-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 3
/
cod-ve09v3_kzz7yh-g15417.xml
440 lines (440 loc) · 27.4 KB
/
cod-ve09v3_kzz7yh-g15417.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
339
340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
401
402
403
404
405
406
407
408
409
410
411
412
413
414
415
416
417
418
419
420
421
422
423
424
425
426
427
428
429
430
431
432
433
434
435
436
437
438
439
440
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>Articulus 1</title>
<author ref="#RicardusDeMediavilla">Ricardus de Mediavilla</author>
<respStmt>
<name ref="#jeffreycwitt">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>Transcription Editor</resp>
<resp>TEI Encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>Articulus 1</title>
<date when="2023-09-04">September 04, 2023</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="V" n="cod-ve09v3">Venice, 1509, v. 3</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-diplomatic-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a diplomatic edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2023-09-02" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on">
<pb ed="#V" n="23-r"/>
<cb ed="#V" n="a"/>
</div>
</front>
<body>
<div xml:id="kzz7yh-g15417"><!-- l3d7a1 -->
<head xml:id="kzz7yh-g15417-Hd1e101">Articulus 1</head>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e103">
¶ Circa pricitum quaeruntur quatuor
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e105">
<lb ed="#V" n="29"/>¶ Primo vtrum hec sit vera. Deus est homo.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e110">
¶ Secundo vtrum hec
<lb ed="#V" n="30"/>sit vera. Christus est homo dominicus.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e115">
¶ Tertio vtrum hec sit vera. Deus
<lb ed="#V" n="31"/>factus est homo.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e121">
¶ Quarto vtrum hec sit vera. homo
<lb ed="#V" n="32"/>factus est deus.
</p>
<div xml:id="kzz7yh-g15417-Dd1e126">
<head xml:id="kzz7yh-g15417-Hd1e128">Quaestio 1</head>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e130">
Questio I
<lb ed="#V" n="33"/>Rimo ostendo quod hec propotio non sit vera:
<lb ed="#V" n="34"/>deus est homo: quia in propositione vera res
<lb ed="#V" n="35"/>signata per praedicatum vere dicitur de subieanto. Sed signata per
<lb ed="#V" n="36"/>hunc terminum homo: est humana natura: vt in
supposi<lb ed="#V" n="37" break="no"/>to: vel vt apta nata esse in supposito: sed hec est falsa: deus
<lb ed="#V" n="38"/>est natura humana in supposito: vel vt apta nata est esse in
sup<lb ed="#V" n="39" break="no"/>posito: ergo et hec est falsa. Deus est homo.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e148">
¶ Item hoc verbum est: est
<lb ed="#V" n="40"/>nota identitatis praedicati cum subieto. Sed homo et deus non sunt idem
<lb ed="#V" n="41"/>Deus enim non significat naturam humanam: quam signisicat homo: ergo
<lb ed="#V" n="42"/>hec est falsa deus est homo.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e157">
¶ Item homo non potest vere praedicari de
deo<lb ed="#V" n="43" break="no"/>per accidens. quia nihil accidit deo: nec deus et homo sunt
accidenm<lb ed="#V" n="44" break="no"/>tia eiusdem nec per se: quia secundum philosophum. 1. poster. Predicatum quod
<lb ed="#V" n="45"/>per se dicitur de subiecto vere dicitur de omni contento sub
<lb ed="#V" n="46"/>subiecto. Sed deus pater non est homo: ergo homo nec per
<lb ed="#V" n="47"/>se: nec per accidens vere predicatur de deo.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e170">
<lb ed="#V" n="48"/>Contra quecumque praedicatur de aliquo tertio praentur de
<lb ed="#V" n="49"/>seinuicem. Sed hec est vera. Christus est deus et hec:
<lb ed="#V" n="50"/>christus est homo: ergo hec est. vera deus est homo.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e180">
¶ Item Ber. 5 libro
<lb ed="#V" n="51"/>de consideratione ca. 2i. Tantam tamque expressam vnionis vim in
<lb ed="#V" n="52"/>se praefert ea persona in qua deus et homo vnus est christus vt si illa duo
<lb ed="#V" n="53"/>de seinuicem predices non erres deu videlicet hominem: et
ho<lb ed="#V" n="54" break="no"/>minem deum vere catholiceque pronuncians.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e191">
<lb ed="#V" n="55"/>Respondeo quod hec ppoteo de est phon est vetu: cus
pe<lb ed="#V" n="56" break="no"/>ritatem diuersi diuersimode
declara<lb ed="#V" n="57" break="no"/>re nituntur. Quidam dicunt quod est vera: quia sensus est deus est homo id est
<lb ed="#V" n="58"/>humana natura est deo vnita. Sed contra hunc modum sic arguitur: quia
<lb ed="#V" n="59"/>pari ratione posset dici quod deus est pes vel manus: quia quodlibet
il<lb ed="#V" n="60" break="no"/>lorum sibi est vnitum.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e207">
¶ Preterea virtus locutionis cum dicitur: hoc est hom.
