Robotakia Vision Robots

Προσχολική - Emotional Vision

Περιγραφή

Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι όρος που σχετίζεται με τον κλάδο της πληροφορικής και αναφέρεται στη σχεδίαση υπολογιστικών συστημάτων που μιμούνται την ανθρώπινη συμπεριφορά. Μια ΄΄μηχανή΄΄, λοιπόν, μπορεί να εκπαιδευτεί, να μάθει, όπως ακριβώς και ένας άνθρωπος και με τις δεξιότητες που θα αποκτήσει, γίνεται ικανή να προσφέρει λύση ή λύσεις σε διάφορα προβλήματα.

Οι άνθρωποι πλέον χρησιμοποιούμε τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές από πολύ μικρή ηλικία, κυρίως από την εποχή του κορονοϊού και έπειτα. Σαν όντα κοινωνικά έχουμε την ανάγκη να αλληλοεπιδρούμε με τα πάντα γύρω μας. Ένα κενό που υπήρχε είναι ότι οι υπολογιστές δεν μπορούσαν να ΄΄διαβάσουν΄΄ τη συναισθηματική μας κατάσταση. Η τεχνητή νοημοσύνη, πλέον, δίνει λύση στο πρόβλημα (ρομποτική όραση).

Στο project αυτό, παρουσιάζουμε τα 6 βασικά συναισθήματα (χαρά, λύπη, φόβο, θυμό, έκπληξη, απέχθεια) που νιώθει ο άνθρωπος, μέσα από ένα παραμύθι, την προσομοίωση του οποίου φτιάξαμε στη scratch jr.

Η ιστορία των συναισθημάτων

Μια φορά κι έναν καιρό σε έναν κόσμο πολύ μακρινό από τον δικό μας, τον ανθρώπινο, ζούσαν κάποιες υπάρξεις, που τις έλεγαν συναισθήματα. Δεν έμοιαζαν με μας τους ανθρώπους, όμως, δημιουργήθηκαν για εμάς, όπως έμαθαν αργότερα…

Το πρώτο συναίσθημα της Αυθορμητοχώρας ήταν ένα συναίσθημα που ήταν συνεχώς κόκκινο και αρνητικό! Όπου κι αν πήγαινε όποιον και αν συναντούσε, έλεγε πάντα ΄΄ΟΧΙ΄΄, ‘’ΜΗΝ΄΄ και ΄΄ΔΕΝ΄΄. Για αυτό το ονόμασαν ΄΄Θυμό΄΄.

Κάποια στιγμή, συνάντησε ένα άλλο συναίσθημα που είχε χρώμα πορτοκαλί. Αυτό, όταν μιλούσε, έλεγε συνέχεια ΄΄ΩΧ!΄΄ και ΄΄ΑΑΑ!!΄΄ γιατί όλα γύρω του, τα έβλεπε τρομακτικά! Επειδή, λοιπόν, ήταν μονίμως φοβισμένο, το έβρισκες πάντα σε μια γωνιά, να τρέμει, και να είναι κρυμμένο! Έτρεμε μέχρι και τη σκιά του, γι’ αυτό το ονόμασαν ΄΄Φόβο΄΄. Ωστόσο, όταν ο Φόβος γνώρισε τον Θυμό, ένιωσε πιο σίγουρος και ασφαλής και ανακάλυψε ότι μπορούσε να κάνει παρέα μαζί του.

Τα δύο συναισθήματα κατάλαβαν πως μαζί μπορούν να νιώσουν ισορροπία και έλεγχο. Και πως ο κόσμος τους μπορεί να γίνει λιγότερο εκνευριστικός και λιγότερο τρομακτικός, αν ο ένας συγκρατεί τον άλλον!!!

Σε μια άλλη περιοχή της Αυθορμητοχώρας συναντήθηκαν δύο άλλα συναισθήματα· η ΄΄Απέχθεια΄΄ που τα έβλεπε όλα γκρι και τα πάντα γύρω της, την αηδίαζαν, σε σημείο που ήθελε να κλείσει τα μάτια της, για να μη βλέπει τίποτα και κανέναν! Το εγχείρημά της αυτό, το αποθάρρυνε η ΄΄Έκπληξη΄΄, ένα συναίσθημα μωβ που είχε πάντα μεγάλα μάτια και στόμα ανοικτό, καθώς ό,τι κι αν έβλεπε της φάνταζε καταπληκτικό! Μια μέρα πλησίασε την Απέχθεια και προσπάθησε να της δείξει τη δική της οπτική, που ό,τι κι αν έβλεπε την ενθουσίαζε!

