V" n="15"/>punctus addatur puncto. ergo cum charitas sit 
      <lb ed="#V" n="16"/>simplex per additionem charitatis non augetur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e326">
      ¶ Item 
      <lb ed="#V" n="17"/>quato charitas simplicior: tanto virtuosior: quia vt dicitur 
      <lb ed="#V" n="18"/>17. propositione de causis. Omnis virtus vnita plus est 
      infi<lb ed="#V" n="19" break="no"/>nita seipsa multiplicata. sed quanto plus ei additur: tanto 
      <lb ed="#V" n="20"/>plus a simplicitate recedit. Ergo si augeretur charitas per 
      <lb ed="#V" n="21"/>additionem noue charitatis cum essentia charitatis 
      auge<lb ed="#V" n="22" break="no"/>retur: virtus eius diminueretur: quod falsum est.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e342">
      ¶ Item secundum 
      <lb ed="#V" n="23"/>philosophum. 7. metaphy. ex duobus existentibus in actu non sit 
      <lb ed="#V" n="24"/>vnum per essentiam. ergo ex prima charitate et alia que 
      ad<lb ed="#V" n="25" break="no"/>deretur non posset fieri vnum per essentiam: sed aliter non 
      <lb ed="#V" n="26"/>posset augeri charitas per additionem noue charitatis. 
      er<lb ed="#V" n="27" break="no"/>go per illum modum charitas non augetur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e355">
      ¶ Item auctor 
      <lb ed="#V" n="28"/>6 principiorum. Forma est simplici essentia consistens: sed si 
      <lb ed="#V" n="29"/>charitas augeretur per additionem noue charitatis iam forma 
      <lb ed="#V" n="30"/>constituta ex prima charitate: et secunda non esset simplex cum 
      <lb ed="#V" n="31"/>haberet partem et partem. ergo per additionem noue 
      charita<lb ed="#V" n="32" break="no"/>tis charitas non augetur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e369">
      ¶ Item quod est diuisibile in 
      par<lb ed="#V" n="33" break="no"/>tes inquantum quelibet saluatur ratio totius est diuisibile 
      <lb ed="#V" n="34"/>in infinitum. Unde quia quelibet pars linee est linea: ideo 
      li<lb ed="#V" n="35" break="no"/>nea est diuisibilis in infinitum. Sed si charitas augeretur per 
      <lb ed="#V" n="36"/>additionem noue charitatis forma constituta ex illis duabus 
      <lb ed="#V" n="37"/>charitatibus esset diuisibilis in duas partes quarum quelibet 
      <lb ed="#V" n="38"/>esset charitas. ergo esset diuisibilis in infinitum: quod videtur absurdum. 
    </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e385">
                  <lb ed="#V" n="39"/>Contra philosophus I de generatione. Augmentum est preexistenti 
      ma<lb ed="#V" n="40" break="no"/>gnitudini additamentum. si ergo charitas 
      au<lb ed="#V" n="41" break="no"/>geretur per additionem noue charitatis augeretur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e394">
      ¶ Item 
      <lb ed="#V" n="42"/>charitas est lumen in anima: sicut lumen corporale in aere. 
      <lb ed="#V" n="43"/>Unde id st Ioan. ii. Qui diligit fratrem suum in lumine 
      ma<lb ed="#V" n="44" break="no"/>net: sed lumen in aere augetur per additionem alterius 
      lumi<lb ed="#V" n="45" break="no"/>nis. ergo et charitas in anima per additionem alterius 
      charita<lb ed="#V" n="46" break="no"/>tis.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e407">
      ¶ Item phlosophus. 2. de generatione. videtur velle quod ex eisdem res 
      <lb ed="#V" n="47"/>generetur: augeatur et nutriatur. Sed per diuinam influentiam 
      <lb ed="#V" n="48"/>charitas generatur. ergo per aliquam nouam influentiam 
      <lb ed="#V" n="49"/>a deo charitas augetur. Huius autem influentia non 
      vi<lb ed="#V" n="50" break="no"/>detur esse nisi aliquis nouus charitatis gradus. 
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e418">
                  <lb ed="#V" n="51"/>Respondeo quidam dicunt quod charitas non augetur 
      <lb ed="#V" n="52"/>per additionem alterius charitatis: quia 
      <lb ed="#V" n="53"/>vt dicunt episcopi. Nulla forma alia a quantitate habet partes per 
      <lb ed="#V" n="54"/>se. Unde si aliqua qualitas est partibilis: hoc est per accidens 
      <lb ed="#V" n="55"/>scilicet per partibilitatem materie sub quantitate. Dicunt ergo quod 
      <lb ed="#V" n="56"/>sicut secundum philosophum. 7. metaphy. qualitas proprie non generatur: 
      <lb ed="#V" n="57"/>sed quale: ita charitas non augetur: sed charus sit magis 
      cha<lb ed="#V" n="58" break="no"/>rus. fit autem magis charus per hoc quod forma qua sit 
      cha<lb ed="#V" n="59" break="no"/>rus perfectius inest ei: quia quanto forma et subiectum magis 
      <lb ed="#V" n="60"/>accedunt ad vnitatem tanto subiectum perfectius operatur per 
      <lb ed="#V" n="61"/>illam: et ideo quanto charitas perfectius inest anime: tanto 
      ani<lb ed="#V" n="62" break="no"/>ma per ipsam potest in perfectiorem dilectionem et ex 
      consequen<lb ed="#V" n="63" break="no"/>ti est magis chara.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e449">
      ¶ Sed contra hanc opinionem aliqui sic 
      <lb ed="#V" n="64"/>conantur arguere: quia secundum eam charitas non videretur 
      augeri<lb ed="#V" n="65" break="no"/>nisi quantum ad esse: quia suum esse est in esse: et ita charitas 
      <lb ed="#V" n="66"/>per essentiam non augetur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e459">
      ¶ Preterea forma non dicitur perfectius 
      <lb ed="#V" n="67"/>inesse subiecto quam ante: nisi quia plus est in essentia forme quam 
      <!--00131.xml-->
      <cb ed="#P" n="b"/>
                  <lb ed="#V" n="68"/>ante erat: vel quia minus est in subiecto de disposi tione 
      re<lb ed="#V" n="69" break="no"/>pugnante illi forme quam ante erat: vel quia in subiecto plus est 
      <lb ed="#V" n="70"/>de dispositione concordante illi forme: quam ante erat: si primo 
      mo<lb ed="#V" n="71" break="no"/>do ponunt charitatem perfectius inesse anime cum augetur: 
      se<lb ed="#V" n="72" break="no"/>quitur quod concordant plus sibi esse de essentia charitatis quam 
      <lb ed="#V" n="73"/>antea: quod contraria opinio negat. Si secundo modo aperte 
      <lb ed="#V" n="74"/>dicunt contra veritatem: quia in angelis beatis et animabus nihil 
      <lb ed="#V" n="75"/>est de dispositione repugnante charitati: et tamen anima vna perfectius 
      <lb ed="#V" n="76"/>habet charitatem quam alia: et vnus angelus quam alius. Si 
      tertio<lb ed="#V" n="77" break="no"/>modo videntur incidere in idem quod volunt vitare: quia 
      dispo<lb ed="#V" n="78" break="no"/>sitio in anima concordans charitati de qua dicunt plus esse in 
      <lb ed="#V" n="79"/>anima quam antea aliqua qualitas est: et sic illa qualitas augetur 
      <lb ed="#V" n="80"/>per hoc quod ibi est plus de essentia qualitatis quam antea. Et 
      <lb ed="#V" n="81"/>si dicunt quod illa qualitas perfectius inest absque hoc quod ibi sit plus 
      <lb ed="#V" n="82"/>de essentia qualitatis quam antea: tunc quero quo perfectius 
      <lb ed="#V" n="83"/>inest et procedam secundum priorem modum: quia si inest perfectius 
      <lb ed="#V" n="84"/>per hoc quod illa dispositio sibi concordans perfectius inest. 
