-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 1
/
cod-LyXLXy_wo8uy7-d1e791.xml
543 lines (543 loc) · 35.6 KB
/
cod-LyXLXy_wo8uy7-d1e791.xml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
339
340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
401
402
403
404
405
406
407
408
409
410
411
412
413
414
415
416
417
418
419
420
421
422
423
424
425
426
427
428
429
430
431
432
433
434
435
436
437
438
439
440
441
442
443
444
445
446
447
448
449
450
451
452
453
454
455
456
457
458
459
460
461
462
463
464
465
466
467
468
469
470
471
472
473
474
475
476
477
478
479
480
481
482
483
484
485
486
487
488
489
490
491
492
493
494
495
496
497
498
499
500
501
502
503
504
505
506
507
508
509
510
511
512
513
514
515
516
517
518
519
520
521
522
523
524
525
526
527
528
529
530
531
532
533
534
535
536
537
538
539
540
541
542
543
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?><?xml-model href="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng" type="application/xml" schematypens="http://purl.oclc.org/dsdl/schematron"?><TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc>
<titleStmt>
<title>Quaestio 1</title>
<author ref="#Ockham">Ockham</author>
<respStmt>
<name ref="#jeffreycwitt">Jeffrey C. Witt</name>
<resp>Transcription Editor</resp>
<resp>TEI Encoder</resp>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition n="0.0.0-dev">
<title>Quaestio 1</title>
<date when="2020-09-10">September 10, 2020</date>
</edition>
</editionStmt>
<publicationStmt>
<authority>SCTA</authority>
<availability status="free">
<p>Published under a <ref target="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/">Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)</ref>
</p>
</availability>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<listWit>
<witness xml:id="L" n="cod-LyXLXy">Lyon 1495</witness>
</listWit>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<schemaRef n="lbp-diplomatic-1.0.0" url="https://raw.githubusercontent.com/lombardpress/lombardpress-schema/1.0.0/src/out/diplomatic.rng"/>
<editorialDecl>
<p>Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0
guidelines for a diplomatic edition.</p>
</editorialDecl>
</encodingDesc>
<revisionDesc status="draft">
<listChange>
<change when="2020-09-10" status="draft" n="0.0.0">
<p>Created file for the first time.</p>
</change>
</listChange>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text xml:lang="la">
<front>
<div xml:id="starts-on">
<pb ed="#L" n="166-r"/>
<cb ed="#L" n="b"/>
</div>
</front>
<body>
<div xml:id="wo8uy7-d1e791"><!-- l1d9q1 -->
<head xml:id="wo8uy7-d1e791-Hd1e108">Quaestio 1</head>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e111">
<lb ed="#L" n="81"/>Distinctio nona Questio prima.
<lb ed="#L" n="82"/>Istinctione
<lb ed="#L" n="83"/>nona tractat magister de
<lb ed="#L" n="84"/>generatione filii a patre osten
<lb ed="#L" n="85"/>dendo quod non prius fuit pater
<lb ed="#L" n="86"/>quam genuit filium. Ideo circa
<lb ed="#L" n="87"/>distinctionem primo queram
<lb ed="#L" n="88"/>Utrum filius vere generatur a patre.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e131">
⁋ Quod non. quia
<lb ed="#L" n="89"/>omne genitum habet esse post non esse. sed fi
<lb ed="#L" n="90"/>lius in diuinis cum sit deus non habet esse post
<lb ed="#L" n="91"/>non esse. ergo etc. maior probatur. quia hoc est
<lb ed="#L" n="92"/>generari. accipere esse ab alio sine quo haberet
<lb ed="#L" n="93"/>non esse. et per consequens habet esse post non
<lb ed="#L" n="94"/>esse saltem naturaliter.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e147">
⁋ Ad oppositum. omnis
<lb ed="#L" n="95"/>filius est genitus a patre. ergo et filius in diuinis
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e152">
<lb ed="#L" n="96"/>⁋ Ad istam questionem aliqui reprobantes
<lb ed="#L" n="97"/>rationes aliquorum doctorum tanquam inutiles
<lb ed="#L" n="98"/>ad probandum generationem esse in diuinis.
