No BullShit TypeScript Notes

Jack Herrington's No BS TS Notes

https://www.youtube.com/playlist?list=PLNqp92_EXZBJYFrpEzdO2EapvU0GOJ09n

Not: "İçindekiler" listesi en son eklenecektir.

JavaScript'e Dair Sorunlar

Elimizde aşağıdaki gibi bir JavaScript kodu olduğunu düşünelim:

let userName = "Masum";
let hasLoggedIn = true;

hasLoggedIn += " Gökyüz";

console.log(hasLoggedIn);
// true Gökyüz

Bu JavaScript kodunu Node ile çalıştırdığımızda, Node'un hasLoggedIn adındaki değişkenimizi coerce ettiğini, yani halihazırda boolean tipinde olan değişkenimizi string tipine çevirmeye zorladığını (*coerce*) görüyoruz. Bu durumda true değerimiz string tipine dönüştürülmüş ve + operatörü ile birleştirilmiş oluyor. Aksi takdirde bu çıktıyı, yani true Gökyüz çıktısını alamazdık. Burada istemediğimiz bir şekilde coerce işlemi gerçekleşmiş oldu.

TypeScript, bu tür sorunlarla karşılaşmamak için strict modda çalışır. Bu modda, yukarıdaki kodu çalıştırdığımızda aşağıdaki gibi bir hata alırız:

hasLoggedIn += " Gökyüz";
             ~~~~~~~~~~~~~
error TS2365: Operator '+=' cannot be applied to types 'true' and 'string'.

Sonuç olarak, JavaScript kullanarak tip güvenliği sağlamak mümkün değildir. Bu nedenle, TypeScript gibi bir dil kullanmak olası hataları önlemek açısından makul görünmektedir.

TypeScript Kurulumu

Öncelikle Node.js'in bilgisayarımızda kurulu olduğundan emin olalım. Node.js kurulu değilse, buradan indirip kurabiliriz.

Node.js kurulumunu tamamladıktan sonra, ilk olarak package.json dosyası oluşturmak için aşağıdaki komutu çalıştıralım:

npm init -y

Daha sonra TypeScript'i kuralım:

npm install typescript --save-dev

TS-Node'u da kuralım:

npm install ts-node --save-dev

Son olarak, tsconfig.json dosyasını oluşturalım:

npx tsc --init

Daha sonra bir TypeScript dosyası oluşturalım (ben index.ts olarak adlandırdım) ve az önceki JavaScript kodunu bu dosyaya kopyalayalım:

index.ts:

let userName = "Masum";
let hasLoggedIn = true;

hasLoggedIn += " Gökyüz";

console.log(hasLoggedIn);
// true Gökyüz

Bunu yaptığımızda hasLoggedIn değişkeninin bağırdığını, yani kırmızıya yandığını ve bize bir hata fırlattığını görürüz:

Type 'string' is not assignable to type 'boolean'.ts(2322)

Bu hata, hasLoggedIn değişkeninin boolean tipinde olması gerektiğini (çünkü bir üst satırda true değeri verildiğini ve bu itibarla da boolean tipi olarak iş gördüğünü görüyoruz), ancak string tipinde olduğunu bize söylemektedir. Biz index.ts dosyasını çalıştırmak istediğimizde, yani npx ts-node index.ts komutunu çalıştırdığımızda, aşağıdaki hatayı alırız:

index.ts:4:1 - error TS2322: Type 'string' is not assignable to type 'boolean'.
4 hasLoggedIn += " Gökyüz";
  ~~~~~~~~~~~

Tip Belirleme (Type Specifying)

Yukarıda yazmış olduğumuz index.ts dosyasına yakından bakalım. Kodu tekrar yazalım:

let userName = "Masum";
let hasLoggedIn = true;

hasLoggedIn += " Gökyüz";

Bu koddaki hasLoggedIn değişkeninin üzerine geldiğimizde şunu görürüz: let hasLoggedIn: boolean. Bu hint bize hasLoggedIn değişkeninin boolean tipinde olduğunu, yani sadece true ya da false alabileceğini belirtir. userName değişkeninin üzerine geldiğimizde de let userName: string ifadesini görürüz. O zaman artık tip belirleyebiliriz. Tip belirlemek (type specifying) için iki nokta : kullanırız. İki noktayı, yani : işaretini değişkene bitiştirmemiz gerekmektedir. Yani, yukarıdaki kodu şu şekilde düzeltmemiz gerekmektedir:

let userName: string = "Masum";
let hasLoggedIn: boolean = true;

userName += " Gökyüz";

Ayrıca hata almamak, yani boolean değeri bir string tipindeki ifadeyle, yani Gökyüz ile birleştirmemek için hasLoggedIn += "Gökyüz"; ifadesini userName += " Gökyüz"; olarak değiştirelim. Artık tip güvenliği (type safety) sağlamış olduk. Bundan böyle hasLoggedIn değişkenine string tipinde bir değer atamaya çalıştığımızda, yani hasLoggedIn += "Gökyüz"; dediğimizde hata alacağız. Aynı şekilde userName değişkenine boolean tipinde bir değer atamaya çalıştığımızda da hata alacağız. Çünkü userName değişkeninin tipi string; hasLoggedIn değişkeninin tipi ise boolean şeklindedir.

Başka ne tür tipler vardır? Aslında JavaScript biçiminde yazdığımız kodların hangi tipte olduğunu VS Code bize söylemektedir (yukarıda olduğu gibi, değişkenin üzerine mouse ile geldiğimizde bize hint/ipucu vermektedir). index.ts dosyasını şu şekilde genişletelim:

let userName = "Masum";
let hasLoggedIn = true;

userName += " Gökyüz";

console.log(hasLoggedIn);
// true Gökyüz

let myNumber = 10;
let myDecimal = 10.1;

let myRegex = /foo/;

const names = ["Masum", "Gökyüz"];

const myNumbers = [1, 2, 3, 4, 5];

const myPerson = {
  firstName: "Masum",
  lastName: "Gökyüz",
};

const ids = {
  10: "a",
  20: "b",
};

Burada yazdığımız değişkenlerin üzerine geldiğimizde VS Code bize bu değişkenlerin hangi tipte olduğunu söyleyecektir. Buna göre kodu düzenleyelim:

let userName = "Masum";
let hasLoggedIn = true;

userName += " Gökyüz";

console.log(hasLoggedIn);
// true Gökyüz

/*****************************************/

let myNumber: number = 10;
let myDecimal: number = 10.1;

/*****************************************/

let myRegex: RegExp = /foo/;

/*****************************************/

const names: string[] = ["Masum", "Gökyüz"];
const names2: Array<string> = ["Masum", "Gökyüz"];

/*****************************************/

const myNumbers: number[] = [1, 2, 3, 4, 5];
const myNumbers2: Array<number> = [1, 2, 3, 4, 5];

/*****************************************/

interface Person {
  firstName: string;
  lastName: string;
}

const myPerson: Person = {
  firstName: "Masum",
  lastName: "Gökyüz",
};

// "myPerson." yazdığımızda artık firstName ve lastName özelliklerini görebiliriz.

/*****************************************/

// Utility Type: "Record<typeX,typeY>"
const ids: Record<number, string> = {
  10: "a",
  20: "b",
};

ids[30] = "c";

// Record utility sayesinde aşağıdaki gibi bir if ifadesinde tip hatası almayız.
if (ids[30] === "D") {
  // ...
}

/*****************************************/

for (let i: number = 0; i < 10; i++) {
  console.log(i);
}

/*****************************************/

[1, 2, 3, 4, 5].forEach((n: number) => console.log(n));

[6, 7, 8, 9, 10].map((n: number) => console.log(n));

const out: number[] = [6, 7, 8, 9, 10].map((n: number) => n * 10);
const out2: Array<number> = [6, 7, 8, 9, 10].map((n: number) => n * 10);

// template string kullandığımız için string array olur.
const outButAsString: string[] = [6, 7, 8, 9, 10].map(
  (n: number) => `${n * 10}`
);
const outButAsString2: Array<string> = [6, 7, 8, 9, 10].map(
  (n: number) => `${n * 10}`
);

Bu kodu ayrıca transpile edebiliriz, yani JavaScript koduna dönüştürebiliriz. Bunun için aşağıdaki komutu terminalimize yazalım:

npx tsc index.ts

Bu komutu çalıştırdıktan sonra klasörümüzde yeni bir .js dosyası oluşacaktır.

Functions

Primitive Types

Bir fonksiyona type vermek:

export default function addNumbers(a: number, b: number): number {
  return a + b;
}

Burada a ve b parametrelerine number type'ı vermiş olduk. Ayrıca fonksiyonun dönüş değerinin de number olacağını belirttik.

Peki arrow functionlar nasıl yazılır?

export const addStrings = (str1: string, str2: string): string =>
  `${str1} ${str2}`;

export const addStringsWithDefaultValue = (
  str1: string,
  str2: string = "World"
): string => `${str1} ${str2}`;

Burada addStrings fonksiyonu str1 ve str2 parametrelerini alıyor ve dönüş değeri olarak string döndürüyor. addStringsWithDefaultValue fonksiyonu ise str2 parametresine default bir değer veriyor.

Union Type

Bir fonksiyonun parametrelerine birden fazla type vermek için union kullanabiliriz.

export const format = (title: string, param: string | number): string =>
  `${title} ${param}`;

Burada param parametresine string veya number type'ı vermiş olduk. Yani, format fonksiyonu title parametresine string ve param parametresine ise string veya number type'ı alabilir. Ayrıca bu fonksiyonun dönüş type'ı da string olacaktır.

Void Functions

Peki hiçbir şey return etmeyen, yani void fonksiyonlara nasıl type veririz?

export const printFormat = (title: string, param: string | number): void => {
  console.log(format(title, param));
};

Burada printFormat fonksiyonu format fonksiyonunu çağırıyor ve console.log ile ekrana yazdırıyor. Bu fonksiyonun, yani printFormat fonksiyonunun dönüş değeri ise voidtir. Yani, bize hiçbir şey return etmez.

Promise Functions

Bir fonksiyonun Promise döndürmesi için Promise type'ını kullanabiliriz.

export const fetchData = (url: string): Promise<string> =>
  Promise.resolve(`Data from ${url}`);

Burada fetchData fonksiyonu url parametresine string alıyor ve dönüş değeri olarak Promise<string> döndürüyor. Yani, bu fonksiyon bize bir Promise döndürüyor ve bu Promise'in dönüş değeri string oluyor.

Rest Parameters

Bir fonksiyona rest parametreleri vermek için ... kullanabiliriz.

export const introduce = (salutation: string, ...names: string[]): string =>
  `${salutation} ${names.join(" ")}`;

Burada introduce fonksiyonu salutation parametresine string alıyor ve names parametresi ise ... ile rest parametrelerini alıyor. Bu fonksiyonun dönüş değeri ise string oluyor. Örneğin, introduce('Hello', 'John', 'Doe') şeklinde kullanabiliriz. Bu fonksiyon bize Hello John Doe döndürecektir. Buradaki Hello ifadesi salutation parametresine, John ve Doe ise names parametresine denk düşmektedir.

Object Types

Bir fonksiyonun parametresine object vermek için aşağıdaki gibi bir şey yapabiliriz:

export function getName(user: { first: string; last: string }): string {
  return `${user.first} ${user.last}`;
}

Burada getName fonksiyonu bir parametre olarak useri alıyor ve bu user de esasen bir objecttir. Dönüş değeri olarak string döndürüyor. Bu fonksiyonu aşağıdaki gibi kullanabiliriz:

getName({ first: "John", last: "Doe" });
// John Doe

Function Parameters

Diyelim ki bir fonksiyon oluşturmak istiyorsunuz ve bu fonksiyonun ``callback` desteklemesini istiyorsunuz. Örneğin, bir dosyaya yazma fonksiyonu oluşturmak istediğinizi düşünelim.

export function printToFile(text: string, callback: () => void): void {
  console.log(text);
  callback();
}

Bu fonksiyon birinci parametresine text adında bir string alıyor ve ikinci parametresine callback adında bir fonksiyon alıyor. Bu callback fonksiyonu void döndürüyor. Aynı şekilde printToFile fonksiyonu da void döndürüyor. Yani, bize bir şey return Bu fonksiyonu kullanmak için aşağıdaki gibi kullanabilirsiniz.

printToFile("Hi, there!", () => console.log("Callback"));

Bu fonksiyonun çıktısı, yani output'u şu şekilde olacaktır:

Hi, there!;
Callback;

Function With Params

Parametre olarak number[] (sayı dizisi) alan bir array mutation function oluşturalım.

export function arrayMutate(
  numbers: number[],
  mutate: (v: number) => number
): number[] {
  return numbers.map(mutate);
}

Bu fonksiyon numbers adında bir number[] ve mutate adında bir fonksiyon alıyor. mutate fonksiyonu kendi içerisinde bir parametre olarak number değeri (v) alıyor ve bir number döndürüyor ((v: number) => number). arrayMutate fonksiyonu da sonuç olarak bize number[] döndürüyor. En son olarak da bu fonksiyon bize numbers dizisini map fonksiyonu ile mutate fonksiyonuna gönderiyor. Örnek olarak aşağıdaki gibi kullanabiliriz.

console.log(arrayMutate([1, 2, 3], (v) => v * 10));
// Output: [10, 20, 30]

Bu örnek kullanımda aslında şunu yapmış olduk: İlk olarak arrayMutate fonksiyonuna sayılardan oluşan bir diziyi (number[]) ilk parametre ([1, 2, 3]) olarak verdik. İkinci parametre olarak da bir fonksiyon verdik. Bu fonksiyonun içerisinde bir parametre olarak v adında bir sayı aldık ve bu sayıyı 10 ile çarptık. Bu çarpım sonucunda ortaya çıkan değerleri de numbers.map() fonksiyonuna parametre olarak verdik. Bu fonksiyon da bize sonuç olarak bir sayı dizisi (number[]) döndürdü (hatırlayın, fonksiyonumuzun dönüş type'ı number[] şeklindeydi).

arrayMutate fonksiyonunu okumak ilk bakışta biraz zor olabilir. Bu yüzden bu fonksiyona atamak için yeni bir type oluşturalım ve daha sonrasında da fonksiyona atayalım.

type MutationFunction = (v: number) => number;

export function arrayMutateButMoreReadable(
  numbers: number[],
  mutate: MutationFunction
): number[] {
  return numbers.map(mutate);
}

Bu şekilde daha okunabilir bir hale geldi.

Ayrıca arrow function oluşturduğumuzda da bu typeı aşağıdaki gibi kullanabiliriz:

export const myNewMutation: MutationFunction = (v) => v * 100;
console.log(myNewMutation(3));
// Output: 300