      <lb ed="#V" n="85"/>quarum etiam de illa quomodo perfectius: et sic esset procedere in 
      infi<lb ed="#V" n="86" break="no"/>nitum. Unde relinqui videtur quod nullum subiectum dicitur magis 
      <lb ed="#V" n="87"/>secundum aliquam formam: nisi per hoc quod plus est in illo subiecto 
      <lb ed="#V" n="88"/>de essentia illius forme. Et ita non dicitur anima magis chara nisi 
      <lb ed="#V" n="89"/>per hoc quod ibi plus est de essentia charitatis.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e516">
      ¶ Alii dicunt 
      <lb ed="#V" n="90"/>charitatem aliter non augeri: nisi quia prima euacuatur: et 
      <lb ed="#V" n="91"/>succedit maior.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e523">
      ¶ Sed contra hoc est: quia per charitatem 
      pri<lb ed="#V" n="92" break="no"/>me charitas vie non euacuatur. Unde apostolus prima ad 
      <lb ed="#V" n="93"/>corinthi. 13. Charitas nunquam excidit.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e530">
      ¶ Preterea cum 
      pri<lb ed="#V" n="94" break="no"/>ma et secunda sint eiusdem speciei. Prima est imperfecta 
      re<lb ed="#V" n="95" break="no"/>spectu secunde: sed res imperfecta in sua specie nata est 
      ea<lb ed="#V" n="96" break="no"/>dem in numero recipere perfectionem que competit speciei 
      <lb ed="#V" n="97"/>sue: quia perfectibile sue perfectioni non opponitur. Ideo 
      vide<lb ed="#V" n="98" break="no"/>tur aliis dicendum quod anima efficitur magis chara per hoc quod 
      cha<lb ed="#V" n="99" break="no"/>ritati praeexistenti in anima additur per diuinam virtutem aliquis. 
      <lb ed="#V" n="100"/>nouus gradus essentie charitatis: ex quo et gradu 
      chari<lb ed="#V" n="101" break="no"/>tatis preexistente constituitur vna perfectior charitatis essentia: 
      <lb ed="#V" n="102"/>quia primus gradus erat in potentia ad receptionem gradus 
      <lb ed="#V" n="103"/>alterius: sicut res incompleta ad completiorem gradum. Nec 
      <lb ed="#V" n="104"/>contra hanc opinionem videntur esse illa inconuenientia que a 
      <lb ed="#V" n="105"/>multis contra hanc opinionem adducuntur: sicut 
      me<lb ed="#V" n="106" break="no"/>lius patebit in solutione argumentorum.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e561">
                  <lb ed="#V" n="107"/>Ad primum in oppositu cum dicitur. Simplex 
      ad<lb ed="#V" n="108" break="no"/>ditum simplici non facit maius etc. 
      <lb ed="#V" n="109"/>Dico quod charitas et si sit simplex per carentiam 
      quantita<lb ed="#V" n="110" break="no"/>tis molis: habet tamen quantitatem virtutis: immo vt verius 
      <lb ed="#V" n="111"/>loquar est quedam quantitas virtualis. Unde sicut quantum 
      <lb ed="#V" n="112"/>mole additum simili quanto efficit maius in mole: sic 
      gra<lb ed="#V" n="113" break="no"/>dus quantitatis virtualis additus alii gradui efficit 
      ma<lb ed="#V" n="114" break="no"/>ius in virtute. Uel potest dici quod secundum sententiam phlosophi. 3. 
      me<lb ed="#V" n="115" break="no"/>taphy. Et si indiuisibile additu indiuisibili non faciat 
      ma<lb ed="#V" n="116" break="no"/>ius: tamen facit plus. Unde additio in charitate quamuis 
      tan<lb ed="#V" n="117" break="no"/>illud quod additur: et illud cui additur sit simplex: ex hoc 
      <lb ed="#V" n="118"/>tamen efficitur plus in essentia: et ex consequenti melius: et 
      <lb ed="#V" n="119"/>ita maius: quia secundum Aug. 6. de trinit. c. 8. In his que mole 
      ma<lb ed="#V" n="120" break="no"/>gna sunt: hoc est maius esse quod est melius esse.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e594">
      ¶ Ad 2m 
      <lb ed="#V" n="121"/>cum dicitur quod quanto charitas simplicior tanto 
      virtuo<lb ed="#V" n="122" break="no"/>sior etc. Dico quod verum est loquendo de simplicitate que 
      <lb ed="#V" n="123"/>excludit compositionem ex actuali et potentiali: et loquendo 
      <lb ed="#V" n="124"/>de tali simplicitate: tanto charitas est simplicior 
      quanto<lb ed="#V" n="125" break="no"/>in ea plus est de essentia charitatis: quia semper per 
      addi<lb ed="#V" n="126" break="no"/>tionem alicuius gradus essentie excluditur aliquis gradus 
      <lb ed="#V" n="127"/>possibilitatis: qui erat in preexistenti charitate: sed 
      loquen<lb ed="#V" n="128" break="no"/>do de simplicitate que excludit compositionem ex pluribus 
      <lb ed="#V" n="129"/>gradibus actualitatis: sic quanto charitas est simplicior 
      <lb ed="#V" n="130"/>tanto minus est virtuosa: quia tanto minus habet de 
      actua<lb ed="#V" n="131" break="no"/>litate
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e621">
      ¶ Ad 3m cum dicitur quod ex duobus existentibus 
      in<lb ed="#V" n="132" break="no"/>actu non sit vnum per essentiam etc. Dico quod verum est 
      <lb ed="#V" n="133"/>de duobus existentibus in actu completo: sed charitas 
      <lb ed="#V" n="134"/>quamdiu est augibilis non habet actualitatem completam: sed incompletan. 
      <!--00132.xml-->
      <pb ed="#V" n="59-v"/>
                  <cb ed="#P" n="a"/>
               </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e637">
                  <lb ed="#V" n="1"/>¶ Ad 4m cum dicitur quod forma est simplici essentia 
      consi<lb ed="#V" n="2" break="no"/>stens etc. Dico quod ibi loquitur auctor ille de simplicitate secundum 
      <lb ed="#V" n="3"/>quod excludit compositionem ex materia et forma non de 
      simpli<lb ed="#V" n="4" break="no"/>citate que excludit compositionem ex pluribus gradibus 
      <lb ed="#V" n="5"/>actualitatis: quia sic omnis forma que potest extendi et remitti 
      con<lb ed="#V" n="6" break="no"/>posita est: quamuis illi plures gradus actualitatis in illa forma 
      <lb ed="#V" n="7"/>non habent actualem distinctionem: sed secundum potentiam.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e655">
      ¶ Ad 5m 
      <lb ed="#V" n="8"/>dicitur quod illud quod est in partes diuisibile: in quarum quilibet saluatur: 
      <lb ed="#V" n="9"/>ideo totius est diuisibile in infinitum etc. potest dici quod habet veritatem 
      <lb ed="#V" n="10"/>quando in qualibet parte illius totius saluatur ratio totius 
      <lb ed="#V" n="11"/>eque complete: sicut in qualibet parte linee eque complete 
      sal<lb ed="#V" n="12" break="no"/>uatur diffinitio linee non sic aut est in partibus charitatis 
      <lb ed="#V" n="13"/>quia gradus sequens plus videtur habere de ratione forme 
      char<lb ed="#V" n="14" break="no"/>tatis quam gradus cui additur: maxime supposito quod non plus 
      <lb ed="#V" n="15"/>sit de essentia in gradu cui sit additio quam in gradu addito 
      <lb ed="#V" n="16"/>Et videtur primus gradus plus habere de ratione 
      possibili<lb ed="#V" n="17" break="no"/>tatis: vel saltem hoc certum est quod in charitate constituta ex 
      praeceden<lb ed="#V" n="18" break="no"/>te. et gradu addito non tanummodo ibi est plus de essentia 
      cha<lb ed="#V" n="19" break="no"/>ritatis quam antea: sed imperfectius saluatur ibi diffinitio charitatis 
      <lb ed="#V" n="20"/>quam antea: quod non posset dici de linea: ita enim perfecte 
      <lb ed="#V" n="21"/>saluatur diffinitio linee in linea bipedali: sicut tripedali. 