<lb ed="#V" n="61"/>plus videtur importare quam hoc propitio: hoc inest huic. vum philosophus. 2. top.
<lb ed="#V" n="62"/>Non sufficit ostendere: quoniam inest albedo vel iustitia ad
osten<lb ed="#V" n="63" break="no"/>dendum: quoniam albus vel iustus est: ergo similiter hec
propositio<lb ed="#V" n="64" break="no"/>deus est homo aliam virtutem locutionis importat quam ista
<lb ed="#V" n="65"/>humana natura vnita est deo: quamuis per vtramque eadem
rea<lb ed="#V" n="66" break="no"/>litas importatur.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e223">
¶ Uidetur ergo mihi dicendum quod cum
<lb ed="#V" n="67"/>hoc verbum est sit nota identitatis quod in hac propositione:
<!--00055.xml-->
<cb ed="#V" n="b"/>
<lb ed="#V" n="68"/>deus est homomo: illud idem quod importatur per
supposi<lb ed="#V" n="69" break="no"/>tum ipsius subiecti importatur per predicatum: quamuis sub
<lb ed="#V" n="70"/>modo alio: quia per predicatum importatur ipsum
diui<lb ed="#V" n="71" break="no"/>num suppositum: vt determinatum humanitate: vt ita
lo<lb ed="#V" n="72" break="no"/>quar: in subiecto autem supponit diuinum suppositum
<lb ed="#V" n="73"/>non cum illius determinationis expressione: nec etiam cum
<lb ed="#V" n="74"/>illius determinationis exclusione: ita vt sit sensus deus
<lb ed="#V" n="75"/>est homo: idest filius dei qui est deus est filius dei
huma<lb ed="#V" n="76" break="no"/>ne nature vnitus: et est similis modus loquendi cum
di<lb ed="#V" n="77" break="no"/>cimus Petrus est homo: idest petrus est petrus in
hu<lb ed="#V" n="78" break="no"/>manitate: vel petrus est petrus existens suppositum humane nature.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e256">
<lb ed="#V" n="79"/>Ad primum in oppositum dicendum quod quamuis
<lb ed="#V" n="80"/>hec non sit vera: deus est
humana<lb ed="#V" n="81" break="no"/>natura: vt in supposito: hec tamen est vera: ille qui est deus
<lb ed="#V" n="82"/>est suppositum humane nature: et vt iam dictum est in
<lb ed="#V" n="83"/>hac propositione: deus est homo terminus in predicato
<lb ed="#V" n="84"/>positus stat pro supposito nature humane vnito. Unde
<lb ed="#V" n="85"/>si resoluatur suppositum significabitur in recto: et natura
<lb ed="#V" n="86"/>humana in obliquo.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e276">
¶ Ad secundum dicendum quod
quam<lb ed="#V" n="87" break="no"/>uis res significata per hunc terminum homo non sit idem
<lb ed="#V" n="88"/>quod res significata per hunc terminum deus: tamen
sup<lb ed="#V" n="89" break="no"/>positum humane nature christi idem est cum aliquo sup
<lb ed="#V" n="90"/>posito diuine nature ratione cuius supponit terminus
po<lb ed="#V" n="91" break="no"/>situs in subiecto et terminus positus in predicato: cum
di<lb ed="#V" n="92" break="no"/>citur deus est homo.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e293">
¶ Ad tertium dicendum: quod
homo<lb ed="#V" n="93" break="no"/>non predicatur de deo per accidens: sed per se: nec tamen
<lb ed="#V" n="94"/>oportet quod dicatur de omni contento sub subiecto: quia
il<lb ed="#V" n="95" break="no"/>lud verbum philosophi intelligendum est: quando res per
<lb ed="#V" n="96"/>terminum significata conuenit naturaliter supposito: quia
<lb ed="#V" n="97"/>tunc conuenit vni supposito per causam communem
omni<lb ed="#V" n="98" break="no"/>bus suppositis: humana autem natura non est
substantifica<lb ed="#V" n="99" break="no"/>ta in supposito filii dei per naturam: sed per dei
volunta<lb ed="#V" n="100" break="no"/>tem: et personam tantum.