<lb ed="#L" n="99"/>adducunt alias rationes tanquam efficaciores ad
<lb ed="#L" n="100"/>probandum quod productio est in diuinis.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e166">
⁋ Et
<lb ed="#L" n="101"/>arguunt primo sic. quiequid de ratione sua
for<lb ed="#L" n="102" break="no"/>mali est principium productiuum in
quocun<lb ed="#L" n="103" break="no"/>quod est sine imperfectione in eo est principium
<lb ed="#L" n="104"/>productiuum istud totum intellectus habens
<lb ed="#L" n="105"/>obiectum intelligibile sibi presens ex ratione
<lb ed="#L" n="106"/>sua formali est principiumproductiuum notitie
<lb ed="#L" n="107"/>genite. ergo in quocumque est illud totum. scilicet
in<lb ed="#L" n="108" break="no"/>tellectus habens obiectum actu intelligibile
<!--335.xml-->
<pb ed="#L" n="166-v"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>sibi presens ibi erit productiuum notitie
geni<lb ed="#L" n="2" break="no"/>te. et hoc secundum proportionem sue perfectionis: sed
<lb ed="#L" n="3"/>in deo est illud secundum veram rationem sui. ergo vere est
<lb ed="#L" n="4"/>in deo productio notitie genite
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e201">
⁋ Secundo argui
<lb ed="#L" n="5"/>tur sic. obiectum vt est in memoria producit seip
<lb ed="#L" n="6"/>sum vt est in intelligentia: quod autem obiectum vtro
<lb ed="#L" n="7"/>bique habet esse secundum quid: hoc est imperfectionis
<lb ed="#L" n="8"/>qui si memoria esset perfecta et intelligentia
perfe<lb ed="#L" n="9" break="no"/>cta. obiectum esset simpliciter idem vtrobique. ergo ablata
<lb ed="#L" n="10"/>omni imperfectione reseruando illud quod est simpliciter
per<lb ed="#L" n="11" break="no"/>fectionis: obiectum idem simpliciter in memoria
<lb ed="#L" n="12"/>gingneret aliquid in intelligentia cui est simpliciter
<lb ed="#L" n="13"/>idem: quod est propositum.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e223">
⁋ Tertio sic. in qualibet
<lb ed="#L" n="14"/>conditione entis quae non est ex ratione sua imperfecta:
<lb ed="#L" n="15"/>necessitas est simpliciter perfectionis. ergo et in productio
<lb ed="#L" n="16"/>ne. ergo illa non dicit ex se imperfectionem. probatio
an<lb ed="#L" n="17" break="no"/>tecedentis. quia sicut necessarium est conditio perfectio
<lb ed="#L" n="18"/>nis in ente inquantum ens ita etiam perfectio est in quo
<lb ed="#L" n="19"/>libet diuidente ens quod non est necessario ex se
in<lb ed="#L" n="20" break="no"/>perfectum siue limitatum. sicut enim quando ens
diuidi<lb ed="#L" n="21" break="no"/>tur per opposita alterum diuidentium est perfectionis
<lb ed="#L" n="22"/>in ente alterum imperfectionis: ita in quolibet quod
<lb ed="#L" n="23"/>est perfectionis cuiuslibet diuisionis: alterum men
<lb ed="#L" n="24"/>brum est possibile quod est imperfectionis. alterum
ne<lb ed="#L" n="25" break="no"/>cessarium quod est perfectionis. producens autem inquantum ta
<lb ed="#L" n="26"/>le non includit imperfectionem. ergo non est producens per
<lb ed="#L" n="27"/>fectum in ratione producentis nisi sit necessario
pro<lb ed="#L" n="28" break="no"/>ducens. producens autem primum non potest esse necessario
<lb ed="#L" n="29"/>producens aliquid a se et ad extra. ergo ad intra.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e260">
⁋ Similiter
<lb ed="#L" n="30"/>arguitur de productione naturali. quia productio na
<lb ed="#L" n="31"/>turalis est prima productio. ergo competit primo
produ<lb ed="#L" n="32" break="no"/>centi: non autem potest competere primo ad extra. ergo ad
<lb ed="#L" n="33"/>intra.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e271">
⁋ Preterea relationes opposite de secundo
<lb ed="#L" n="34"/>modo relatiuorum possunt competere eidem nature
limi<lb ed="#L" n="35" break="no"/>tate. sicut eidem voluntati competit ratio motiui et
mo<lb ed="#L" n="36" break="no"/>bilis. quando voluntas mouet se. sed relationes
produ<lb ed="#L" n="37" break="no"/>centis et producti sunt relationes secundi modi. secundum
<lb ed="#L" n="38"/>philosophum. v. metha. c. de ad aliquid. Ubi pro exemplo
<lb ed="#L" n="39"/>ponit calefactiuum et calefactibile: et patrem et
fi<lb ed="#L" n="40" break="no"/>lium: siue genitum et eum qua genuit. ergo relationes produ
<lb ed="#L" n="41"/>centis et producti sunt compossibiles in eadem natu
<lb ed="#L" n="42"/>ra.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e293">
⁋ Confirmatur ratio. quia sicut voluntas est quodam
<lb ed="#L" n="43"/>modo illimitata: quatenus fundat relationes op
<lb ed="#L" n="44"/>positas. ex hoc scilicet quod virtualiter continet illud
<lb ed="#L" n="45"/>ad quod formaliter habendum est in potentia. ita mul
<lb ed="#L" n="46"/>to magis essentia simpliciter illimata potest fundare
<lb ed="#L" n="47"/>relationes oppositas magis repugnantes.