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e688">
                  <lb ed="#V" n="22"/>¶ Alii tamen non habent pro inconuenienti dicere quod 
      <lb ed="#V" n="23"/>charitas sit diuisibilis in infinitum quantum est ex parte sua. 
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e695">
                  <lb ed="#V" n="24"/>¶ Unde dicunt quod deus posset eam diminuere sine fine si vel 
      <lb ed="#V" n="25"/>let per subtractionem influentie primo respectu vnius 
      gra<lb ed="#V" n="26" break="no"/>dus: secundo respectu alterius. Et sic sine fine quantum 
      <lb ed="#V" n="27"/>est de absoluta potestate.
   </p>
            </div>
            <div xml:id="kzz7yh-a39614-Dd1e707">
               <head xml:id="kzz7yh-a39614-Hd1e709">Quaestio 3</head>
               <head type="question-title">Utrum charitas augeatur in quo libet motu</head>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e711">
      ¶ Questio. III. 
      <lb ed="#V" n="28"/>Tertio queritur. Utrum charitas augeatur in quo 
      <lb ed="#V" n="29"/>libet motu. Et videtur quod sic: quia homo 
      cha<lb ed="#V" n="30" break="no"/>Urus deo: non efficitur charior nisi per augumentum 
      <lb ed="#V" n="31"/>Cocharitatis: sed per quemlibet actum charitatis 
      ho<lb ed="#V" n="32" break="no"/>mo charior deo efficitur: cum quilibet actus 
      chari<lb ed="#V" n="33" break="no"/>tatis deo sit acceptus. ergo per quemlibet actum charitatis 
      <lb ed="#V" n="34"/>charitas augetur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e729">
      ¶ Item quandocumque charitas perfectius inest 
      <lb ed="#V" n="35"/>anime ipsa augetur: sed per quemlibet actum charitatis charitas 
      <lb ed="#V" n="36"/>inest perfectius: quia per actus significatur habitus. ergo per 
      quemli<lb ed="#V" n="37" break="no"/>bet actum charitatis charitas augetur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e738">
      ¶ Item non minus 
      po<lb ed="#V" n="38" break="no"/>test actus charitatis: quam actus acquisite dilectionis: sed per 
      <lb ed="#V" n="39"/>quemlibet actum dilectionis acquisite habitus illius 
      dilectio<lb ed="#V" n="40" break="no"/>nis augetur. ergo per quemlibet actum charitatis charitas 
      au<lb ed="#V" n="41" break="no"/>getur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e749">
      ¶ Item omnes actus charitatis sunt similes in hoc quod 
      eius<lb ed="#V" n="42" break="no"/>dem speciei sunt: quamuis vnus sit fortior: alter debilior. 
      er<lb ed="#V" n="43" break="no"/>go qua ratione charitas augetur in vno actu: eadem ratione 
      in<lb ed="#V" n="44" break="no"/>quolibet: quamuis in vno plus et in alio minus. Sed certum 
      <lb ed="#V" n="45"/>est quod in aliquo actu augetur: ergo videtur quod in quolibet actu augeatur. 
      <!--TODO: insert para break here-->
      <lb ed="#V" n="46"/>Contra secundum philosophum. 2. libro ethi. c. primo Uirtus non vno actu 
      <lb ed="#V" n="47"/>acquiritur: sed ex consuetudine: dicitur etiam primo libro ethi. 
      <lb ed="#V" n="48"/>c. ix. Quod vna hirundo non facit ver: neque vna dies 
      hominem<lb ed="#V" n="49" break="no"/>beatum: sed ex eisdem virtus augetur ex quibus acquiritur. ergo 
      vi<lb ed="#V" n="50" break="no"/>detur quod per vnum actum virtus non augeatur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e772">
      ¶ Item paruum 
      <lb ed="#V" n="51"/>calidum superueniens magno calido: non auget in eo calorem: 
      <lb ed="#V" n="52"/>sed minuit. ergo a simili paruus actus charitatis 
      superue<lb ed="#V" n="53" break="no"/>niens magne charitati: non auget eam: sed minuit. 
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e781">
                  <lb ed="#V" n="54"/>Respondeo quod charitas non augumentatur in 
      quo<lb ed="#V" n="55" break="no"/>libet actu: secundum quod tenet communior opinio
      <lb ed="#V" n="56"/>Ad cuius intelligentiam sciendum quod in quolibet actu: quem 
      <lb ed="#V" n="57"/>voluntas elicit ex charitate: ita intensum et perfectum quod 
      volun<lb ed="#V" n="58" break="no"/>tas per charitatem habitam non potest elicere intensiorem et 
      perfe<lb ed="#V" n="59" break="no"/>ctiorem: augetur in nobis charitas a deo. Sed loquendo de 
      <lb ed="#V" n="60"/>actibus quos voluntas elicit ex charitate: non secundum totum 
      co<lb ed="#V" n="61" break="no"/>natum: que potest habere per illum habitum. sic non est verum 
      <lb ed="#V" n="62"/>quod charitas augeatur in nobis in quolibet actu: quamuis 
      quili<lb ed="#V" n="63" break="no"/>bet talis actus aliquo modo nos disponat ad hoc: vt deus 
      <lb ed="#V" n="64"/>augeat charitatem in nobis. et cum voluntas tot actus 
      mul<lb ed="#V" n="65" break="no"/>tiplicauerit tales quod omnes simul equiualeant vni actui quem 
      <lb ed="#V" n="66"/>voluntas eliceret ex toto conatu: quem habere posset per 
      ha<lb ed="#V" n="67" break="no"/>bitam charitatem probabile est: quod tunc deus in nobis augeat 
      <!--00132.xml-->
      <cb ed="#P" n="b"/>
                  <lb ed="#V" n="68"/>charitatem. et d inco quod deus est qui auget eam: quia sicut 
      chari<lb ed="#V" n="69" break="no"/>tas non acqguuiritur per exercitiu nostrum: sed deus eam nobis 
      <lb ed="#V" n="70"/>infundit per creationem: quamuis ad eam suscipiendam 
      dispo<lb ed="#V" n="71" break="no"/>namus nos per bonorum operum exercitium: ita dico quod 
      chari<lb ed="#V" n="72" break="no"/>tas non auaetur in nobis per actuum nostrorum exercitium: sed 
      <lb ed="#V" n="73"/>deus in nogis augumentum charitatis infundit: quamuis per 
      <lb ed="#V" n="74"/>exercitium axtuum nostrorum aliquo modo disponamus nos 
      <lb ed="#V" n="75"/>ad recipiendum a deo charitatis augumentum.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e836">
                  <lb ed="#V" n="76"/>Ad primum in oppositum cum dicitur quod per quemlibet 
      <lb ed="#V" n="77"/>actum charitatis: homo charior deo 
      <lb ed="#V" n="78"/>efficitur etc. Dico quod non est verum secundum quod magis charus dicitur a 
      <lb ed="#V" n="79"/>pluribus speribus elicitis ex charitate. Pro quibus operibus: 
      <lb ed="#V" n="80"/>homo etiam guo ad praemium essentiale remunerabitur. Premium enim 
      <lb ed="#V" n="81"/>essentiale cdorrespondebit non tantummodo habitui charitatis 
      <lb ed="#V" n="82"/>vie: sed etam habitibus et actibus simul.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e854">
      ¶ Ad 2m cum 
      di<lb ed="#V" n="83" break="no"/>quod per qualibet actum charitatis charitas inest anime 
      perfe<lb ed="#V" n="84" break="no"/>ctius etc. Dico quod inesse perfectius potest intelligi dupliciter. 