</p>
</div>
<div xml:id="kzz7yh-g15417-Dd1e314">
<head xml:id="kzz7yh-g15417-Hd1e316">Quaestio 2</head>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e318">
Questio. II.
<lb ed="#V" n="101"/>SEcundo queritur vtrum hec
<lb ed="#V" n="102"/>sit vera
chri<lb ed="#V" n="103" break="no"/>stus est homo dominicus. Et videtur quod sic.
<lb ed="#V" n="104"/>quia magis debet dici homo dominicnusa quam seruus:
<lb ed="#V" n="105"/>sed vere dicitur seruitus de christo: quia secundum Apostolum
<lb ed="#V" n="106"/>ad Philip. 2. Filius dei assumpsit formam serui: ergo
mul<lb ed="#V" n="107" break="no"/>to magis debet dici homo dominicus.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e336">
¶ Item Augu.
<lb ed="#V" n="108"/>lib. 83. questionum. q. 75. vocat christum hominem
domini<lb ed="#V" n="109" break="no"/>cum.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e343">
¶ Item aliquid dictum de aliquo per essentiam:
po<lb ed="#V" n="110" break="no"/>test etiam dici de eo per denominationem. Unde eterna
<lb ed="#V" n="111"/>persona et vere dicitur deus: et vere dicitur diuina: ergo
<lb ed="#V" n="112"/>similiter non obstante quod christus est dominus per essentiam
<lb ed="#V" n="113"/>potest dici dominicus per denominationem.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e354">
<lb ed="#V" n="114"/>Contra. Augu. 1. libro retracta. cap. 28 sic ait. Non
vi<lb ed="#V" n="115" break="no"/>deo vtrum dicatur recte homo: homo
do<lb ed="#V" n="116" break="no"/>minicus qui est mediator dei et hominum: homo christus
<lb ed="#V" n="117"/>iesus: cum sit vtique dominus et paucis interpositis
sequi<lb ed="#V" n="118" break="no"/>tur: vbicumque hoc dixi dixisse me nollem: postea quippe
vi<lb ed="#V" n="119" break="no"/>di non esse dicendum: quamuis nonnulla posset ratione defendi.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e371">
<lb ed="#V" n="120"/>Respondeo quod ista non est recipienda: christus
<lb ed="#V" n="121"/>est homo dominicus: quia hoc
no<lb ed="#V" n="122" break="no"/>men dominicnusa: aut tenetur participatiue aut possessiue.