arrow function oluştururken typeı parametreleri yazarken de belirtebiliriz ancak bu okunuşu zaman zaman zorlaştırabilir. Örneğin:

const mutationArrowFunction = (
  n: number[],
  mutate: (v: number) => number
): number[] => {
  return n.map(mutate);
};

console.log(mutationArrowFunction([1, 2, 3], (v) => v * 10));
// Output: [10, 20, 30]

Aynı fonksiyonu yeni bir type oluşturarak yazalım:

type ArrowFunctionMutation = (
  numbers: number[],
  mutate: (v: number) => number
) => number[];

const mutationArrowFunctionButMoreReadable: ArrowFunctionMutation = (
  n,
  mutate
) => {
  return n.map(mutate);
};

console.log(mutationArrowFunctionButMoreReadable([1, 2, 3], (v) => v * 10));
// Output: [10, 20, 30]

Bu şekilde daha okunabilir bir hale geldiğini söyleyebiliriz.

İşleri biraz daha karmaşıklaştırıp arrow functionın typeını tanımlarken bir object olarak da type verebiliriz. Örneğin:

type ArrowFunctionMutationButAsObject = {
  numbers: number[];
  mutate: (v: number) => number;
};

export const arrowFunctionMutationButObject = (
  data: ArrowFunctionMutationButAsObject
): number[] => {
  return data.numbers.map(data.mutate);
};
console.log(
  arrowFunctionMutationButObject({ numbers: [1, 2, 3], mutate: (v) => v * 10 })
);
// Output: [10, 20, 30]

Gördüğünüz üzere, bu sefer arrowFunctionMutationButObject adındaki fonksiyona parametre olarak bir object verdik. Bu objectin içerisinde numbers ve mutate adında iki adet property var. numbers adındaki property bir number[] alıyor ve mutate adındaki property bir (v: number) => number alıyor. Bu objecti fonksiyonumuza parametre olarak verdiğimizde de numbers ve mutate adındaki propertyleri map fonksiyonuna parametre olarak veriyoruz. Bu fonksiyon da bize sonuç olarak bir sayı dizisi (number[]) döndürüyor.

Returning Functions

Bir fonksiyonun dönüş değeri olarak başka bir fonksiyon döndürebiliriz. Klasik bir JavaScript closure örneği olarak aşağıdaki fonksiyonu yazabiliriz:

export function createAdder(num: number) {
  return (val: number) => num + val;
}

const addOne = createAdder(1);
console.log(addOne(55));
// Output: 56

İlk olarak createAdder adında bir fonksiyon oluşturduk ve bu fonksiyon parametre olarak bir num (number) alıyor. Ardından bize return değeri olarak bir arrow function döndürüyor. Bu arrow function da bir val (number) alıyor ve bu val değerini num ile toplayıp sonucu döndürüyor. Daha sonrasında addOne adında bir değişken oluşturduk ve bu değişken içerisinde createAdder fonksiyonunu 1 parametresi ile çağırdık. Bu fonksiyon bize bir arrow function döndürdüğü için addOne adındaki değişken aslında bir arrow function olmuş oldu. Daha sonrasında da addOne fonksiyonunu 55 parametresi ile çağırdık ve sonucu ekrana yazdırdık.

Ancak createAdder fonksiyonunun return typeını belirlemedik. Bu fonksiyonun nasıl bir return typeına sahip olduğunu görmek için VSCode'da bu fonksiyonun üzerine gelebiliriz ve return typeını görebiliriz (çünkü TypeScript bize bu fonksiyonun typeını infer edebiliyor): function createAdder(num: number): (val: number) => number. Öyleyse bunu kopyalayıp fonksiyonumuza yapıştıralım:

export function createAdder(num: number): (val: number) => number {
  return (val: number) => num + val;
}

Bu şekilde fonksiyonumuzun return typeını da belirlemiş olduk.

Eğer bu fonksiyonun okunuşu biraz zor geliyorsa, typeını bir değişkene atayabiliriz:

type AdderFunction = (val: number) => number;

export function createAdderButMoreReadable(num: number): AdderFunction {
  return (val: number) => num + val;
}

Bu şekilde daha okunabilir bir hale geldiğini söyleyebiliriz.

Function Overloading'e Giriş

Function Overloading ne yazık ki TypeScript'in en çok gözden kaçan özelliklerinden biridir. Bu özellik sayesinde aynı isimde fakat farklı parametreler alan fonksiyonlar tanımlayabiliriz. Bu sayede aynı fonksiyonu farklı parametrelerle kullanabiliriz.

parseCoordinate.ts adında bir dosya oluşturalım. Bu dosyada koordinatın ne olduğunu tesis etmek için öncelikle bir interface tanımlayalım.

interface Coordinate {
  x: number;
  y: number;
}

Şimdi de parseCoordinate adında bir fonksiyon tanımlayalım. Bu fonksiyon Coordinate tipinde bir obj alsın ve yine Coordinate tipinde bir obj döndürsün.

function parseCoordinateFromObject(obj: Coordinate): Coordinate {
  return {
    ...obj,
  };
}

// Example usage
const coordinate = parseCoordinateFromObject({
  x: 12,
  y: 21,
});
console.log(coordinate);
// { x: 12, y: 21 }

Burada spread operatörü kullanmamızın asıl nedeni obj'nin referansını kopyalamak değil, obj'nin içindeki değerleri kopyalamaktır. Yani, obj'nin referansını kopyalasaydık, obj'nin içindeki değerler değiştiğinde return edilen değer de değişecekti. Fakat biz obj'nin içindeki değerleri kopyaladığımız için obj'nin içindeki değerler değişse bile return edilen değer değişmeyecektir. Sonuç olarak bu kopyalama işlemi, parseCoordinate fonksiyonunun çağrıldığı yerde, orijinal obj nesnesinin referansını koruyarak yeni bir nesne döndürmek için yapılır. Bu sayede, orijinal obj nesnesi değiştirilmeden kalır ve fonksiyonun döndürdüğü nesne üzerinde istenilen değişiklikler yapılabilir. Bunu daha basit bir örnek üzerinden şöyle de anlatabiliriz:

const originalObject = { a: 1, b: 2 };
const copiedObject = { ...originalObject };

console.log(copiedObject); // { a: 1, b: 2 }
console.log(originalObject === copiedObject); // false

const originalObject = { a: 1, b: 2 };
const copiedObject = { ...originalObject };

console.log(copiedObject); // { a: 1, b: 2 }
console.log(originalObject === copiedObject); // false

Yukarıdaki örnekte, originalArray adlı bir dizi oluşturulur. Sonrasında copiedArray adlı yeni bir dizi, spread operatörü kullanılarak originalArray'in tüm elemanlarıyla oluşturulur. console.log kullanılarak her iki dizinin değerleri ve === (sıkı eşitlik) ile referans kontrolü yapılır. Sonuç olarak, iki dizi aynı elemanlara sahip olmasına rağmen farklı referanslara sahiptir. Aynı durum object'ler için de geçerlidir.

Bununla ilgili başka bir örnek daha verelim:

function cloneArray(arr: number[]): number[] {
  return [...arr];
}

const originalArray = [1, 2, 3];
const clonedArray = cloneArray(originalArray);

originalArray[0] = 10;

console.log(originalArray); // [10, 2, 3]
console.log(clonedArray); // [1, 2, 3]

Bu örnekte, cloneArray fonksiyonu, arr dizisinin değerlerini spread operatörü kullanarak yeni bir dizi oluşturur. Oluşturulan bu yeni dizi, orijinal dizinin bir kopyasıdır. Sonrasında, originalArray dizisinin ilk elemanı değiştirilir, ancak clonedArray dizisi değişmez. Bu, spread operatörünün kullanıldığı durumlarda orijinal verinin değişmesini önlemek için yapılan bir kopyalama işlemidir.

Bu nedenle, spread operatörü (...) kullanılarak bir nesnenin veya dizinin içindeki değerlerin kopyalanması, orijinal verinin değişmesini önlemek ve yeni bir veri üzerinde değişiklikler yapabilmek için yaygın bir kullanımdır.

Benzer bir işlemi object üzerinden yapmak yerine number üzerinden yapalım.

Function Overloading

Aynı isme sahip fakat farklı parametreler alan fonksiyonlar tanımlayabiliriz. Bu sayede aynı fonksiyonu farklı parametrelerle kullanabiliriz. Bu duruma Function Overloading denir.

function parseCoordinate(obj: Coordinate): Coordinate;
function parseCoordinate(x: number, y: number): Coordinate;
function parseCoordinate(arg1: unknown, arg2?: unknown): Coordinate {
  let coord: Coordinate = {
    x: 0,
    y: 0,
  };
  if (typeof arg1 === "object") {
    coord = {
      ...(arg1 as Coordinate),
    };
  } else if (typeof arg1 === "number" && typeof arg2 === "number") {
    coord = {
      x: arg1,
      y: arg2,
    };
  }
  return coord;
}

Biraz karışık göründüğünün farkındayım. Ancak bu fonksiyonda yaptığımız her adımı tek tek açıklayalım.

İlk olarak, parseCoordinate fonksiyonunu 3 farklı şekilde tanımladık. İlk tanımlamada fonksiyonun tek bir parametre alacağını ve bu parametrenin Coordinate tipinde bir obj olacağını belirttik. İkinci tanımlamada fonksiyonun iki parametre alacağını ve bu parametrelerin number tipinde olacağını belirttik. Son tanımlamada ise fonksiyonun birinci parametresinin unknown tipinde, ikinci parametresinin ise optional olduğunu belirttik. Bu tanımlamaların hepsinde tüm fonksiyonların Coordinate tipinde bir obj döndüreceğini belirttik. Kaldığımız yerden devam etmeden önce unknown tipinin ne olduğunu açıklayalım.

`unknown` tipi nedir?

unknown tipi, any tipine benzer. Ancak any tipinden farklı olarak unknown tipi, type-checking işleminden geçirilmeden kullanılamaz. Yani, unknown tipinde bir değişken tanımladığımızda, bu değişkeni kullanmadan önce type-checking işleminden geçirmemiz gerekir. Bu işlemi typeof operatörü ile yapabiliriz. Örneğin:

let value:
  | string
  | number
  | boolean
  | object
  | symbol
  | (() => void)
  | undefined
  | bigint;

// Örnek 1: String
value = "Merhaba dünya!";
if (typeof value === "string") {
  console.log(value.toUpperCase()); // Çıktı: "MERHABA DÜNYA!"
}

// Örnek 2: Number
value = 3.14159;
if (typeof value === "number") {
  console.log(value.toFixed(2)); // Çıktı: "3.14"
}

// Örnek 3: Boolean
value = true;
if (typeof value === "boolean") {
  console.log(value ? "TRUE" : "FALSE"); // Çıktı: "TRUE"
}

// Örnek 4: Object
value = { name: "John", age: 30 };
if (typeof value === "object") {
  console.log(JSON.stringify(value)); // Çıktı: "{"name":"John", "age":30}
}

// Örnek 5: Symbol
value = Symbol("mySymbol");
if (typeof value === "symbol") {
  console.log(value.toString()); // Çıktı: "Symbol(mySymbol)"
}

// Örnek 6: Function
value = () => console.log("Hello");
if (typeof value === "function") {
  console.log(value.toString()); // Çıktı: "() => console.log("Hello")"
}

// Örnek 7: Undefined
value = undefined;
if (typeof value === "undefined") {
  console.log(value); // Çıktı: "undefined"
}

// Örnek 8: BigInt
value = BigInt(10);
if (typeof value === "bigint") {
  console.log(value.toString()); // Çıktı: "10"
}