      <lb ed="#V" n="85"/>Unomodo vt idem sit quod firmius inesse: et sic per quemlibet 
      <lb ed="#V" n="86"/>actum chrritatis charitas inest anime perfectius. Sed sic 
      acci<lb ed="#V" n="87" break="no"/>piendo inesse perfectius non est verum: quod quandocumque charitas 
      <lb ed="#V" n="88"/>inest perfactius quod augeatur. Alio modo vt idem sit quod inesse 
      <lb ed="#V" n="89"/>intensius. et sic non est verum quod per quemlibet actum 
      cha<lb ed="#V" n="90" break="no"/>ritatis charitas insit perfectius: sic enim oporteret quod in 
      <lb ed="#V" n="91"/>actu quoibet augeretur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e876">
      ¶ Ad tertium cum dicitur quod 
      <lb ed="#V" n="92"/>per quemlibet actum dilectionis acquisite habitus illius 
      <lb ed="#V" n="93"/>dilections augetur etc. Dicunt aliqui quod falsum est: nisi 
      <lb ed="#V" n="94"/>loquendo de illo actu correspondente habitui quantum 
      <lb ed="#V" n="95"/>ad intensionem. dicunt enim quod per actus debiliores ille 
      ha<lb ed="#V" n="96" break="no"/>bitus non augetur quamuis per tales actus non prohibeantur 
      cor<lb ed="#V" n="97" break="no"/>ruptibilia ipsius habitus: et fiat dispositio: vt tandem per 
      ali<lb ed="#V" n="98" break="no"/>quem actuum illorum in virtute precedentium habitus 
      augea<lb ed="#V" n="99" break="no"/>tur. Uel potest dici quod quamuis actus charitatis simpliciter 
      <lb ed="#V" n="100"/>sit potentior quam actus dilectionis acquisite: non est tamen 
      po<lb ed="#V" n="101" break="no"/>tentior quantum ad habitum augendum: quia sicut habitus 
      dilectio<lb ed="#V" n="102" break="no"/>nis acquisite acquiritur per exercitium actuum nostrorum: ita et 
      <lb ed="#V" n="103"/>augetur: non sic autem habitus charitatis.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e905">
      ¶ Ad 4m cum 
      di<lb ed="#V" n="104" break="no"/>citur quod qua ratione charitas augetur in vno actu eadem 
      ratio<lb ed="#V" n="105" break="no"/>ne in quolibet etc. Dico quod non est verum. Maior est enim 
      <lb ed="#V" n="106"/>ratio quod deus in nobis eam augeat in actu quem voluntas 
      <lb ed="#V" n="107"/>elicit ex toto conatu quem habere potest per charitatem. iam 
      ha<lb ed="#V" n="108" break="no"/>bitan quam in actu remissiori.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e919">
      ¶ Et preterea si sunt 
      multi<lb ed="#V" n="109" break="no"/>actus non ita intensi: maior tamen ratio est quod deus in nobis 
      <lb ed="#V" n="110"/>augeat charitatem in vltimo illorum quam in primo vel secundo: 
      <lb ed="#V" n="111"/>eo quod vltimus nos disponit non tantummodo in sua virtute. 
      <lb ed="#V" n="112"/>sed etiam in virtute praecedentium. Sicut potest aliqualiter 
      po<lb ed="#V" n="113" break="no"/>ni exemplum de multis guttis: quarum nulla preter vltimam 
      <lb ed="#V" n="114"/>facit aliquam cauationem: et vltima non tantummodo in sua 
      vir<lb ed="#V" n="115" break="no"/>eute: sed etiam in virtute omnium aliarum que praecesserunt. 
      Argu<lb ed="#V" n="116" break="no"/>menta ad partem aliam: quamuis insufficientem habeant 
      <lb ed="#V" n="117"/>processum: tamen gratia conclusionis principalis possunt concedi. 
   </p>
            </div>
            <div xml:id="kzz7yh-a39614-Dd1e942">
               <head xml:id="kzz7yh-a39614-Hd1e944">Quaestio 4</head>
               <head type="question-title">Utrum charitas possit augeri sine fine</head>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e946">
                  <lb ed="#V" n="118"/>¶ Questio. IIII. 
      <lb ed="#V" n="119"/>QUarto queritur. Utrum charitas possit 
      au<lb ed="#V" n="120" break="no"/>geri sine fine. Et videtur quod sic: res 
      <lb ed="#V" n="121"/>spirituales non augumentant se. Unde videmus 
      <lb ed="#V" n="122"/>quod intellectus potest recipere species intelligibiles 
      <lb ed="#V" n="123"/>magis atque magis sine sine: sed partes 
      charita<lb ed="#V" n="124" break="no"/>tis sunt res spirituales. ergo non coaugumentant se. ergo 
      <lb ed="#V" n="125"/>anima potest recipere partes charitatis magis atque magis sine 
      <lb ed="#V" n="126"/>sine.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e968">
      ¶ Item anima habens charitatem magis est apta ad 
      su<lb ed="#V" n="127" break="no"/>sceptionem amplioris charitatis: quam quando nihil habebat 
      <lb ed="#V" n="128"/>de charitate. ergo charitas facit animam charitate 
      capacio<lb ed="#V" n="129" break="no"/>rem. Et sic quanto plus de charitate recipit: tanto est 
      ca<lb ed="#V" n="130" break="no"/>pacior. ergo nunquam tantum potest augeri charitas quod repleatur 
      <lb ed="#V" n="131"/>anime capacitas charitate.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e981">
      ¶ Item obiectum charitatis est 
      <lb ed="#V" n="132"/>diligibile in infinitum. ergo cum quantitas virtutis mensuretur 
      pe<lb ed="#V" n="133" break="no"/>nes obictum charitas potest crescere in infinitum.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e988">
      ¶ Item omnis 
      <lb ed="#V" n="134"/>res potest augeri quamdiu est circa suam perfectionem: sed 
      <!--00133.xml-->
      <pb ed="#V" n="60-r"/>
                  <cb ed="#P" n="a"/>
                  <lb ed="#V" n="1"/>charitas in veria non potest perfici: quia sicut dicit beatus Aug. 
      <lb ed="#V" n="2"/>lib. 83. q. q. 36. Perfectio charitatis est nulla cupiditas: sed 
      <lb ed="#V" n="3"/>cupiditas in via de lege communi totaliter remoueri non 
      <lb ed="#V" n="4"/>potest. ergo charitas in via semper plus et plus potest augeri. 
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1009">
                  <lb ed="#V" n="5"/>¶ Ite non est maioris capacitatis intellectus quam affectus: sed 
      <lb ed="#V" n="6"/>scientia sine fine potest augeri in intellectu. Unde videmus 
      <lb ed="#V" n="7"/>homines in scientia semper proficere. ergo et charitas sine fine 
      au<lb ed="#V" n="8" break="no"/>geri potest in affectu.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1020">
      ¶ Item charitas est ignis spiritualis: sed 
      <lb ed="#V" n="9"/>ignis corporalis si sine sine inueniret mam sine fine posset 
      <lb ed="#V" n="10"/>augeri. ergo similiter ignis spiritualis qui est charitas 
      si<lb ed="#V" n="11" break="no"/>ne fine potest augeri cum obiectum habeat: quod sine 
      fi<lb ed="#V" n="12" break="no"/>ne quantum est ex parte sua plus et plus debet diligi. 
