manifesto-fa.txt

مانیفست دسترسی آزاد پارتیزانی

اطلاعات قدرت است. ولی مانند تمامی قدرت‌ها، افرادی وجود دارند که می‌خواهند تمامش را برای خودشان نگاه‌دارند. تمام میراث علمی و فرهنگی دنیا که در طی قرن‌ها در کتاب‌ها و ژورنال‌ها منتشر شده‌است، بطور فزاینده‌ای در حال دیجیتالی‌شدن و انحصار در دست عده‌ای انگشت‌شمار از شرکت‌های خصوصی است. آیا می‌خواهید مقالات مربوط به مشهورترین نتایج علمی را بخوانید؟ شما مجبورید پول زیادی به ناشرانی همچون الزویر پرداخت کنید.

افرادی وجود دارند که در تلاشند این امر را تغییر دهند. جنبش دسترسی آزاد شجاعانه جنگیده‌است تا این امکان فراهم شود که دانشمندان حق تکثیر خودشان را به ناشران نبخشیده و در عوض بتوانند آثارشان را در اینترنت تحت مجوزی که اجازه‌ی دسترسی همگان را بدان فراهم می‌کند، منتشر کنند. اما در بهترین شرایط نیز تلاش‌های آنها بر آثاری که در آینده منتشر می‌شوند تاثیرگذار خواهد بود. همه‌چیزهایی که تاکنون منتشر شده‌اند از دست خواهد رفت.

این بهای سنگینی است. اجبار افراد به پرداخت هزینه برای خواندن آثار همکارانشان؟ اسکن تمام کتابخانه‌ها ولی تنها اجازه‌دادن به افراد گوگل برای خواندنشان؟ فراهم‌کردن مقالات علمی برای افراد دانشگاه‌های طراز اول جهان و نه برای کودکان کشورهای جهان سوم؟ این امر ظالمانه و غیرقابل قبول است.

بسیاری از افراد می‌گویند که «من موافقم، ولی چه‌کاری می‌توانم بکنم؟ شرکت‌ها حق‌تکثیر آثار را در اختیار دارند و با گرفتن پول برای فراهم‌کردن دسترسی افراد به این آثار، پول زیادی بدست می‌آورند. این کار کاملاً قانونی است. برای جلوگیری از این امر نمی‌شود کاری کرد.» اما می‌شود کاری کرد. کاری که در حال انجام است: ما می‌توانیم با آنها مبارزه کنیم.

کسانی که به این منابع دسترسی دارید -دانشجویان، کتابداران، دانشمندان- این امتیاز به شما داده‌شده‌است. شما می‌توانید از این امکانات بهره‌مند شوید در حالی که مابقی افراد جهان از آن محرومند. ولی شما نباید -در حقیقت، از لحاظ اخلاقی نمی‌توانید- این امکانات را برای خودتان نگاه دارید. شما وظیفه دارید که آن را با تمام جهانیان شریک شوید. شما بایستی: کلمه‌رمز خودتان را با همکارانتان مبادله کنید. فرم‌های دانلود را برای دوستانتان پر کنید.

ضمناً کسانی که دسترسی ندارند نبایستی بیکار بنشینند. شما باید از سوراخ‌ها راهی پیدا کرده و از موانع عبور کنید تا بتوانید اطلاعاتی که توسط ناشران حبس شده‌است را آزاد کنید و آن را با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

ولی تمام این فعالیت‌ها بصورت زیرزمینی انجام می‌شود. این کار دزدی یا راهزنی نامیده می‌شود. انگار که به اشتراک گذاری اطلاعات از لحاظ اخلاقی با سوراخ کردن کشتی و کشتن خدمه‌ی آن یکسان است. اما به اشتراک گذاردن اطلاعات غیراخلاقی نبوده و حتی از لحاظ اخلاقی واجب است. تنها افراد حریص اجازه نمی‌دهند که دوستشان یک کپی از اطلاعاتشان تهیه کند.

مسلماً طمع شرکت‌های بزرگ را کور کرده‌است. قوانین آنها مستلزم این کار است و سهامدارانشان با هرچیز دیگری مخالفت می‌کنند. سیاستمدارانی که آنها خریده‌اند، از آنها حمایت کرده و قوانینی را تصویب می‌کنند تا به این شرکت‌ها قدرت انحصاری تصمیم‌گیری در مورد اجازه‌ی کپی‌کردن آثار را بدهد.

در این قوانین ناعادلانه، هیچ عدالتی وجود ندارد. زمان آن فرارسیده‌است که با سنت مهم نافرمانی مدنی، مخالفت خودمان را با این دزدی خصوصی فرهنگ عمومی اعلام کنیم.

ما بایستی اطلاعات را از هرجایی که ذخیره‌شده است، بدست آورده و آن را برای خودمان کپی کنیم و با جهانیان به اشتراک بگذاریم. ما باید چیزهایی که حق تکثیرشان منسوخ شده‌است را بدست آورده و آنها را آرشیو کنیم. ما باید بانک‌های اطلاعاتی مخفی را خریده و آنها را در وب منتشر کنیم. ما باید ژورنال‌های علمی را دانلود کرده و آنها را در شبکه‌های اشتراک فایل آپلود کنیم. ما باید برای دسترسی آزاد پارتیزانی بجنگیم.

اگر تعدادمان در سراسر جهان کافی باشد، نه‌تنها پیام قدرتمندی در مخالفت با خصوصی‌سازی دانش به گوش همگان می‌رسانیم بلکه این امر را نیز منسوخ می‌کنیم. آیا شما به ما ملحق می‌شوید؟


آرون سوارتز
ژوئیه ۲۰۰۸، ارمو، ایتالیا