<lb ed="#V" n="123"/>Primo modo sensus propositionis est quod christus est domi
<lb ed="#V" n="124"/>nus per dominii participationem: quod falsum est. Est
<lb ed="#V" n="125"/>cnim dominus per essentiam. Secundo modo sensus est
<lb ed="#V" n="126"/>quod christus est possessio domini: sicut ensis euandrius: idest
<lb ed="#V" n="127"/>ensis est possessio euandri: vel quod christus se habeat ad
do<lb ed="#V" n="128" break="no"/>minum: sicut effectus ad aliquam causam. Certum est
au<lb ed="#V" n="129" break="no"/>tem quod christus non est possessio alicuius domini: nec
ali<lb ed="#V" n="130" break="no"/>quis dominus se habet ad christum in aliqua
habitudi<lb ed="#V" n="131" break="no"/>ne cause proprie loquendo de causa: hec tamen
propositio<lb ed="#V" n="132" break="no"/>christus inquantum homo est homo dominicus videtur aliqua
<lb ed="#V" n="133"/>liter posse defendi: quia ratione reduplicationis: significatur
<lb ed="#V" n="134"/>participare dominium non ratione superpositi: ratione
<lb ed="#V" n="135"/>cuius est dominus per essentiam sed ratione humane¬
<!--00056.xml-->
<pb ed="#V" n="23-v"/>
<cb ed="#V" n="a"/>
<lb ed="#V" n="1"/>nature: et propter hoc forte dicit Aug. quod christum esse hominem
<lb ed="#V" n="2"/>dominicum non nulla posset ratione defendi referendo scilicet praetum ad
<lb ed="#V" n="3"/>suppositum cum reduplicatione humane nature.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e421">
<lb ed="#V" n="4"/>Ad primum n oppositum dicendum: quod quamuis filius
<lb ed="#V" n="5"/>dei acceperit forma serui: non tamen
<lb ed="#V" n="6"/>concedendum est: christum esse seruum: quia cum dicitur filium dei assumpsisse
<lb ed="#V" n="7"/>formam serui: non ponitur seruitus: nisi circa naturam humanam: sed
<lb ed="#V" n="8"/>cum dicitur christus esse seruus ponitur seruitus circa diuinum
<lb ed="#V" n="9"/>suppositum.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e437">
¶ Ad secundum dicendum: quod Aug. illud verbum: et
con<lb ed="#V" n="10" break="no"/>similia vere tractat in auctoritate preallegata.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e442">
¶ Ad tertium
<lb ed="#V" n="11"/>dicendum: quod diuinum dictum de persona eterna non accipitur
denomi<lb ed="#V" n="12" break="no"/>natiue: sed prout notat plenitudinem diuinitatis. Unde
sen<lb ed="#V" n="13" break="no"/>sus est. Filius dei est persona diuina id est filius est persona
ha<lb ed="#V" n="14" break="no"/>bens plenitudinem deitatis: vel est persona deitate
plena<lb ed="#V" n="15" break="no"/>secundum modum loquendi quo dicimus suppositum esse plenum
<lb ed="#V" n="16"/>illa natura: cuius est suppositum.
</p>
</div>
<div xml:id="kzz7yh-g15417-Dd1e459">
<head xml:id="kzz7yh-g15417-Hd1e461">Quaestio 3</head>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e463">
Questio III
<lb ed="#V" n="17"/>TErtio queritur vtrum hec sit vera: deus
fa<lb ed="#V" n="18" break="no"/>ctus est homo. Et videtur quod non. quia
pre<lb ed="#V" n="19" break="no"/>dicatum cum aliqua determinatione non
dimi<lb ed="#V" n="20" break="no"/>nuente vere dictum est de aliquo subiecto: vere
<lb ed="#V" n="21"/>potest dici de illo eodem sine illa determinatione. Sequitur enim
<lb ed="#V" n="22"/>iste est albus homo: ergo iste est albus: sed res signata per
ho<lb ed="#V" n="23" break="no"/>minem non diminuit de re signisicata per hoc participium
<lb ed="#V" n="24"/>factus: ergo si hoc esset vera deus sactus est homo: hec esset vera
<lb ed="#V" n="25"/>deus est factus: quod falsum est.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e485">
¶ Item hec dictio factus non est
<lb ed="#V" n="26"/>determinatio praedicati: sed subiecti: aliter enim diceretur verbum