    </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1031">
                  <lb ed="#V" n="13"/>Contra capacitas anime finita est: cum eius essentia sit 
      fi<lb ed="#V" n="14" break="no"/>nita: sed perfectio non excedit capacitatem 
      perfe<lb ed="#V" n="15" break="no"/>ctibilis. ergo charitas que est voluntatis secundaria perfectio 
      <lb ed="#V" n="16"/>terminum habet vltra quem augeri non potest
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1042">
      ¶ Item secundum philosophum 
      <lb ed="#V" n="17"/>6o physico. Nullus motus ordinatus et rectus est ad illud 
      <lb ed="#V" n="18"/>quod consequi non potest. ergo non esset motus augumenti in 
      cha<lb ed="#V" n="19" break="no"/>ritate: si terminum istius augumenti anima consequi non posset. 
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1051">
                  <lb ed="#V" n="20"/>¶ Item Ansels. in libo de conceptu virginali. c. 18 de beata 
      <lb ed="#V" n="21"/>virgine dicit: quod decens erat vt ea puritate niteret qua 
      ma<lb ed="#V" n="22" break="no"/>ior sub deo nequit intelligi: sed puritas est per charitatem. 
      <lb ed="#V" n="23"/>ergo tantam habet charitatem quod nullo modo posset augeri. 
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1062">
                  <lb ed="#V" n="24"/>Respondeo dixerunt aliqui quod charitas in nobis 
      <lb ed="#V" n="25"/>augeri potest sine fine quamuis semper 
      to<lb ed="#V" n="26" break="no"/>tum acceptum sit finitum. et hoc patet: et ex parte dei qui semper 
      <lb ed="#V" n="27"/>plus et plus potest infundere. Et etiam ex parte charitatis 
      <lb ed="#V" n="28"/>que est quedam similitudo charitatis diuine: que charitas cum 
      <lb ed="#V" n="29"/>infinita sit quantumcumque charitas nostra augeretur 
      nunquan<lb ed="#V" n="30" break="no"/>posset illi charitati assimilari perfecte. Patet etiam hoc ex 
      par<lb ed="#V" n="31" break="no"/>te ipsius anime: que quanto plus capit de charitate: tanto 
      ca<lb ed="#V" n="32" break="no"/>pacior efficitur. Et ideo quanto plus recipit: tanto plus potest 
      <lb ed="#V" n="33"/>recipere: quia non est simile de capacitate rerum spiritualiu: et rerum 
      <lb ed="#V" n="34"/>materialium: quia capacitas rerum materialium limitatur ex materia. et ideo 
      <lb ed="#V" n="35"/>uon possunt recipere nisi secundum exigentiam materie: sed 
      substan<lb ed="#V" n="36" break="no"/>tie spirituales non limitantur ex materia: sed magis secundum 
      quanti<lb ed="#V" n="37" break="no"/>tatem diuine bonitatis in eis percepte. Et ideo quanto plus 
      <lb ed="#V" n="38"/>additur de bonitate: tanto magis est de potentia ad capacita 
      <lb ed="#V" n="39"/>tem.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1100">
      ¶ Contra hanc opinionem sic potest argui. Capacitas 
      <lb ed="#V" n="40"/>anime aut nominat ipsam potentiam anime: aut aliquid superadditum 
      <lb ed="#V" n="41"/>potentie. Si primo modo planum est. quod capacitas anime 
      ha<lb ed="#V" n="42" break="no"/>bet limites determinatos: quia cuius essentia habet 
      deter<lb ed="#V" n="43" break="no"/>minatos limites et eius potentia. Si autem capacitas dicit 
      <lb ed="#V" n="44"/>aliquid superadditum potentie planum est quod illud in potentia 
      <lb ed="#V" n="45"/>anime recipitur. ergo si illud superadditum posset crescere 
      si<lb ed="#V" n="46" break="no"/>ne sine: sequeretur quod ipsa potentia anime posset capere sine 
      <lb ed="#V" n="47"/>fine: et ita determinatos limites non haberet: quod falsum 
      <lb ed="#V" n="48"/>est.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1122">
      ¶ Preterea secundum illam opinionem sequeretur quod ipse 
      <lb ed="#V" n="49"/>deus in anima aliqua posset perfectiorem ponere 
      charita<lb ed="#V" n="50" break="no"/>tem: quam sit illa que est in anima iesu christi. quod falsum est. 
      <lb ed="#V" n="51"/>Unde sine preiudicio videtur mihi dicendum quod si detur quod 
      <lb ed="#V" n="52"/>charitas possit augeri sine fine quantum est ex parte sua: eo 
      <lb ed="#V" n="53"/>quod est virtus respectu infiniti obiecti. et ideo eius species 
      <lb ed="#V" n="54"/>determinatum limitem non habeat: quia si semper fieret 
      volun<lb ed="#V" n="55" break="no"/>tas alia voluntate nobilior: semper quelibet voluntas 
      pos<lb ed="#V" n="56" break="no"/>set a deo recipere habitum charitatis sibi proportionatum: quod 
      <lb ed="#V" n="57"/>non esset verum: si species charitatis determinatos 
      habe<lb ed="#V" n="58" break="no"/>ret limites vltra quos augeri non posset: tamen ex parte 
      ca<lb ed="#V" n="59" break="no"/>pacitatis creature rationalis vel intellectualis que 
      finita<lb ed="#V" n="60" break="no"/>est: et determinatos habet limites augeri non posset sine fine. 
      <lb ed="#V" n="61"/>Tantum enim posset voluntas creature rationalis vel 
      in<lb ed="#V" n="62" break="no"/>tellectualis habilitari per charitatem ad diligendum deum: 
      <lb ed="#V" n="63"/>quod amplius habilitari non posset. Unde et voluntas 
      <lb ed="#V" n="64"/>anime iesu christi intantum habilitata est per charitatem 
      <lb ed="#V" n="65"/>ad diligendum deum: quod maioris habilitationis capax non est. 
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1161">
                  <lb ed="#V" n="66"/>¶ Unde secure dicendum: quod capacitas voluntatis sue 
      to<lb ed="#V" n="67" break="no"/>toliter charitate repleta est. 
      <!--00133.xml-->
      <cb ed="#P" n="b"/>
               </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1172">
                  <lb ed="#V" n="68"/>Ad primum in oppositum cum dicitur quod res 
      spi<lb ed="#V" n="69" break="no"/>rituales non coaugustant se etc. 
