Hare´s Blood
Ο πυρήνας της βιοτεχνολογικής ζωντανής περφόρμανς και εγκατάστασης Hare’s Blood + είναι ένα ειδικά σχεδιασμένο καλλιτεχνικό βιοτούβλο, μια τυποποιημένη γενετική αλληλουχία, που κατασκεύασαν οι Spiess και Strecker για να ενθαρρύνουν το κοινό να προβληματιστεί πάνω στην αυξανόμενη αξία των βιο-αποθηκευμένων μερών καλλιτεχνικών ζώων. Προκειμένου να αμφισβητήσουν την έκρηξη στις τιμές έργων τέχνης που ενσωματώνουν λείψανα ζώων υπό το φως μιας αντι-οικονομίας όπως την οραματίστηκε ο Joseph Beuys, άνοιξαν ένα από τα διακόσια αντίγραφα στα οποία ο ίδιος ο Μπόυς είχε αποθηκεύσει σε θερμοσυστελλόμενη περιέλιξη αίμα λαγού. Οι καλλιτέχνες απομόνωσαν το γενετικό κώδικα για καταλάση από το αίμα –ένα κομβικό αντιοξειδωτικό ένζυμο στην άμυνα του σώματος κατά του οξειδωτικού στρες που προστατεύει από τη γήρανση– και το συγκόλλησαν σε ζωντανά κύτταρα πλάσματος αίματος. Αφού κατασκεύασαν ένα συνθετικό γονίδιο από το αίμα λαγού και το DNA του ξενιστή του, προγραμμάτισαν ένα interface καθοδηγούμενο από υπεροξείδια, το οποίο είναι σε θέση να ενεργοποιεί ειδικά το συνθετικό γονίδιο. Σε ένα δημόσιο πλειστηριασμό, το διαγονιδιακό μποϋσιανό πλάσμα κλήθηκε στη συνέχεια να δράσει ως «οικο-πολιτικός πράκτορας», με το εμπορικό ενδιαφέρον των παρευρισκομένων να κυριαρχεί πλέον στη ζωή του νέου έργου τέχνης. Αν και η γενετική μηχανική γίνεται τελικά μια διόλου τετριμμένη εργασία για να δώσεις ζωή στο παρελθόν για ένα απρόβλεπτο μέλλον, ο πλειστηριασμός διερευνά τις έννοιες του «ζωντανού χρήματος» και των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας πάνω σε βιο-αποθηκευμένα ζώα. Η εγκατάσταση αποτελείται από το πρωτότυπο, ανοιγμένο αντίγραφο του Μπόυς, Sublation I, και το Sublation II, το κατεψυγμένο διαγονιδιακό πλάσμα αίματος με 67% επιζώντα και 33% αποπτωτικά κύτταρα, ανιχνεύοντας την πραγματική αποσύνθεση των κυττάρων τη στιγμή που υποβλήθηκε η νικήτρια προσφορά.
Ο Klaus Spiess και η Lucie Strecker αναπτύσσουν εδώ και πέντε χρόνια διαθεματικές περφόρμανς και εγκαταστάσεις που αγγίζουν ζητήματα βιοπολιτικής. Πρώην ενδοκρινολόγος και γιατρός της ψυχοσωματικής προσέγγισης, ο Κλάους Σπις είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Η Λούτσι Στρέκερ είναι εικαστικός και σκηνοθέτρια θεάτρου και διατηρεί μεταδιδακτορική θέση στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης. Οι δυο τους έχουν παρουσιάσει περφόρμανς στο Budascoop (Κόρτρεϊκ, Βέλγιο), στο Tanzquartier (Βιέννη) και στο Belvedere/21er Haus (Βιέννη), ενώ εγκαταστάσεις τους έχουν εκτεθεί στο Haus der Kulturen der Welt (Βερολίνο), στο BEALL Center for Art + Technology (Έρβαϊν, ΗΠΑ) και στο OK Center (Λιντς, Αυστρία), όπου τιμήθηκαν με Εύφημο Μνεία (2015) στην Prix Ars Electronica. Έχουν δημοσιεύσει άρθρα πάνω στις διαθεματικές περφόρμανς τους, μεταξύ άλλων, στα Performance Research, Kunstforum International, Springerin και The Lancet.
The core of the biotechnological live performance and installation Hare’s Blood + is a specifically designed artistic biobrick, a standardized genetic sequence, that Spiess and Strecker manufactured to allow an audience to speculate on the increasing value of bio-banked parts of ‘artistic animals. In order to question the exploding prices of artworks that incorporate animal relics in the light of a counter-economy as envisioned by Joseph Beuys, they opened one of the two hundred multiples in which Beuys himself had shrink-wrapped hare’s blood. The artists isolated the gene coding for catalase from the blood – a key antioxidant enzyme in the body’s defense against oxidative stress which protects against aging – and spliced it into living yeast cells. After having engineered a synthetic gene from the hare’s blood and its host’s DNA they programmed a peroxide-driven interface able to specifically activate the synthetic gene. At a public auction the transgenic Beuysian creature was then introduced to act as an ‘eco-political agent’, with the attendees’ commercial interest now governing the new artwork’s life. While DNA engineering eventually becomes a non-trivial task of bringing the past back to life for an unpredictable future, the auction explores concepts of ‘living money’ and property rights over bio-banked animals. The installation consists of the original, opened Beuys multiple, Sublation I, and Sublation II, the cooled transgenic yeast with 67% surviving and 33% apoptotic cells, tracing the actual decomposition of the cells at the moment the winning bid was submitted.
Klaus Spiess and Lucie Strecker have been developing trans-disciplinary performances and installations that address biopolitical issues for five years. A former endocrinologist and psychosomaticist, Klaus Spiess is an associate professor at the Medical University of Vienna. Lucie Strecker is an artist and stage director and holds a senior postdoc position at the University of Applied Arts Vienna. They performed at Budascoop Kortrijk, Tanzquartier and Belvedere/21er Haus, Vienna; their installations have been shown at the Haus der Kulturen der Welt, Berlin, the BEALL Center for Art + Technology, Irvine and the OK Center, Linz, where the duo has been awarded a Honorary Mention (2015) at the Prix Ars Electronica. They have published articles on their trans-disciplinary performances in Performance Research, Kunstforum International, Springerin, and The Lancet, among others.