caro<lb ed="#V" n="27" break="no"/>factum est: et non verbum caro sactum est: ergo in hac propositione deus factus est
<lb ed="#V" n="28"/>homo signatur deus esse factus: quod falsum est.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e494">
¶ Item idem est
homo<lb ed="#V" n="29" break="no"/>albus et albus homo: ergo et a simili idem est: homo factus
<lb ed="#V" n="30"/>et factus homo: secl hoc est falsa: deus est homo factus: quia ille
ho<lb ed="#V" n="31" break="no"/>mo qui vere predicatur de deo non est factus: ergo et hec
<lb ed="#V" n="32"/>falsa est: deus factus est homo.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e505">
<lb ed="#V" n="33"/>Contra. Ioan. I. Uerbum caro factum est: ergo a simili:
<lb ed="#V" n="34"/>deus homo factus est.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e513">
¶ Item in symbolo
<lb ed="#V" n="35"/>Niceno: dicitur de filio dei quod homo factus est.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e518">
<lb ed="#V" n="36"/>Respondeo quod hoc participium factus potest esse
<lb ed="#V" n="37"/>determinatio compositionis secundum quosdam
<lb ed="#V" n="38"/>et sic propositio est vera: sub hoc sensu: factum est: vt deus sit homo: sed
<lb ed="#V" n="39"/>quamuis iste sensus sit verus: tamen virtus locutionis praedicte:
pro<lb ed="#V" n="40" break="no"/>prie loquendo hunc sensum: primo non exprimit: tum quia hoc
<lb ed="#V" n="41"/>participium factus non est de illis determinationibus: qui
pro<lb ed="#V" n="42" break="no"/>prie determinant conxrisitionem: cuius sunt necessarium contingens
<lb ed="#V" n="43"/>possibile: et sic de aliis: tum quia est adiectiuum masculini
gene<lb ed="#V" n="44" break="no"/>ris et requirit substantiuum: vnde est determinatio subiecti
<lb ed="#V" n="45"/>vel praedicati.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e542">
¶ Dicendum ergo ad quaestionem quod hoc
partici<lb ed="#V" n="46" break="no"/>pium factus in predicta propositione potest determinare
<lb ed="#V" n="47"/>subiectum absolute: vel predicatum absolute: vel subiectum in
<lb ed="#V" n="48"/>comparatione ad predicatum. Primo modo est falsa: quia
sen<lb ed="#V" n="49" break="no"/>sus est: deus factum est homo: sic enim absolute includit ipsum esse
<lb ed="#V" n="50"/>factum. Secundo modo est falsa est: quia sensus est: deus est homo factus.
Il<lb ed="#V" n="51" break="no"/>le enim homo qui potetur de deo est christus de quo non est concedendum quod
<lb ed="#V" n="52"/>sit factus nisi aliud addatur. Tertio modo vera est: quia sic non ponit
<lb ed="#V" n="53"/>nec rem signatam per subiectum: nec rem signatam per praetum esse
fa<lb ed="#V" n="54" break="no"/>ctam absolute: nec circa deum ponit aliquod fieri reale: sed tantum
<lb ed="#V" n="55"/>circa humanam naturam: deus enim factus est suppositum nature
huma<lb ed="#V" n="56" break="no"/>ne absque aliqua determinatione. Unde ad propositionem praedictam
<lb ed="#V" n="57"/>non ponitur aliquod fieri circa deum nisi tantum modo fieri rationis
<lb ed="#V" n="58"/>uec importat hoc participium factus de necessitate ad fieri
cir<lb ed="#V" n="59" break="no"/>ca subiectum: quod patet: quia si ille qui est ad sinistram meam transferat
<lb ed="#V" n="60"/>se ad dexteram meam me non mutato: vere dicitur quod factus
sum<lb ed="#V" n="61" break="no"/>illi dexter.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e579">
¶ Ad istum autem propositionis intellectum: sequitur alius
<lb ed="#V" n="62"/>intellectus de quo dictum est supra quod virtute propositionis
<lb ed="#V" n="63"/>primo modo exprimebatur: hec enim consequentia bona est: deus factus