      Di<lb ed="#V" n="70" break="no"/>co quod sicut spatium corporale finitum posset capere maiorem 
      <lb ed="#V" n="71"/>et maiorem numerum sine fine rerum indiuidualium que sunt 
      <lb ed="#V" n="72"/>puncta: non tamen posset capere quantitatem continuam maiorem et 
      <lb ed="#V" n="73"/>maiore sine fine. Ita dico quod finita capacitas ipsius anime 
      ca<lb ed="#V" n="74" break="no"/>pax est specierum secundum maiore et maiorem numerum sine fine: nec 
      <lb ed="#V" n="75"/>propter hoc sequitur quod sit capex vnius habitus secundum maiorem 
      <lb ed="#V" n="76"/>et maiorem perfectionem sine fine. Uel potest dici quod et si res 
      spi<lb ed="#V" n="77" break="no"/>rituales non coaugustent se more rerum corporalium: tamen quia 
      <lb ed="#V" n="78"/>maior virtus requiritur in intellectu ad retinendum plures 
      <lb ed="#V" n="79"/>species intelligibiles simul quam paucas: ideo negandum est 
      <lb ed="#V" n="80"/>secundum aliquos posse in intellectu recipi species 
      intelligibi<lb ed="#V" n="81" break="no"/>les plus et plus sine fine illis speciebus remanentibus que 
      <lb ed="#V" n="82"/>primo fuerunt recepte.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1207">
      ¶ Ad 2m cum dicitur quod anima habens 
      <lb ed="#V" n="83"/>charitatem magis est apta ad susceptionem amplioris 
      charita<lb ed="#V" n="84" break="no"/>tis quam quando nihil habebat de charitate etc. Dico quod non 
      <lb ed="#V" n="85"/>tantum potest capere quantum posset: si nihil de ea haberet: tamen 
      <lb ed="#V" n="86"/>magis apta est et digna vt sibi detur illud quod potest cape 
      <lb ed="#V" n="87"/>re quam antequam nihil haberet sicut res calefacta non tantum potest 
      <lb ed="#V" n="88"/>adhuc capere de caliditate quantum si nihil haberet: quia 
      <lb ed="#V" n="89"/>antequam nihil haberet: poterat capere caliditatem: quam 
      mo<lb ed="#V" n="90" break="no"/>do habet: et illud quod residuum est: tamen cum est calefacta 
      semiple<lb ed="#V" n="91" break="no"/>ne aptior est ad illud recipiendum quod restat de caliditate quam 
      <lb ed="#V" n="92"/>si frigida esset
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1231">
      ¶ Ad 3m cum dicitur quod quantitas virtutis 
      memn<lb ed="#V" n="93" break="no"/>suratur penes obiectum etc. Dico quod non tantum mensuratur ex 
      <lb ed="#V" n="94"/>parte obiecti: sed etiam ex parte potentie in qua recipitur. Unde 
      <lb ed="#V" n="95"/>de et si detur quod charitas potest augeri sine sine quantum est ex 
      <lb ed="#V" n="96"/>parte obiecti: non tamen potest augeri sine fine hoc prohibente 
      li<lb ed="#V" n="97" break="no"/>mitata capacitate subiecti.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1245">
      ¶ Ad 4m cum dicitur quod charitas 
      <lb ed="#V" n="98"/>in via non potest perfici. Dico quod verum est loquendo de perfe 
      <lb ed="#V" n="99"/>ctione simpliciter et de lege communi hoc prohibentibus 
      in<lb ed="#V" n="100" break="no"/>ordinatis motibus sensualitatis et breuitate temporis quo 
      vi<lb ed="#V" n="101" break="no"/>uunt homines de lege communi. Nec propter hoc sequitur quod 
      <lb ed="#V" n="102"/>posset sine fine augeri. tantum enim posset quis homo viuere: et tantum 
      <lb ed="#V" n="103"/>in habitu charitatis proficere quod ille habitus amplius in eo 
      <lb ed="#V" n="104"/>non posset augeri: quamuis propter defectum clare cognitionis 
      <lb ed="#V" n="105"/>in via non possit attingere ad terminum vltimum 
      perfectio<lb ed="#V" n="106" break="no"/>nis actus ipsius habitus. Nec mirum. Si enim videmus quod 
      <lb ed="#V" n="107"/>habens habitum quandoque propter aliquod impedimentum prohibetur 
      <lb ed="#V" n="108"/>ab actu. Possibile etiam esset quod habens habitum perfectum 
      <lb ed="#V" n="109"/>propter defectum clare cognitionis non attingeret ad 
      perfectio<lb ed="#V" n="110" break="no"/>nem ipsius actus.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1276">
      ¶ Ad 5m dicitur quod scientia sine fine 
      po<lb ed="#V" n="111" break="no"/>test augeri in intellectu etc. Dico quod vnus habitus scientie 
      <lb ed="#V" n="112"/>non posset augeri in nostro intellectu sine fine. Unde quod 
      <lb ed="#V" n="113"/>dicunt homines semper in habitum alicuius scientie posse 
      profi<lb ed="#V" n="114" break="no"/>cere: hoc est propter breuitatem huius vite. et quia est tot 
      obscu<lb ed="#V" n="115" break="no"/>ritatibus inuoluta quod homo in ea de lege communi non potest ad 
      <lb ed="#V" n="116"/>completum et vltimum terminum habitus scientie attingere. 
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1292">
                  <lb ed="#V" n="117"/>¶ Ad 6m dico quod illud argumentu non plus concludit nisi quod 
      <lb ed="#V" n="118"/>charitas quantum est ex parte sua et per comparationem ad 
      ob<lb ed="#V" n="119" break="no"/>iectum sine fine posset augeri. Uel potest dici quod ignis 
      pos<lb ed="#V" n="120" break="no"/>set augeri in infinitum extensiue non intensiue. Et ego etiam 
      di<lb ed="#V" n="121" break="no"/>co quod charitas posset augeri in infinitum extensiue: si essent 
      <lb ed="#V" n="122"/>infinita que ex charitate deberent diligi: sed non propter hoc 
      <lb ed="#V" n="123"/>sequitur quod perfectio in essentia ipsius habitus posset 
      cresce<lb ed="#V" n="124" break="no"/>re sine fine. 
   </p>
            </div>
            <div xml:id="kzz7yh-a39614-Dd1e1314">
               <head xml:id="kzz7yh-a39614-Hd1e1316">Quaestio 5</head>
               <head type="question-title">Utrum charitas posset diminui</head>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1318">
     ¶ Questio. V
      <lb ed="#V" n="125"/>QUinto queritur. Utrum charitas posset 
      di<lb ed="#V" n="126" break="no"/>minui. Et videtur quod sic. peccatum 
      ve<lb ed="#V" n="127" break="no"/>niale magis opponitur bono gratie quam bono 
      natu<lb ed="#V" n="128" break="no"/>re. Sed quodlibet peccatum veniale aliquid diminuit 
      <lb ed="#V" n="129"/>de naturali humilitate. ergo multo fortius aliquid 
      di<lb ed="#V" n="130" break="no"/>minuit de charitate.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1334">
      ¶ Item secundum philosophum libro 2. thopi. Contra 
      <lb ed="#V" n="131"/>ria nata sunt fieri circa idem. ergo cum augumentum et 
      dimi<lb ed="#V" n="132" break="no"/>nutio sunt contraria: videtur quod sicut charitas potest augeri quod 
      <lb ed="#V" n="133"/>ita etiam possit diminui.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1343">
      ¶ Item certum est quod per peccatu 
      <lb ed="#V" n="134"/>veniale seruor charitatis minuitur. ergo si charitas minui¬ 
      <!--00134.xml-->
      <pb ed="#V" n="60-v"/>
                  <cb ed="#P" n="a"/>
                  <lb ed="#V" n="1"/>non posset tot possent venialia multiplicari quod remanente 
      <lb ed="#V" n="2"/>toto charitatis habitu totus feruor eius tolleretur: quod 
      incon<lb ed="#V" n="3" break="no"/>ueriens videtur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1361">
      ¶ Item Aug. lib. 83. q. q. 36. Perfectio 
      cha<lb ed="#V" n="4" break="no"/>ritatis est nulla cupiditas. ergo imperfectio charitatis 
      ali<lb ed="#V" n="5" break="no"/>qua cupiditas. ergo quandoncumque cupiditas augetur que 
      totali<lb ed="#V" n="6" break="no"/>ter charitatem non destruit: ipsa charitas minuitur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1371">
      ¶ Item 
      <lb ed="#V" n="7"/>forme naturales que possunt intendi possunt remitti. habitus 
      <lb ed="#V" n="8"/>etiam acquisiti sicut possunt augeri: ita possunt minui. et 
      <lb ed="#V" n="9"/>o a simili sicut charitas potest augeri: ita potest minui. 