qua<lb ed="#L" n="48" break="no"/>les suntrelationes producentis et producti. plus enim
<lb ed="#L" n="49"/>excedit infinitas essentie summe illimitationem
<lb ed="#L" n="50"/>naturalem cuiuscumque creati: quam repugnantia
quarum<lb ed="#L" n="51" break="no"/>cumque relationum secundi modi.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e316">
⁋ Confirmatur etiam ratio
<lb ed="#L" n="52"/>qui omnia relatiue opposita equaliter includunt
contradi<lb ed="#L" n="53" break="no"/>ctionem. ergo si aliqua secundi modi non includunt
incompos<lb ed="#L" n="54" break="no"/>sibilitatem. ergo nec alie
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e325">
⁋ Quis conclusio sit tenem
<lb ed="#L" n="55"/>da. tamen ille rationes non videntur persuadere eam plusque
<!--335.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<!-- 166-v -->
<lb ed="#L" n="56"/>alie quae fiunt ab aliis doctoribus
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e338">
⁋ Primam non. qui
<lb ed="#L" n="57"/>minor deberet probari. quia ipsam philosophi negarent. et
<lb ed="#L" n="58"/>hoc tam in deo. quam in aliis intelligentiis
inferio<lb ed="#L" n="59" break="no"/>ribus. De deo est manifestum. quia dicerent quod deus nul
<lb ed="#L" n="60"/>lius notitie est productiuus. In aliis patet. quia intel
<lb ed="#L" n="61"/>gentia habet obiectum intelligibile sibi praesens. quia
<lb ed="#L" n="62"/>est intellectio et obiectum. et ista sunt idem realiter:
<lb ed="#L" n="63"/>et tamen nulla est ibi notitia genita. et ideo dicerent quod
<lb ed="#L" n="64"/>non est de ratione intellectus habentis obiectum
intel<lb ed="#L" n="65" break="no"/>ligibile sibi praesens producere notitiam genitam:
nisi<lb ed="#L" n="66" break="no"/>quando intellectio vel notitia et essentia differunt
<lb ed="#L" n="67"/>realiter. quomodo secundum philosophos. non est in deo nec
<lb ed="#L" n="68"/>im intelligentiis: sed tantum in intellectu nostro secundum eos
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e367">
<lb ed="#L" n="69"/>⁋ Sed conistam responsionem arguit idem doctor sic
<lb ed="#L" n="70"/>Intellectus noster respectu notitie genite habet
<lb ed="#L" n="71"/>potentiam receptiuam. et ista potentionalitas est
<lb ed="#L" n="72"/>imperfectionis. quia potentionalitas passiua. Nihil
<lb ed="#L" n="73"/>autem tale facit ad rationem principii productiui. et ma
<lb ed="#L" n="74"/>xime quando principium productiuum potest inse esse perfectum
<lb ed="#L" n="75"/>thabet etiam intellectus in rationem principii producti
<lb ed="#L" n="76"/>ui respectu notitie genite. et hoc est ex perfectione
<lb ed="#L" n="77"/>eius: quatinus actus primus continet virtualiter
<lb ed="#L" n="78"/>actum secundum. Tunc arguitur sic. quandocumque in aliquo
<lb ed="#L" n="79"/>concurrunt duo per accidens scilicet ratio agendi et
patiem<lb ed="#L" n="80" break="no"/>di. Ubi illud quod est ratio agendi est per se. non minus
<lb ed="#L" n="81"/>est ratio agendi. patet secundo phi. de medico sanante se
<lb ed="#L" n="82"/>si sepretur medicina ab infirmitate nihil minus
<lb ed="#L" n="83"/>erit ratio sanandi. ergo si seprentur ab inuice duo praecedemn
<lb ed="#L" n="84"/>tia in intellectu. remanente eo quod est ratio per se prin
<lb ed="#L" n="85"/>cipii productiui adhuc erit ratio producendi.
quan<lb ed="#L" n="86" break="no"/>tumcumque non sit ibi potentionalitas passiua rece
<lb ed="#L" n="87"/>ptiua. Exemplum hoc patet. quia si intellectui nostro
<lb ed="#L" n="88"/>esset concreata vel consubstantialis notitia sui
<lb ed="#L" n="89"/>secundum quod quidam intelligunt augustinum de
noti<lb ed="#L" n="90" break="no"/>tia abdita. xiiii. de trinita. tunc intellectus licet non
<lb ed="#L" n="91"/>posset habere notitiam genitam qua cognoscat
<lb ed="#L" n="92"/>se formaliter. si tamen possit habere aliud obiectum
<lb ed="#L" n="93"/>actu intelligibile sibi presens. posset aliquam
<lb ed="#L" n="94"/>notitiam gignere in passo approximato. quod
ta<lb ed="#L" n="95" break="no"/>le esset. aut per se stantem si haberet virtutem
gi<lb ed="#L" n="96" break="no"/>gnendi aliquid per se stans ab intellectu. ergo
cir<lb ed="#L" n="97" break="no"/>cumscripta rantione receptiui notitie. si remane
<lb ed="#L" n="98"/>at ratio productiui notitie. et hoc per se stantis:
<lb ed="#L" n="99"/>poterit talis notitia gigni. licet non recipiatur
<lb ed="#L" n="100"/>in intellectu qui est principium gignendi. Istud
<lb ed="#L" n="101"/>etiam potest confirmari sic. in omni ordine agentium
<lb ed="#L" n="102"/>precise ibi vbi principium actiuum de se non est im
<lb ed="#L" n="103"/>perfectum. status est ad aliquod principium
acti<lb ed="#L" n="104" break="no"/>uum simpliciter perfectum. quod scilicet agens agit
<lb ed="#L" n="105"/>ex plenitudine perfectionis. et dicitur agens
<lb ed="#L" n="106"/>ex liberalitate. secundum auicennam. vi. metha. causa.