<lb ed="#V" n="64"/>est homo: ergo factum est: vt deus sit homo.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e588">
<lb ed="#V" n="65"/>Ad primum dicendum: quod maior argumenti
intelligen<lb ed="#V" n="66" break="no"/>da est quando adiectiuum determinat
<lb ed="#V" n="67"/>substantiuum non econuerso. Unde sequitur petrus est homo factus: ergo
<lb ed="#V" n="68"/>est homo: sed quando improprie accipitur substantiuum pro determinatione
<!--00056.xml-->
<cb ed="#V" n="b"/>
<lb ed="#V" n="69"/>adiectiui: tunc non opetet quod propotio habeat veritatem: non enim sequitul
<lb ed="#V" n="70"/>iste est albus monachus: ergo est albus: quia in prima ponit rem
<lb ed="#V" n="71"/>suam circa habitum: in secunda circa corpus: sed bene sequitur: iste est
<lb ed="#V" n="72"/>albus monachus: ergo est monachus. Similiter dico quod non sequitur
<lb ed="#V" n="73"/>Deus est factus homo: ergo est factus: quia in prima ponitur esse factus
<lb ed="#V" n="74"/>circa naturam humanam: in secunda circa diuinam.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e617">
¶ Ad secundum dicendum
<lb ed="#V" n="75"/>quod hec dictio factus est determinatio subiecti non
absolu<lb ed="#V" n="76" break="no"/>te: sed in comparatione ad praetum: vt dictum est.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e625">
¶ Ad tertium
di<lb ed="#V" n="77" break="no"/>cendum: quod secundum quod ly factus accipitur prout potest esse determinatio
<lb ed="#V" n="78"/>praedieati absolute idem est: deus factus est homo: et deus est homo
fa<lb ed="#V" n="79" break="no"/>ctus: sed inquantum est determinatio subiecti in comparatione ad
<lb ed="#V" n="80"/>praetum non est idem: quia tunc magis expresse habetur ille sensus: quando
ly<lb ed="#V" n="81" break="no"/>factus ponitur inter subiectu et praetum quam quando immediate poni
<lb ed="#V" n="82"/>tur post praetum.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e641">
¶ Argumenta ad partem aliam procedunt secundum quod hoc
perti<lb ed="#V" n="83" break="no"/>cipium factus est determinatio subiecti ad praetum.
</p>
</div>
<div xml:id="kzz7yh-g15417-Dd1e647">
<head xml:id="kzz7yh-g15417-Hd1e649">Quaestio 4</head>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e651">
Quaestio IIII
<lb ed="#V" n="84"/>QUarto queritur vtrum hec sit vera: homo factus
<lb ed="#V" n="85"/>est dus Eet videtur quod sic. Auustnus I. libro
<lb ed="#V" n="86"/>de trini. cap. 13. loquens de assamptione
hu<lb ed="#V" n="87" break="no"/>mane nature a filio dei dicit quod talis erat
susceptio<lb ed="#V" n="88" break="no"/>illa que deum hominem faceret: et hominem deum.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e664">
¶ Item iste
fa<lb ed="#V" n="89" break="no"/>ctus est homo conuertitur in hanc: homo est factus deus: cum ergo prima
<lb ed="#V" n="90"/>sit vera sequitur quod ista sit vera: quia si propositio que
conuer<lb ed="#V" n="91" break="no"/>titur est vera illa in quam conuertitur vera est.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e673">
<lb ed="#V" n="92"/>Contra. homo qua est factus deus est deificatus: sec Damas. libro
<lb ed="#V" n="93"/>13. c. ii. Non dicimus hominem deificatum: ergo nec
de<lb ed="#V" n="94" break="no"/>bemus dicere hominem esse factum deum.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e682">
¶ Item iste terminus
homo<lb ed="#V" n="95" break="no"/>aut supponit pro natura aut pro supposito: sed vtroque modo propositio est
<lb ed="#V" n="96"/>falsa: hec enim est falsa natura humana facta est deus: et hoc suppositum
<lb ed="#V" n="97"/>nature humane factum est deus: quia deus non est factus deus:
<lb ed="#V" n="98"/>ergo hoc est falsa: homo est factus deus.
