- Een ontwerper is allereerst en vooral een mens.
- Een ontwerper is verantwoordelijk voor zijn of haar werk.
- Een ontwerper vindt de impact belangrijker dan vorm.
- Een ontwerper verricht niet alleen arbeid voor diegene die hem inhuren, maar geeft ook advies.
- Een ontwerper staat open voor kritiek.
- Een ontwerper wil zijn publiek leren kennen.
- Een ontwerper gelooft niet in randgevallen.
- Een ontwerper is deel van de professionele community.
- Een ontwerper staat open voor een competitief en divers werkveld.
- Een ontwerper neemt tijd voor zelfreflectie.
Voordat je een ontwerper bent, ben je een mens. Net als ieder mens op deze planeet, ben je onderdeel van een sociale omgeving. We delen de planeet. Ontwerper zijn is een keuze en zorgt ervoor dat mensen die in contact komen met je werk geholpen of juist gekwetst worden door je acties. Het effect van wát jij met je werk verweeft in de maatschappij zou altijd een belangrijke overweging moeten zijn.
Elk mens op deze planeet heeft een verplichting om de planeet in een betere staat achter te laten dan we deze vonden. Ontwerpers kunnen zich daar niet van terugtrekken.
Als je werk doet dat afhankelijk is van inkomensongelijkheid of verschillen in klasse om succes te behalen, dan heb je gefaald als burger en daarmee ook als ontwerper.
Ontwerp is een discipline van actie. Daarmee ben je verantwoordelijk voor wat je op aarde zet. Jouw naam staat erop. En alhoewel het onmogelijk is om te voorspelllen hoe mensen je werk gaan inzetten, zou het niet als een verrassing moeten komen als werk dat als doel heeft om te kwetsen of misleiden dat ook daadwerkelijk doet. We mogen niet verbaasd zijn als een wapen dat wij ontwerpen ook gebruikt wordt om iemand te doden. We mogen niet verbaasd zijn als een database om immigranten in kaart te brengen, ook leidt tot deportaties. Als we bewust werk produceren dat andere schade kan toebrengen, dan schuiven we onze verantwoordelijkheid af. Als we onkundig werk produceren dat anderen schade toebrengt omdat we niet de gevolgen van dat werk hebben overwogen, zijn wij dubbel schuldig.
Het werk dat je op aarde zet is jouw nalatenschap. Het zal langer bestaan dan jijzelf, en het zal veel zeggen over jou als ontwerper.
We zouden ons drukker moeten maken over de gevolgen van ons werk, dan hoe briljant wij onze ideëen wel niet vinden.
Ontwerp leeft niet in een vacuum. De maatschappij is het grootste systeem waar wij invloed op hebben en alles wat wij doen is daar onderdeel van, goed of slecht. Uiteindelijk moeten wij ons werk beoordelen op de impact, in plaats van de esthetische afwegingen. Een object dat ontwerpen is om schade toe te brengen kan niet als goed ontworpen beschouwd worden, hoe prachtig het er ook uit mag zijn, omdat mooi ontwerp in dit geval een slechte impact heeft of anderen. Niets wat een totalitair regime ontwerpt is goed ontworpen, omdat het ontworpen is door een totalitair regime.
Als je wordt ingehuurd om iets te ontwerpen, word je ingehuurd voor je expertise. Je taak is niet alleen om je werk te produceren, maar ook om de impact van je werk te evalueren. Je taak is om de impact van je werk voor te leggen aan je klant of werkgever. En als die impact negatief is, is het jouw taak om dat voor te leggen aan je klant met een manier, indien mogelijk, om de negatieve impact te eliminieren. Indien dat niet mogelijk blijkt, is het jouw taak om te voorkomen dat het alsnog gebeurd. In andere woorden, je wordt niet alleen ingehuurd om een greppel te graven, maar ook om te evalueren wat de economische, sociale en ecologische gevolgen van jouw greppel zijn. Als de greppel hier niet aan voldoet, dan is het jouw taak om de scheppen te verstoppen.
Als ontwerper gebruik je je expertise voor anderen, zonder slechts een dienaar te zijn. Nee zeggen is een ontwerpbekwaamheid. Vragen waarom, is een ontwerpbekwaamheid. Onszelf afvragen waarom we iets maken is een duizendmaal betere vraag dan ons af te vragen of we het kunnen maken.
Geen enkele ethische code zou je werk moeten beschermen tegen kritiek, of het nu van klanten, het publiek of andere ontwerpers is. In plaats daarvan zou je kritiek moeten aanmoedigen om in de toekomst beter werk te kunnen creëren. Als je werk zo kwetsbaar is dat het niet tegen kritiek bestand is, zou het niet moeten bestaan. Stel je ontwerp op de proef voordat je het de wereld in brengt. En sta open voor alle kritiek die je krijgt.
De rol van kritiek, wanneer deze op de juiste manier wordt gegeven, is het evalueren en verbeteren van het werk. Kritiek is een geschenk. Het maakt goed werk beter. Het houdt slecht werk van het zien van het licht van de dag.
Kritiek moet worden gevraagd en verwelkomd bij elke stap van het ontwerpproces. Je kunt een cake niet veranderen als deze eenmaal gebakken is. Maar je kunt de kans vergroten dat je project succesvol is door vroeg en vaak feedback te krijgen. Het is jouw verantwoordelijkheid om kritiek te vragen.
Ontwerp is het opzettelijke oplossing voor een probleem onder bepaalde voorwaarden. Om er zeker van te zijn dat deze problemen daadwerkelijk opgelost worden is het noodzakelijk om de mensen met deze problemen te ontmoeten. En wanneer je een onderdeel bent van een team, is het belangrijk om te streven naar een team dat representatief is voor deze groep mensen. Hoe beter een team haar doelgroep representeert, des te beter is dit team in staat de problemen op te lossen. Dat team kan een probleem benaderen vanuit verschillende invalshoeken, met verschillende achtergronden, en met verschillende behoeften en ervaringen. Een team met een enkel oogpunt zal nooit de voorwaarden waarvoor het ontwerpt zo goed begrijpen als een team dat verschillende invalshoeken bezit.
En empathie dan? Empathie is een duur woord voor uitsluiting. Als je wilt weten hoe vrouwen gebruikmaken van iets dat jij ontwerpt zorg ervoor dat er een vrouw in het team zit dat dit product ontwerpt.
Wanneer je besloten hebt voor wie je iets ontwerpt, maak je een impliciete verklaring voor wie je het níet ontwerpt. Voor jaren hebben wij verwezen naar mensen wie niet cruciaal waren voor onze producten als "edge cases". Hierbij marginaliseerde wij groepen. En wij maakte de beslissing dat er groepen waren in de wereld wiens problemen het niet waard waren om opgelost te worden.
Facebook claimt dat het nu twee miljard gebruikers heeft. 1% van twee miljard mensen, wat de meeste producten als edge cases zien, is twintig miljoen mensen. Dit zijn de mensen aan randen van de samenleving.
"Wanneer je iets een edge case benoemt, benoem je eigenlijk niets meer dan de grenzen waar jij om geeft." - Eric Meyer Dit zijn de transgenders die verwart raken aan de randen van "real name" projecten. Dit zijn de alleenstaande moeders die tussen wal en schip raken wanneer beide ouders een machtiging moeten ondertekenen. Dit zijn de bejaarde immigranten die op komen dagen om te stemmen maar geen stembiljet in hun eigen taal kunnen krijgen.
Dit zijn geen randgevallen. Dit zijn mensen, en wij zijn hen niets minder dan ons beste werk verschuldigt.
Vertaling volgt
Vertaling volgt
Vertaling volgt