vl<lb ed="#L" n="107" break="no"/>ximo. Nullum enim agens liberaliter agit quod ex
<lb ed="#L" n="108"/>actione sua expectat perfici. sicut enim in actibus
<lb ed="#L" n="109"/>humanis liberalis est ille qua agit non expectans
<lb ed="#L" n="110"/>xetributionem. ita similiter agens dicitur liberale
<!--336.xml-->
<pb ed="#L" n="167-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>quod nullo modo perficitur a productione vel
pro<lb ed="#L" n="2" break="no"/>ducto. Ex hoc arguitur sic. In omni genere prin
<lb ed="#L" n="3"/>cipii productiui non includentis imperfectionem
<lb ed="#L" n="4"/>possibile est stare ad aliquod principium simpliciter per
<lb ed="#L" n="5"/>fectum: sed nihil est simplicitur perfectum agens quod non
<lb ed="#L" n="6"/>agit liberaliter secundum dictum modum. ergo est ali
<lb ed="#L" n="7"/>quod agens liberale modo predicto. ergo in
gene<lb ed="#L" n="8" break="no"/>re illius principii productiui est aliquod principium
<lb ed="#L" n="9"/>tale quod nullo modo perficitur per suam productionem
<lb ed="#L" n="10"/>talis intellectus habens obiectum sibi praesens null
<lb ed="#L" n="11"/>est: nisi iste quie non recipit vel perficitur per intellectio
<lb ed="#L" n="12"/>nem quam gignit: siue quae eius virtute gignitur. ergo non
<lb ed="#L" n="13"/>oportet omnem intellectum producere notitiam vt ea
<lb ed="#L" n="14"/>perficiatur: sed oportet esse aliquam priorem producentem
<lb ed="#L" n="15"/>non perfectibilem per productam.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e500">
⁋ Sed istud non suf
<lb ed="#L" n="16"/>ficit. quia concesso quod intellectus noster habeat
ratio<lb ed="#L" n="17" break="no"/>nem principii receptiui: et rationem principii actiui
re<lb ed="#L" n="18" break="no"/>spectu notitie genite. Qande vlterius accipitur: quod
<lb ed="#L" n="19"/>quandocumque in aliquo concurrunt aliqua duo per acci
<lb ed="#L" n="20"/>dens. sed ratio agendi et ratio patiendi: vbi illud quod est
<lb ed="#L" n="21"/>ratio agendi est per se non minus est ratio agendi. Ista
pro<lb ed="#L" n="22" break="no"/>positio potest intelligi bene et male. si enim accipi
<lb ed="#L" n="23"/>atur de virtute sermonis. tunc oportet quod ibi sint duo
<lb ed="#L" n="24"/>realiter distincta quorum vnum est actiuum et reliquum
<lb ed="#L" n="25"/>passiuum. et tunc verum est si illud quod est ratio agendi rema
<lb ed="#L" n="26"/>neat sine altero. et posset habere passum
suffi<lb ed="#L" n="27" break="no"/>cienter approximatum. vel possit producere aliquid
<lb ed="#L" n="28"/>per se stans quod tunc non minus erit ratio agendi propter
<lb ed="#L" n="29"/>talem separationem. et ideo si ad notitiam genitam intelle
<lb ed="#L" n="30"/>ctus nostri concurrunt talia duo. quorum vnum esset ratio
<lb ed="#L" n="31"/>agendi et reliquum ratio patiendi. si illud quod est ratio agem
<lb ed="#L" n="32"/>di sepraretur a reliquo et posset habere passum
<lb ed="#L" n="33"/>sufficienter approximatum: vel posset producere
<lb ed="#L" n="34"/>notitiam per se stantem. posset agere sine hoc quod
reci<lb ed="#L" n="35" break="no"/>peret notitiam genitam. sed illud tunc actiuum non esset
<lb ed="#L" n="36"/>deus. sed esset illud idem numero quod prius. et ita proba
<lb ed="#L" n="37"/>re quod aliquid aliud puta deus esset principium
<lb ed="#L" n="38"/>actiuum notitie genite non sufficit Aliter potest in
<lb ed="#L" n="39"/>telligi praedcam propositio quod aliquid vnum et idem sit actiuum
<lb ed="#L" n="40"/>et passiuum respectu eiusdem: sicut est in proposito. non
<lb ed="#L" n="41"/>emim aliud est ipsius intellectus quod producit notitiam
<lb ed="#L" n="42"/>genitam: et quod recipit eam sed vnum et idem et tunc si
<lb ed="#L" n="43"/>iste denominationes accidentaliter denominant
<lb ed="#L" n="44"/>idem non oportet quod alicuius eiusdem possit inesse vna il
<lb ed="#L" n="45"/>larum denominationum sine reliquo. sicut si secundum
<lb ed="#L" n="46"/>aliquos nihil possit agere in voluntatem nisi
vo<lb ed="#L" n="47" break="no"/>luntas tunc impossibile esset aliquid esse productiuum
<lb ed="#L" n="48"/>volitionis nisi esset receptiuum volitionis. si tamen
<lb ed="#L" n="49"/>alicui competeret hoc quod dico esse rationem agendi
<lb ed="#L" n="50"/>Dico quod illud posset agere. sed tunc oporteret proba
<lb ed="#L" n="51"/>re quod deo competit esse rationem agendi respectu
noti<lb ed="#L" n="52" break="no"/>tie genite. et hec est conclusio principaliter probanda.