Sonuç olarak TypeScript'te, unknown türü, belirsiz olan veya henüz bilinmeyen türleri temsil etmek için kullanılan bir türdür. unknown türü, JavaScript'teki any türünden daha güvenli bir alternatif olarak sunulmuştur. unknown türü, hiçbir tipe otomatik olarak dönüştürülmez veya hiçbir işlem yapılamaz. Bu türü kullanarak, tür güvenliğini sağlamak için ek kontrol ve işlemler yapmanız gerekebilir.

unknown türü, herhangi bir türe otomatik olarak dönüştürülmez. Bu nedenle, value değişkenini kullanırken önceden belirlenmiş bir tipe dönüştürmek veya kontrol etmek gerekebilir. Bunun için type casting (tür dönüştürme) kullanılır.

Type casting veya tür dönüştürme, bir değişkenin türünü açıkça belirtmek için kullanılan bir işlemdir. Bu işlem, TypeScript derleyicisine, değişkenin belirli bir türüne sahip olduğunu bildirir. Böylece, derleyici, ilgili tür üzerinde doğru tür denetimlerini yapabilir ve ilgili türün yöntemlerini veya özelliklerini kullanabilirsiniz.

TypeScript'te type casting iki şekilde yapılabilir: as operatörü veya < > (köşeli parantez) syntax'ı.

let value: unknown;

// Type casting with 'as' operator
let strLength1 = (value as string).length;

// Type casting with '<>' syntax
let strLength2 = (<string>value).length;

Yukarıdaki örnekte, value değişkeni unknown tipindedir ve .length özelliğine sahip olmayan bir tiptir. Ancak, type casting kullanarak value değişkeninin bir string olduğunu belirtiyoruz. Böylece, strLength1 ve strLength2 değişkenleri, value değişkeninin string uzunluğunu içerecektir.

Type casting kullanırken dikkat etmeniz gereken nokta, doğru olmayan bir tip dönüştürmesi yapmaktan kaçınmaktır. Uygun bir tip dönüştipme yapmadan önce, value değişkeninin gerçek tipini doğrulamak veya kontrol etmek için uygun kontroller yapmanız önemlidir.

Şimdi kaldığımız yerden devam edebiliriz. Elimizde en son aşağıdaki gibi bir Function Overloading örneği vardı:

function parseCoordinate(obj: Coordinate): Coordinate;
function parseCoordinate(x: number, y: number): Coordinate;
function parseCoordinate(arg1: unknown, arg2?: unknown): Coordinate {
  let coord: Coordinate = {
    x: 0,
    y: 0,
  };
  if (typeof arg1 === "object") {
    coord = {
      ...(arg1 as Coordinate),
    };
  } else if (typeof arg1 === "number" && typeof arg2 === "number") {
    coord = {
      x: arg1,
      y: arg2,
    };
  }
  return coord;
}

// Example usage

// Ok

const coordinate1 = parseCoordinate(10, 20);
const coordinate2 = parseCoordinate({ x: 52, y: 35 });
console.log(coordinate1, coordinate2);
// Çıktı: {x: 10, y: 20} {x: 52, y: 35}

// Error

const coordinate3 = parseCoordinate("52", "35");
const coordinate4 = parseCoordinate({ x: 52 });
console.log(coordinate3, coordinate4);
// Çıktı: {x: 0, y: 0} {x: 52}

Yukarıdaki örnekte, parseCoordinate fonksiyonu iki farklı function signaturea sahiptir. İlk imza (signature), obj parametresi olarak bir Coordinate nesnesi alırken, ikinci imza number tipinde olmak üzere x ve y parametrelerini alır.

Fonksiyonun gövdesindeki typeof ifadeleri, verilen argümanların tiplerini kontrol etmek için kullanılmıştır.

İlk olarak, arg1 parametresinin bir obje olup olmadığı kontrol edilir ve tip dönüştürmesi ile coord nesnesine atılır.

İkinci olarak, arg1 ve arg2 parametrelerinin sırasıyla number türünde olup olmadığı kontrol edilir ve bu değerler coord nesnesine atanır.

Bu şekilde, parseCoordinate fonksiyonu, gelen argümanlara bağlı olarak farklı işlemler gerçekleştirir ve uygun tip kontrolleriyle güvenli bir şekilde çalışır.

Peki aynı fonksiyona bir de string tipinde bir parametre eklemek isteseydik ne yapardık?

/*******************************************************************************************/

interface Coordinate {
  x: number;
  y: number;
}

function parseCoordinateWithString(str: string): Coordinate;
function parseCoordinateWithString(obj: Coordinate): Coordinate;
function parseCoordinateWithString(x: number, y: number): Coordinate;
function parseCoordinateWithString(arg1: unknown, arg2?: unknown): Coordinate {
  let coord: Coordinate = {
    x: 0,
    y: 0,
  };
  if (typeof arg1 === "object") {
    coord = {
      ...(arg1 as Coordinate),
    };
  } else if (typeof arg1 === "string") {
    (arg1 as string).split(",").forEach((str) => {
      const [key, value] = str.split(":");
      coord[key as "x" | "y"] = parseInt(value, 10);
    });
  } else {
    coord = {
      x: arg1 as number,
      y: arg2 as number,
    };
  }
  return coord;
}

// Example usage

const coordinate5 = parseCoordinateWithString("x:12,y:21");
console.log(coordinate5);
// { x: 12, y: 21 }

Bu TypeScript kodu, Coordinate adında bir arabirim (interface) tanımlıyor ve parseCoordinateWithString adında bir fonksiyon içeriyor.

Coordinate arabirimi, x ve y olmak üzere iki sayısal özelliğe sahiptir.

Fonksiyon, üç farklı aşırı yüklemeye (overload) sahiptir. Her bir aşırı yüklemesi, farklı parametre kombinasyonlarına sahiptir:

parseCoordinateWithString(str: string): Coordinate;
- Bu aşırı yükleme, bir dize (string) parametresi alır ve bu dizeden bir Coordinate nesnesi döndürür.
parseCoordinateWithString(obj: Coordinate): Coordinate;
- Bu aşırı yükleme, bir Coordinate nesnesi parametresi alır ve bu nesneyi doğrudan döndürür.
parseCoordinateWithString(x: number, y: number): Coordinate;
- Bu aşırı yükleme, iki ayrı sayısal parametre alır (x ve y) ve bu parametrelerle yeni bir Coordinate nesnesi oluşturarak döndürür.

Ana fonksiyon olan parseCoordinateWithString(arg1: unknown, arg2?: unknown): Coordinate ise bu üç aşırı yüklemeyi içerir. Bu fonksiyonun aldığı ilk parametre arg1 adıyla belirtilir ve ikinci parametre ise isteğe bağlı olarak arg2 olarak adlandırılır.

Fonksiyonun gerçek işlevi şu şekildedir:

İlk olarak, coord adında bir Coordinate nesnesi oluşturulur ve varsayılan olarak { x: 0, y: 0 } değerleri atanır.
Ardından, arg1 parametresinin tipine göre bir kontrol yapılır. Eğer arg1 bir nesne ise (typeof arg1 === "object"), coord nesnesi, arg1 nesnesinin özelliklerini alarak güncellenir.
Eğer arg1 bir dize (string) ise, dizeyi parçalamak için split(",") yöntemi kullanılır ve her bir parçayı işlemek için forEach döngüsü kullanılır. Her parça, ":" karakterine göre ayrıştırılır ve key ve value adlı değişkenlere atanır. key değeri, x veya y olabilir. value değeri ise bir sayıya (parseInt(value, 10)) dönüştürülerek coord nesnesinin ilgili özelliğine atanır.
Eğer yukarıdaki kontrollerin hiçbiri geçerli değilse, yani arg1 ne bir nesne ne de bir dize değilse, arg1 parametresi x ve arg2 parametresi ise y olarak kabul edilerek yeni bir Coordinate nesnesi oluşturulur.
Son olarak, coord nesnesi döndürülür.

Kodun kullanım örneğinde, parseCoordinateWithString fonksiyonu "x:12,y:21" dizesiyle çağrılır ve dönen Coordinate nesnesi coordinate5 değişkenine atanır. Bu nesne, x değeri 12 ve y değeri 21 olan bir koordinatı temsil eder. console.log(coordinate5) ifadesiyle bu nesne konsola yazdırılır. Sonuç olarak, { x: 12, y: 21 } çıktısı elde edilir.

Optional Parameters (İsteğe Bağlı Parametreler)

Bir tarifteki malzemeleri yazdıran bir fonksiyon yazdığımızı düşünelim:

function printIngredient(quantity: string, ingredient: string) {
  console.log(`${quantity} ${ingredient}`);
}

console.log(printIngredient("1C", "Flour"));
// Output: 1C Flour

Diyelim ki bu malzemelere başka bir şey daha eklemek istiyoruz. Ancak bu sefer hata alırız çünkü printIngredient fonksiyonu yalnızca iki parametre/argüman almaktadır: quantity ve ingredient.

printIngredient("1C", "Flour", "something more");
// ERROR: Expected 2 arguments, but got 3.

Bu hatayı almamak için ilk olarak ne yapabiliriz? Elbette printIgredient fonksiyonuna başka bir parametre daha eklerdik:

function printIngredient(quantity: string, ingredient: string, extra: string) {
  console.log(`${quantity} ${ingredient} ${extra}`);
}

console.log(printIngredient("1C", "Flour", "something more"));
// Output: 1C Flour something more

Ancak bu sefer de extra parametresini kullanmak istemediğimiz durumlarda hata alırız:

console.log(printIngredient("1C", "Flour"));
// ERROR: Expected 3 arguments, but got 2.

İşte tam da bu sorunu çözmek için isteğe bağlı parametreler kullanırız. İsteğe bağlı parametreler (optional parameters), parametrelerin sonuna soru işareti (?) ekleyerek oluşturulur:

function printIngredient(quantity: string, ingredient: string, extra?: string) {
  console.log(`${quantity} ${ingredient} ${extra ? extra : ""}`);
}

console.log(printIngredient("1C", "Flour"));
// Output: 1C Flour

console.log(printIngredient("1C", "Flour", "something more"));
// Output: 1C Flour something more

İşte bu sayede extra parametresini kullanmak istemediğimiz durumlarda hata almazken, kullanmak istediğimiz durumlarda da herhangi bir sorun yaşamaksızın bu parametreyi kullanabiliriz.

Optional Fields (İsteğe Bağlı Alanlar)

İsteğe bağlı parametrelerin yanı sıra, isteğe bağlı alanlar (optional fields) da tanımlayabiliriz. İsteğe bağlı alanlar, bir nesnenin içindeki alanlardır. Örneğin, bir User nesnesi tanımlayalım:

interface User {
  id: string;
  info?: {
    email?: string;
  };
}

Bu User nesnesinin içinde info adında bir alan bulunmaktadır. Bu alanın içinde de email adında bir alan bulunmaktadır. Ancak bu alanların ikisi de isteğe bağlıdır. Yani User nesnesinin içinde info alanı bulunmayabilir. Ya da info alanı bulunsa bile, email alanı bulunmayabilir. Yani, bu iki alan da undefined olabilir.

Bir e-mail bulma fonksiyonu yazalım:

function getEmail(user: User): string {
  if (user.info) {
    return user.info.email;
  }

  return "";
}

Ancak bu fonksiyonu daha çalıştırmadan bile bir hata alırız:

Type 'string | undefined' is not assignable to type 'string'.

Bu hatanın sebebi, user.info.email ifadesinin string | undefined tipinde bir değer döndürmesidir. Yani bu ifade, ya bir string değer döndürür, ya da undefined döndürür. Ancak bizim fonksiyonumuz string tipinde bir değer döndürmektedir. Bu yüzden de user.info.email ifadesinin string tipinde bir değer döndüreceğini TypeScript'ten daha iyi bilerek, string tipinde bir değer döndüreceğinden emin olduğumuzu belirtmeliyiz. Bunun için ! operatörünü kullanırız. Bu operatör, bir değerin undefined olmadığını belirtir:

function getEmail(user: User): string {
  if (user.info) {
    return user.info.email!;
  }

  return "";
}

Ancak bu yöntem pek de sağlıklı bir yöntem değildir. Bu hatadan kurtulmanın çok daha kolay bir yolu vardır:

function getEmail(user: User): string {
  return user?.info?.email ?? "email is undefined";
}

Burada coalescing operatörü olan ?? operatörünü kullanıyoruz. Bu operatör, bir değerin undefined olup olmadığını kontrol eder. Eğer undefined ise, sağ tarafındaki değeri döndürür. Eğer undefined değilse, sol tarafındaki değeri döndürür. Yani, user?.info?.email ifadesi undefined ise, email is undefined değerini döndürür. Eğer undefined değilse, user.info.email ifadesinin döndürdüğü değeri döndürür.

Optional Callbacks (İsteğe Bağlı Callback Fonksiyonlar)

İsteğe bağlı parametreler ve isteğe bağlı alanlar gibi, isteğe bağlı callback fonksiyonları (optional callback functions) da tanımlayabiliriz. Örneğin, bir addWithCallback fonksiyonu tanımlayalım:

function addWithCallback(x: number, y: number, callback?: () => void) {
  console.log(x + y);
  callback?.();
}

Bu fonksiyon, x ve y parametrelerini toplar ve sonucu konsola yazdırır. Eğer callback parametresi de verilmişse, o zaman bu fonksiyonu da en son çağırır (invoke).

Tuples (Demetler)

Tupleın ne olduğunu anlatabilmek için basit bir örnek verelim. Bir 3 boyutlu koordinat typeı yazalım.

type ThreeDCoordinate = [x: number, y: number, z: number];

Tuple, görüldüğü üzere esasen bir arraydir. Bir de bu ThreeDCoordinate adını verdiğimiz typeı kullanacağımız bir fonksiyon yazalım:

function add3DCoordinate(
  c1: ThreeDCoordinate,
  c2: ThreeDCoordinate
): ThreeDCoordinate {
  return [c1[0] + c2[0], c1[1] + c2[1], c1[2] + c2[2]];
}

console.log(add3DCoordinate([0, 100, 0], [10, 20, 30]));
// Output: [10, 120, 30]

İlk olarak, add3DCoordinate adında bir fonksiyon tanımlanıyor. Bu fonksiyon iki parametre alıyor: c1 ve c2. Hem c1 hem de c2 parametreleri ThreeDCoordinate tipinde olmalıdır.

Fonksiyonun body'si bir array, yani dizi döndürür. Dizinin ilk elemanı c1'in ilk elemanı ile c2'nin ilk elemanının toplamıdır. İkinci elemanı, c1'in ikinci elemanı ile c2'nin ikinci elemanının toplamıdır. Üçüncü elemanı ise c1'in üçüncü elemanı ile c2'nin üçüncü elemanının toplamıdır. Yani, bu kod 3 boyutlu koordinatların x, y ve z bileşenlerini toplar.

Son olarak, add3DCoordinate fonksiyonu [0, 100, 0] ve [10, 20, 30] dizileri ile çağrılır. Bu dizi, her biri 3 boyutlu bir noktanın x, y ve z koordinatlarını temsil eder. Fonksiyon, bu iki noktanın koordinatlarını toplar ve sonucu console.log ile konsola yazdırır.

Tuples with Different Types (Farklı Tiplere Sahip Demetler)

Aslında React ile uygulama geliştirirken çok sık kullandığımız bir tuple vardır: useState. useState aslında bir state ve state setterı bize return eder. useState ile benzer bir işlevi yerine kendi string tipindeki state'imizi ve state setterımızı döndüren bir tuple yazalım:

function simpleStringState(
  initial: string
): [() => string, (v: string) => void] {
  let str: string = initial;
  return [
    () => str,
    (v: string) => {
      str = v;
    },
  ];
}

const [str1getter, str1setter] = simpleStringState("hello");
console.log(str1getter());
// Output: hello

str1setter("goodbye");
console.log(str1getter());
// Output: goodbye

Aslında React ile birlikte çok sık kullandığımız useState'in birebir aynısını yazmış olduk. Bu kodu daha yakından inceleyelim ve ne işe yaradığını detaylı bir şekilde görelim.

İlk olarak, simpleStringState adında bir fonksiyon tanımlanıyor. Bu fonksiyon bir string alıyor ve tuple olarak bir getter, yani () => string ve bir setter, yani (v: string) => void döndürüyor. getter fonksiyonu, string tipindeki state'i döndürür. setter fonksiyonu ise string tipinde bir parametre alır ve bu parametreyi state'e atar.

Fonksiyonun body'si bir array, yani dizi döndürür. Dizinin ilk elemanı bir getter fonksiyonudur. Bu fonksiyon, str adındaki string tipindeki state'i döndürür. İkinci elemanı ise bir setter fonksiyonudur. Bu fonksiyon, str adındaki string tipindeki state'e bir string tipinde parametre alır ve bu parametreyi str'e atar.

Son olarak, simpleStringState fonksiyonu "hello" ile çağrılır. Bu fonksiyon, str adındaki string tipindeki state'e "hello" değerini atar ve getter ve setter fonksiyonlarını döndürür. Bu fonksiyonlar, str1getter ve str1setter adındaki değişkenlere atanır. str1getter fonksiyonu, str adındaki string tipindeki state'i döndürür. str1setter fonksiyonu ise str adındaki string tipindeki state'e bir string tipinde parametre alır ve bu parametreyi str'e atar.

Not: const [str1getter, str1setter] = simpleStringState("hello"); kısmında array destructing işlemi yaptığımıza dikkat edelim. Bu işlem, simpleStringState fonksiyonunun döndürdüğü tuple'ın ilk elemanını str1getter'a, ikinci elemanını ise str1setter'a atar, tıpkı aşağıdaki gibi:

const tuple = simpleStringState("hello");
const str1getter = tuple[0];
const str1setter = tuple[1];

// ya da

const str1getter = simpleStringState("hello")[0];
const str1setter = simpleStringState("hello")[1];

// en kısa haliyle

const [str1getter, str1setter] = simpleStringState("hello");

Generics (Jenerikler)

Bir önceki derste kendi yazdığımız useState hook'unu alalım:

function simpleStringState(
  initial: string
): [() => string, (v: string) => void] {
  let str: string = initial;
  return [
    () => str,
    (v: string) => {
      str = v;
    },
  ];
}

Bu fonksiyondaki string type'ını herhangi bir type ile değiştirmek isteseydik, ne yapmamız gerekirdi? Meselâ yukarıdaki fonksiyonu aşağıdaki gibi yeniden yazalım:

function simpleStringState<T>(initial: T): [() => T, (v: T) => void] {
  let str: T = initial;
  return [
    () => str,
    (v: T) => {
      str = v;
    },
  ];
}

NOT: Generic bir type verirken fonksiyon adından sonra <> içinde type'ı belirtiyoruz. Bu type'ı fonksiyonun içinde kullanırken de T olarak kullanıyoruz. Fonksiyon adından sonra <T> kullanmazsak hata alırız.

Peki neden T harfini kullandık? T dememiz zorunlu mu? T tam olarak ne anlama geliyor? T yerine başka bir harf kullanabilir miyiz? Bu sorunun cevabı: Evet, T yerine başka bir harf kullanabiliriz. T harfi Type'ın ilk harfi olduğu için kullanılıyor. Yani T yerine A da kullanabiliriz, B de. Ama T kullanmak daha yaygın olduğu için biz de T kullanacağız.

Yukarıdaki kodda yer alan str ifadelerini de daha generic bir hale getirmek için val ile değiştirelim:

function simpleStringState<T>(initial: T): [() => T, (v: T) => void] {
  let val: T = initial;
  return [
    () => val,
    (v: T) => {
      val = v;
    },
  ];
}

Bu kodun ne yaptığını yeniden hatırlayalım: Bu fonksiyon parametre olarak bir initial, yani bir başlangıç değeri alıyor ve bu değer T tipinde oluyor. Daha sonra ise bize tuple şeklinde iki array dönüyor:

Birinci elemanı bir fonksiyon, bu fonksiyon T tipinde bir değer dönüyor.
İkinci elemanı da bir fonksiyon, bu fonksiyon da parametre olarak T tipinde bir değer alıyor.

Ardından simpleStringState adlı fonksiyonun T tipinde almış olduğu initial, yani başlangıç değeri yine T tipinde olan val adındaki bir değişkene atanıyor.

Son olarak ise bize array içerisinde iki şey return ediliyor:

Array'in ilk elemanı bir fonksiyon ve bu fonksiyon da val değişkeninin kendisini bize döndürüyor.
Array'in ikinci elemanı da bir fonksiyon ve bu fonksiyon da parametre olarak v adında bir değer alıyor ve bu değeri val değişkenine atıyor. Yani, val değişkeninin değerini değiştiriyor.

Yine hatırlanacağı üzere biz bunu tıpkı React'taki useState hook'u gibi destruct ederek getter ve setter olarak kullanıyoruz:

const [getter, setter] = simpleStringState("initial");

Peki initial bir değer vermeseydik ne olurdu? Hata alırdık. Değer vermeden fonksiyonun üzerine geldiğimizde şöyle bir hint ile karşılaşıyoruz:

function simpleStringState<unknown>(
  initial: unknown
): [() => unknown, (v: unknown) => void];

Yani, T tipi aslında initial bir tip verilmeden önce unknown tipi gibi davranıyor. Fakat biz bu fonksiyona bir sayı verirsek:

function simpleStringState<number>(
  initial: number
): [() => number, (v: number) => void];

Gördüğünüz gibi artık unknown olan tüm değerler number oluyor. Yani, T tipi aslında initial bir tip verilmeden önce unknown tipi gibi davranıyor fakat biz bu fonksiyona bir değer verdiğimizde o fonksiyon içerisindeki tüm T ifadeleri verdiğimiz o değer ile aynı tipten oluyor. Aynı şekilde getter ve setter'ın da tipi number oluyor.

const getter: () => number;

const setter: (v: number) => void;

Hemen çalışıyor mu diye kontrol edelim:

const [getter, setter] = simpleStringState(10);
console.log(getter());
setter(20);
console.log(getter());

// 10
// 20

Overriding Inferred Generic Types (Çıkarsanan Generic Type'ları Geçersiz Kılma)

Yeni bir getter ve setter oluşturalım:

const [getter2, setter2] = simpleStringState();

T tipini belirlemek için initial değeri verelim. Ben bu sefer null ya da string olmasını istiyorum fakat ilk değer olarak null veriyorum:

const [getter2, setter2] = simpleStringState(null);

Şimdi ise setter2 fonksiyonunu kullanarak initial değeri, yani null olan değeri string tipine çevirmek istiyorum:

const [getter2, setter2] = simpleStringState(null);
console.log(getter2());
setter2("hello");
console.log(getter2());

Ancak setter2("hello") kısmında hata alıyorum:

Argument of type '"hello"' is not assignable to parameter of type 'null'.

Peki neden böyle bir hata alıyorum? Aslında biz simpleStringState fonksiyonunun initial parametresine, yani başlangıç değerine null değerini verdiğimizde T olan tüm type'ları null yapmış oluyoruz. Aslında tüm kodumuz şuna benziyor:

function simpleStringState(initial: null): [() => null, (v: null) => void] {