<lb ed="#V" n="99"/>quod secundum aliquos hoc participium factus
<lb ed="#V" n="100"/>Responde poentesst determlatio ompotinis: et fic
<lb ed="#V" n="101"/>propotio est vera sub hoc sensu: factum est vt homo sit deus. Sed hic
<lb ed="#V" n="102"/>sensus expresse non habetur proprie ex virtute locutionis: vt patet
ex<lb ed="#V" n="103" break="no"/>dictis in quaestione praecedenti. Ideo videtur mihi dicendum aliter quod hoc
par<lb ed="#V" n="104" break="no"/>ticipium factus potest esse determinatio subiecti absolute: vel
<lb ed="#V" n="105"/>predicati absolute: vel subiecti in comparatione seu ordine ad
<lb ed="#V" n="106"/>praetum.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e712">
¶ Primo modo est falsa quia sensus est: homo factus est deus:
<lb ed="#V" n="107"/>quia christus qui est ille homo de quo praedicatur deus non debet dici esse factus
<lb ed="#V" n="108"/>nisi cum determinationem scilicet inquantum homo
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e719">
¶ Secundo modo etiam
<lb ed="#V" n="109"/>falsa est: quia sensus est: homo est deus factus.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e724">
¶ Tertio modo est de
<lb ed="#V" n="110"/>virtute locutionis falsa est: sicut et ista: christus factus est deus: quia iste
<lb ed="#V" n="111"/>terminus homo in subieto supponit diuinam personam de qua non est
<lb ed="#V" n="112"/>concedendum quod sit facta deus.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e733">
¶ Et praeterea cum aliquid dicitur esse
fa<lb ed="#V" n="113" break="no"/>ctum aliud notatur in subieanto respectu praeti: naura vel tempore anstencessio: et in
<lb ed="#V" n="114"/>praeto inceptio vel innouatio. Sed ille homo de quo praetur deus non
<lb ed="#V" n="115"/>habuit naturam humanam prius naurma vel tempore quam diuinam: nec in natura
di<lb ed="#V" n="116" break="no"/>uina sacta est aliqua innouatio siue inceptio: et propter hoc videtur dicendum:
quodsi<lb ed="#V" n="117" break="no"/>de praedicta propositione iudicetur secndum propriam virtutem locutionis quod
de<lb ed="#V" n="118" break="no"/>beat falsa iudicari: quia cum sancti ad expressionem fidetur magis
<lb ed="#V" n="119"/>attendunt realitatem quam locutionis proprietatem: ideo aliquando concedunt
<lb ed="#V" n="120"/>istam homo factus est deus: intendentes hunc sensum quod factum est: vt homo sit
<lb ed="#V" n="121"/>deus: et hoc est verum. Unde pro reuerentia iconrum soluendum est
<lb ed="#V" n="122"/>ad argumenta ad vtramque partem.
<lb ed="#V" n="123"/>eiam patet solutio ex dicietnis.
</p>
<p xml:id="kzz7yh-g15417-d1e759">
¶ Ad 2m dicendum: quod
<lb ed="#V" n="124"/>Ad primu Ieata des sactus est phoates no conuertit in
hac<lb ed="#V" n="125" break="no"/>homo factus est deus: sed in hanc: ille qui factus est homo: e deus: sicut nec
<lb ed="#V" n="126"/>ista: homo factus est albmus in hanc: albus factus est homo: sed in hanc ille quod
<lb ed="#V" n="127"/>factus est albus vel aliquis factus albus est homo.
<lb ed="#V" n="128"/>et secundum ad partem aliam dicendum: quod
pro<lb ed="#V" n="129" break="no"/>d primum ceutm de sensum qui habetur ex
pro<lb ed="#V" n="130" break="no"/>positione de virtute locutionis et proprie.
</p>
</div>
</div>
</body>
</text>
</TEI>