<lb ed="#L" n="53"/>secundum primum intellectum procedit primum exemplum. quia me
<lb ed="#L" n="54"/>dicina medicinatiua realiter distinguitur ab illo
<lb ed="#L" n="55"/>quod recipit infirmitatem et sanitate. et ideo vbicumque
<!--336.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<!-- 167-r -->
<lb ed="#L" n="56"/>est illa medicina medicinatiua quantumcumque non es
<lb ed="#L" n="57"/>set ibi illud quod immediate reciperet sanitatem.
ad<lb ed="#L" n="58" break="no"/>huc posset agere in passum coueniens sufficien
<lb ed="#L" n="59"/>ter approximatum. non. tamen oportet quod vnum aliud quod
<lb ed="#L" n="60"/>non est aliquod illorum possit esse principium actiuum.
<lb ed="#L" n="61"/>Similiter si idem sit ratio agendi et patiedi. si possit rema
<lb ed="#L" n="62"/>nere quod illud principium sit ratio agendi respectu
<lb ed="#L" n="63"/>alicuius: respectu cuius non est ratio patiendi. Dico
<lb ed="#L" n="64"/>quod respectu illius potest agere: quantucunque non possu
<lb ed="#L" n="65"/>illud recipere. ex hoc tamen non sequitur quod vnum aliud
<lb ed="#L" n="66"/>possit esse ratio agendi respectu illius. sine hoc
<lb ed="#L" n="67"/>quod sit ratio patiendi. Si autem intelligatur propositio pre
<lb ed="#L" n="68"/>dicta sic: quod quantumcumque vnum et idem respectu alicuius
<lb ed="#L" n="69"/>est ratio agendi et ratio patiendi: quod possibile est inue
<lb ed="#L" n="70"/>nire aliquid quod respectu talis est ratio agendi et non
<lb ed="#L" n="71"/>ratio patiendi. sic est proposito falsa. et hoc secundum proportionem
<lb ed="#L" n="72"/>virtutis agentis sicut ipse intelligit. quia aliter
ni<lb ed="#L" n="73" break="no"/>hil valet ad propositum. Uerbi gratia. Aliquid respe
<lb ed="#L" n="74"/>ctu motus localis est principium actiuum et passiuum.
<lb ed="#L" n="75"/>secundum istos: et certe ista duo scilicet ratio agendi et ratio
pa<lb ed="#L" n="76" break="no"/>tiendi per accidens conueniunt eidem. ergo aliquid potest esse
<lb ed="#L" n="77"/>ratio agendi respectu motus localis secundum proportio
<lb ed="#L" n="78"/>nem virtutis. sine hoc quod sit patiendi. non sequitur quia
<lb ed="#L" n="79"/>tunc sequeretur quod deus posset esse principium product
<lb ed="#L" n="80"/>uum respectu motus localis infiniti. sicut ex alia
<lb ed="#L" n="81"/>parte per illam propositionem probauit: quod deus potest esse
<lb ed="#L" n="82"/>principium productiuum notitie genite infinite.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e654">
<lb ed="#L" n="83"/>⁋ Per hoc patet ad aliud exemplum. concedo quod
cir<lb ed="#L" n="84" break="no"/>cuscripta ratione receptiui notitie. si remaneat ratio
<lb ed="#L" n="85"/>productiui notitie. et hoc per se stantis. quod poterit
<lb ed="#L" n="86"/>gignere notitiam per se stantem. Sed diceret alii quod
<lb ed="#L" n="87"/>impossibile est rationem productiui notitie remane
<lb ed="#L" n="88"/>re: circumscripta ratione receptiui. nisi illo modo quo
<lb ed="#L" n="89"/>obiectum est ratio productiua obiectiua notitie sed hoc
<lb ed="#L" n="90"/>nihil ad propositum.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e675">
⁋ Ad confirmationem patet quod
il<lb ed="#L" n="91" break="no"/>la maior est vera: quod status est ad principium actiuum
<lb ed="#L" n="92"/>simpliciter perfectum quod erit actiuum respectu eiusdem:
<lb ed="#L" n="93"/>effectus prioris. qui erit causa respectu secundi
ef<lb ed="#L" n="94" break="no"/>fectus. et ideo standum est ad deum quae est productiuus
<lb ed="#L" n="95"/>vel mediate vel immediate respectu notitie
ge<lb ed="#L" n="96" break="no"/>nite ipsius intellectus. non tamen sequitur quod respectu
<lb ed="#L" n="97"/>notitie genite alterius. sicut est de principiis pro
<lb ed="#L" n="98"/>ductiuis respectu motus localis. Unde idem
ar<lb ed="#L" n="99" break="no"/>gumentum penitus est de agentibus respectu motus
<lb ed="#L" n="100"/>localis et respectu notitie genite.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e699">