    </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1380">
                  <lb ed="#V" n="10"/>Contra si charitas posset minui: hoc non esset nisi per 
      ve<lb ed="#V" n="11" break="no"/>niale peccatum: quia per mortale non minuitur: sed 
      <lb ed="#V" n="12"/>destruitur. Sed per peccatum veniale minui non potest quia cum secundum 
      <lb ed="#V" n="13"/>philosophum primo physi. Omne finitum per ablationem alicuius ab eo 
      <lb ed="#V" n="14"/>multotiens secundum eandem quantitatem non secundum eandem 
      proportio<lb ed="#V" n="15" break="no"/>nem ad vltimum totaliter destruatur: charitas per sola 
      venia<lb ed="#V" n="16" break="no"/>lia posset destrui. quod falsum est.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1398">
      ¶ Item illud per quod aliud 
      <lb ed="#V" n="17"/>minuitur: videtur ei contrariari: sed peccatum veniale cum sit 
      deor<lb ed="#V" n="18" break="no"/>dinatio citra deum: non contrariatur charitati cum per illam 
      <lb ed="#V" n="19"/>sit coniunctio cum eo. ergo per peccatu veniale charitas non 
      <lb ed="#V" n="20"/>potest minui.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1409">
      ¶ Item veniale nihil diminuit de premio 
      substantia<lb ed="#V" n="21" break="no"/>li: quia tunc homo propter veniale posset puniri eternaliter 
      pe<lb ed="#V" n="22" break="no"/>na damni quod rationabile non videtur. Sed illud per quod 
      chari<lb ed="#V" n="23" break="no"/>tas minueretur: aliquid diminueret de praemio substantiali. ergo 
      <lb ed="#V" n="24"/>charitas per peccatum veniale non potest minui.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1420">
      ¶ Item 
      for<lb ed="#V" n="25" break="no"/>ma simplex non potest minui: quia si aliquid de ea remoueretur: 
      to<lb ed="#V" n="26" break="no"/>tum remoueretur: sed charitas est forma simplex. ergo non potest minui. 
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1427">
                  <lb ed="#V" n="27"/>Respondeo charitas cum possit augeri: quantum est 
      <lb ed="#V" n="28"/>ex parte sua posset diminui: sed quia 
      cau<lb ed="#V" n="29" break="no"/>sam diminuentem non habet secundum quod tenet opinio communior: 
      <lb ed="#V" n="30"/>ideo concedo quod nunquam minuitur quantum ad eius essentiam: 
      <lb ed="#V" n="31"/>quamuis frequenter minuatur quantum ad feruorem: et quantum ad 
      <lb ed="#V" n="32"/>suam in anima radicationem. Quod autem causam diminuentem non 
      <lb ed="#V" n="33"/>habeat: patet: quia deus eam non diminuit: quia enim pronior est 
      <lb ed="#V" n="34"/>ad miserandum quam ad condemnandum: hinc est quod charitatem 
      <lb ed="#V" n="35"/>tribuit cum homo de congruo per liberum arbitrium se disponit: 
      <lb ed="#V" n="36"/>sed charitatem datam: seu aliquid de eius essentia conseruare non 
      <lb ed="#V" n="37"/>desinit: nisi quando homo se totaliter per auersionem indignum 
      cha<lb ed="#V" n="38" break="no"/>ritate reddit. Et tunc deus totancharitatem illorum conseruare 
      <lb ed="#V" n="39"/>desinit. et sic non minuitur: sed destruitur. Ex quo patet 
      consequen<lb ed="#V" n="40" break="no"/>ter quod per peccatum mortale non minuitur: sed destruitur. 
      Pa<lb ed="#V" n="41" break="no"/>tet etiam vlterius quod per peccatum veniale essentia 
      charita<lb ed="#V" n="42" break="no"/>tis non minuitur: quia cum peccatu veniale sit quedam 
      deordi<lb ed="#V" n="43" break="no"/>natio citra deum: eo quod deordinatio in qua ex plena 
      deli<lb ed="#V" n="44" break="no"/>beratione creatura preponitur creatori: non est peccatum 
      ve<lb ed="#V" n="45" break="no"/>niale: sed mortale. hinc est quod per peccatum veniale homo non 
      <lb ed="#V" n="46"/>se reddit simpliciter indignum charitate. Et ideo propter 
      <lb ed="#V" n="47"/>peccatum veniale deus non desinit conseruare aliquid de 
      essen<lb ed="#V" n="48" break="no"/>tia charitatis.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1478">
      ¶ Preterea cum charitas non augeatur ex 
      <lb ed="#V" n="49"/>operibus nostris: vt supra visum est: quamuis per actus 
      no<lb ed="#V" n="50" break="no"/>stros disponamur ad hoc vt deus augeat charitatem in 
      no<lb ed="#V" n="51" break="no"/>bis: non potest dici quod per nostras veniales deordinationes 
      <lb ed="#V" n="52"/>possit diminui: quamuis per eas disponant se homines non ad 
      <lb ed="#V" n="53"/>charitatis diminutionem: sed ad destructionem inquantum 
      ve<lb ed="#V" n="54" break="no"/>niale dispositio est ad mortale: ex quo patet vlterius: quod per 
      <lb ed="#V" n="55"/>peccatu veniale diminuitur radicatio charitatis in anima. 
      <lb ed="#V" n="56"/>Quia etiam per veniale minuitur in anima habitus acquisitus 
      <lb ed="#V" n="57"/>concordans charitati. Ideo habens charitatem minus 
      fer<lb ed="#V" n="58" break="no"/>uens efficitur per peccata venialia: et sic patet quomodo charitas 
      <lb ed="#V" n="59"/>nunquam minuitur quantum ad essentiam: et tamen minuitur 
      <lb ed="#V" n="60"/>quantum ad feruorem et suam in anima radicationem.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1507">
                  <lb ed="#V" n="61"/>Ad primum cum dicitur quod quodlibet peccatum 
      venia<lb ed="#V" n="62" break="no"/>le aliquid diminuit de naturali 
      humi<lb ed="#V" n="63" break="no"/>litate etc. Dico quod nihil diminuit de natura anime peccantis 
      <lb ed="#V" n="64"/>absolutum: corrupit tamen aliquem respectum: vtpote aliquem 
      gra<lb ed="#V" n="65" break="no"/>dum propinquitatis illius nature ad bonum gratie. Et ego 
      <lb ed="#V" n="66"/>bene concedo quod quamuis per peccatum veniale nihil diminue 
      <lb ed="#V" n="67"/>tur de essentia charitatis: minuitur tamen per ipsum eius radi¬ 
      <!--00134.xml-->
      <cb ed="#P" n="b"/>
                  <lb ed="#V" n="68"/>catio in anima: et sic corrumpitur aliquis respectus 
      cha<lb ed="#V" n="69" break="no"/>ritatis ad subiectum. minuitur etiam eius feruor: et sic corrumpitur 
      <lb ed="#V" n="70"/>aliquis gradus promptitudinis ad actum charitatis.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1536">
      ¶ Ad 
      <lb ed="#V" n="71"/>2m cum dicitur quod contraria nata sunt fieri circa idem etc. Dico 
      <lb ed="#V" n="72"/>quod instantiam habet quando alterum determinate inest. Ignis 
      <lb ed="#V" n="73"/>enim vt dicit Aug. 3. super Genesus. versus principiu. 
      fri<lb ed="#V" n="74" break="no"/>gescere non potest. Uel potest dici quod sicut charitas est 
      augu<lb ed="#V" n="75" break="no"/>mentabilis: ita est diminuibilis quantum est ex parte sua: 
      <lb ed="#V" n="76"/>sed causam diminuentem non habet
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1552">
      ¶ Ad 3m cum dicitur quod 
      <lb ed="#V" n="77"/>tot possent venialia multiplicari quod remanente tota 
      quali<lb ed="#V" n="78" break="no"/>tate totus eius feruor tolleretur etc. Dicunt aliqui quod non opoe: 
      <lb ed="#V" n="79"/>quia semper nouus feruor generatur: quamdiu manet ipse 
      habi<lb ed="#V" n="80" break="no"/>tus: qui est radix feruori illius: sicut cum herba abscinditur 
      <lb ed="#V" n="81"/>de radice remanente pusulat alia. Potest et aliter dici secundum 
      <lb ed="#V" n="82"/>alios quod feruor charitatis aut nominat frequentationem actus 
      <lb ed="#V" n="83"/>aut intensionem actus: aut promptitudinem ad actum. 