Ανακάλυψαν, λοιπόν, πως μαζί μπορούν να περπατήσουν και να γνωρίσουν τον κόσμο γύρω τους, βοηθώντας η μια την άλλη. Όταν η μια αηδίαζε πολύ, η άλλη της χάριζε λίγο ενθουσιασμό. Και όταν η Έκπληξη ενθουσιαζόταν πολύ, η Απέχθεια της θύμιζε πως έπρεπε να προσγειωθεί.

Τέλος, στο πιο σκοτεινό μέρος της παράξενης αυτής, μα τόσο αληθινής χώρας, υπήρχε κρυμμένο ένα γαλάζιο συναίσθημα που πάντα καθόταν αμέτοχο, κοιτώντας λυπημένο τους άλλους γύρω του. Ήθελε συνέχεια να κλαίει, γιατί… δεν ήξερε τι του φταίει! Ήταν μια λυπητερή αλήθεια αυτή, που όσο τη σκεφτόταν…λυπόταν ακόμα πιο πολύ!!!! Έτσι το συναίσθημα αυτό, το ονόμασαν ΄΄Λύπη΄΄.

Τη Λύπη τη συνάντησε ένα κίτρινο συναίσθημα, που έμοιαζε με τον ήλιο στον ουρανό και ήταν αλήθεια…τόσο λαμπερό! Εκείνο το συναίσθημα είχε μονίμως, ένα τεράστιο χαμόγελο, για αυτό το έλεγαν ΄΄Χαρά΄΄. Η Χαρά πλησίασε τη Λύπη και της είπε: «Βγες από τη σπηλιά σου, Λύπη. Ο κόσμος μας αλλά κι εγώ η ίδια σε χρειαζόμαστε. Δε χρειάζεται να χαμογελάς. Θα το κάνω εγώ για σένα. Σε θέλω, όμως, δίπλα μου, για να είμαστε όλα μαζί (τα συναισθήματα) ενωμένα!».

Τότε τα έξι (6) συναισθήματα κατάλαβαν πως είναι όλα πολύ σημαντικά, γιατί το ένα δίνει νόημα στο άλλο. Όλα μαζί αλληλοβοηθιούνται και ισορροπούν το ένα τον κόσμο του άλλου.

Όταν επισκέφθηκαν τον κόσμο των ανθρώπων, μας έμαθαν πως δεν υπάρχει καλό και κακό συναίσθημα. Χρειαζόμαστε όλα τα συναισθήματα στη ζωή μας, για να έχουμε ισορροπία! Για αυτό κι έμειναν στον ανθρώπινο κόσμο μας και ζούνε αυτά καλά κι εμείς…καλύτερα!!!

Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας ως εργαλείο το pictobox, θα εκπαιδεύσουμε τον υπολογιστή να αναγνωρίζει τη συναισθηματική μας κατάσταση και να καταλαβαίνει και αυτός τα 6 βασικά συναισθήματα που νιώθουμε, παρακολουθώντας τις εκφράσεις μας. Τέλος, επειδή είμαστε σύνθετες προσωπικότητες και μέσω της επαφής και της επικοινωνίας μπορούμε να αλλάζουμε συναισθηματική κατάσταση, θα κατασκευάσουμε μια αλγοριθμική μακέτα για το ρομποτάκι beebot. Στο ρομποτάκι αυτό, θα δώσουμε τον ρόλο να μας φέρνει αυτό που χρειαζόμαστε κάθε φορά, ανάλογα τη συναισθηματική μας κατάσταση. Για παράδειγμα: αν νιώθουμε χαρά, χρειαζόμαστε το αγαπημένο μας παιχνίδι για να παίξουμε με αυτό, ενώ αν νιώθουμε φόβο, χρειαζόμαστε την οικογένειά μας, ώστε να νιώσουμε ασφαλείς.