⁋ Si dicatur
<lb ed="#L" n="101"/>quod non est simile. quia motus localis dicit
im<lb ed="#L" n="102" break="no"/>perfectionem. hoc non sufficit. quia eodem
mo<lb ed="#L" n="103" break="no"/>do alii dicerent: quod notitia genita dicit
imper<lb ed="#L" n="104" break="no"/>fectionem: sicut notitiacreata: vel sapientia crea
<lb ed="#L" n="105"/>ta.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e712">
⁋ Secundo principaliter ostendo quod prima
<lb ed="#L" n="106"/>ratio non concludit. iquia non est plus de ratione
<lb ed="#L" n="107"/>intellectus habentis obiectum intellectuale
<lb ed="#L" n="108"/>sibi praesens esse principium productiuum notitie
gen<lb ed="#L" n="109" break="no"/>te: quam est de ratione principiorum esse productiuum notitie com
<lb ed="#L" n="110"/>clusionis. vel de ratione terminorum principii per se noti¬
<!--337.xml-->
<pb ed="#L" n="167-v"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
<lb ed="#L" n="1"/>producere notitiam principii. vel de ratione actus
<lb ed="#L" n="2"/>sit generatum habitum. sed in deo est notitia prin
<lb ed="#L" n="3"/>cipiorum et notitia terminorum. et etiam actus
<lb ed="#L" n="4"/>intelligendi. et tamen secundum istos ab istis nihil
<lb ed="#L" n="5"/>producitur. nec aliquod istorum manet ibi sub ratio
<lb ed="#L" n="6"/>ne principii productiui. ergo eodem modo non potest
suffici<lb ed="#L" n="7" break="no"/>enters probari quod intellectus vel obiectum maneat
<lb ed="#L" n="8"/>ibi sub ratione principii productiui.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e749">
⁋ Si dicatur quod no
<lb ed="#L" n="9"/>est simile. quia in deo notitia principiorum et notitia con
<lb ed="#L" n="10"/>clusionis non differunt realiter. nec notitia
termi<lb ed="#L" n="11" break="no"/>norum et principii. nec actus et habitus. et ideo vnum non
<lb ed="#L" n="12"/>potest esse causa vel productiuum alterius. hoc non
suf<lb ed="#L" n="13" break="no"/>ficit. quia eadem facilitate diceretur: quod intellectus ha
<lb ed="#L" n="14"/>bens obiectum intelligibile sibi praesens. et notitia
<lb ed="#L" n="15"/>quaecumque diuina non differunt realiter. et ideo vnum non potest
<lb ed="#L" n="16"/>esse productiuum alterius.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e769">
⁋ Preterea secunda ratio non
<lb ed="#L" n="17"/>concludit. quia hec est simpliciter impossibilis. obiectum
<lb ed="#L" n="18"/>vt est inimemoria producit se ipsum vt est in
intelligen<lb ed="#L" n="19" break="no"/>tia. quia ex hoc sequeretur: quod simpliciter idem producit
se<lb ed="#L" n="20" break="no"/>per rationem de qua dictum est dis ii. scilicet quod a determina
<lb ed="#L" n="21"/>bili sumpto cum determinatione non distrahente
<lb ed="#L" n="22"/>nec diminuente cuiusmodi est omnis determinnatio
<lb ed="#L" n="23"/>reduplicatiua: ad determinabile sumptum per se
<lb ed="#L" n="24"/>est bona consequentia. et ideo formaliter sequitur. obiectum vt est in
<lb ed="#L" n="25"/>memoria producit se velut est in intelligentia. ergo
ob<lb ed="#L" n="26" break="no"/>iectum producit se. illa tamen propositione concessa. non valet
<lb ed="#L" n="27"/>argumentum. quia sicut est imperfectionis quod obiectum habet
<lb ed="#L" n="28"/>esse secundum quid per te: ita secundum alios est imperfectionis quod ali
<lb ed="#L" n="29"/>quid producatur. et ideo dicerent quod impossibile est aliquid
<lb ed="#L" n="30"/>produci nisi sit imperfectum. sed in deo nihil est
imperfe<lb ed="#L" n="31" break="no"/>ctum. ideo dicerent quod nihil ad intra posset produci
<lb ed="#L" n="32"/>Unde dicerent: quod auferendo quicquid imperfectionis est non
<lb ed="#L" n="33"/>remanebit obiectum gignere aliquid. quia dicit
imperfer<lb ed="#L" n="34" break="no"/>ctionem: quamuis non in producente: tamen in producto neces
<lb ed="#L" n="35"/>sario dicit imperfectionem secundum eos. et huius oppositum
<lb ed="#L" n="36"/>non probatur.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e815">