      Inten<lb ed="#V" n="84" break="no"/>sio autem in actu diligendi et promptitudo non tantum est ex 
      cha<lb ed="#V" n="85" break="no"/>ritatis habitu: sed etiam ex hitum acquisito charitati consono. 
      Di<lb ed="#V" n="86" break="no"/>cunt ergo quod illud quod ibi est de promptitudine vel de 
      in<lb ed="#V" n="87" break="no"/>tensione vel de actus frequentia ex parte habitus 
      charita<lb ed="#V" n="88" break="no"/>tis. per. peccatum veniale non minuitur nisi per accidens in 
      <lb ed="#V" n="89"/>quantum per ipsum minuitur habitus acquisitus charitati 
      <lb ed="#V" n="90"/>consonus: quia per eius diminutionem habens charitatem 
      mi<lb ed="#V" n="91" break="no"/>nus intense diligit: et minus promptus est ad dilectionis 
      <lb ed="#V" n="92"/>actum: et minus exercitat se in diligendo. Nec mirandum 
      si<lb ed="#V" n="93" break="no"/>charitas in essentia maior potest esse secundum modum predictum 
      <lb ed="#V" n="94"/>in feruore minor: cum etiam dicat Galien. et referat Auicena. 
      <lb ed="#V" n="95"/>lib. x. de animalibus. c. de etatibus. Quod in pueris maior est 
      ca<lb ed="#V" n="96" break="no"/>lor secundum quantitatem: in iuuenibus vero secundum qualitatem. hoc est 
      di<lb ed="#V" n="97" break="no"/>ctu quod in iuuenibus magis est acutus secundum quod exponit 
      ci<lb ed="#V" n="98" break="no"/>to post. et huius signum est: quia magis sunt dispositi ad 
      infu<lb ed="#V" n="99" break="no"/>mitates que veniut ex calida et sicca causa.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1604">
      ¶ Ad 4m cum 
      <lb ed="#V" n="100"/>dicitur quod perfectio charitatis est nulla cupiditas etc. Dico 
      <lb ed="#V" n="101"/>quod intelligenda est quantum ad actus intensionem et 
      frequenta<lb ed="#V" n="102" break="no"/>tionem. Et quantum ad ista ego concedo charitatem diminui 
      <lb ed="#V" n="103"/>per venialem cupiditatem.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1615">
      ¶ Ad 5m cum dicitur quod forme 
      na<lb ed="#V" n="104" break="no"/>turales que possunt augeri possunt minui etc. Dico quod non 
      <lb ed="#V" n="105"/>est simile: quia forme naturales que habent causam augentem 
      ha<lb ed="#V" n="106" break="no"/>bent et causam diminuentem: et similiter habitus acquisiti: 
      <lb ed="#V" n="107"/>charitas autem causam habet agentem et non habet causam 
      <lb ed="#V" n="108"/>diminuentem: vt in corpore questionis declaratum est. 
      Quia<lb ed="#V" n="109" break="no"/>autem sunt aliqui qui tenent charitatem diminui per peccata 
      <lb ed="#V" n="110"/>venialia. Ideo ad videndum quomodo causa disputationis eorum 
      <lb ed="#V" n="111"/>opinio possit defendi soluendum est aliqualiter ad artus que contra eam sunt
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1636">
                  <lb ed="#V" n="112"/>Ad primum cum dicitur quod omne finitum per 
      abla<lb ed="#V" n="113" break="no"/>tionem alicuius multotiens ab eo 
      <lb ed="#V" n="114"/>consumitur etc. Dicunt aliqui quod non est verum in 
      diminutio<lb ed="#V" n="115" break="no"/>ne charitatis: sicut videmus quod per subtractionem 
      anguli<lb ed="#V" n="116" break="no"/>contingentie ab angulo rectilineo: angulus rectilineus 
      mi<lb ed="#V" n="117" break="no"/>nor efficitur: et tamen si infinities subtraheretur ab eo: nunquam tota 
      <lb ed="#V" n="118"/>liter consumeretur cum certa demonstratione possit ostendi 
      an<lb ed="#V" n="119" break="no"/>gulum rectilineum quantumcumque paruum esse maiorem angulo 
      <lb ed="#V" n="120"/>contingentie. Uel potest dici quod supposita veritate propositionis 
      <lb ed="#V" n="121"/>philosophi generaliter quod adhuc secundum istam opiionem non sequeretur 
      cha<lb ed="#V" n="122" break="no"/>ritatem posse destrui nisi interueniente peccato mortali: quia 
      <lb ed="#V" n="123"/>per quodlibet peccatum veniale non diminuitur aliquid de 
      essen<lb ed="#V" n="124" break="no"/>tia charitatis: sed postquam praecesserunt multa venialia: 
      postea<lb ed="#V" n="125" break="no"/>per paruum veniale in virtute precedentium que 
      disposue<lb ed="#V" n="126" break="no"/>runt aliquid de essentia charitatis minuitur per hoc quod aliquid 
      <lb ed="#V" n="127"/>de essentia habitus contrarii causatur. exemplum potest poni de 
      <lb ed="#V" n="128"/>cauatione lapidis per guttam. Non posset autem homo in 
      tan<lb ed="#V" n="129" break="no"/>tum contrarium augere: quod cum ipso nihil posset stare de 
      essen<lb ed="#V" n="130" break="no"/>tia charitatis: quin homo mortaliter peccaret peccato 
      omis<lb ed="#V" n="131" break="no"/>sionis. Tenetur enim augumentum habitus contrarii 
      prohibe<lb ed="#V" n="132" break="no"/>re quod secum nihil compatitur de essentia charitatis.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1684">
      ¶ Ad 
      <lb ed="#V" n="133"/>2mdico quod peccatum veniale et si non contrarietur charitati 
      di<lb ed="#V" n="134" break="no"/>recte: contrariatur tamen indirecte inquantum causat et auget ha¬ 
      <!--00135.xml-->
      <pb ed="#V" n="61-r"/>
                  <cb ed="#P" n="a"/>
                  <lb ed="#V" n="1"/>bitum: cuius perfectio est contraria charitati.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1700">
      ¶ Ad 3m dico 
      <lb ed="#V" n="2"/>quod non est inconueniens secundum illos quod per veniale diminuatur 
      <lb ed="#V" n="3"/>aliquid de praemio essentiali. Non enim dicitur veniale: quia nihil 
      <lb ed="#V" n="4"/>de illo diminuat: sed quia per venialia totum non tollitur.
   </p>
               <p xml:id="kzz7yh-a39614-d1e1709">
      ¶ Ad 
      <lb ed="#V" n="5"/>4m dicitur quod charitas est forma simplex etc. Dico quod 
      ve<lb ed="#V" n="6" break="no"/>rum est per exclusionem compositionis ex materia et forma. tamen sunt 
      <lb ed="#V" n="7"/>in ea plures gradus actualitatis in posmus. et ita diminuibilis esta 
   </p>
            </div>
         </div>
      </body>
   </text>
</TEI>