  let val: null = initial;
  return [
    () => val,
    (v: null) => {
      val = v;
    },
  ];
}

Dolayısıyla biz null olan yerlere string tipinde bir "hello" yazamıyoruz.

İşte biz bu tür durumlarda override yaparız. Yani, T tipinin null olarak belirlenmiş olmasını geçersiz kılarız. Bunun için şöyle yapmamız gerekiyor:

const [getter2, setter2] = simpleStringState<string | null>(null);

Bunu yaptığımızda hata gitmiş olacaktır çünkü T tipi artık string | null olmuş oluyor. Yani, T tipi string ya da null olabilir. Yani, burada union bir type kullanıyoruz. Dolayısıyla setter2 fonksiyonuna string bir değer verdiğimizde hata almayacağız.

Örnek

ranker adında bir fonksiyon oluşturalım:

function ranker<RankItem>(
  items: RankItem[],
  rank: (v: RankItem) => number
): RankItem[] {
  const ranks = items.map((item) => ({
    item,
    rank: rank(item),
  }));

  ranks.sort((a, b) => a.rank - b.rank);

  return ranks.map((rank) => rank.item);
}

Bu fonksiyon ile ne yapmış olduk? İlk olarak bir generic type belirledik: RankItem. Daha sonra bunu ranker fonksiyonunun alacağı items parametresine array olacak şekilde type olarak verdik. Ardından ranker fonksiyonuna rank adında bir fonksiyon daha verdik. Bu fonksiyon da RankItem tipinde bir değer alıyor ve number tipinde bir değer döndürüyor. ranker fonksiyonunun return tipini de RankItem array'i olarak (RankItem[]) belirledik.

Ardından bu fonksiyonun içerisinde ranks adında bir değişken belirledik ve bu değişkenin değerini de ranker fonksiyonun parametre olarak aldığı itemsları map fonksiyonuyla dönerek item ve rank olarak ikiye ayırdık. item'ın değeri item'dır, rank'ın değeri ise rank fonksiyona itemın parametre olarak verilmiş hâlidir.

Daha sonrasında sort fonksiyonunu kullanarak ranks'ı rank'a göre sıraladık. Son olarak da ranks'ı map fonksiyonuyla dönerek rank'ın değerini item'a eşitledik.

ranks değişkeninin üzerine geldiğimizde şöyle bir hint ile karşılaşıyoruz:

const ranks: {
  item: RankItem;
  rank: number;
}[];

Yani, ranks'ın tipi RankItem ve number'dan oluşan bir array. TypeScript bizim için bunu infer etti, yani çıkarsadı. Dolayısıyla biz bu çıkarsamayı, yani inferenceı kullanarak bir interface tanımlayabiliriz ve bu interface'i ranks'ın tipi olarak kullanabiliriz:

interface Rank {
  item: RankItem;
  rank: number;
}

Şimdi bu interface'i ranks'ın tipi olarak kullanalım:

function ranker<RankItem>(
  items: RankItem[],
  rank: (v: RankItem) => number
): RankItem[] {
  interface Rank {
    item: RankItem;
    rank: number;
  }
  const ranks: Rank[] = items.map((item) => ({
    item,
    rank: rank(item),
  }));

  ranks.sort((a, b) => a.rank - b.rank);

  return ranks.map((rank) => rank.item);
}

Bu şekilde de ranks'ın tipini belirlemiş olduk.

Peki biz bu intefacei başka bir yerde de kullanmak isteseydik ne yapardık? Meselâ ranker fonksiyonunun dışında bir interface oluşturalım:

interface Rank {
  item: RankItem;
  rank: number;
}

function ranker<RankItem>(
  items: RankItem[],
  rank: (v: RankItem) => number
): RankItem[] {
  const ranks: Rank[] = items.map((item) => ({
    item,
    rank: rank(item),
  }));

  ranks.sort((a, b) => a.rank - b.rank);

  return ranks.map((rank) => rank.item);
}

Fakat o da ne? Hata alıyoruz:

Cannot find name 'RankItem'.ts(2304)

Eğer ki bir interfacei generic type'lar ile birlikte kullanmak istersek tıpkı fonksiyonlarda parametreden önce fonksiyonAdı<T>(parametre: T) şeklinde olduğu gibi interface'i de interfaceAdı<T> şeklinde kullanmamız gerekiyor. Yani, tanımladığımız interfacei aşağıdaki gibi değiştirmemiz gerekiyor:

interface Rank<RankItem> {
  item: RankItem;
  rank: number;
}

Bunu yapar yapmaz yine bir hata alıyoruz. Aşağıdaki kod bize kızıyor:

const ranks: Rank[];

Hata:

Generic type 'Rank<RankItem>' requires 1 type argument(s).ts(2314)

Yani, Rank'ın RankItem tipinde bir type alması gerekiyor. Dolayısıyla Rank'ın tipini RankItem ile birlikte kullanmamız gerekiyor:

const ranks: Rank<RankItem>[];

Kodun son hâli ise şöyle oluyor:

function ranker<RankItem>(
  items: RankItem[],
  rank: (v: RankItem) => number
): RankItem[] {
  const ranks: Rank<RankItem>[] = items.map((item) => ({
    item,
    rank: rank(item),
  }));

  ranks.sort((a, b) => a.rank - b.rank);

  return ranks.map((rank) => rank.item);
}

TypeScript bu şekilde fonksiyonları, class'ları, interface'leri ve object'leri generic hâle getirmemize olanak sağlıyor. Bu açıdan TypeScript oldukça kuvvetli.

Pokemon adında yeni bir interface oluşturalım:

interface Pokemon {
  name: string;
  hp: number;
}

Pokemon'un name ve hp'si olduğunu belirttik. Şimdi ise pokemon adında bir array oluşturalım:

const pokemon: Pokemon[] = [
  {
    name: "Bulbasaur",
    hp: 20,
  },
  {
    name: "Megasaur",
    hp: 5,
  },
];

Şimdi ise ranker fonksiyonunu oluşturduğumuz bu pokemon array'ine uygulayalım:

const ranks = ranker(pokemon, ({ hp }) => hp);
console.log(ranks);
// [ { name: 'Megasaur', hp: 5 }, { name: 'Bulbasaur', hp: 20 } ]

Gördüğünüz üzere fonksiyonumuz çalıştı ve pokemon array'ini hp'ye göre sıraladı.

Generics with keyof in TypeScript

Bir önceki derste TypeScript'teki generic type'ların ne olduğunu ve nasıl kullanıldığını öğrenmiştik. Bu derste ise genericlerin keyof ile birlikte nasıl kullanıldığını öğreneceğiz.

keyof ile birlikte generic kullanmak, generic'in keyof ile belirtilen nesnenin (object) key'lerinden birini alacağını belirtir.

İlk olarak pluck adında bir fonksiyon oluşturalım:

function pluck<DataType, KeyType extends keyof DataType>(
  items: DataType[],
  key: KeyType
): DataType[KeyType][] {}

Bu fonksiyonun ilk parametresi DataType tipinde bir dizi, ikinci parametresi ise KeyType tipinde bir key alıyor. Fonksiyonun dönüş tipi ise unknown olarak belirlenmiş. Yalnız dikkat etmemiz gereken bir şey daha var: extends. Buradaki extends anahtar kelimesi, generic'in keyof ile belirtilen nesnenin key'lerinden birini alabileceğini belirtir. Yani KeyType tipi, sadece DataType tipinin key'lerinden birini alabilir. Meselâ DataTypeın key'lerinin şöyle olduğunu düşünelim:

type User = {
  id: number;
  name: string;
  email: string;
};

Bu durumda DataTypeın key'leri id, name ve email olacaktır. KeyType tipi ise bu key'lerden birini alabilir. Yani KeyType tipi id, name veya email olabilir. Ama KeyType tipi age olamaz. Çünkü age DataType'ın key'lerinden biri değildir.

Kaldığımız yerden devam edelim. Yazdığımız fonksiyonu yeniden hatırlatalım:

function pluck<DataType, KeyType extends keyof DataType>(
  items: DataType[],
  key: KeyType
): DataType[KeyType][] {}

Bu fonksiyonun return tipi ise DataType[KeyType][] olarak belirlenmiş. Bu ifadeyi açıklayalım:

DataType'ın key'lerinden birini alacağımızı biliyoruz. Bu key'in değerini ise DataType[KeyType] ile alıyoruz. Yani DataType'ın KeyType tipindeki key'inin değerini alıyoruz. Bu değer ise DataType'ın key'lerinden biri olacağı için DataType[KeyType] ifadesi DataType'ın key'lerinden birini alacaktır. Bu ifadeyi [] ile birlikte kullanıyoruz. Çünkü DataType'ın key'lerinden birini alacağız. Yani DataType'ın key'lerinden biri bir dizi olacak. Bu dizi ise DataType[KeyType][] ifadesi ile belirtiliyor.

Evet kulağa epey karmaşık geliyor. Ama örnekle açıklayalım. Örneğin User tipinde bir dizi oluşturalım:

interface Car {
  make: string;
  model: string;
  year: number;
}

const cars: Car[] = [
  { make: "Toyota", model: "Camry", year: 2020 },
  { make: "Honda", model: "Civic", year: 2021 },
];

const models: string[] = pluck(cars, "model");
console.log(models); // ['Camry', 'Civic']

Henüz pluck fonksiyonunu tamamen yazmadık ancak bu örnek ile ne yapmak istediğimizi anlayabiliriz. pluck fonksiyonu cars dizisini ve model key'ini parametre olarak alıyor. pluck fonksiyonunun dönüş tipi ise DataType[KeyType][] olarak belirlenmişti. Dolayısıyla bize dönen değer string[] olacaktır çünkü Car tipinin model adındaki key'i string tipindedir.

Şimdi pluck fonksiyonunu tamamlayalım:

function pluck<DataType, KeyType extends keyof DataType>(
  items: DataType[],
  key: KeyType
): DataType[KeyType][] {
  return items.map((item) => item[key]);
}

Şimdi, tamamladığımız bu fonksiyonu bir örnek ile kullanalım.

function pluck<DataType, KeyType extends keyof DataType>(
  items: DataType[],
  key: KeyType
): DataType[KeyType][] {
  return items.map((item) => item[key]);
}

const dogs = [
  { name: "Mimi", age: 12 },
  { name: "LG", age: 13 },
];

console.log(pluck(dogs, "age"));
// [12, 13]

Buradaki "cool" olan kısım ise şurası: En son satırda konsola yazdıracağımız kısımda pluck fonksiyonuna ikinci parametreyi, yani age parametresini verirken hint alabiliyor olmamız! Yani, hata yapma şansımız azalıyor. Çünkü age parametresini verirken name veya age dışında bir şey veremiyoruz. Çünkü dogs dizisinin key'leri name ve age'den başka bir şey değil.

Başka bir örnek daha yapalım.

Event Map

Önce bir interface tanımlayalım:

interface BaseEvent {
  time: number;
  user: string;
}

Bu interface'in time ve user adında iki key'i var. Şimdi bu interface'i genişletelim:

interface EventMap {
  addToCart: BaseEvent & { quantity: number; productID: string };
  checkout: BaseEvent;
}

Bu interface'in addToCart ve checkout adında iki key'i var. addToCart'ın değeri BaseEvent'in & ile genişletilmiş hali. checkout'ın değeri ise BaseEvent'in kendisi.

Şimdi de bu interface'leri kullanabileceğimiz bir fonksiyon yazalım:

function sendEvent<Name extends keyof EventMap>(
  name: Name,
  data: EventMap[Name]
): void {
  console.log([name, data]);
}

Tüm bunları bir araya getirelim:

interface BaseEvent {
  time: number;
  user: string;
}

interface EventMap {
  addToCart: BaseEvent & { quantity: number; productID: string };
  checkout: BaseEvent;
}

function sendEvent<Name extends keyof EventMap>(
  name: Name,
  data: EventMap[Name]
): void {
  console.log([name, data]);
}

Yapılan işlemleri adım adım açıklayalım:

baseEvent adında bir interface oluşturduk. Bu interface'in time ve user adında iki key'i var.
EventMap adında bir interface oluşturduk. Bu interface'in addToCart ve checkout adında iki key'i var. addToCart'ın değeri BaseEvent'in & ile genişletilmiş hali. checkout'ın değeri ise BaseEvent'in kendisi.
sendEvent adında bir fonksiyon oluşturduk. Bu fonksiyonun ilk parametresi generic bir tip, yani Name tipinde bir key alıyor. İkinci parametresi ise EventMap'in Name tipindeki key'inin değerini alıyor. Fonksiyonun dönüş tipi de void şeklindedir.

İşte cool kısım burada başlıyor. sendEvent yazıp ilk parametreyi verdiğimizde, ikinci parametreyi verirken addToCart veya checkout dışında bir şey veremiyoruz. Çünkü EventMap'in key'leri addToCart ve checkout'dan başka bir şey değil:

addToCart key'ine tıkladığımızda ise quantity ve productID'nin de key'ler olduğunu görüyoruz:

Aynı şekilde checkout key'ine tıkladığımızda ise time ve user dışında bir key olmadığını görüyoruz:

Bu şekilde generic'lerin keyof ile birlikte kullanımını öğrenmiş ve type safety'yi arttırmış olduk.

Utility Types

TypeScript'te yer alan Utility Type'ların tam listesine aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz:

Utility Types

Tüm type'ları ele almamız mümkün değil. Bu sebeple, en çok kullanılanları ele alacağız.

Partial

TypeScript'te yer alan Partial type'ı, bir type'ın tüm property'lerini optional hale getirir.

Bunu daha iyi anlamak için aşağıdaki örneğe bakalım:

interface MyUser {
  name: string;
  id: string;
  email?: string;
}

interface MyUserOptionals {
  name?: string;
  id?: string;
  email?: string;
}

const merge = (user: MyUser, overrides: MyUserOptionals): MyUser => {
  return {
    ...user,
    ...overrides,
  };
};

console.log(
  merge(
    {
      name: "Jack",
      id: "foo",
      email: "email",
    },
    {
      email: "email2",
    }
  )
);

// Output:
// { name: 'Jack', id: 'foo', email: 'email2@email2.com' }

Yukarıdaki örnekte ilk olarak MyUser interface'ini tanımladık. Bu interface'in property'leri name, id ve email'den oluşuyor. email property'sini ise optional olarak tanımladık. Ardından MyUserOptionals interface'ini tanımladık. Bu interface'in property'leri ise name, id ve email'den oluşuyor. Bu property'lerin hepsini optional olarak tanımladık. Son olarak merge fonksiyonunu tanımladık. Bu fonksiyon, MyUser ve MyUserOptionals interface'lerini parametre olarak alıyor ve MyUser tipinde bir şey döndürüyor. Spread operatörü (...) kullanmamızın sebebi, MyUser ve MyUserOptionals interface'lerinin property'lerini tek bir obje içerisinde birleştirmek. Bu sayede, merge fonksiyonu, MyUser ve MyUserOptionals interface'lerinin property'lerini tek bir obje içerisinde birleştiriyor ve bu objeyi döndürüyor.

Ancak böyle bir yaklaşım DRY ilkesine, yani Don't Repeat Yourself ilkesine aykırı. Çünkü MyUser interface'ine yeni bir property eklediğimizde, MyUserOptionals interface'ini de güncellememiz gerekiyor. Ve bu da en nihayetinde kopyala yapıştıra, yani tekrara (repeat) yol açıyor. Böyle bir şeyle uğraşmamak için Partial type'ını kullanabiliriz.

Partial type'ı bir type'ın tüm property'lerini optional hale getirir. Bu sayede, MyUser interface'ine yeni bir property eklediğimizde, MyUserOptionals interface'ini güncellememize gerek kalmaz. Çünkü Partial type'ı, MyUser interface'indeki tüm property'leri optional hale getirir.

interface MyUser {
  name: string;
  id: string;
  email?: string;
  phone?: string;
}

type MyUserOptionals = Partial<MyUser>;

MyUserOptionals type'ının üzerine geldiğimizde aşağıdaki görseldeki gibi bir hint alırız:

MyUser interface'ine yeni property eklemek istediğimizde artık MyUserOptionals interface'ini güncellememize gerek kalmamaktadır. Çünkü Partial type'ı, MyUser interface'indeki tüm property'leri optional hale getirir.

Required

TypeScript'te yer alan Required type'ı, bir type'ın tüm property'lerini required, yani zorunlu olarak doldurulması gereken bir hale getirir.

Bunu daha iyi anlamak için aşağıdaki örneğe bakalım:

interface MyUser {
  name: string;
  id: string;
  email?: string;
  phone?: string;
}

type RequiredMyUser = Required<MyUser>;

Aşağıdaki görselede de görebileceğiniz gibi, Required type'ı, MyUser interface'indeki tüm property'leri required, yani zorunlu olarak doldurulması gereken bir hale getirdi.

Pick<Type, Keys>

TypeScript'te yer alan Pick<Type, Keys> type'ı, bir type'ın belirli property'lerini seçmemizi sağlar.

Bunu daha iyi anlamak için aşağıdaki örneğe bakalım:

interface MyUser {
  name: string;
  id: string;
  email?: string;
  phone?: string;
}

type JustEmailAndName = Pick<MyUser, "email" | "name">;

Aşağıdaki görselende de görebileceğiniz gibi, Pick type'ı, MyUser interface'indeki email ve name property'lerini seçmemizi sağladı.

### Record<Keys, Type>

TypeScript'te yer alan Record<Keys, Type> type'ı, bir type'ın belirli property'lerini seçmemizi sağlar.

Bunu daha iyi anlamak için aşağıdaki örneğe bakalım:

interface PageInfo {
  title: string;
}

type Page = "home" | "about" | "contact";

const nav: Record<Page, PageInfo> = {
  about: { title: "about" },
  contact: { title: "contact" },
  home: { title: "home" },
};

Record type'ı, Page type'ının property'lerini key olarak, PageInfo type'ını ise value olarak kullanmamızı sağladı.

Başka bir örnek daha yapalım:

interface MyUser2 {
  id: string;
  name: string;
  email?: string;
}

const mapById = (users: MyUser2[]): Record<string, MyUser2> => {
  return users.reduce((a, v) => {
    return {
      ...a,
      [v.id]: v,
    };
  }, {});
};

console.log(
  mapById([
    {
      id: "foo",
      name: "Mr. Foo",
    },
    {
      id: "bar",
      name: "Mr. Bar",
    },
  ])
);

// Output:
/*
{
  "foo": {
    "id": "foo",
    "name": "Mr. Foo"
  },
  "bar": {
    "id": "bar",
    "name": "Mr. Bar"
  }
} 
*/

Peki biz bu output'ta "id" kısmını atmak istersek ne yapmalıyız? Çünkü "id" kısmı gereksiz bir şekilde tekrar ediyor. Bunun için Omit type'ını kullanabiliriz.

Omit<Type, Keys>

TypeScript'te yer alan Omit<Type, Keys> type'ı, bir type'ın belirli property'lerini dinamik olarak çıkarmamızı sağlar. Fark edileceği üzere Omit type'ı, Pick type'ının tam tersidir. Yani, Pick type'ı, bir type'ın belirli property'lerini seçmemizi sağlarken, Omit type'ı, bir type'ın belirli property'lerini dinamik olarak çıkarmamızı (atmamızı) sağlar.

Yukarıdaki örneğin aynısını Omit type'ı ile yapalım:

interface MyUser2 {
  id: string;
  name: string;
  email?: string;
}

const mapById = (users: MyUser2[]): Record<string, Omit<MyUser2, "id">> => {
  return users.reduce((a, v) => {
    const { id, ...other } = v;
    return {
      ...a,
      [id]: other,
    };
  }, {});
};

console.log(
  mapById([
    {
      id: "foo",
      name: "Mr. Foo",
    },
    {
      id: "bar",
      name: "Mr. Bar",
    },
  ])
);

// Output:
/*
{
  "foo": {
    "name": "Mr. Foo"
  },
  "bar": {
    "name": "Mr. Bar"
  }
} 
*/

Not: Daha temiz bir kod olacağını ve başka yerlerde de kullanabileceğimizi düşünüyorsak Omit type'ını ayrı bir type olarak tanımlayabiliriz:

interface MyUser2 {
  id: string;
  name: string;
  email?: string;
}

type UserWithoutId = Omit<MyUser2, "id">;

const mapById = (users: MyUser2[]): Record<string, UserWithoutId> => {
  return users.reduce((a, v) => {
    const { id, ...other } = v;
    return {
      ...a,
      [id]: other,
    };
  }, {});
};

Ayrıca field'lardan bir type da seçebiliriz.

// "id"yi number'a çevirdik, dikkat.
interface MyUser2 {
  id: number;
  name: string;
  email?: string;
}

type UserWithoutId = Omit<MyUser2, "id">;

const mapById = (users: MyUser2[]): Record<MyUser2["id"], UserWithoutId> => {
  return users.reduce((a, v) => {
    const { id, ...other } = v;
    return {
      ...a,
      [id]: other,
    };
  }, {});
};

console.log(
  mapById([
    {
      id: 1,
      name: "Mr. Foo",
    },
    {
      id: 2,
      name: "Mr. Bar",
    },
  ])
);

// Output:
/*
{
  "1": {
    "name": "Mr. Foo"
  },
  "2": {
    "name": "Mr. Bar"
  }
} 
*/

Readonly And Immutability

TypeScript'teki Utility Type'lardan biri de Readonly'dir.

Readonly

Bu type, bir type'ın property'lerini readonly, yani değiştirilemez ve salt okunur bir hale getirir.

interface Cat {
  name: string;
  breed: string;
}

function makeCat(name: string, breed: string): Cat {
  return {
    name,
    breed,
  };
}

const myCat = makeCat("Tom", "Tabby");
myCat.name = "Sylvester";
myCat.breed = "Tuxedo";

Yukarıdaki örnekte myCat değişkeni, Cat interface'ini implemente eden bir obje. Bu objenin property'lerini değiştirmek istediğimizde herhangi bir hata almayız. Ancak bu objenin property'lerini değiştirmek istemiyorsak, Readonly type'ını kullanabiliriz.

interface Cat {
  readonly name: string;
  breed: string;
}

function makeCat(name: string, breed: string): Cat {
  return {
    name,
    breed,
  };
}

const myCat = makeCat("Tom", "Tabby");
myCat.name = "Sylvester";
     ~~~~~~
     // Cannot assign to 'name' because it is a read-only property.
myCat.breed = "Tuxedo";
     // OK

Aynı şekilde return type'ını da Readonly type'ı olarak belirtebiliriz.

interface Cat {
  name: string;
  breed: string;
}

type ReadonlyCat = Readonly<Cat>;

function makeCat(name: string, breed: string): ReadonlyCat {
  return {
    name,
    breed,
  };
}

const myCat = makeCat("Tom", "Tabby");
myCat.name = "Sylvester";
     ~~~~~~
     // Cannot assign to 'name' because it is a read-only property.
myCat.breed = "Tuxedo";
      ~~~~~~
      // Cannot assign to 'breed' because it is a read-only property.

Readonly Tuples

Readonly type'ını aynı şekilde tuple'lar için de kullanabiliriz. Bunun için yapmamız gereken tek şey, tuple'ın başına readonly keyword'ünü eklemek.

function makeCoordinate(
  x: number,
  y: number,
  z: number
): readonly [number, number, number] {
  return [x, y, z];
}

const c1 = makeCoordinate(10, 20, 30);
c1[0] = 50;
  ~~~
  // Cannot assign to '0' because it is a read-only property.