⁋ Preterea tertia ratio non concludit quia
<lb ed="#L" n="37"/>per idem argumentum probaretur quod deus necessario cau
<lb ed="#L" n="38"/>sat. et necessario finit aliquid sicut causa finalis. quia
<lb ed="#L" n="39"/>causare aliquid non dicit imperfectionem. similiter etiam
fi<lb ed="#L" n="40" break="no"/>nire. quia si dicerent imperfectionem: non possent
compe<lb ed="#L" n="41" break="no"/>tere deo. ergo si necessitas in qualibet conditione
<lb ed="#L" n="42"/>entis quae non est ex ratione sua imperfecta est simpliciter perfe
<lb ed="#L" n="43"/>ctionis. ergo etiam in causatione tam causae efficientis quam
fi<lb ed="#L" n="44" break="no"/>nalis. quod est manifeste falsum. etiam secundum eos
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e836">
⁋ Si
<lb ed="#L" n="45"/>dicatur quod non est simile: quia quamuis causare non dicat imper
<lb ed="#L" n="46"/>fectionem in causante: dicit tamen imperfectionem in
cau<lb ed="#L" n="47" break="no"/>sato. et ideo non potest competere deo ad intra.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e845">
⁋ hoc
<lb ed="#L" n="48"/>non sufficit. quia eadem facilitate dicerent alii. quod
pro<lb ed="#L" n="49" break="no"/>ducere quamuis non dicat imperfectionem in producen
<lb ed="#L" n="50"/>te. dicit tamen imperfectionem in producto. et ideo non potest con
<lb ed="#L" n="51"/>petere deo ad intra. Dicerent ergo ad rationem breuitur
<lb ed="#L" n="52"/>quod necessitas competit omni conditioni entis quaie non
<lb ed="#L" n="53"/>dicit imperfectione. et est conditio penitus absoluta et
<lb ed="#L" n="54"/>non connotatiua. vel saltem non est connotatiua neces
<lb ed="#L" n="55"/>sitanter in alio. Uerbi gratia ens diuiditur per actum et
<!--337.xml-->
<cb ed="#L" n="b"/>
<!-- 167-v -->
<lb ed="#L" n="56"/>potentiam et actus ibi simpliciter absolute accipitur. et ideo
<lb ed="#L" n="57"/>actus erit necessario. sed ens diuiditur per creatiuum et
<lb ed="#L" n="58"/>creabile. et creatiuum est extremum aliquo modo
perfe<lb ed="#L" n="59" break="no"/>ctius. ideo creatiuo necessitas attribuitur: sic
di<lb ed="#L" n="60" break="no"/>cendo creatiuum est necessarium vel necessario est. et
<lb ed="#L" n="61"/>quando necessitas vnius connotat necessitatem in alio
<lb ed="#L" n="62"/>tunc non oportet. sicut ens diuiditur per creans et creabi
<lb ed="#L" n="63"/>le. causam et causatum: et sic si haec esset neccessaria. creans est
<lb ed="#L" n="64"/>hec erit necessaria. creatum est. sicut si hec esset
ne<lb ed="#L" n="65" break="no"/>cessaria. causa est. et hec est necessaria. causatum est. et ideo
<lb ed="#L" n="66"/>necessitas isti conditioni entis non attribuitur. vel
<lb ed="#L" n="67"/>saltem non necessario attribuitur sibi: quamuis haec poss
<lb ed="#L" n="68"/>concedi. creans necessario est. vel causans neces
<lb ed="#L" n="69"/>sario est. sed ista: deus creat: deus causat. non erit:
<lb ed="#L" n="70"/>necessaria. sed tamen contingens. et ideo quaelibet talis. cre
<lb ed="#L" n="71"/>ans necessar o creat. causans necessario causat
<lb ed="#L" n="72"/>est simpliciter impossibilis. quia ponit necessitatem: non
<lb ed="#L" n="73"/>solum in illo quod est causa vel creans. sed etiam in alio.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e910">
<lb ed="#L" n="74"/>⁋ Preterea confirmatio non concludit. quia
dice<lb ed="#L" n="75" break="no"/>rent alii quod productio naturalis non est prima: sed pre
<lb ed="#L" n="76"/>ductio voluntaria. et illa est ad extra non ad
intra<lb ed="#L" n="77" break="no"/>Similiter philosophi dicerent quod productio naturalis esset pri
<lb ed="#L" n="78"/>ma sed non ad intra: sed ad extra. nec eius oppositum
<lb ed="#L" n="79"/>potest probari: sicut postea ostendetur
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e926">
⁋ Preterea
<lb ed="#L" n="80"/>quarta ratio non concludit. quia in forma illius rationis est
<lb ed="#L" n="81"/>fallacia consequentis. arguendo a superiori ad infe