Εκπαιδευτικοί Στόχοι

1. Κατανόηση του όρου Τεχνητή Νοημοσύνη: Στόχος του project είναι οι μαθητές του νηπιαγωγείου να γνωρίσουν τον όρο Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ) με τρόπο ευχάριστο και δημιουργικό.

2. Ανάπτυξη ενσυναίσθησης: Η υλοποίηση ενός τέτοιου έργου θα ενεργοποιήσει και θα αναπτύξει τον συναισθηματικό, λεκτικό και εμπειρικό κόσμο των νηπίων (σημαντικό για την ηλικία τους), με τη χρήση της τεχνολογίας.

3. Ανάπτυξη γνωσιακού και ψυχικού κόσμου: Τα παιδιά θα έρθουν σε επαφή με τα έξι βασικά συναισθήματα. Μέσα από ένα παραμύθι, τα (προσωποποιημένα) συναισθήματα θα διδάξουν στα παιδιά πως δεν υπάρχουν καλά και κακά συναισθήματα και πως το ένα δίνει νόημα στην ύπαρξη του άλλου.

4. Ανάπτυξη καλλιτεχνικής δεξιότητας: Οι μαθητές με τη σειρά τους πρέπει να «διδάξουν» τους υπολογιστές να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα και να προγραμματίσουν το ρομποτάκι τους να τους φέρνει εκείνο που χρειάζονται κάθε φορά. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα στα παιδιά να γνωρίσουν και να δημιουργήσουν μέσα από τον προγραμματισμό. Συνεπώς, θα αναπτύξουν και την αλγοριθμική τους σκέψη σχεδιάζοντας μια μακέτα για την κίνηση του Beebot και ελέγχοντας την κίνησή του πάνω σε αυτή.

5. Συνεργατική μάθηση: Οι μαθητές θα αναπτύξουν τη συναισθηματική τους νοημοσύνη και θα μάθουν να συνεργάζονται από κοινού αποτελεσματικά.

Σχεδιασμός - Υλοποίηση:

Στο πρώτο εργαστήριο βλέπουμε ένα video για την τεχνητή νοημοσύνη, συζητάμε και καταγράφουμε την ιδέα του έργου που θα υλοποιήσουμε. Στη συνέχεια διαβάζουμε το παραμύθι των συναισθημάτων, που το δημιουργήσαμε ακριβώς για αυτόν τον σκοπό και ο καθένας εκφράζει τα συναισθήματά του. Στα επόμενα τρία εργαστήρια χωρισμένοι σε ομάδες υλοποιούμε την προσομοίωση του παραμυθιού στη scratch jr. Έπειτα κατασκευάζουμε τη μακέτα του beebot και παίζουμε ένα παιχνίδι αποστολών! Στο pictoblox δημιουργούμε το πρόγραμμά μας, που αναγνωρίζει την έκφραση του προσώπου μας. Τέλος, συζητάμε τη χρειαζόμαστε κάθε φορά, όταν νιώθουμε ένα συναίσθημα και βρίσκουμε αντίστοιχες φωτογραφίες που το απεικονίζουν. Έτσι, αφού ο υπολογιστής αναγνωρίσει το πώς νιώθουμε, καθοδηγούμε το ρομποτάκι beebot πάνω στη μακέτα να μας φέρει εκείνο που χρειαζόμαστε κάθε φορά.

Λογισμικά που χρησιμοποιήθηκαν:

• Scratch jr

• Pictoblox

Εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν:

• 1 Laptop

• Tablets

• Χειροτεχνίες για το στήσιμο της μακέτας του beebot

Ενδεικτικό κόστος:

BEEBOT (ποσότητα 1): 92,20 €

Μέλη Ομάδας:

Απόστολος Δρούγκας

Γιώργος Παναγιώτης Κουρουμπλής

Μανώλης Τσαχάκης

Μανώλης ΠλαΙτάκης

Βασιλική Ορφανού

Χαρά Καλαμπαλίκη

Εκπαιδευτικός: Αφροδίτη Σκληβάγκου

Επιπλέον Πληροφορίες

Δείτε την παρουσίαση του έργου μας: https://youtu.be/EhkgeQ-wv9Q8

Θα βρείτε τη σελίδα του έργου μας: https://openedtech.ellak.gr/robotics2024/robotakia_vision-robots/