Peki const kullanıp bir array oluştursak ve bu array'in bir elemanını değiştirmeye çalışsak ne olur?

const reallyConst = [1, 2, 3];
reallyConst[0] = 50;
// OK

Gördüğünüz gibi herhangi bir sorun olmadı. Bunun sebebi, const keyword'ünün, sadece değişkenin kendisini değiştirmesini engellemesidir. Ancak array'in elemanlarını değiştirmesini engellemez. Peki engellemek için ne yapmamız gerekir?

const reallyConst: readonly number[] = [1, 2, 3];
reallyConst[0] = 50;
~~~~~~~~~~~~~~
// Index signature in type 'readonly number[]' only permits reading.

Ancak bu pek pratik değil. Bunun yerine başka bir yöntem daha var.

as const

as const keyword'ü, bir değişkenin içindeki tüm elemanların readonly olmasını sağlar.

const reallyConst = [1, 2, 3] as const;
reallyConst[0] = 50;
           ~~~
           // Cannot assign to '0' because it is a read-only property.
reallyConst2.push(4);
             ~~~~
              // Property 'push' does not exist on type 'readonly [1, 2, 3]'.

Bu şekilde, yani as const kullanarak oluşturduğumuz array'lerin elemanlarını değiştirmek mümkün değildir. as const o array'in tüm elemanlarını readonly yapar ve bu sebeple de elemanlarını değiştirmemize izin vermediği gibi yeni bir eleman da eklememize izin vermez.

Enums

Loading state'ler ile ilgili üç adet const oluşturalım. Ardından boolean dönen bir fonksiyon yazalım.

const beforeLoad = "beforeLoad";
const loading = "loading";
const loaded = "loaded";

const isLoading = (state: string) => state === loading;
isLoading("dog");

Görüleceği üzere bu fonksiyona yanlış bir değer gönderdiğimizde, hata almayız. Çünkü fonksiyonumuzun parametresi string tipinde. Bu durumu engellemek için enum kullanabiliriz.

enum LoadingState {
  beforeLoad = "beforeLoad",
  loading = "loading",
  loaded = "loaded",
}

const isLoading = (state: LoadingState) => state === LoadingState.loading;
isLoading("dog");
// Argument of type 'dog' is not assignable to parameter of type 'LoadingState'.

isLoading(LoadingState.loading);
// true

Başka bir senaryoya bakalım. Enumdakilere İngilizce karşılıklar veren bir map oluşturalım.

enum LoadingState {
  beforeLoad = "beforeLoad",
  loading = "loading",
  loaded = "loaded",
}

const englishLoadingStates = {
  [LoadingState.beforeLoad]: "Before Load",
  [LoadingState.loading]: "Loading",
  [LoadingState.loaded]: "Loaded",
};

console.log(englishLoadingStates[LoadingState.beforeLoad]);
// Output: Before Load

Peki bunu nerelerde kullanırız? Yani englishLoadingStates adlı objeyi nerelerde kullanırız? Örneğin bir React uygulamasında, LoadingState'e göre farklı bir component render edebiliriz.

import React from "react";

interface LoadingProps {
  isLoading: LoadingState;
}

const LoadingComponent: React.FC<LoadingProps> = ({ isLoading }) => {
  return <div>{englishLoadingStates[isLoading]}</div>;
};

Literal Types

enum'un bir başka kullanımı da Literal Types'dır. Örneğin bir function yazalım.

function rollDice(dice: number): number {
  let pip = 0;
  for (let i = 0; i < dice; i++) {
    pip += Math.floor(Math.random() * 5) + 1;
  }
  return pip;
}

console.log(rollDice(4));
// Output: 12

Peki ya sayıyı constraint'lemek istersek? Örneğin sadece 1 ile 3 arasındaki sayıları kabul etmek istiyoruz. Bunun için Literal Types kullanabiliriz.

function rollDice(dice: 1 | 2 | 3): number {
  let pip = 0;
  for (let i = 0; i < dice; i++) {
    pip += Math.floor(Math.random() * 5) + 1;
  }
  return pip;
}

console.log(rollDice(4));
// Argument of type '4' is not assignable to parameter of type '1 | 2 | 3'.

console.log(rollDice(3));
// Output: 9

Bunu kullanarak functional overloading yapabiliriz.

function sendEvent(name: "addToCart", data: { productId: number }): void;
function sendEvent(name: "checkout", data: { cartCount: number }): void;
function sendEvent(name: string, data: unknown): void {
  console.log(`${name}: ${JSON.stringify(data)}`);
}

sendEvent("addToCart", { productId: 123 });
// Output: addToCart: {"productId":123}

sendEvent("checkout", { cartCount: 2 });
// Output: checkout: {"cartCount":2}

Typescript Classes; Member Visibility and Implements

Diyelim ki bir database'imiz var ve bu database için bir interface oluşturmak istiyoruz. Oluşturacağımız classın da bu interface içerisindeki metodları implement etmesini istiyoruz.

interface Database {
  get(id: string): string;
  set(id: string, value: string): void;
}

class InMemoryDatabase implements Database {
  db: Record<string, string> = {};

  get(id: string): string {
    return this.db[id];
  }

  set(id: string, value: string): void {
    this.db[id] = value;
  }
}

const myDB = new InMemoryDatabase();
myDB.set("foo", "bar");
console.log(myDB.get("foo"));
// Output: bar

myDB.db["foo"] = "baz";
console.log(myDB.get("foo"));
// Output: baz

Yukarıdaki örnekte InMemoryDatabase class'ı Database interface'ini implement etti. Bu sayede InMemoryDatabase class'ı Database interface'indeki metodları içermek zorunda kaldı. Ardından bu class içerisinde db adında bir property oluşturduk ve bu property'nin tipini Record<string, string> olarak belirledik. Bu sayede db property'si bir string key ve string value içeren bir obje olmak zorunda kaldı. Sonrasında getter ve setter metodlarını oluşturduk ve bu metodların içerisinde db property'sine eriştik.

Member Visibility

Yukarıdaki örnekte db objesini public olarak tanımladık. Bu sayede bu objeye her yerden erişebildik. Ancak bu objeyi private olarak tanımlasaydık bu objeye sadece InMemoryDatabase class'ı içerisinden erişebilirdik. protected olarak tanımlasaydık bu objeye sadece InMemoryDatabase class'ı ve bu class'ı extend eden, yani bu class'tan miras alan class'lar erişebilirdi.

db adındaki objeyi private olarak tanımlayalım.

interface Database {
  get(id: string): string;
  set(id: string, value: string): void;
}

class InMemoryDatabase implements Database {
  private db: Record<string, string> = {};

  get(id: string): string {
    return this.db[id];
  }

  set(id: string, value: string): void {
    this.db[id] = value;
  }
}

const myDB = new InMemoryDatabase();
myDB.set("foo", "bar");
console.log(myDB.get("foo"));
// Output: bar

myDB.db["foo"] = "baz";
      ~~~
     // Property 'db' is private and only accessible within class 'InMemoryDatabase2'.

Yukarıdaki örnekte db objesini private olarak tanımladık. Bu sayede bu obje içerisindeki değerlere sadece InMemoryDatabase class'ı içerisinden erişebildik (get) veya yalnızca bu class içerisinde set edebildik. Ancak myDB adındaki obje InMemoryDatabase class'ının bir instance'ı olduğu için bu obje üzerinden db objesine erişmeye çalıştığımızda hata aldık.

### Extending Classes

Bir class'tan başka bir class türetmek için extends keyword'ünü kullanırız. Örneğin InMemoryDatabase class'ını Database interface'ini implement eden bir class olarak tanımlamıştık. Şimdi bu class'tan başka bir class türetelim.

NOT: db adını verdiğimiz objeyi protected olarak tanımladığımıza dikkat edelim.

interface Database {
  get(id: string): string;
  set(id: string, value: string): void;
}

interface Persistable {
  saveToString(): string;
  restoreFromString(storedState: string): void;
}

class InMemoryDatabase implements Database {
  // UYARI: db objesini private olarak tanımladığımız için bu class'ı extend eden class'lar bu objeye
  // erişemeyecekler. Bu yüzden bu objeyi PROTECTED olarak tanımlamalıyız.
  protected db: Record<string, string> = {};

  get(id: string): string {
    return this.db[id];
  }

  set(id: string, value: string): void {
    this.db[id] = value;
  }
}

class PersistentDatabase extends InMemoryDatabase implements Persistable {
  saveToString(): string {
    return JSON.stringify(this.db);
  }

  restoreFromString(storedState: string): void {
    this.db = JSON.parse(storedState);
  }
}

const myDB = new PersistentDatabase();
myDB.set("foo", "bar");

console.log(myDB.get("foo"));
// Output: bar

// console.log(myDB.saveToString());
// Output: {"foo":"bar"}

myDB.db["foo"] = "baz";
      ~~~
     // Property 'db' is protected and only accessible within class 'InMemoryDatabase2' and its subclasses.

const saved = myDB.saveToString();

myDB.set("foo", "db1 - bar");

console.log(myDB.get("foo"));
// Output: db1 - bar

const myDB2 = new PersistentDatabase();
myDB2.restoreFromString(saved);
console.log(myDB2.get("foo"));

Yukarıdaki örnekte InMemoryDatabase class'ını Database interface'ini implement eden bir class olarak tanımlamıştık. Ardından InMemoryDatabase class'ından PersistentDatabase adında bir class türettik. Bu sayede PersistentDatabase class'ı InMemoryDatabase class'ının tüm metodlarını ve property'lerini içerdi. PersistentDatabase class'ı InMemoryDatabase class'ının tüm metodlarını ve property'lerini içerdiği için myDB adındaki obje üzerinden set ve get metodlarını çağırabildik. Ayrıca yeni oluşturduğumuz class'ta saveToFile adında bir metod oluşturduk ve bu metodun içerisinde console.log ile bir çıktı verdik. Bu sayede myDB adındaki obje üzerinden saveToFile metodunu çağırabildik.

Name		Name	Last commit message	Last commit date
Latest commit History 23 Commits
1		1
10		10
11		11
12		12
2		2
3		3
4		4
5		5
6		6
7		7
8		8
9		9
.gitignore		.gitignore
README.md		README.md
package-lock.json		package-lock.json
package.json		package.json
pnpm-lock.yaml		pnpm-lock.yaml
tsconfig.json		tsconfig.json

periakteon/no-bs-ts

Folders and files

Latest commit

History

Repository files navigation

No BullShit TypeScript Notes

JavaScript'e Dair Sorunlar

TypeScript Kurulumu

Tip Belirleme (Type Specifying)

Functions

Primitive Types

Union Type

Void Functions

Promise Functions

Rest Parameters

Object Types

Function Parameters

Function With Params

Returning Functions

Function Overloading'e Giriş

Function Overloading

unknown tipi nedir?

Optional Parameters (İsteğe Bağlı Parametreler)

Optional Fields (İsteğe Bağlı Alanlar)

Optional Callbacks (İsteğe Bağlı Callback Fonksiyonlar)

Tuples (Demetler)

Tuples with Different Types (Farklı Tiplere Sahip Demetler)

Generics (Jenerikler)

Overriding Inferred Generic Types (Çıkarsanan Generic Type'ları Geçersiz Kılma)

Örnek

Generics with keyof in TypeScript

Event Map

Utility Types

Partial

Required

Pick<Type, Keys>

Omit<Type, Keys>

Readonly And Immutability

Readonly

Readonly Tuples

as const

Enums

Literal Types

Typescript Classes; Member Visibility and Implements

Member Visibility

About

Resources

Stars

Watchers

Forks

Releases

Packages 0

Languages

`unknown` tipi nedir?

Packages