<lb ed="#L" n="82"/>rius sine distributione. Unde non sequitur relationes
<lb ed="#L" n="83"/>secundi modi opposite possunt competere eidem. ergo iste re
<lb ed="#L" n="84"/>lationes illius modi. scilicet relatio producentis et produ
<lb ed="#L" n="85"/>cti possunt competere eidem. si autem accipiatur quod omnes
re<lb ed="#L" n="86" break="no"/>lationes illius modi possunt competere eidem: tunc est
ma<lb ed="#L" n="87" break="no"/>ior falsa. quia iste relationes causa et causatum non possunt
<lb ed="#L" n="88"/>competere eidem. et ita de multis aliis.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e948">
⁋ Si
di<lb ed="#L" n="89" break="no"/>catur quod quae ratione relationes motiui er mobilis possunt
<lb ed="#L" n="90"/>competere eidem creato: eadem ratione relationes
produ<lb ed="#L" n="91" break="no"/>centis et producti possunt competere eidem increato
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e957">
<lb ed="#L" n="92"/>⁋ hoc non probat. quia dicerent alii quod non est simile. quia
<lb ed="#L" n="93"/>idem simpliciter potest esse motiuum et mobile. sed
impossi<lb ed="#L" n="94" break="no"/>bile est quod idem sit producens et productum. et ideo non est
<lb ed="#L" n="95"/>simile.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e969">
⁋ Ad primam confirmationem dicerent. quod non
con<lb ed="#L" n="96" break="no"/>surgit precise ex illimitatione voluntatis quod potest
<lb ed="#L" n="97"/>fundare relationes oppositas tales. sed consurgit
<lb ed="#L" n="98"/>ex actiuitate voluntatis respectu alicuius effectus.
<lb ed="#L" n="99"/>etiam posito quod nullum actum posset producere. et ex
<lb ed="#L" n="100"/>potentia passiua ad illum eudem effectum. sed omne
ta<lb ed="#L" n="101" break="no"/>le et omne consimile repugnat deo. Dicerent quod ta
<lb ed="#L" n="102"/>les relationes opposite non possent eidem
compe<lb ed="#L" n="103" break="no"/>tere.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e989">
⁋ Ad aliam probatione confirmantem dico:
<lb ed="#L" n="104"/>quod probaret quod causa et causatum non possunt com
<lb ed="#L" n="105"/>petere eidem. quia sunt relationes opposite. et ideo
<lb ed="#L" n="106"/>dicerent quod sicut aliqua relatiue opposita
pos<lb ed="#L" n="107" break="no"/>sunt competere eidem et aliqua non. ita eodem modo
<lb ed="#L" n="108"/>aliquem relationes correlatiue possunt compete
<lb ed="#L" n="109"/>re et aliqua non. et ideo illa propositio quod omnes tales equaliter
in<lb ed="#L" n="110" break="no"/>cludunt negationem esset neganda ab eis. nec probatur
<!--338.xml-->
<pb ed="#L" n="168-r"/>
<cb ed="#L" n="a"/>
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e1013">
<lb ed="#L" n="1"/>⁋ Ideo ad questionem dico quod per nullam rationem na
<lb ed="#L" n="2"/>turalem potest probari esse plures personas in diuinis
<lb ed="#L" n="3"/>sed quod sunt plures persone quarum vna est pater et alia
<lb ed="#L" n="4"/>filius. et quod filius vere generatur a patre est sola
fi<lb ed="#L" n="5" break="no"/>de tenendum.
</p>
<p xml:id="wo8uy7-d1e791-d1e1026">
⁋ Ad argumentum principale in
con<lb ed="#L" n="6" break="no"/>trarium dico quod non omne genitum habet esse post non
<lb ed="#L" n="7"/>esse. et maxime vbi genitum est eadem natura et essen
<lb ed="#L" n="8"/>tia cum generante: quod in solo deo est possibile Et quando
<lb ed="#L" n="9"/>dicitur quod non haberet esse circumscripto patre. ergo ex se
<lb ed="#L" n="10"/>habet non esse. Dico quod consequentia non valet. et maxime. quia
<lb ed="#L" n="11"/>pater eadem res et cum filio. et ideo sicut non sequitur
<lb ed="#L" n="12"/>filius non habet esse circumscripto filio. ergo ex se habet non
<lb ed="#L" n="13"/>esse. ita propter identitatem essentie quae est vna numero
<lb ed="#L" n="14"/>cum patre et filio: non sequitur. filius non habet esse circum
<lb ed="#L" n="15"/>scripto patre. ergo filius ex se habet non esse.
</p>
</div>
</body>
</text>
</TEI>